پارادوكس نظم و آشفتگي اصلي ترين چالش مديريت هنري

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: دکتر غلامرضا خاکی
از آشفتگي، زندگي زائيده مي شود، در حالي كه از نظم عادت بوجود مي آيد. آدامز مورخ آمريكايي
مقدمه: در پارادايم هاي غالب بر علوم در جهان كنوني، نظريه هايي (اصل) مطرح شده اند كه تصوير ما را از هستي دگرگون ساخته اند، اين نظريه ها صورت بندي جديد و متفاوتي را از انسان و جهان ارائه مي كنند: در اين ميان آنها نظريه هاي زير اهميت اساسي و تعيين كننده اي دارند: 1)نظريه نسبيت : اين نظريه توهم نيوتوني در مورد زمان و فضاي مطلق را ابطال كرد و از آفرينش، تفسير جديدي را ارائه كرد.
2) نظريه كوانتوم: در اين نظريه رؤياي سنجش هاي دقيق، قابل كنترل و يقيني را برهم زد.
3) نظريه آشوب (بي نظمي): در نظريه آشوب كه در هواشناسي مطرح شد، پيش بيني هاي يقيني لاپلاسي زير سؤال رفت.
4) عدم قطعيت : اين اصل كه توسط هايزنبرگ مطرح شده در واقع بيان كرد كه اندازه گيري همزمان دو متغير مكان و اندازه حركت يك ذره متحرك الزاماً با محدوديت در دقت همراه خواهد بود ، هر چه اندازه گيري دقيق تر باشد از دقت در اندازه گيري حركت كاسته خواهد شد و بالعكس.

تحولات پارادايمي و تأثير آن بر علم مديريت
در اين ميان، مديريت به عنوان علمي كه از برآيند انديشه هاي گوناگون اقتصادي، سياسي، فني و اجتماعي، روان شناسي.... شكل گرفته و از تحولات پارادايم هاي حاكم بر علوم متأثر است.
مديريت به عنوان علم هدايت سازمانها به سوي هدف با مسأله انسان و ارزشهاي حاكم بر رفتار او روبروست. تنوع تظاهرات رفتار بشري به عنوان موجودي كه در نسبيت «زمان و مكان» گرفتار است، همواره نظريه پردازيهاي قاطعانه را پيرامون مديريت دستخوش آسيب پذيري مي سازد و با اتكا بر همين نكته است كه بايد اذعان داشت در قلمرو علم مديريت نمي توان براي توصيف و تبيين پديده هاي سازماني در جستجوي توضيح و تفسيري مطلق به عنوان نسخه اي قابل تجويز براي هميشه و همه جا بود. به عبارتي ديگر نظريه هاي امروزين در مديريت ، متأثر از نظريه نسبيت در معرفت عام بشري هستند.و حتي عده اي چون چارلز هندي استاد دانشگاه لندن اساطير يوناني را نيز مبناي نظريه پردازيهاي خود قرار داده اند، لذا نظريه ها در علم مديريت از طرفي به علت غير قابل پيش بيني بودن رفتار انسان و از سويي ديگر به علت ماهيت غير دقيق تحولات شديد محيطي بايد از قدرت تبيين بالايي برخوردار باشند، اما اين انعطاف پذيري نبايد تا حدي باشد كه نتوان فرضيه هايي از نظريه ها استخراج كرد زيرا در آن صورت نمي توان چنين بيانيه هايي را نظريه دانست بلكه گزاره هاي پريشان و بي انسجام خواهند بود كه در كنار هم آمده اند و در نهايت كاركردهاي عملي نيز بدنبال نخواهند داشت.
با توجه به آنچه گذشت بايد مديريت را به شكل زير تعريف كرد:
علم چگونگي ايجاد هنرمندانه تحول در ساحت هاي گوناگون زندگي فردي سازماني و اجتماعي انسان در راستاي ارتقاي بهره وري

با توجه به چنين تعريفي مي توان گفت كه بهره وري Productivity)) روح حاكم بر تمامي فعاليت هاي مديريتي در تمام زمينه هاي گوناگون است، تعريف عام بهره وري عبارت است از:
دستيابي كارآمد (Efficient) و اثر بخش (Effective) به اهداف با كمترين هزينه ها، در كوتاهترين زمانها با بيشترين كميت ها و عالي ترين كيفيت ها

ماهيت پديده هاي هنري
يك پديده هنري، تجلي جريان احساسي عقلاني شده در قالب و صورت منظمي است، كه در يك اثر هنري عينيت مي يابد . هر پديده هنري كه در عالم امكان و ماده ظهور مي كند از يك بيت شعر تا تصويري خيال انگيز كه بر پرده سينما مي افتد تا كوزه اي كه در دستان يك سفالگر شكل مي گيرد ....همه و همه بازتاب نگاه ساختار شكنانه و نوگرايانه يك هنرمند به جهان درون و بيرون خويش است .در فرآيند خلق يك اثر ماندگار و اصيل، اين موج هاي تيز درياي احساس است كه از لايه هاي ناشناخته وجود آدمي سرچشمه مي گيرند و در سطح خود آگاه وجود او ساختار و نظمي عقلاني مي يابند و قالب مي پذيرند و قابل عرضه مي شوند. بطور كلي مي توان گفت:
پيچيدگي، عدم قطعيت، نايقيني، بي نظمي تلاطم هاي حسي از ويژگيهاي فرآيند ايجاد آثار هنري است.

فضاي تحرك يك هنرمند
هنرمند موجودي است كه در پارادوكس « نظم و آشفتگي» زيست مي كند، از سويي بايد، نظم هميشه اينگونه بودن و ديدن را در هم بريزد و بتواند جور ديگر ببيند و تازگي را در عالم تجربه كند و از سوي دگر احساسهاي مبهم آميخته به مفاهيم ، انگاره ها و اشكال ... را در هندسه وجودي خود ساماندهي ذهني كند تا تجربه حسي او در قالب يك اثر هنري ماندگار به مخاطبان شناخته و ناشناخته خود عرضه كند.او اگر موفق به چنين عقلاني سازي نشود ، احساسهاي دروني او هرگز جلوه بيروني نمي يابد،... و مخاطبي نمي يابد، اين معنا را مي توان در قالب مثالي به شرح زير بيان كرد:
ايده ها همچون باران از آسمان وجود هنرمند سيل آسا باريدن مي گيرند و سيلاب هاي خلاق در او جاري مي شوند و او اگر نتواند اين سيلاب خروشنده فرآيندهاي عقلايي بند كند به جرياني مخرب دروني تبديل مي شوند كه براي بشريت ارزش راستيني را در قالب يك اثر هنري ايجاد نمي كند، اما اگر اين سيلاب، نظمي عقلاني بيابد و سيل بندهاي اصولي و خرد ورزانه آن را كنترل و هدايت (مديريت) كنند، آثاري خلق خواهد شد كه « خرد و روشني» را براي جامعه بشري به ارمغان خواهد آورد.

فرآيند خلق يك اثر هنري
گفته شد كه يك اثر هنري، برآمده از يك تعادل بهينه ذهني ميان دو حالت رواني نظم و آشفتگي است. اين فرآيند در دو مرحله كلي صورت مي گيرد:
1) مرحله اول: (تخريب خلاق)
در اين مرحله طي گامهايي دو اتفاق كلي كه بيشتر دروني هستند در هنرمند رخ مي دهد.

1-1) نقد نظم كهن
هنرمند، وارث نسبي تمام دستاوردهاي هنري قلمرو تخصصي خويش است، او براي ارائه يك اثر هنري جديد بايد تمامي هر آنچه كه به عنوان روح غالب بر ذهنيت مستولي شده است مورد نوعي نقد قرار دهد، به تعبيري ديگر نظم عادي شده رواني خود را در هم بريزد و در جستجوي تجربه هاي جديدي باشد و از اين طريق خلاء هايي را كه نظام احساسي او كشف مي كند، در دستور كار روان خود قرار دهد و بر آن متمركز شود.

2-1) ظهور جريانهاي خلاق
هنرمند در بازتاب نقدي كه از وضع موجود به عمل مي آورد، جريانهاي خلاقي كه از سطح موجود متعالي تر هستند در او شكل مي گيرد و ذهنيت نويني را تجربه مي كند كه بصورت تلاشي براي پاسخ به خلاء در درون هنرمند ظهور مي كند و قدرت خلاقه او را به چالش فرا مي خواند.

2) مرحله دوم: (انسجام ذهني)
در اين مرحله خطوط كلي ، مفاهيم، اشكال گسسته و پريشاني كه در ذهن هنرمند بوجود آمده اند سامان يافته و تبديل به يك اثر هنري مي شوند.

1-2) قالب دهي ذهني جريانهاي احساسي
جريانهاي خلاق براي عينيت يافتن و تبديل شدن به يك اثر هنري نيازمند به آن هستند كه با بهره گيري از تكنيكها در قالب ها، مدلها و الگوها... فرمول بندي شوند و بصورت انگاره هاي ذهني منسجم در آيند، اين انگاره ها، با توجه به نوع فعاليت هنري اشكال گوناگوني دارند، مي توان گفت در اين مرحله تصويرهاي ذهني سامان يافته اي در ذهن هنرمند بوجود مي آيند كه امكان عينيت يافتن دارند.

2-2) عينيت يافتن بيروني (فيزيكي)
پس از طي گامهاي دروني، هنرمند در پي آن بر مي آيد تا اثر هنري شكل گرفته در درونش را جلوه اي بيروني بدهد و بر حواس مخاطبان شناخته و ناشناخته خود عرضه كند، در اين مرحله اثر هنري بصورت يك شيء فيزيكي جلوه گر مي شود كه تا قابل بهره برداري براي ديگران است.
مراحل و گامهاي ياد شده در شكل شماره(1) نشان داده شده است.

انواع فرآيند خلق آثار هنري
يك اثر هنري بنابر ماهيتي كه دارد مي تواند به دو شكل زير ايجاد خلق شود:
1) ايجاد آثار هنري فردي
در فرآيند خلق اثر هنري فردي علي رغم اينكه مواد، الزامات و ملزومات اوليه آن ممكن است توسط ديگران تهيه شده باشد، اما در نهايت خلق اثر توسط يك شخص انجام مي گيرد. آثار هنري فردي مانند سرودن يك غزل، ساختن يك مجسمه و يا نقاشي يك تابلو
2) ايجاد آثار جمعي
بعضي از آثار هنري به دليل ماهيت پيچيده اي كه دارند توسط يك فرد بوجود نمي آيند، بلكه عده اي در يك كار گروهي بايد اين اثر را بوجود آورند علي رغم اينكه ممكن است كه طرح اوليه آن توسط يك فرد بوجود آمده باشد آثاري مانند ساختن يك فيلم و يا اجراي يك اركستر.

تأثيرات آثار هنري
يك اثر هنري خواه بصورت فردي يا گروهي خلق شده باشد مقوله زيبا شناختي است كه معنايي را در صورتي نمايان ساخته است به تعبير ديگر ذهنيتي خلاق (مظروفي) را در قالبي (ظرف) عينيت مي يابد، لذا تأثير گذاري آن تابع محتوا و تكنيك خواهد بود.با توجه به آنچه گذشت مقوله هنر نيز نيازمند ، مديريت است.

مديريت هنري چيست؟
مديريت هنري، عبارت است از طراحي ، جهت دهي و تحقق نقطه بهينه آشفتگي و نظم در سطح فردي و سازماني براي دستيابي به آثار خلاقانه و تأثير گذار بر مخاطبان.

انواع مديريت هنري
هنر، مقوله اي است كه نيازمند به مديريت شدن است، و آن را مي توان بطور كلي به شكل زير تعريف كرد:

مديريت هنري با توجه به فردي يا جمعي بودن فرآيند اثر خلق هنر را مي توان در حالت فردي نوعي مديريت بر خويش دانست و در شكل جمعي، مديريت بر خود در شبكه متعامل جمعي و گروهي و ايفاي نقش بصورت عضو يا رهبر گروه مانند نوازنده ، رهبر اركستر و يا كارگردان بودن

مديريت كيفيت جامع
مديريت كيفيت فراگير سيستمي است كه اجزاء آن هماهنگ، متناسب، داراي ارزش و روش علمي مي باشد، اجزاء اين سيستم در يك نظام علت و معمولي پيوسته، مرتبط و زنده شكل مي گيرد و هرگز نبايد انتظار داشت كه به صرف آگاهي تئوريك از يكسري مفاهيم خشك و بي روح، بتوان سيستم مديريت كيفيت فراگير را در سازمان به صورت مدلي پويا به اجرا درآورد.
سيستم مديريت كيفيت فراگير(T.Q.M) يك پيكره متحرك معني دار و هدفمند و زنده است كه همه اجزايش از يك قلب تغذيه مي شوند و با يك روح زنده اند.
به اعتقاد من، T.Q.Mمدلي است مبتني بر حركت، نه ثبوت‌؛ و در طراحي مدل اجرايي آن بايد جهت حركت را تعيين و شدن تكاملي مستمر سازمان را نشانه گرفت، نه شكل بودن آن را.
بهمين دليل معتقدم كه مديريت كيفيت فراگير يك مكتب است، همانگونه كه رفتار، احساسات و عقايد يك انسان صاحب مكتب، از قبل قابل پيش بيني است، در مدل T.Q.M نيز مباني و نوع رفتار و نتايج مديريت را مي توان از پيش، تعيين نمود.
مديريت كيفيت جامع نگرشي است كه بر مبناي آن مديريت سازمان با مشاركت تمامي «كاركنان»«مشتريان» و «تأمين كنندگان» به بهبود كيفيت كه منجر به جلب رضايت مشتري مي شود، مي پردازد.
مديريت كيفيت جامع(T.Q.M) يك [فلسفه] است، در حقيقت مديريت كيفيت جامع فرآيندي است متمركز بر روي مشتريان، كيفيت – محور، مبتني بر حقايق (سنجش داده ها و روش هاي آماري) و متكي بر تيم ها كه براي دستيابي به اهداف استراتژيك سازمان از طريق ارزيابي مستمر فرآيندها، توسط مديريت ارشد سازمان رهبري مي شود.
مديريت كيفيت جامع (T.Q.M) يك [برنامه] نيست كه مثل ساير برنامه ها، طراحي، ارائه و اجرا گرديده و شروع و پاياني داشته باشد. بعبارت ديگر مديريت كيفيت جامع تنها توسط كاركنان قابل حصول نيست. مي توان گفت استقرار T.Q.M آسان نيست. [دمينگ معتقد بود: T.Q.M غذاي آماده اي نيست.]
مديريت كيفيت جامع فلسفه اي مديريتي است كه بطور گسترده در شركتها به كار گرفته مي شود و به تفصيل در نوشتارهاي دانشگاهي مورد بحث قرار مي گيرد و تحليل آن بر اين موضوع دلالت دارد كه اكثر سازمانها و محققان تعريف خاصي از آن دارند. گاهي بسياري از مفاهيم كه رابطه اي با مديريت كيفيت جامع ندارند، زيرا اين واژه دسته بندي مي شوند.
مديريت كيفيت جامع بالا رفتن كيفيت همراه با پايين آمدن هزينه ها را در بردارد و تأثير آن در سوددهي سازمان آشكار است.
T.Q.M هم يك [فلسفه] و هم [مجموعه روش هاي مديريت] است. T.Q.M شامل مجموعه اصول، ابزارها و روشهايي است كه راهنمائيهاي اداره امور يك سازمان را بوجود مي آورد. T.Q.M تمام افراد يك سازمان را در امر كنترل و بهسازي مداوم چگونگي انجام كارها درگير مي سازد.

پيشينه و تاريخچه T.Q.M و سير تحول آن
در طول سالها [كيفيت]، [سيستم هاي كيفيت] و [مديريت كيفيت جامع] دچار تحول شگرفي شده اند. در زير مسير تحول و تاريخچه T.Q.M آمده است.
در سال 1924 دكتر والتر شوارت آمريكايي در آزمايشگاههاي شركت Bell سيستمي را بوجود آورد كه مي توانست واريانس سيستم هاي توليد را اندازه گيري كند. اين سيستم بنام [كنترل آماري فرآيند] يا SPC يكي از ابزارهاي اصلي T.Q.M است كه بمنظور [پايش]،‍]ثبات]،[سازگاري] و نيز [تشخيص] فرآيندهاي كاري مورد استفاده قرار مي گيرد.
دكتر شوارت در سال 1931 كتابي با عنوان «كنترل اقتصادي كيفيت محصولات صنعتي» منتشر كرد. در اين كتاب او به موضوع «كنترل آماري كيفيت» SPC پرداخت.
در سال 1946 پس از جنگ دوم نيروهاي حرفه اي توليد در ژاپن «سازمان غيرانتفاعي اتحاديه مهندسان و دانشمندان ژاپن» را تأسيس كردند. در همين سال «جامعه كنترل كيفيت آمريكا» نيز تشكيل شد.
شاگرد شوارت، دبيليو، ادوارد دمينگ كه يك فيزيكدان با گرايش رياضي بود و در بخش كشاورزي و دفتر تحقيقات آمريكا كار مي كرد، موظف گرديد تا سيستم [SPC] و [كنترل كيفيت] را به كاركنان صنايع دفاعي آمريكا آموزش دهد.
در سال 1950 اتحاديه متخصصان علوم و مهندسين ژاپن (JUSE) از دمينگ دعوت كردند تا SPC و روشهاي كنترل كيفيت را در كشور ژاپن آموزش دهد. ژاپني ها بسرعت خود را با آموزش هاي دمينگ هماهنگ ساخته و در اين روش ها تغييراتي بوجود آوردند.
در سال 1951 اتحاديه دانشمندان و مهندسين ژاپني (JUSE) جايزه دمينگ كه عاليترين جايزه كيفيت در ژاپن بحساب مي آيد را با هدف افزايش سطح كيفيت صنعت در ژاپن ايجاد كردند.
دمينگ به پاس خدماتي كه به توسعه كيفيت در ژاپن انجام داد، بزرگترين جايزه ژاپن بنام «مدال افتخار امپراطوري براي سازندگان اقتصاد ژاپني» را دريافت نمود.
در سال 1951 دكتر فيگنبام كتابي تحت عنوان «كنترل كيفيت فراگير» منتشر كرد. در اين كتاب او بجاي كنترل كيفيت آماري از كنترل كيفيت فراگير سخن به ميان آورد.
در سال 1954 جوزف جوران اهميت درگير نمودن تمام بخش ها در پيگيري امر كيفيت و اهميت رضايت مشتري را بجاي امر ساده تبعيت از مشخصات محصول به ژاپني ها يادآوري نمود.
در سال 1962 كاآرو- ايشيكاوا ايده و تفكرات جوران و فيگنباوم را بسط داده و موضوع مشتريان داخلي كه دريافت كنندگان برون دادهاي داخل سازمان علاوه بر مشتريان خارجي سازمان مطرح كرد. ايشيكاوا بر مبناي كار متخصصين علوم رفتاري و نظريه سلسله مراتب نيازهاي مازلو و تئوري X و Y مك گريگور توانست واژه [كانون‌هاي كيفيت] را پيشنهاد نمايد.
در اواخر دهه 1970، آمريكائيها و اروپاييها كه متوجه پيشي گرفتن ژاپني ها در تسخير بازارهاي جهاني شدند، به فكر استفاده از نگرش T.Q.M در مديريت هاي خود گرديدند.
در سال 1987 آمريكا در مقابل جايزه «دمينگ» جايزه اي را بنام «مالكوم بالدريج» ابداع كردند. اين جايزه براي معرفي شركت هايي كه به بالا بردن سطح كيفيت خود و اجراي T.Q.M دست يافته اند، طراحي شده است.

پيشينه مديريت كيفيت جامع :
الف) توجه به كيفيت و تلاش براي بهبود دائمي، نقش مهم و اساسي در توسعه دارد.
ب) براي افزايش كيفيت و بهبود مستمر، بايد ديدگاهي واحد انتخاب و ترويج شود.
عملي شدن اين ديدگاه به حمايت همه جانبه دولت، ايجاد نظام تشويق، تبليغ و آموزش همگاني به صورت منسجم نياز دارد.
د) بي توجهي به اين امر حياتي، خواه نا خواه موجب از بين رفتن توليدات داخلي و افزايش واردات خواهد شد.
جدول (1) پيشينه مديريت كيفيت جامع را از ديدگاه پروفسور گاروين و جدول شماره (2) پيشينه مديريت كيفيت جامع را از نظر دكتر چارلزكوب نشان مي دهد.

2000 1950 1900 1850
مديريت كيفيت راهبردي تضمين كيفيت كنترل آماري بازرسي
جدول 1- پيشينه مديريت كيفيت جامع – پروفسور گاروين

نسل تأكيد
[كنترل كيفيت] تأكيد بر كاهش نقص ها از طريق بازرسي و اصلاح نقص ها
[تضمين كيفيت] تأكيد بر طراحي و گسترش فرآيندهايي كه از ايجاد نقص ها جلوگيري كند.
سيستم هاي كيفيت] نگرش تضمين كيفيت به اضافه سيستم مديريت كه فعاليت هاي اصلاحي جهت بهبود مستمر را تدارك مي بيند.
[سيستم هاي كامل يكپارچه كار و سازمان] ايده كيفيت زمينه وسيع تري را شامل مي شود و در اينجا هدف به حداكثر رساندن خواسته هاي مشتري به منظور جلو بردن نتايج كار و سازمان است و اين خود بخشي از نحوه مديريت سازمان مي باشد.
جدول 2- تكامل سيستم هاي كيفيت

اقدامات ضروری برای بهبود کيفيت :
1) آگاهي دادن نسبت به ضرورت بهبود كيفيت
2) سازماندهي (شكل كانون هاي بهبود كيفيت براي تبيين رابطه هاي علت و معلولي در هر مسئله و بالاخره دستيابي به اهداف.)
3) آموزش مستمر
4) تعريف پروژه براي حل مسائل بر اساس روش گام به گام
5) ارزيابي پيشرفت و ثبت نتايج
6) تداوم و استمرار حركت بهبود كيفيت

اصول و ويژگيهاي كليدي مديريت كيفيت:
1) پيشگيري از نقص به جاي كشف ديرتر آن
2) تمركز بر فرآيندهاي مربوط به توليد و خدمات
3) تعهد و دلبستگي به بهبود مداوم و فرآيندهاي آن
4) تعهد و دلبستگي به نوآوري و فرآيندها و فرآورده هاي نوين
5) كاربرد آن در هر چيزي كه مي سازيم و يا انجام مي دهيم.
بعد از بحران نفت و افزايش هزينه هاي مواد و انرژي، افزايش قابليت و كارآيي ماشين آلات،رقابت شديد در بازار اشباع شده، انتظارات مشتري در مورد كيفيت، نياز به محصولات جديد و سريع الوصول، و بالاخره لزوم كاهش نقطه سر به سر، يك انقلاب فكري در سيستم مديريت در سطح جهاني ايجاد شد و مديريت كيفيت شكل گرفت، كه اصول اساسی آن عبارت است از:
· تعهد مثبت
· ترتيب يا برنامه ريزي
· تفاهم يا مشاركت
· تفتيش فرآيند
· تشخيص مشكل
· طرد ريشه هاي مشكل كيفي
· تداوم

نتيجه گيري:
مديريت هنري را مي توان در دو قلمرو بازشناسي كرد:
يكي در سطح ايجاد آثار هنر فردي (مانند سرودن _ _ شعر، مجسمه سازي و...) و ديگري در سطح هنرهاي جمعي (مانند اركستر،فيلم و...)
براي هنرهاي جمعي به زبان مديريت نياز به «مديريت كيفيت جامع» (Total Quality Management) مي باشد، مديريتي كه كيفيت را از احساسها و تدبيرهاي وروديهاي سيستم تا كيفيت احساسي كه در مخاطب ايجاد مي شود و انتهاي خروجي ها است، مورد توجه قرار مي دهد،اين چنين مديريتي در فرآيند ايجاد آثار هنر جمعي چهار ره آورد را در پي خواهد داشت:
1)كوتاه شدن زمان فرآيندهاي ذهني و عيني خلق آثار هنري
2)كاسته شدن هزينه هاي زائد
3)افزوده شدن كميت آثار هنري
4)ارتقاء كيفيت آثار خلق شده در ابعاد محتوايي و تكنيكي
اين چهار راه آورد حالت مستقل نداشته و با هم روابطي ارگانيك و متقابل دارند، و تلاش براي تحقق هر يك، ديگر دستاوردها را نيز متأثر مي سازد.

يادداشتها و منابع:
1) هندي، چارلز« آينده كار و پاياني بر قرن سازمان»، غلامرضا كياني، مجموعة رويكردهاي نوين در مديريت، نشر هزاران، 1377
2) هيوز، آون «تئوريهاي نوين مديريت دولتي» الواني ، معمار زاده، خليلي، انتشارات نيلوفر،1378
3) فوكوياما، فرانسيس«پايان نظم» غلامعباس توسلي، جهان امروز، 1379
4) گليك، جيمز« نظم در آشفتگي» مسعود نيازمند، مركز بهسازي و آموزش نيروي انساني هما، 1380
5) ويتگنشتاين، لودويك « درس گفتارهاي زيبايي شناسي‌» اميد مهرگان، مؤسسه فرهنگي گسترش هنر، پائيز 1381
6) Dale, Barrie and Bunney Heather "Total Quality Management" Blueprint 1999
7) حاجي شريف محمود «مديريت كيفيت فراگير» مركز آموزش سيمان 1374
8) رياحي بهروز «مديريت كيفيت جامع در بخش عمومي» مركز آموزش و تحقيقات صنعتي ايران 1381

واژه مديريت (Management) از ريشه (Manus) به معني «كنترل كردن با دست» مي باشد و با اداره امور (Administrate) كه از ريشه Minor و سپس از ريشه Ministrare به معناي «خدمت كردن» و به دنبال آن به معناي «حكومت كردن» است تفاوت دارد.

ارائه شده در سمينار مديريت هنري در سال 1383

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 447]