معلم كارآفرين

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: معلم كارآفرين

مهرزاد غني پور: آفاق سالاري كارآفرين برتر سال 87 پس از سال ها مديريت در دبيرستان هاي يزد همه دار و ندارش را فروخت تا با همكاري همسر و سه فرزندش كارخانه اي را در شهرستان محروم بوانات در شمال شرقي استان فارس و در 240 كيلومتري شيراز راه اندازي كند.او اكنون با خانواده اي در طبقه سوم اين كارخانه كه در 10 كيلومتري شهرستان بوانات واقع شده، زندگي مي كند.

سالاري با لهجه يزدي اش مي گويد: «در ابتداي كار به فكر راه اندازي صنايع تبديلي افتاديم و كشاورزي و دامداري در اين منطقه به ما كمك كرد تا هم فرآورده هاي لبني از جمله شير، ماست، دوغ و كره و هم فرآورده هاي آردي مانند كيك، كلوچه، حلوا شكري و بيسكويت توليد كنيم.» اين كارخانه اكنون موجب اشتغال 150 نفر شده كه 56 نفر آنها بيمه و بقيه قراردادي هستند. مدير عامل كارخانه مي گويد: «از 56 كارگر ثابت كارخانه هفت نفر زن سرپرست خانوار هستند كه كارهاي سبك تري از جمله بسته بندي را انجام مي دهند.» مدير عامل اين مجتمع تنها مجتمع توليدي اين شهرستان دو هكتار فضاي سبز در كنار كارخانه ايجاد كرده و از آنجا كه بوانات هيچ پاركي ندارد زوج هاي جوان براي گرفتن عكس و فيلم عروسي به محوطه اين مجتمع مي آيند. با آنكه بوان به معني بهشت است اما سالاري از كمبود امكانات اين شهرستان مي گويد: «پارك و سينما در اين شهرستان وجود ندارد. امسال تازه گازكشي شده و تا سال هاي قبل حتي تلفن ثابت هم نبود. متاسفانه اين شهرستان امكانات رفاهي مناسبي ندارد. حتي يك كتابخانه خوب هم در اين شهرستان نيست.» شايد هم بهشت به سرسبزي اين منطقه برمي گردد؛ منطقه اي كوهستاني كه در تابستان خنك است و در زمستان در آن از سوز سرما خبري نيست. سالاري از زماني مي گويد كه تصميم به تاسيس كارخانه گرفت: «از آنجا كه بوانات با شيراز 240 كيلومتر فاصله دارد، ساكنان اين منطقه به صورت سنتي شير را فرآوري مي كردند و از آن ماست و پنير مي گرفتند اما محصولاتي كه به اين شيوه توليد مي شد، مشتري خاص خودش را داشت. به اين ترتيب وقتي مشتري نبود، شير روي دست دامدارها مي ماند و فاسد مي شد.» اكنون در اين كارخانه 45 تن شير كه از شهرستان هاي خاتم يزد، مروه و شهر بابك مي آيد، فرآوري مي شود و سالاري براي توسعه فرآورده هاي لبني قرار است يك گاوداري شيري هم احداث كند. سالاري در اواخر دهه 50 زندگي اش همچنان پركار است. صبح ها ساعت 30:4 از خواب بيدار مي شود و تا ساعت يك نيمه شب به كارها رسيدگي مي كند. او معتقد است دوران بازنشستگي بهترين دوران براي كارآفريني است چرا كه فرد كوله باري از تجربيات را با خود دارد؛ تجربياتي كه به قيمت از دست دادن جواني اش به دست آورده است. او در زمان تاسيس كارخانه با مشكلاتي هم مواجه شد: «به عنوان مدير عامل كارخانه روزي براي گرفتن وام به بانك رفتم اما چون زن بودم از من خواستند دفعه بعد از رئيس هيات مديره كه مرد و در واقع همسرم بود بخواهم با من به بانك بيايد تا بتوانم وام بگيرم.»با اين حال سالاري معتقد است در كارآفريني زن و مرد معني ندارد حتي سن و جنسيت هم تاثيري در آن ندارد فقط پشتكار است كه باعث موفقيت فرد كارآفرين مي شود. او حمايت نكردن دولت از كارآفرينان را يكي ديگر از مشكلات مي داند: «هر كارخا نه اي سرمايه در گردشي دارد كه اين سرمايه هر سال با افزايش تورم، كاهش مي يابد به همين خاطر بهتر است مسوولان به كارخانه هاي فعال وام هاي كم بهره و با فرصت بازپرداخت بيشتر مي دادند.» او در ابتداي كارش از بانك وام گرفت اما از آنجا كه هنوز بازار فروشي براي محصولاتش پيدا نكرده بود، مجبور به بازپرداخت وام شد. سالاري نتوانست به موقع اقساط را بپردازد بنابراين وامي كه با 16 درصد سود گرفته بود اكنون مجبور است با 22 درصد سود بازپرداخت كند. او مي گويد: «در اين فكر هستم كه با توليد بستني كارخانه را توسعه دهم اما چون كارخانه در رهن بانك است، نمي توانم از جاي ديگري وام بگيرم.» سالاري طرحي هم براي اشتغال زنان اين منطقه كه بيشتر آنها خانه دار يا كشاورزند، دارد: «تا پيش از اين مردم منطقه از گل محمدي كه در اين منطقه مي روييد، استفاده چنداني نمي كردند حتي آن را مي بريدند و مانند خار آتش مي زدند در حالي كه اكنون به ما اجازه داده اند گل ها را از كنار مزارع شان بكنيم و در كارخانه با آن گلاب درست كنيم و براي تهيه شيريني استفاده كنيم.» او مي گويد: «با زنان منطقه صحبت كردم و از آنها خواستم اگر گل هاي محمدي را در زمان مناسب يعني صبح زود و زماني كه آفتاب گل ها را پژمرده نكرده و عطرشان از بين نرفته، بچينند، كارخانه گل ها را از آنها خريداري مي كند. در اين طرح قرار است سازمان جهاد كشاورزي براي كاشت اين گل ها كه به آب زيادي نياز ندارند و مناسب شرايط خشكسالي هستند، به زنان آموزش دهد.» سالاري پيش از شروع كارش در نمايشگاه هاي صنايع غذايي بين المللي هم شركت و كتاب هاي بسياري در زمينه صنايع غذايي و اشتغال زايي مطالعه كرد و سپس دست به كار شد. او پس از راه اندازي كارخانه با شركت در نمايشگاه هاي بين المللي اقداماتي براي بازاريابي كرد تا زمينه صادرات محصولاتش به آسياي ميانه و عراق فراهم شود به طوري كه قرار است دو محصول ابتكاري اش يعني بيسكويت آرد جو با شهد خرما و شكلات صبحانه اي كه از كنجد آسيا شده (ارده) و شهد خرما تهيه شده را به زودي صادر كند. سالاري طرح ديگري را هم با همكاري فرزندش كه يك گياهپزشك است، در نظر دارد: «از آنجا كه زعفران محصولي است كه نيازي به آب ندارد به صورت آزمايشي كاشتيم كه خيلي خوب جواب داده و قرار است در سطح وسيع تري آن را با همكاري كشاورزان كشت كنيم.» اين زن كارآفرين به فكر تاسيس يك مجتمع بين راهي در سيرجان هم هست چرا كه او مي گويد: «اين منطقه در مسير ترانزيت قرار گرفته و آب و هواي مساعدي براي استراحت رانندگان، مسافران و گردشگران دارد.»
سه شنبه 15 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 602]