ماسوله؛ نمادي از زيستگاه تاريخي بشر‌

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: ماسوله؛ نمادي از زيستگاه تاريخي بشر‌

شهرك تاريخي ماسوله با 8 قرن قدمت به عنوان اثري ملي كه نمونه بارزي از زيستگاه تاريخي بشر است، در سال 1354 شمسي به شماره 1090 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است.‌

اين شهرك تاريخي در منتهي اليه منطقه مرطوب خزري (55 كيلومتري شهر رشت) در دره‌اي كه سرچشمه‌هاي آن نزديك دومين قله بلند كوه هاي تالش (ماسوله داغ) است، قرار گرفته است.‌

اين شهرك تاريخي نماينده آثار تاريخي ايران است و در طرح ميراث فرهنگي و گردشگري يونسكو بين 8 كشور منتخب آسياي ميانه و هيماليا برگزيده شده است.‌

حدود 800 تا هزار سال پيش مردماني از نقاط مختلف سرزمين گسترده ايران بنا به دلايل نامعلومي به منطقه ماسوله كوچ كردند و برخي از مردمان محلي نيز از منطقه‌اي به نام واقع در 6 كيلومتري شمال غرب اين شهر با اين افراد همراه شدند.‌

در كاوش‌هاي محوطه باستاني كهنه ماسوله سفالينه‌هاي متعلق به قرون پنجم تا هشتم هجري قمري به دست آمده است كه دقيق‌ترين مستندات قابل توجه تاريخي هستند.‌

در 10 كيلومتري بالاتر از ماسوله جديد، ماسوله قديم با آثار و بازمانده‌هاي انساني از قبيل سنگ كوره و... در منطقه‌اي گسترده پراكنده شده است كه جزو آثار باستاني به شمار مي‌رود.‌

گفته مي‌شود اين شهر از دو منظر يكي از نام كوه در نزديكي همين شهر گرفته شده و به مرور زمان به تبديل شده و ديگري ماسوله در زبان پهلوي ماه سوله بوده كه به معناي ماه كوچك قابل تاويل است.‌

ماسوله به وسعت 16 هكتار، داراي چهار محله ، ، است، همچنين داراي بازاري در چهار طبقه است كه هر چهار محله با بافت بازار شهر ارتباط بي‌واسطه دارند.‌

ارتفاع ماسوله از سطح درياهاي آزاد 1050 متر و اختلاف بين پايين ترين و بالاترين نقطه اين شهر كوهستاني بيش از 120 متر است، بلندترين قله استان گيلان، قله شاه معلم است كه با ارتفاع 3050 متر در ماسوله واقع است.‌

خانه‌هاي ماسوله به صورت پلكاني و دو طبقه است كه سقف يك خانه حياط خانه ديگري است و مي‌گويند: ، معماري ساختمانهاي ماسوله به طرف جنوب بوده و خانه‌ها بنا به نياز آفتابگير هستند.‌

بافت همه خانه‌هاي ماسوله سنتي است و سنگ و چوب و گل مصالح اوليه ساختمانهاي آن را تشكيل داده است، رنگ غالب و بومي ماسوله زرد است، اين رنگ را در نماي بيروني همه خانه‌ها مي‌توان مشاهده كرد، هم اكنون در ماسوله بيش از 350 واحد مسكوني وجود دارد كه حدود 100 سال پيش به 600 واحد نيز مي‌رسيد.‌

زبان مردم بيشتر تالشي است اما اقوام گيلك و ترك هم ساكن اين منطقه هستند.‌

به گفته كهنسالان در تابستان روزانه بيش از 400 راس اسب و قاطر كه بارشان كالاهاي فروشي است از ماسوله به شهر مي‌آيند.‌

در فصل پاييز اين جنب و جوش در ميان اهالي شهر به تدريج رنگ مي‌بازد. دامداران ديگر در كوههاي ماسوله نيستند. بسياري از افراد به قشلاق مي‌روند. مشغله مردم را آب‌بندي پشت بام‌ها، انبار كردن مايحتاج زمستاني و انبار كردن پنيرها در خم هاي دفن‌شده در زير خانه‌ها تشكيل مي‌دهد.‌

زمستان، فصل سكوت است و خاموشي، اهالي شهر در پناه هيزم در اتاق‌هاي كوچك و گرم به شب‌نشيني مي‌پردازند و دائماً مراقبند برف‌هاي سنگين بر بام خانه‌هايشان به مدت طولاني باقي نماند.‌

موزه مردم‌شناسي‌

استان گيلان داراي 11 موزه است كه يكي از آنها است، اين موزه، مجموعه‌اي از ابزار و وسايل زندگي گذشتگان اين ناحيه را به نمايش گذاشته است.‌

اين موزه داراي سه بخش، اشيايي مربوط به هزار سال قبل، اشيا و وسايل دو قرن قبل و اشيايي مربوط به 50 سال پيش است.‌

در اين موزه از وسايل نجاري و ساختماني و شكار و دامداري و كشاورزي قديمي تا ابزار طبابت سنتي (وسايل حجامت - كشيدن دندان و...) وحتي غل و زنجيرهاي زندانيان در قديم به چشم مي‌خورد كه از جنس‌هاي مختلف سنگ، آهن، مس، برنز، مفرغ، چوب، چرم و... هستند.‌

منبع: خبرگزاري مهر‌

يکشنبه 13 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]