وقتی نصیحت والدین سر به فلک می‌کشد!

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: عباس می‌گفت وقتی نمره‌ای زیر 20 می‌گیرم تنم می‌لرزد نه از كم بودن نمره بلكه از نصیحت‌های بی‌پایان و تكراری پدرم «انگار با دیوار صحبت می‌كنم كوچك‌ترین عكس‌العملی نشان نمی‌دهد. از این گوش می‌گیرد از آن گوش درمی‌دهد.»

این‌گونه صحبت‌ها را درباره بچه‌ها از والدین بسیار شنیده‌ایم. در مورد بعضی از بچه‌ها صحبت كردن باعث تغییر رفتار آنها نمی‌شود. ولی بعضی دیگر با گفت‌وگو تغییر رفتار می‌دهند. بچه‌های مسئولیت‌پذیر در برابر گفت‌وگو و توضیحات، رفتارهای مناسبی از خود بروز می‌دهند ولی برای برخی دیگر صحبت و نصیحت و توضیح از یك گوش شنیدن و از آن یكی در كردن است و باعث تغییر رفتار آنها نمی‌شود. این بچه‌ها نیاز دارند تا عواقب كار خود را تجربه كنند و با تجربه عواقب كار خود، رفتارهای مناسب را بروز ‌دهند.

عباس می‌پرسد: «امشب می‌توانم به خانه دوستم بروم آنجا بخوابم؟»

مادر اعتنایی نمی‌كند. عباس دوباره مادر را مخاطب قرار می‌دهد، می‌پرسد: «می‌توانم به خانه دوستم بروم آنجا بخوابم؟» پس از اینكه او این سؤال را تكرار می‌كند مادر می‌گوید: «نه.»

و پس از چند لحظه فكر كردن در مورد آن مادر می‌فهمد كه دلیلی برای نه‌گفتن نداشته است. برخی از والدین قبل از آنكه حتی ذره‌ای به حرف‌های نوجوان خود فكر كنند به آنها پاسخ منفی می‌دهند. به تعریفی دیگر قبل از اینكه فكر كنند حرف می‌زنند. فكر نكردن منجر به عكس‌العمل‌های دیگری نسبت به نوجوان خواهد شد.

پدر فرهاد می‌گفت: «فرهاد با پول‌های پس‌انداز كرده‌اش می‌خواست یك دوچرخه بخرد، اولین فكری كه به ذهنم رسید این بود كه كاری احمقانه است. در مقابل حسرت فرهاد توضیح دادم، تو آنقدر پول نداری كه یك دوچرخه بخری می‌دونی دوچرخه چقدر گران است؟ به عبارت دیگر می‌خواستم به او بگویم فكرش مسخره است و عملی نیست.»

والدین می‌بایستی از برخوردهای منفی و شدید و كوچك جلوه‌دادن احساسات نوجوان و یا گفتن اینكه چقدر اشتباه كرده است پرهیز كرده و در عوض در كمال آرامش با او برخورد كنند و قبل از آنكه شروع به صحبت كنند اندكی فكر كنند.

در صورتی‌كه نمی‌توانید كنترل خود را داشته باشید و سریع به او جواب منفی می‌دهید، ایده خوبی است كه به نوجوان خود بگویید، شرایط را بررسی خواهید كرد و یا اینكه بگویید «بگذار كمی فكر كنم بعداً به تو پاسخ خواهم داد.» همچنین می‌توانید بگویید كه باید این مسئله را با پدرش درمیان بگذارید و بعداً به او جواب مناسبی بدهید. به خاطر داشته باشید كه پس از مدتی حتماً باید به او جواب دهید. روش‌های دیگر نیز می‌تواند به شما كمك كند تا از تكنیك «فكر كردن قبل از حرف زدن» یاری جویید.

فرصت‌هایی برای افزایش ارتباط

اگر نوجوان شما بیشتر وقتش را در اتاقش سپری می‌كند و شما در قسمتی دیگر از خانه مثلاً آشپزخانه یا كتابخانه مشغول باشید، احتمال ایجاد ارتباط بین شما و نوجوانتان كمتر می‌شود؛ بنابراین برای ایجاد ارتباط، شما و نوجوانتان اگر در یك محل باشید بهتر است.

سعید به دستور مادر آشپزخانه را تمیز و مرتب كرده بود و منتظر مادر بود كه از اداره بیاید و از او تشكر كند؛ حتی برای مادر میز غذا را نیز آماده كرده بود. به محض اینكه مادر زنگ در را به‌صدا درآورد سعید به استقبال او رفت و از مادر خواست كه چشمانش را ببندد و در آشپزخانه را باز كند ولی مادر چشمش را در آشپزخانه باز كرد و با تحكم گفت: «چرا چراغ‌گاز را تمیز نكرده‌ای؟!»

مادر كار زیبا و هیجان سعید و انتظار تشویق او را نادیده گرفت و به تعریفی دیگر (تو ذوق او زد)، قدر مسلم سعید یادش رفته بود كه چراغ گاز را تمیز كند ولی كارهای زیبای دیگری انجام داده بود كه از دید نامهربان مادر پنهان ماند. این ارتباط كلامی منفی سعید را از مادرش دور خواهد كرد.

با نوجوانتان صحبت كنید آن هم صحبت مثبت و تأثیرگذار و مشوق او باشید در رفتار مثبت و با برجسته كردن ویژگی‌ها، نگرش‌ها و فعالیت‌های مثبت او خطوط ارتباطی خود را با او باز كنید تا بتوانید بیشتر از احساسات و عقاید و اعتراضات نوجوان خودآگاه شوید.

نصیحت

برخی از والدین تنها دائماً نصیحت می‌كنند و یا سؤال و جواب بی‌شمار.امروز چطور بود؟ دیشب بهت خوش گذشت؟ فردا چه برنامه‌ای داری؟ عمه از من چی گفت؟ پدرت كجا رفت؟ و... برخی اوقات نوجوانی كه تجربه چنین سؤالاتی را داشته در مقابل سؤالات والدین تنها جوابی سرسری می‌دهد یا دقیقاً به والدین چیزی را می‌گوید كه آنها می‌خواهند بشنوند یا اصلاً جواب نمی‌دهد.

عباس می‌گفت وقتی نمره‌ای زیر 20 می‌گیرم تنم می‌لرزد نه از كم بودن نمره بلكه از نصیحت‌های بی‌پایان و تكراری پدرم. باور كنید غیر از پند و اندرز از پدرم تاكنون حرف دیگری نشنیده‌ام؛ آنقدر تكراری شده كه از اولین جمله تا آخرش را فوت آبم.

وقتی بیشتر ارتباط والدین با نوجوان پند و اندرز باشد در شرایطی هم كه نیاز به پند و اندرز باشد نزد نوجوان پند و اندرز بی‌ثمر و تكراری می‌شود.

بسیاری از والدین در سؤال كردن از تكالیف مدرسه نوجوانان وسواس عجیبی دارند و آنقدر تكراری سؤال می‌كنند كه نوجوان از پاسخ دادن طفره می‌رود.

دستوراتی نظیر برو اتاقت‌رو تمیز كن، برو سر تكالیفت، برو حمام كن و... ممكن است بارها و بارها تكرار شود. به جای تكرار این دستورات، بهتر است این دستورات قانونمند شود و پاداش و تنبیهی داشته باشد.سؤالات پیچ در پیچ، نصیحت‌ها، تكرار سؤالات و دستورات، باعث عصبانیت، رنجش، نافرمانی، مخالفت و فرار نوجوان می‌شود. به‌خاطر داشته باشید نوجوانان با این سؤلات آزرده می‌شوند.

هرچقدر ارتباط كلامی شما منفی‌تر باشد، عصبانیت و رنجش و دیگر احساسات منفی بیشتری را درنوجوان ایجاد می‌كند. اگر 3 بار در روز با نوجوان خود صحبت كنید و هر 3بار آنها منفی باشد به‌مراتب بدتر از آن می‌‌شود كه تصورش را می‌توانید بكنید. در كل یك قانون خوب را در ذهنتان حك كنید، هنگامی كه حاضر می‌شوید تا به رختخواب بروید به‌خاطر بیاورید كه چگونه روزتان را با نوجوانتان سپری كرده‌اید؟

آیا بیشتر اوقات ویژگی‌های مثبت او را تقویت كرده‌اید یا اعمال منفی او را؟ نوجوانانی كه مقدار بیشتری ارتباط گفتاری مثبت از والدین خود دریافت می‌كنند، تمایل بیشتری برای صحبت با آنها دارند و درنتیجه رابطه آنها با والدین خود صمیمانه و متكی به اعتماد خواهد بود و در این میان والدین به تكیه‌گاهی مطمئن برای درد‌دل و صحبت كردن و راهنمایی خواستن و مشورت نوجوانان تبدیل می‌شوند و ارتباط كلامی والدین با فرزندان مستحكم‌تر می‌شود.

معمولاً ارتباط كلامی والدین بیشتر در حد تفهیم موضوع، درس دادن، وادار كردن نوجوان به تغییر زاویه دید خود و تغییر رفتار است كه این امر موجب می‌‌شود كه از یك مصاحبه لذت‌بخش فاصله گرفته شود و اگر چنین شیوه‌ای ادامه یابد، علاقه آنان به مصاحبت با والدین كاهش می‌یابد. هدف مهم در ارتباط با نوجوانان آن است كه در مقابل او موضع‌گیری نكرده و همانند یك دوست با او صحبت كنید.

در ابتدا می‌توان از طریق صحبت با نوجوانمان در مورد مسائل مورد علاقه به این هدف نزدیك‌ شویم. اصولاً بچه‌ها در این دوره بیشتر به ورزش و بازی‌های رایانه‌ای و یا جنس مخالف و یا یك دوست از جنس خود علاقه‌مندند و اگر بخواهیم كه با او ارتباط برقرار كنیم باید تنها همانند یك دوست با او صحبت كنیم و قصد و منظور دیگری نداشته باشیم. برای این كار می‌توانید با نوجوانتان در مورد مسائل مورد علاقه‌اش صحبت كنید. بسیاری از اوقات تنها مهم این است كه با او صحبت كنید بدون اینكه سعی كنید او را نصیحت كرده یا موردی را به او تفهیم كنید، صحبت كنید تا بتوانید ارتباط برقرار كنید.

من می‌گم

سعی كنید احساسات نوجوان خود را درك كنید و به‌گونه‌ای مؤثر با او ارتباط برقرار كنید. تحكم و اجبار را در گفتار خود به‌كار نبرید.

اگر روش (من می‌گم) دائم تكرار شود، نوجوان را عاصی كرده و از ارتباط با والدین خودداری می‌كند و درنتیجه از محیط خانه بیزار می‌شود. نوجوان با رفتار مثبت والدین خود در خانه می‌بایستی امنیت داشته باشد و خود را مالك بداند نه مستأجر.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]