واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: خط مشي حاكم بر مطبوعات كرمانشاه/ اين ره به كجا ميرود؟
داخلي. اجتماعي. مطبوعات.
" ديل كارنگي " نويسنده مشهور آمريكايي بر اين باور است كه اقرار به ضعفها و پذيرفتن كاستيها در زندگي ميتواند به مثابه پلي براي رسيدن به موفقيتهاي آتي عمل كند.
با كمي تاني و تامل ميتوان صحت گفتار وي را تاييد كرد، همچنين است سرنوشت عبرت آموز " كيم وو چونگ " مدير عامل شركت " دايو " كره كه در اثرش " سنگفرش هر خيابان از طلاست " راز موفقيتهاي پس از شكستهاي متوالي خود را به خوانندهاش متذكر ميدارد.
در فرهنگ ما همانند بسياري از فرهنگهاي ديگر هم نقاط مثبت بسيار است و هم نقاط منفي و تا حدودي بازدارنده، شايد براي همه ما گفتن و شنيدن اين جملات بسيار اتفاق افتاده كه آنجا كه كاري بر وفق مرادمان پيش نميرود و يا استراتژي مناسبي براي اجراي برنامههايمان نداريم و با شكست و ناكامي روبرو ميشويم، ميگوييم "قسمت همين بود" ، " خواست خدا بود " ، " بدشانس بوديم" و..
اين مسايل در همه شوون زندگي روزمره ما به چشم ميخورد و شايد يك روانكاوي قوي لازم است تا اين مسايل را كه در فرد فرد ما در زمينههاي فردي و اجتماعي نهادينه گشته است به بوته تجزيه و تجليل گذاشت.
يكي از زمينههايي كه ادعاي ما درباره آن ميتواند صادق باشد عقب - ماندگيهامان در بخش اطلاع رساني و به طور خاص تر در زمينه مطبوعات در استان كرمانشاه است.
يكي از خبرنگاران كرمانشاهي ميگويد: من همواره از اين بيم دارم كه با ارايه آماري چون داشتن حدود ۲۳نشريه در استان ، كميت را هدف بگيريم و از كيفيت غافل شويم چرا كه ارايه آمار صرف نوعي بازي با خودمان و افكار عمومي است و به پاك كردن صورت مساله منجر ميگردد.
وي ادامه ميدهد: اين سوال برايم پيش ميآيد كه چرا افقي روشن و برنامهاي مدون براي رسيدن به مرزهاي ترقي و جبران فاصله نجومي وضعيت روزنامهنگاري استان نسبت به دنيا را تاكنون ترسيم نكردهايم شايد هم تابحال به فكرمان نرسيده است كه مانند آنچه كه سند چشمانداز توسعه كشور ناميده ميشود را در بخش مطبوعات طرح ريزي نكردهايم.
اما گفته شد كه قدم اول براي رفع هر مشكل و پيشرفت پذيرفتن مشكلات و اقرار به ماهيت وجودي آنهاست و اينكه از آنها نهراسيم و فرار نكنيم ، حال با برگي ديگر از خزانه گرانبهاي ادبيات كهن ايراني اين بحث را ادامه ميدهيم و آن هم ضربالمثل مشهور و زيباي "خواستن ، توانستن است" ميباشد.
امروزه تعداد مراكز و نشرياتي كه كارت خبرنگاري و يا روزنامهنگاري را صادر ميكنند فزوني گرفته و اين را ميتوان در سياه لشكر خبرنگاران " كارت دار" در استاديومها و كنفرانسهاي مطبوعاتي ديد.
نكته جالبتر آنكه اين خبرنگاران اكثرا دورههاي لازم و آموزشهاي متناسب با حرفه خبرنگاري را نياموختهاند و يا به دليل انتساب به فلان مدير مسوول و يا سردبير پاي در كفش روزنامه نگاران واقعي كردهاند و اين را از خنثي بودن آنها در زمان برگزار كنفرانسهاي خبري و يا مصاحبههاي مختلف ميتوان به وضوح دريافت.
"منوچهر نجمايي" از خبرنگاران قديمي كرمانشاه بر اين باور است كه ورود هر روز افرادي جديد به دفاتر نشريات استان تحت عنوان خبرنگار و ثابت نبودن شغل خبرنگاري به دليل در پي نداشتن درآمد كافي از اهم گرفتاريهاي اين عرصه در استاني چون كرمانشاه است.
وي در باب مساله آموزش ميگويد: بيتوجهي برخي مسوولين ذيربط به عنوان متوليان نشر و فرهنگ براي تشكيل و برگزاري كلاسها و دورههاي آموزشي ويژه خبرنگاران خود در راستاي اين مساله است كه نشريات استان آنچه را كه از خبرنگار ميخواهند جذب منابع درآمدي مانند رپرتاژ و آگهي است و لذا خود اين نشريات نيز به دليل عدم احساس نياز به امر آموزش ناخواسته در جاده مسوولين بيتوجه گام بر ميدارند.
عده زيادي از خبرنگاران و روزنامهنگاران شاغل در سايتهاي معتبر خبري مانند ايرنا، ايسنا و فارس نيز از مساله عدم رعايت حق "كپي رايت" از سوي نشريات محلي استان گلهمند هستند و چاپ هر روز اخبارشان در اين نشريات بدون توجه به ذكر منبع و ماخذ را دليلي بر اين مدعا ميدانند.
" هادي نوروزي " خبرنگار خبرگزاري فارس ميگويد: با وجود اينكه بيش از ۷۰درصد خوراك خبري مطبوعات محلي را سه خبرگزاري ايرنا ، ايسنا و فارس تهيه ميكنند اما در بسياري از موارد شاهد هستيم كه اين روزنامهها اخلاق حرفهاي را زير پا گذاشته و اخبار را به شيوهاي جعلي و بدون ذكر منبع چاپ ميكنند.
او ميافزايد: متاسفانه بايد گفت با وجود اينكه اين خبرگزاريها داراي خدماتي رايگان هستند و مخاطبان بسيار زيادي را در دنيا دارند اما مديران و مسئولين استان نيز از اين ظرفيت بالقوه استفاده نكرده و توجه ويژه خود را به صدا و سيماي استان كه نهايت وسعت انتشار آن به مرزهاي استان بر ميگردد معطوف كردهاند.
"دانيال حسيني" خبرنگار ايرنا مركز كرمانشاه نيز بر اين باور است كه نبود مركزي براي پيگيري امر مذموم سرقت اخبار ايرنا در مطبوعات محلي كه بدون ماخذ و منبع آنها را درج ميكنند باعث شده است كه افرادي كه ظاهرا به عنوان خبرنگار در اين نشريات فعال هستند تنها اسم و كارت خبرنگاري را يدك بكشند و در عمل به اموري مانند ويزيتوري و جذب آگهي براي نشريه متبوع خود بپردازند.
وي ميگويد: در درجه اول خود اين نشريات و دست اندركاران آنها بايد با قواعد كار و اخلاق حرفهاي آشنايي و آنها را سرلوحه كاري خود قرار دهند و در مرتبه دوم از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي كرمانشاه كه متولي امور مطبوعاتي در استان است ميخواهم كه با اين موارد دور از شان يك رسانه برخورد قانوني نمايد چرا كه كافي است ما مفاد قانون مطبوعات را پياده كنيم.
او همچنين ميافزايد: من هر روز شاهد آن هستم كه بسياري از همكاران خبرنگار و روزنامهنگار شاغل در خبرگزاري براي تهيه يك گزارش و يا يك مطلب عامالمنفعه در استان بارها با مديران و ارگانهاي مختلف ارتباط مي- گيرند تا سرانجام بتوانند خبري اختصاصي از مشكلات و معضلات شهري و اجتماعي را بيان كنند اما در كمال ناباوري و تاسف روز بعد متوجه ميشويم همين خبر يا گزارش را فلان روزنامه يا هفته نامه بدون ذكر منبع و حتي نسبت دادن آن به خبرنگار خود درج مينمايد.
اما سوالات اساسي اين است كه با پذيرفتن مشكلات مالي و نبود منبع درآمدي قوي در مطبوعات استان آيا ادامه چنين رفتارهايي از سوي اين نشريات توجيه پذير است؟ آيا تا به حال به فكر مديران مسوول و يا سردبيران نرسيده است كه براي تربيت و آموزش كادر خبري خود از ارشاد و يا خانه مطبوعات بخواهند براي دورههاي آموزشي و آشنايي با مباني خبرنگاري اقدامي كند؟ آيا روزي كه امتياز و پروانه نشريه خود را دريافت ميكردند خود را به اجراي تعهدات اخلاقي قوانين مربوط به كپي رايت و حق ناشر ملزم ندانستهاند و آياهاي ديگر..
واقعيت آن است كه به هيچ وجه توجيه ندارد كه به بهانههاي ذكر شده در سوالات فوق حريمها را بشكنيم و از اخبار، گزارشها و عكسهاي خبرگزاريها كه بسان لقمهاي حاضر و آماده است استفاده نامناسب نماييم.
دو حالت بيشتر براي اين روزنامهنگاران متصور نيست اول اينكه يا اين آقايان و دستاندركاران براي اين كار ساخته شدهاند و داراي تخصص و تحصيلات آكادميك در باب دانش روزنامهنگاري هستند كه در اين صورت حتما يكي دو بار كتاب قانون مطبوعات جمهوري اسلامي را مطالعه نمودهاند و حالت ديگر اينكه اصولا اين افراد از حريم پاك قلم و نشر كه قداست خاصي دارد براي دستيابي به منابع درآمدي و شخصي خود استفاده نامناسب كرده و در اين راستا به هر ريسماني چنگ ميزنند.
نوروزي خبرنگار خبرگزاري فارس در اين زمينه ميگويد: متاسفانه عدهاي مجوز نشريه را پلي براي صعود و فتح قلههاي ترقي و شهرت اجتماعي و سياسي ميدانند و عدهاي ديگر نيز نشريه را تنها به ديد يك بنگاه اقتصادي مي- نگرند و از مزاياي حاشيهاي آن استفاده ميكنند اين در حالي است كه توجه به بعد فرهنگي ، مهمترين بخش انتشار يك نشريه است.
وي در ادامه ادغام حرفه ويزيتوري با خبرنگاري را از ديگر معضلات حاكم بر كار مطبوعاتي در استان ميداند و ميافزايد: اين دو حرفه هر كدام داراي جايگاه خاص خود هستند و ادغام اين دو آيتم در مطبوعات محلي استان باعث گريده است تا ديدگاه مديران و مسئولان استان به حرفه خبرنگاري و روزنامه نگاري نوعي ديدگاه بسته باشد.
وي در توضيح اين ادعاي خود ميگويد: در بسياري از موارد براي من به عنوان خبرنگار خبرگزاري فارس پيش آمده است كه از مديري براي مصاحبه درخواست وقت نمودهام در جواب به من ميگويند ما پولي براي چاپ خبر نداريم! وي ميگويد: پاسخ اين چنيني نشان از ادغام نادرست حرفه خبرنگاري با ويزيتوري در استان را دارد.
شنبه 19 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 369]