جست وجو در پكن تلاش رقبا و فراموشكارى ما

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: جست وجو در پكن تلاش رقبا و فراموشكارى ما
وحيد رسولىرقابت هاى المپيك ۲۰۰۸ پكن در جريان دارد و رايزنى در مورد مدال هايى كه نصيب ما مى شود، پيوسته جريان داشته است. رييس كميته ملى المپيك ايران به عنوان مسوول نهادى كه كارش رسيدگى مستقيم به اين مساله است، مى گويد: در بدترين شرايط دو و در خوش بينانه ترين شرايط ۷ مدال براى ما تصور و پيش بينى شده است ولى بايد بگوييم اينها فقط برآوردها و گمانه زنى هاى كلى و نوعى تصور است و در ورزش هيچ چيز را نمى توان از قبل با اطمينان گفت، دليلى براى نااميدى وجود ندارد. در ورزش كشورمان چهره هايى شاخص و شناخته شده اى حضور دارند كه در سطح دنيا روى آنان حساب مى كنند و آنها به طور طبيعى از شانس قابل توجهى براى كسب مدال در المپيك بهره مى برند. از آن جمله مى توان به حميد سوريان قهرمان سه سال اخير كشتى فرنگى جهان، تمامى كشتى گيران، احسان حدادى، ورزشكاران رشته هاى تكواندو، وزنه بردارى و حتى جودو اشاره كرد. همه آنها به گونه اى بخت مدال آورى دارند. با اين حال فراموش نكنيم براى بيش از ۱۰ هزار ورزشكار حاضر در اين رقابت ها در نهايت فقط ۳۰۲ مدال طلا موجود است، بنابراين فقط تعدادى قليل و كم شمار قهرمان المپيك مى شوند و سايرين از اين افتخار بى نصيب مى مانند و اين بدان معنا است كه نبايد ديگران را ضعيف و بى ارزش شمرد. آنچه بايد بر حرف هاى مسوول اول كميته المپيك كشور افزود، نقش و سهم تداركات و برنامه ريزى ها و تعقل ها در حاصل كار هر كشورى در اين رقابت هاى بسيار بزرگ است. امروز كه اين مسابقات جريان دارد، براى هرگونه برنامه ريزى متفاوت و جديد و حتى اصلح و ارجح جهت اين پيكارها قدرى دير شده است و هرچه بود، گذشته است ولى بايد ديد در مدت كلانى كه بين المپيك قبلى و المپيك فعلى وقت داشتيم و بايد صرف برنامه ريزى دقيق مى شد، چه كرده ايم و آيا در اين خصوص موفق بوده ايم يا خير و اگر نبوده ايم، به چه سبب از عهده كار بر نيامده ايم.حق طلا نبردن!اين توضيح و توجيه كه فقط قدرى بيش از ۳۰۰ طلا در اين مسابقات اهدا مى شود و در نتيجه براى ما نيز حق نبردن و فتح نكردن مدال هاى زيادى متصور و محفوظ است، توضيحى غيرحرفه اى و پذيرش آن نيز نامعقول است زيرا همان ۳۰۲ طلادار المپيك كارهايى كرده اند كه ما نكرده ايم. براى ورزش ما كسب ۵۵ سهميه المپيك يك افتخار تلقى شده است، اما تازه با شروع مسابقات به ياد اين افتاده ايم كه براى شمارى چشمگير از افراد اعزامى به واقع شانس تصاحب مدال وجود نداشته و تنها براى حضور صرف به آن جا نرفته اند. كشتى هميشه براى ورزش ما حالت يك منجى و تكيه گاه اصلى را در بازى هاى المپيك داشته و اين بار نيز چنين است، اين يك برآورد صحيح است كه گفته شود هر ۷ كشتى گير آزادكار ما و چيزى حدود ۳ نفر از فرنگى كاران بر اساس قرعه اى كه مى آورند و شانس و اقبالشان و بخت هايى براى كسب مدال دارند و اگر شرايط فوق با آنها يارى كند، روى سكو مى ايستند. حتى چنانچه اين را به دو تكواندوكار اعزامى بسط بدهيم و احسان حدادى را صاحب شانسى عالى براى كسب مدال در رشته پرتاب ديسك بدانيم، بايد متذكر شويم كه اندوخته ها و اميدهاى ما به اندازه كار و كوشش و هزينه و وقتى نيست كه صرف كرده ايم.مشتى برآوردهاى كلىنه فقط نتايج روزهاى نخست المپيك پكن بلكه تمامى وقايع سال هاى اخير حاكى از روند فوق و تلاش موثر بيشتر رقبا و فراموشكارى هاى ما است كه همان قدر كه راهيابى ها به المپيك بر اساس كسب حداقل نتايج لازم را بزرگ كرده ايم، از قبل بر اساس توانمان به پيش بينى دقيق حاصل كارمان در آوردگاه اصلى نپرداخته ايم و فقط مشتى برآوردهاى كلى داريم. اين حرف قراخانلو درست است كه تمامى كشتى گيران ما بخت هايى براى تصاحب مدال دارند، اما درست در شرايطى كه ما اين حرف ها را مى زنيم، رقباى ما با دقيق ترين برآوردهايى كه حاصل كار ورزشكاران خود را پيش بينى كرده اند و همين كه برخى از حالا كسب ۳۰ مدالشان قطعى است و ما حتى در مورد ۱۰ مدال هم شك داريم، نشانگر تمامى تفاوت هاى موجود است. المپيك بيست و نهم آينه و ميدان تجلى ضعف هاى ورزش ما نيست اما نداشتن اطمينان درباره اكثر رشته هاى اعزامى و دل بستن به شانس و حوادث و قرعه از اين حكايت مى كند كه مشق و درس هاى خود را آن طور كه بايد نخوانده و حفظ نكرده ايم.
دوشنبه 21 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]