خط مشي حاكم بر مطبوعات كرمانشاه/ اين ره به كجا مي رود؟

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: خط مشي حاكم بر مطبوعات كرمانشاه/ اين ره به كجا مي رود؟
" ديل كارنگي " نويسنده مشهور آمريكايي بر اين باور است كه اقرار به ضعفها و پذيرفتن كاستيها در زندگي مي تواند به مثابه پلي براي رسيدن به موفقيت هاي آتي عمل كند.

با كمي تاني و تامل مي توان صحت گفتار وي را تاييد كرد، همچنين است سرنوشت عبرت آموز " كيم وو چونگ " مدير عامل شركت " دايو " كره كه در اثرش " سنگفرش هر خيابان از طلاست " راز موفقيتهاي پس از شكستهاي متوالي خود را به خواننده اش متذكر مي دارد.
در فرهنگ ما همانند بسياري از فرهنگهاي ديگر هم نقاط مثبت بسيار است و هم نقاط منفي و تا حدودي بازدارنده، شايد براي همه ما گفتن و شنيدن اين جملات بسيار اتفاق افتاده كه آنجا كه كاري بر وفق مرادمان پيش نمي رود و يا استراتژي مناسبي براي اجراي برنامه هايمان نداريم و با شكست و ناكامي روبرو مي شويم، مي گوييم "قسمت همين بود" ، " خواست خدا بود " ، " بدشانس بوديم" و.
.
اين مسايل در همه شوون زندگي روزمره ما به چشم مي خورد و شايد يك روانكاوي قوي لازم است تا اين مسايل را كه در فرد فرد ما در زمينه هاي فردي و اجتماعي نهادينه گشته است به بوته تجزيه و تجليل گذاشت.
يكي از زمينه هايي كه ادعاي ما درباره آن مي تواند صادق باشد عقب - ماندگيهامان در بخش اطلاع رساني و به طور خاص تر در زمينه مطبوعات در استان كرمانشاه است.
يكي از خبرنگاران كرمانشاهي مي گويد: من همواره از اين بيم دارم كه با ارايه آماري چون داشتن حدود 23 نشريه در استان ، كميت را هدف بگيريم و از كيفيت غافل شويم چرا كه ارايه آمار صرف نوعي بازي با خودمان و افكار عمومي است و به پاك كردن صورت مساله منجر مي گردد.
وي ادامه مي دهد: اين سوال برايم پيش مي آيد كه چرا افقي روشن و برنامه اي مدون براي رسيدن به مرزهاي ترقي و جبران فاصله نجومي وضعيت روزنامه نگاري استان نسبت به دنيا را تاكنون ترسيم نكرده ايم شايد هم تابحال به فكرمان نرسيده است كه مانند آنچه كه سند چشم انداز توسعه كشور ناميده مي شود را در بخش مطبوعات طرح ريزي نكرده ايم.
اما گفته شد كه قدم اول براي رفع هر مشكل و پيشرفت پذيرفتن مشكلات و اقرار به ماهيت وجودي آنهاست و اينكه از آنها نهراسيم و فرار نكنيم ، حال با برگي ديگر از خزانه گرانبهاي ادبيات كهن ايراني اين بحث را ادامه مي دهيم و آن هم ضرب المثل مشهور و زيباي "خواستن ، توانستن است" مي باشد.
امروزه تعداد مراكز و نشرياتي كه كارت خبرنگاري و يا روزنامه نگاري را صادر مي كنند فزوني گرفته و اين را مي توان در سياه لشكر خبرنگاران " كارت دار" در استاديومها و كنفرانسهاي مطبوعاتي ديد.
نكته جالبتر آنكه اين خبرنگاران اكثرا دوره هاي لازم و آموزشهاي متناسب با حرفه خبرنگاري را نياموخته اند و يا به دليل انتساب به فلان مدير مسوول و يا سردبير پاي در كفش روزنامه نگاران واقعي كرده اند و اين را از خنثي بودن آنها در زمان برگزار كنفرانسهاي خبري و يا مصاحبه هاي مختلف مي توان به وضوح دريافت.
"منوچهر نجمايي" از خبرنگاران قديمي كرمانشاه بر اين باور است كه ورود هر روز افرادي جديد به دفاتر نشريات استان تحت عنوان خبرنگار و ثابت نبودن شغل خبرنگاري به دليل در پي نداشتن درآمد كافي از اهم گرفتاريهاي اين عرصه در استاني چون كرمانشاه است.
وي در باب مساله آموزش مي گويد: بي توجهي برخي مسوولين ذيربط به عنوان متوليان نشر و فرهنگ براي تشكيل و برگزاري كلاسها و دوره هاي آموزشي ويژه خبرنگاران خود در راستاي اين مساله است كه نشريات استان آنچه را كه از خبرنگار مي خواهند جذب منابع درآمدي مانند رپرتاژ و آگهي است و لذا خود اين نشريات نيز به دليل عدم احساس نياز به امر آموزش ناخواسته در جاده مسوولين بي توجه گام بر مي دارند.
عده زيادي از خبرنگاران و روزنامه نگاران شاغل در سايتهاي معتبر خبري مانند ايرنا، ايسنا و فارس نيز از مساله عدم رعايت حق "كپي رايت" از سوي نشريات محلي استان گله مند هستند و چاپ هر روز اخبارشان در اين نشريات بدون توجه به ذكر منبع و ماخذ را دليلي بر اين مدعا مي دانند.
" هادي نوروزي " خبرنگار خبرگزاري فارس مي گويد: با وجود اينكه بيش از 70 درصد خوراك خبري مطبوعات محلي را سه خبرگزاري ايرنا ، ايسنا و فارس تهيه مي كنند اما در بسياري از موارد شاهد هستيم كه اين روزنامه ها اخلاق حرفه اي را زير پا گذاشته و اخبار را به شيوه اي جعلي و بدون ذكر منبع چاپ مي كنند.
او مي افزايد: متاسفانه بايد گفت با وجود اينكه اين خبرگزاري ها داراي خدماتي رايگان هستند و مخاطبان بسيار زيادي را در دنيا دارند اما مديران و مسئولين استان نيز از اين ظرفيت بالقوه استفاده نكرده و توجه ويژه خود را به صدا و سيماي استان كه نهايت وسعت انتشار آن به مرزهاي استان بر مي گردد معطوف كرده اند.
"دانيال حسيني" خبرنگار ايرنا مركز كرمانشاه نيز بر اين باور است كه نبود مركزي براي پيگيري امر مذموم سرقت اخبار ايرنا در مطبوعات محلي كه بدون ماخذ و منبع آنها را درج مي كنند باعث شده است كه افرادي كه ظاهرا به عنوان خبرنگار در اين نشريات فعال هستند تنها اسم و كارت خبرنگاري را يدك بكشند و در عمل به اموري مانند ويزيتوري و جذب آگهي براي نشريه متبوع خود بپردازند.
وي مي گويد: در درجه اول خود اين نشريات و دست اندركاران آنها بايد با قواعد كار و اخلاق حرفه اي آشنايي و آنها را سرلوحه كاري خود قرار دهند و در مرتبه دوم از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي كرمانشاه كه متولي امور مطبوعاتي در استان است مي خواهم كه با اين موارد دور از شان يك رسانه برخورد قانوني نمايد چرا كه كافي است ما مفاد قانون مطبوعات را پياده كنيم.
او همچنين مي افزايد: من هر روز شاهد آن هستم كه بسياري از همكاران خبرنگار و روزنامه نگار شاغل در خبرگزاري براي تهيه يك گزارش و يا يك مطلب عام المنفعه در استان بارها با مديران و ارگانهاي مختلف ارتباط مي- گيرند تا سرانجام بتوانند خبري اختصاصي از مشكلات و معضلات شهري و اجتماعي را بيان كنند اما در كمال ناباوري و تاسف روز بعد متوجه مي شويم همين خبر يا گزارش را فلان روزنامه يا هفته نامه بدون ذكر منبع و حتي نسبت دادن آن به خبرنگار خود درج مي نمايد.
اما سوالات اساسي اين است كه با پذيرفتن مشكلات مالي و نبود منبع درآمدي قوي در مطبوعات استان آيا ادامه چنين رفتارهايي از سوي اين نشريات توجيه پذير است ؟ آيا تا به حال به فكر مديران مسوول و يا سردبيران نرسيده است كه براي تربيت و آموزش كادر خبري خود از ارشاد و يا خانه مطبوعات بخواهند براي دوره هاي آموزشي و آشنايي با مباني خبرنگاري اقدامي كند؟ آيا روزي كه امتياز و پروانه نشريه خود را دريافت مي كردند خود را به اجراي تعهدات اخلاقي قوانين مربوط به كپي رايت و حق ناشر ملزم ندانسته اند و آياهاي ديگر.
.
واقعيت آن است كه به هيچ وجه توجيه ندارد كه به بهانه هاي ذكر شده در سوالات فوق حريم ها را بشكنيم و از اخبار، گزارشها و عكسهاي خبرگزاريها كه بسان لقمه اي حاضر و آماده است استفاده نامناسب نماييم.
دو حالت بيشتر براي اين روزنامه نگاران متصور نيست اول اينكه يا اين آقايان و دست اندركاران براي اين كار ساخته شده اند و داراي تخصص و تحصيلات آكادميك در باب دانش روزنامه نگاري هستند كه در اين صورت حتما يكي دو بار كتاب قانون مطبوعات جمهوري اسلامي را مطالعه نموده اند و حالت ديگر اينكه اصولا اين افراد از حريم پاك قلم و نشر كه قداست خاصي دارد براي دستيابي به منابع درآمدي و شخصي خود استفاده نامناسب كرده و در اين راستا به هر ريسماني چنگ مي زنند.
نوروزي خبرنگار خبرگزاري فارس در اين زمينه مي گويد: متاسفانه عده اي مجوز نشريه را پلي براي صعود و فتح قله هاي ترقي و شهرت اجتماعي و سياسي مي دانند و عده اي ديگر نيز نشريه را تنها به ديد يك بنگاه اقتصادي مي- نگرند و از مزاياي حاشيه اي آن استفاده مي كنند اين در حالي است كه توجه به بعد فرهنگي ، مهمترين بخش انتشار يك نشريه است.
وي در ادامه ادغام حرفه ويزيتوري با خبرنگاري را از ديگر معضلات حاكم بر كار مطبوعاتي در استان مي داند و مي افزايد: اين دو حرفه هر كدام داراي جايگاه خاص خود هستند و ادغام اين دو آيتم در مطبوعات محلي استان باعث گريده است تا ديدگاه مديران و مسئولان استان به حرفه خبرنگاري و روزنامه نگاري نوعي ديدگاه بسته باشد.
وي در توضيح اين ادعاي خود مي گويد: در بسياري از موارد براي من به عنوان خبرنگار خبرگزاري فارس پيش آمده است كه از مديري براي مصاحبه درخواست وقت نموده ام در جواب به من مي گويند ما پولي براي چاپ خبر نداريم ! وي مي گويد: پاسخ اين چنيني نشان از ادغام نادرست حرفه خبرنگاري با ويزيتوري در استان را دارد.
571/567/1139 شماره 461 ساعت 14:33 تمام
شنبه 19 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 341]