واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: مزيت هاي عضويت ايران در شبكه جهاني گريد شناسنامه ديجيتالي براي دانش ايراني
ميثاق ابدي
«گريد» نسل جديد و مادر اينترنت است كه گستره عظيمي از امكانات مجازي را در اختيار كاربران قرار مي دهد و از اين رو نه تمام، بلكه به اقتضاي كنوني پيشرفت علم، بخشي از ناممكن هاي محاسبه را ممكن مي سازد. حال در كنار تحريم هاي علمي متفاوتي كه گريبانگير توسعه غيرقابل انكار كشور شده است، پژوهشگاه دانش هاي بنيادي به عنوان پيشتاز در اين عرصه، در راه فراهم ساختن زيرساخت هاي لازم گام نهاده و با رعايت استانداردهاي بين المللي به عضويت شاخه اروپايي اين شبكه عظيم اطلاعاتي و محاسباتي درآمده است تا خود به مركزي براي صدور مجوز ورود موسسه هاي علمي كشور به آن تبديل شود. پرواضح است كه پيوستن به اين شبكه جهاني نيازمند تجهيزاتي هم راستا با آن است كه از مهم ترين آنها مي توان به پهناي باند قابل توجه اشاره كرد.
تامين پهناي باند كافي از نظر اقتصادي مقرون به صرفه است و مورد استفاده و تمايل كاربران و دانشجويان بوده و براي پيشبرد پروژه هاي تحقيقاتي موثر است، اما كاربرد اينترنت بالاتر از ميزان عرضه است. دستيابي به سرعت بالا در «گريد» و تبادل حجم عظيمي از اطلاعات، نيازمند پهناي باند است و اين در حالي است كه پهناي باند در ايران ضعيف بوده و تصميم بر تامين 56 كيلوبيت براي دانشگاه ها مدنظر وزير ارتباطات قرار دارد. اميد است وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات در خصوص پهناي باند مراكز مستعد بهره مندي از «گريد» همكاري كند. در اين راستا خبرنگار علمي اعتماد گفت وگويي را با معاون فني اين پروژه انجام داده است كه گزارشي از اين گفت وگو هم اينك پيش روي شماست.
«شاهين روحاني» درباره عضويت ايران مي گويد؛ «شبكه جهاني گريد به سه منطقه امريكا (شامل امريكاي شمالي و جنوبي)، آسيا - پاسفيك (شامل آسيا و اقيانوسيه) و اروپا (شامل اروپا، خاورميانه و آفريقا) تقسيم شده است و لذا طبيعي بود ما نيز مانند ديگر كشورهاي نزديك مثل ارمنستان، پاكستان و تركيه به عضويت شبكه اروپا درآييم. استاندارد جهاني، شناسنامه ديجيتالي را كه پژوهشگاه دانش هاي بنيادي ارائه مي كند، پذيرفته و شناسنامه هاي ديجيتالي كه از اين پس در ايران صادر مي شود، اعتبار جهاني خواهد داشت.» شناسنامه ديجيتالي عبارت است از روشي كه هويت شخص در شبكه جهاني «گريد» به طور غيرقابل انكار تثبيت شده و تشخيص هويت داده مي شود.
عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي شريف در خصوص نقش شناسنامه ديجيتالي در فضاي مجازي اظهار داشت؛ «يكي از مشكلات كار با اينترنت اين است كه هويت فرد در آن قابل تشخيص نيست و كاربر، چنانچه صادق نباشد، مي تواند هر نوع اسم و شخصيتي را براي خود ايجاد كند و براي حل اين مشكل، شناسنامه ديجيتالي ارائه شده است.»
وي درباره نحوه كار اين سيستم گفت؛ «در اين شناسنامه با استفاده از روش(Public Key Infrastructure) PKI، رمزي به شخص داده مي شود كه فقط آن شخص با همان رمز مي تواند خود را معرفي كند. جز در مواردي كه وي خود به طور فيزيكي رمز را در اختيار شخص ديگري گذاشته باشد، امكان ندارد فرد ديگري خود را به جاي وي معرفي كند.»
«روحاني» در ادامه افزود؛ «از لحظه يي كه فرد وارد شبكه گريد شود، شناسنامه دار مي شود و بدون آن نمي تواند در اين شبكه وارد شود و مسووليت هر كاري كه در اين مجموعه انجام دهد، بدون شك به وي بازمي گردد.»
وي در بيان تفاوت ميان اينترنت و «گريد» گفت؛ «اينترنت عبارت است از يك شبكه اطلاع رساني و كسب اطلاعات كه توسط آن ارسال اي ميل، تبليغ وب سايت شخصي و مشاهده ديگر سايت ها ميسر مي شود، اما با شبكه گريد تمام فعاليت هاي كامپيوتري قابل انجام است. يعني علاوه بر اطلاع رساني، توان انجام محاسبه هاي عظيم را در اختيار كاربر قرار داده و به كمك آن مي توان به رايانه اشخاص ديگري (البته آنها كه اين امكان را فراهم كرده اند) دسترسي يافت و با آن نرم افزاري را اجرا كرد يا از مجموعه اطلاعات موجود در آن استفاده كرد. همچنين گريد امكان استفاده از شبكه هاي سنسوري نظير اطلاعات هواشناسي و زلزله شناسي را فراهم مي كند. بدين ترتيب كل توان محاسباتي كه پشت اينترنت است و ما تاكنون صرفاً براي اطلاع رساني از آن استفاده مي كنيم، براي محاسبه ها قابل استفاده مي شود.»
عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي شريف در خصوص نحوه فراهم شدن اين امكانات در شبكه جهاني «گريد» آن را به گذرنامه و ويزا تشبيه و اظهار كرد؛ «شناسنامه ديجيتالي نقش گذرنامه را دارد كه داراي اعتبار جهاني است و پس از كسب آن به منظور بهره مندي از اين شبكه، براي ورود به يك مجموعه كامپيوتري در هر نقطه از جهان، از صاحب آن مجموعه نيز بايد اجازه ورود (ويزا) دريافت شود.»
وي خاطرنشان كرد؛ «از نظر سخت افزار، امكان ورود به آن از طريق رايانه هاي موجود با همان اتصالات، سيم ها، فيبرهاي اپتيكي و ماهواره فراهم مي شود، اما از نظر نرم افزار به كلي متفاوت است، به طوري كه در حال حاضر روي شبكه اينترنت امكان استفاده از ديتابيس كشور ديگري را نداريم؛ شايد امكان كسب اطلاعات ميسر باشد، اما امكان درج اطلاعات روي آن وجود ندارد و اجازه استفاده از سي پي يو آن را نداريم. وقتي گريد برقرار شود، مي توان نرم افزاري را روي سيستم اجرا كرد، در صورتي كه اين نرم افزار در سيستمي ديگر و در نقطه يي ديگر از جهان اجرا مي شود و سپس نتيجه آن به ما منتقل مي شود.»
«روحاني» علت انتخاب عنوان «گريد» براي اين شبكه را به شباهت آن به انرژي برق نسبت داد و افزود؛ «همان گونه كه با اتصال يك دستگاه برقي به پريز، از شيوه تامين برق مورد نياز و منابع توليد آن اطلاعي نداريم، در گريد نيز اجراي نرم افزار از طريق يك نرم افزار مياني امكان مي يابد. تعيين مكان مناسب براي اجراي نرم افزار نيز به انتخاب كاربر يا انتخاب نرم افزار مياني در سيستم هاي مجاز بستگي دارد و پس از ارسال نتيجه، صورت حساب بهره مندي از آن سي پي يو، سنسور و ديتا بيس را ارائه مي كند.»
وي در ادامه با اشاره به اينكه كاربران برنامه هاي ساده را روي چنين شبكه يي اجرا نمي كنند، گفت؛ «اين شبكه در زماني كاربرد دارد كه اجراي نرم افزاري خاص تنها روي يك رايانه مدت زيادي به طول مي انجامد و حال، با اتصال به گريد، ظرف چند روز اجرا مي شود.»
وي با بيان اينكه عضويت در اين شبكه جهاني نياز به پرداخت حق عضويت ندارد، اظهار كرد؛ «شبكه جهاني گريد داراي ناظر خاصي نيست و هر سه رده آن با يكديگر همكاري دارند، اما ساختارهايي وجود دارند كه به اين كار نظم مي دهند، مثل منطقه اروپايي كه ناظر بر عملكرد اعضا در سطح رعايت استانداردها است.»
عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي شريف با تاكيد بر ضعف اتصالات فعلي كشور براي اين نوع محاسبات گفت؛ «اتصالات فعلي براي انجام مبادله اينترنتي و داده بوده و براي اجراي برنامه نياز به افزايش ده برابري پهناي باند داريم و مذاكراتي در اين راستا شروع شده كه هنوز به نتيجه نرسيده و اميدوارم در آينده يي نزديك، خطوط ارتباطي با ظرفيت بالاتري برقرار شود كه اين كار را ممكن كند.»
وي ادامه داد؛ «البته نياز مهم است و در حال حاضر فراهم شدن آن در سراسر كشور به طور يكسان نياز نيست و در حد موسسه هاي پژوهشي و دانشگاه هاي بزرگ نياز است.»
معاون فني پروژه عضويت ايران به شبكه جهاني «گريد» اظهار داشت؛ «ديگر موسسه هاي پژوهشي و علمي كشور براي بهره مندي از اين شبكه، بايد از طريق دفتر ارائه شناسنامه ديجيتالي پژوهشگاه دانش هاي بنيادي اقدام كنند تا بدون پرداخت هزينه نام شان در اين شبكه جهاني ثبت شده و به رسميت شناخته شود.»
وي در پايان گفت؛ «استاندارد بين المللي مدوني براي عضويت كشورها در اين شبكه وجود دارد كه بايد فرآيند ها و مراوده هاي ديجيتالي خود را مطابق با آن انجام دهند و اين كار طي جلساتي بررسي مي شود كه در مورد پژوهشگاه دانش هاي بنيادي، حل 180 مورد اين پروتكل يك سال به طول انجاميد.»
يکشنبه 13 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]