واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: داوينچي براي كشيدن «موناليزا» از يك مدل مرد استفاده كرده!
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - هنرهاي تجسمي
طبق گفتهي يك محقق ايتاليايي داوينچي براي خلق «موناليزا» از يك مدل مرد استفاده كرده است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نقل از مركرينيوز، «سيلوانو وينستي» محققي است كه در رونمايي شب چهارشنبه «لبخند ژكوند» در رم ادعا كرد ميداند مردي كه «داوينچي» در نقاشياش كشيده چه كسي است.
وي گفت كه اين پرترهي جهاني گوياي افكار و اعتقادات فلسفي، هنري و علمي داوينچي است كه آنها را طي سالهايي كه روي اين نقاشي كار ميكرده، در آن گنجانده است.
«وينستي» گفت: نام مردي كه داوينچي تصوير «موناليزا» را از روي چهرهاش كشيده، «جيان جياكومو كاپروتي» معروف به «سالي» است كه سالهاي بسياري دوست و همراه داوينچي بود.
«كاپروتي» بيش از دو دهه با اين نقاشي و مخترع معروف ايتاليايي كار ميكرد.
طي دهههاي اخير نظريههاي بسياري دربارهي هويت «موناليزا» و معناي لبخند رازآلود او ارائه شده است.
لئوناردو داوينچي در سال 1452 ميلادي در شهر فلورانس ايتاليا متولد شد. او پس از آموختن هنر مجسمهسازي به ميلان رفت و پس از بازگشت به فلورانس در مدت چهار سال، تابلوي معروف «موناليزا» را خلق کرد که اكنون در موزهي لوور شهر پاريس نگهداري ميشود.
وي طراح اوليه صدها اثر معماري و همچنين طرح اوليه هواپيما بهشمار ميرود. يکي از طرحهاي ابتکاري او لباس غواصي و زير دريايي جنگي است. او همچنين مسلسل، تانک نظامي، ساعتي که به ساعت داوينچي معروف است، کيلومتر شمار و چيزهاي ديگر را اختراع کرد.
داوينچي همچنين طراح صدها شاهکار معماري دورهي رنسانس است. از ديگر تابلوهاي مشهور داوينچي به تابلوي معروف «شام آخر» ميتوان اشاره کرد.
آغاز به کار داوينچي براي کشيدن اين تابلو در سال 1503 بود و تا 1507 اتمام آن به طول انجاميد. اين تابلوي نقاشي با ابعاد 77 در 53 سانتيمتر است. نسخهاي را که او تهيه کرده بود از نسخه فعلي، بزرگتر بود چرا که در گذر زمان دو ستون از طرفين چپ و راست اين تابلو بريده شدهاست. به همين دليل به هيچ وجه مشخص نيست که «موناليزا» در اين تابلو نشستهاست. همچنين بايد اشاره کرد که بسياري از قسمتهاي اين تابلو به مرور زمان خراب و يا دوباره نقاشي شدهاست. اما با اين وجود شخصيت اصلي نقاشي همچنان محفوظ ماندهاست.
در 21 اوت سال 1911 تابلو «موناليزا» توسط يک دزد ايتاليايي دزيده ميشود و به ايتاليا آورده ميشود. پس از گذشت دو سال اين تابلو در زادگاه خود يعني فلورانس ديده ميشود و پس از انجام برخي فعاليتهاي اداري و قانوني تابلو دوباره به موزه لوور بازگردانده ميشود.
در سال 1956 شخصي اقدام به پاشيدن اسيد به قسمت پاييني تابلو نمود که مرمت آن سالها به طول انجاميد. در دهههاي 60 و 70 ميلادي شهرهاي نيويورک، توکيو و مسکو ميزبان اين تابلو بودند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت رسیک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]