راهبرد آمريكا براي تجزيه سودان و حذف سرمايه‌گذاري‌هاي چين

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: راهبرد آمريكا براي تجزيه سودان و حذف سرمايه‌گذاري‌هاي چين
خبرگزاري فارس: ناظران وقايع سياسي سودان معتقدند: منشاء دادخواست دادگاه جنايي بين‌المللي عليه رئيس جمهور سودان با راهبرد آمريكا براي تجزيه اين كشور به 5 اقليم و حذف سرمايه‌گذاري‌هاي چين در آنجا در ارتباط است.

به گزارش فارس به نقل از پايگاه خبري "القناه"، دادخواست "لوئيس مورينو اوكامپو"، دادستان دادگاه جنايي بين‌المللي مبني بر صدور حكم جلب رئيس جمهور سودان به اتهام دست داشتن در جنايت جنگي در دارفور درخواست معمولي نبود بلكه از متهم شدن صرف رئيس يك كشور تجاوز كرده و مقصود نابودي كامل يك كشور را به همراه داشته است.
در ادامه آمده است: پيامدهاي اين اتهامات منجر به متلاشي شدن سودان و تبديل شدن اين كشور به عنوان نسخه كپي شده‌اي از سومالي است و اين امر در هر حالتي اعم از اين كه عمر البشير اتهامات دادگاه جنايي را بپذيرد يا خير مي‌تواند اتفاق بيفتد.
كارشناسان در امور سودان تاكيد مي‌كنند: سوابق پيش ار تصميم اوكامپو و پيامدهاي آن در آينده ترجمه واقعي از مناقشه و درگيري آمريكا و چين بر سر نفت سودان است.
واكنش‌هاي بين‌المللي و منطقه‌اي در قبال تصميم دادگاه جنايي بر حسب منافع هر كشوري متفاوت بود و اين امر در داخل سودان نيز صادق است برخي تظاهر به شادي كرده و اين تصميم را قصاص اهالي دارفور خوانده اما اكثريت سودان با رئيس جمهور خود همراه شده تا نشان دهند نقشه از هم گسيختگي و متلاشي كردن سودان در پس اين دادخواست قرار دارد.
تحليلگران سياسي بر اين مساله اتفاق نظر دارند كه سودان سه ماه براي رهايي از بحران دادگاه جنايي بين‌المللي فرصت دارد و پس از آن قضات دادگاه تصميم خود را درباره دادخواست اوكامپو اعلام مي‌كنند و اگر خارطوم با كشورهاي حاكم بر شوراي امنيت يعني آمريكا، انگليس و فرانسه توافق كند از بن‌بست دادگاه جنايي خارج مي‌شود و در صورتي كه قضات دادگاه جنايي بين‌المللي دادخواست اوكامپو را تصويب كنند، سودان با تحريم‌هاي شديد اقتصادي روبه‌رو مي‌شود همچون عراق كه پس از جنگ كويت و به موجب فصل هفت منشور سازمان ملل متحد از سوي كشورهاي عضو تحريم شده بود.
پايگاه "القناه" ادامه داد: بسياري از دنبال كنندگان پرونده سودان از منشاء اين دادخواست اوكامپو درباره قضيه دارفور سوال مي‌پرسند شايد قسمتي از جواب با زندگينامه اين فرد كه سرشار از مناقشه با افراد نظامي بوده در ارتباط باشد.
القناه آورده است: لوئيس اوكامپو آرژانتيني از اكتبر 1984 ميلادي تا آوريل 1985 در مقام دادستان مشاور در بازجويي از 9 نفر از فرماندهان ارتش آرژانتين بود كه در اين جمع سه نفر از رهبران سابق اين كشور و برخي اعضاي شوراي نظامي حاكم بر آرژانتين در بين سال‌‌هاي 1976 تا 1980 بودند و نتيجه اين بازجويي‌ها محاكمه 5 نفر از متهمان پرونده بود و اين اولين قضيه عليه مسؤولان كشوري بود كه از زمان محاكم "نورنبرگ" پس از جنگ جهاني دوم متهم به ارتكاب كشتار جمعي شده بودند.
اوكامپو در بين سال‌هاي 1987 تا 1992 كه منصب دادستان دادگاه جنايي فدراالي در شهر "بوينس آيرس" را برعهده داشت مسؤول شماري از مسائل مرتبط با جنايات مقامات نظامي بود كه از جمله آن محاكمات عليه نظاميان مسؤول جنگ جزاير "فالكلند" [مالويناس] و همچنين فرماندهان شورش نظامي كه در سال 1988 در آرژانتين به وقوع پيوست و ناظران اين را بعيد نمي‌‌دانند كه از برخي از تندروي‌هاي وي با سازمان‌هاي نظامي براي تحريك كردن وي عليه سلطه عمر البشير استفاده كنند.
رابطه اوكامپو با قضيه دارفور از 21 آوريل سال 2003 يعني زمان انتخاب وي به عنوان دادستان دادگاه جنايي بين‌المللي آغاز شد و از آن زمان در تعامل با قضيه دارفور با سبك افراط‌گرايي خود پيش رفته كه در گزارش اخير خود كه در پنجم ژوئن گذشته درباره اوضاع دارفور به شوراي امنيت تحويل داد اين مساله بسيار بزرگ جلوه‌گر شد.
اوكامپو در اين دادخواست خود آورده، با گذشت سه سال از ماموريت دادگاه جنايي لاهه براي تحقيق درباره جنايات جنگي در دارفور، كشتار انسان‌ها همچنان در اين منطقه جريان دارد و اردوگاه‌هاي پناهندگان با جنايات نظام‌مندي روبه‌رو است و شبه‌نظاميان "جنجويد" هنوز خلع سلاح نشده‌اند بلكه به نيروهاي امنيتي سودان پيوسته‌اند و در نزديكي اين اردوگاه‌ها مستقر هستند.
اوكامپو دستگاه دولتي سودان را به حمله نظام‌مند عليه غيرنظاميان در دارفور متهم كرد.
كارشناسان سياسي معتقدند، عليرغم اين كه موضع سودان همكاري خود را در مساله دارفور نشان داده و آمادگي كامل خود را براي امضاي توافقنامه صلح با شورشيان اعلام كرده و حتي راضي به ايجاد تفاهم با آمريكا شده اما موج حمله سياسي و ديپلماتيك با شدت بسيار در جريان است موجي كه قصد دارد سرنوشت "عمر البشير" را با سرنوشت صدام حسين در عراق گره بزند يعني با شعارهاي فدرالي درباره توزيع عادلانه ثروت و حقوق بشر كه شعار آشكار آمريكا براي نفوذ در خاورميانه بود، دولت مركزي سودان را تضعيف و اين كشور را از هم گسيخته كند.
اين پايگاه خبري تاكيد كرد: مناقشات بين‌المللي درباره نفت سودان هنوز قوي‌ترين دليل بحراني شدن مشكلات سودان است
در ادامه اين گزارش آمده است، دكتر "شريف التهاني"، وزير سابق انرژي و نفت سودان گفت: درگيري بين‌المللي كنوني با دولت خارطوم از سوي برخي كشورهاي بزرگ و نه همه جامعه بين‌المللي هدايت مي‌شود و اگر همين گونه ادامه يابد براي كل منطقه و نه سودان به تنهايي خطرناك خواهد بود.
وي ادامه داد: مقصود از مقابله بين‌المللي حل مشكل دارفور و كمك به اهالي آن نيست بلكه جنگ جهاني نفت در دارفور جريان دارد.
درگيري چين و آمريكا درباره منابع نفتي سودان وجود دارد اما هر دو كشور قواعد بازي بين‌المللي را خوب بلد هستند به همين جهت ان مناقشه خيلي آشكار نشده است.
اختلاف ريشه‌اي بين اهداف چين با مقاصد آمريكا در تعامل با سودان وجود دارد اما ديدگاه هر دوي آنها بيش‌ترين استفاده از نفت سودان است.
آمريكا مي‌خواهد سودان را به پنج منطقه تقسيم كند در حالي كه چين خواستار حفظ يكپارچگي سودان براي بهره‌وري از منابع نفتي آن است.
در تاكيد بر اهميت نفت سودان براي آمريكا سال گذشته "توني ليك"، از نويسنده‌هاي مشهور در امور راهبردي و امنيتي كشورها كتابي را با عنوان "دورتر از بحران انساني" درباره رابطه نفت و گرايش‌هاي سياسي آمريكا در منطقه و نقش چين و بحران‌هايي كه سودان در اين باره با آن روبه‌رو است نوشته است و در آن تاكيد كرده آمريكا راهبردي را نسبت به نفت اتخاذ كرده كه راهبرد جايگزين خوانده شده و در سال 2000 ظهور پيدا كرد و هدف را يكي توجه به نفت قاره آفريقا به خاطر پيچيدگي‌هاي دستيابي به نفت خاورميانه و ديگري ترغيب كشورهاي افريقايي توليد كننده نفت همچون نيجريه براي خروج از سازمان جهاني اپك است.
القناه يكي ديگر از دلايل طمع دولت‌هاي غربي براي سيطره بر سودان را موقعيت ژئوپوليتيكي اين كشور خواند و اعلام كرد: سودان به خاطر موقعيت جغرافيايي خود از اهميت راهبردي بزرگي برخوردار است چون بزرگ‌ترين كشور آفريقايي است و با 9 كشور مرز مشترك داشته و حلقه وصل شمال و جنوب آفريقا محسوب مي‌شود و موقعيت آن در امنيت آب‌هاي درياچه‌ها و شاخ آفريقا و درياي سرخ بسيار با اهميت است.
پس از اين كه سودان عليرغم جنگ‌هاي داخلي و بي‌ثباتي و تحريم‌هاي آمريكا توانست به استخراج نفت و صادرات آن ادامه دهد، آمريكا راضي نشد كه شركت‌هاي چيني و ديگر شركت‌هاي آسيايي از چاه‌هاي نفتي كه شركت آمريكايي "شفرن" در سال 1974 آن را كشف كرده بود، استفاده كنند در هر صورت راهبرد نفتي دولت پكن منبع نگراني براي امنيت نفتي آمريكا مبدل شده چرا كه حجم سرمايه‌گذاري‌هاي اين كشور در سودان بالغ بر چهار ميليارد دلار است.
ناظران معتقدند قاره گندم‌گون آفريقا كه سرشار از منابع غني طلا و ثروت‌هاي طبيعي از جمله نفت است مي‌تواند نامزد جبهه جنگ سردي بين دو قطب سرمايه‌داري و كمونيستي با سلاح دلار باشد.
انتهاي پيام/+
شنبه 12 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]