شعر و شمس الشموس

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: چنان که می دانیم شعر، ترجمان عاطفه و احساس انسانهاست و چون در این نوع قیاس بیشتر از تخیّل و وهم استفاده مى شود، نه واقعیت خارجى ، تأثیرش در طبیعت مردم بیش از قیاس هاى دیگر است.
و باز مى دانیم در عربستان پیش از اسلام ، برخى از تیره ها ، از این هنر براى بازگویى مفاخر خود به مردمان و توجه آنان به خود سود مى جستند. رئیس قبیله مى کوشید با بخشیدن صلت بسیار به شاعر و پذیرایى شایان از او، زبان وى را به ستایش خود و خاندان خود بگشاید ، یا از او بخواهد تیره رقیب را نکوهش کند.
با ظهور اسلام، بهره گیرى از این هنر عاطل نماند ، شاعران قریش را مى بینیم که در جنگهاى بدر و اُحُد بزرگان مکه را مى ستودند و پیغمبر صلوات الله علیه و مسلمانان مدینه را نکوهش مى کردند. در مقابل آنان ، رسول اکرم صلى الله علیه و آله از شاعران اردوى مسلمانان مى خواست بدانها پاسخ دهند و ومى فرمود شعر شما در آنان کارگرتر از تیر تیراندازان است.
با گسترش اسلام و با نزول بعضى آیه هاى قرآن کریم و ارشاد پیغمبر صلوات الله علیه، اندک اندک شمار شعرهاى مدحى و هجائى که رنگ نژاد و قبیله داشت کاهش یافت و سروده ها رنگ مسلمانى و اخلاق انسانى به خود گرفت.
از سال سى ام هجرى که حکومت اسلامى مسیر خود را ـ لا اقل در بعضى خطوط ـ تغییر داد ، دوباره شعر عربى به پذیرش رنگ نژادى متمایل گشت. نمونه این دگرگونى را در شعرهاى سروده شده از عصر عثمان بن عفان به بعد مى بینیم.
در دوره جنگ هاى داخلى ـ نبرد جمل و صفین ـ شاعران اردوى معاویه ته رنگ اسلام و اخلاق مسلمانى را هم از شعر خود زدودند و سبک شعر را به دوران پیش از اسلام ـ عصر جاهلى ـ برگرداندند. در شعرهاى این دوره دیگر سخنى از تقوى ، ایمان به خدا ، عدالت و حکومت امام عادل در میان نیست. آنچه مى بینیم ، نازیدن تیره اى
امام رضا ع
است بر تیره دیگر.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 300]