چگونگي نوآوري و خلاقيت در تئاتر ديني / 32تئاتر بين‌الملل در انتظار شيوه‌هاي خلاقانه تئاتر قرآني ايران است

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: چگونگي نوآوري و خلاقيت در تئاتر ديني / 32تئاتر بين‌الملل در انتظار شيوه‌هاي خلاقانه تئاتر قرآني ايران است
گروه هنر: گرچه عوامل مادي مانند بودجه و هزينه سفر براي حضور گروه‌هاي تئاتر كشور در عرصه‌هاي خارجي مهم است، اما در نهايت اين ايده‌هاي خلاقه‌ است كه باعث مي‌شود تئاتر ديني ايران جايي را در ميان كشورهاي مدعي تئاتر بيابد.
در قسمت پيشين اين گزارش نظرات هنرمندان، فعالان و مديران تئاتر كشور درباره چگونگي فعاليت در سال نوآوري و شكوفايي، تأثيرات اين نامگذاري بر جريان تئاتر كشور و راهكارهاي پيش روي افراد ارائه شد. برخي از مصاحبه‌شوندگان پيشنهاداتي را نيز درباره خلاقيت در تئاتر ديني بيان كردند. اين هنرمندان در مورد حضور بين‌المللي ايران در عرصه تئاتر مبني بر پيشنهاد تشكيل اتحاديه تئاتر ديني جهان اسلام هم نظراتي داده‌اند كه در پي مي‌آيد.

مهرداد راياني‌مخصوص مدير مجموعه تئاتر شهر، نمايشنامه‌نويس و كارگردان تئاتر در اين‌باره بر گسترش و تقويت ارتباطات بين‌المللي تأكيد مي‌كند. وي به نوعي به داد و ستد فرهنگي اعتقاد دارد و مي‌گويد با حضور كارهاي شاخص آن سوي آب كه جنبه‌هاي خلاقانه دارند، نمايش آنها در كشورمان، همچنين انتخاب كارهايي شاخص با زبان جهاني از تئاترمان و شركت در جشنواره‌هاي خارجي به تبادل فرهنگي دست مي‌يابيم.

اين منتقد و داور جشنواره‌هاي مختلف تئاتري برنامه‌ريزي را براي دعوت از گروه‌هاي تئاتري خارجي مهم ارزيابي مي‌كند و در انتقادي تببين مي‌كند: تابه حال برنامه‌اي در راستاي اجراي عمومي كارهاي خارجي در كشورمان نداشتيم و فكر مي‌كنم با رويكرد به اين موضوع مي‌توانيم شاهد كاري جديد و نو در عرصه تئاتر باشيم.

امير آقايي بازيگر و نمايش‌نامه‌نويس در اين‌باره معتقد است كه تئاتر قرآني و ديني به شكوفايي و مطرح شدن نمي‌رسد مگر اينكه، اساس تئاتر شكل و شمايل مدون و هدفمندي به خودش بگيرد.

وي در اين زمينه به كاربرد تبليغات بيشتر از ديگر موارد اهميت مي‌دهد و معتقد است: با تبليغ و ترويج مفاهيم و معاني تئاترهاي ديني زمينه‌ساز اجراهاي آنها در ساير كشور باشيم تا مردمي كه فطرتي خداجو و دين‌خواه دارند با آن ارتباط برقرار كنند.

تئاتر قرآني براي بين‌المللي شدن مديريت ويژه مي‌خواهد

مجيد ستايش بازيگر تئاتر در مورد بكارگيري خلاقيت در تئاتر ديني براي حضور در سطح بين‌المللي، تشكيل يك مديريت براي آن را الزامي مي‌داند و تأكيد مي‌كند: روند حضور تئاترهاي ديني در عرصه بين‌المللي قابل قبول بوده اما هنوز كافي نيست و بايد با ارائه كارها و برنامه‌هاي جديد رويكردهاي متنوعي را پيگيري كرد و يكي از اين كارها ايجاد مديريتي مستقل به نام تئاتر ديني و قرآني است كه مي‌تواند خيلي موثر باشد و با برنامه‌ريزهاي درست زمينه‌ساز حضور تئاتر قرآني از ايران در عرصه جهاني باشد.

مهدي متوسلي نمايشنامه‌نويس و كارگردان تئاتر در مورد اقدامات جديد در زمينه حضور تئاتر ديني ايران در عرصه بين‌المللي، به اجراي گروهش در هلند اشاره مي‌كند و ادامه مي‌دهد: در سال گذشته كه به همراه اعضاي گروه نمايش «خورشيد كاروان» چندين اجرا در كشور هلند داشتيم متوجه اين مسئله شديم كه كافي است با كمي هوشمندي و برنامه‌ريزي هدفمند بتوانيم بر روي مخاطب خارجي اثر بگذاريم.

به اعتقاد اين نويسنده تئاتري، فضاي خارج از كشور به شدت نيازمند مفاهيم ديني است و كافي است كارهاي دينيمان را به آن سوي مرزها ارائه كنيم تا اذهان مخاطب حقيقت‌جو و دين‌مدار سيراب شود.

نويسنده نمايش «پنجره فولاد» حمايت مسئولان را براي عملي شدن اين هدف ضروري دانست و مي‌گويد: در كشوري همچون هلند كه در حال حاضر به عنوان مهد مبارزه با اسلام مطرح است چهار اجراي نمايش با استقبال بسيار خوبي مواجه شد و نزديك به شش هزار مخاطب از آن ديدن كردند. پس بايد با حمايت مسئولان چنين اجراهايي را بيشتر در خارج بر روي صحنه ببريم.

«محمد مهيار» نمايشنامه‌نويس در مورد اقداماتي كه بايد در زمينه شكوفايي تئاتر ديني در عرصه جهاني انجام داد، معتقد است در اين زمينه و حضور مقتدرانه بين‌المللي جاي كار بسياري داريم و متاسفانه كارهاي بسيار اندكي صورت گرفته است.

اين نمايشنامه‌نويس به ارتباط موضوعات قرآني با برخي از نمايش‌ها و فطرت انسان اشاره مي‌كند و پيشنهاد مي‌دهد: يكي از مواردي كه مي‌تواند به فعاليت گروه‌ها كمك كند، فراهم آوردن تسهيلات و شرايطي براي گرو‌ه‌هايي است كه اجراهايي قرآني دارند و اين نوع نمايش‌ها چون با فطرت حقيقت‌جوي انسان مرتبط هستند به راحتي مي‌توانند با برنامه‌ريزي، تبليغات و اطلاع‌رساني درست در سطح دنيا تئاتر قرآني و ديني ما را نشان دهند.

اعظم بروجردي نمايشنامه‌نويس در مورد حضور تئاتر قرآني در عرصه بين‌المللي با توجه به عنصر خلاقيت در وهله اول آزادي عمل را براي هنرمند به منظور جهاني شدن واجب مي‌داند و از طرفي دوري از كارهاي كليشه‌اي و تكراري را پيشنهاد مي‌دهد.

وي معتقد است كه حضور در عرصه بين‌الملل و خودنمايي در آن با شجاعت و ارائه كارهاي تازه و نو ميسر خواهد شد و تئاتر ما با توجه به ظرفيت‌هايش حرف‌هاي زيادي براي عرضه در جهان دارد.

علي‌اصغر راسخ‌راد كارگردان تئاتر، نكته مهم در عرصه بين‌المللي را داشتن رويكرد و توجه به تئاترهاي ملي و متون كهن پارسي مي‌داند.

تئاتر ديني صرفا با مفاهيم ديني جهاني نمي‌شود

وي اشاره مي‌كند: شاهنامه فردوسي را در نظر بگيرد كه يك تراژدي كهن و بزرگ ملي ايراني است و مي‌تواند زمينه اصلي نمايش‌هايي باشد كه با تلفيق نشانه‌هاي ديني در آن وراي مرزها مخاطب حقيقت‌جو و دين‌خواه را جذب كند.

احسان شريف‌زاده نويسنده و كارگردان تئاتر در مورد به‌كارگيري خلاقيت و حضور تئاتر ديني در عرصه بين‌المللي دين اسلام را كه كامل‌ترين دين دنيا است، محملي براي ورود تئاترهاي ديني به عرصه بين‌المللي مي‌داند و معتقد است ابتدا بايد تئاترهاي آييني و سنتي را معرفي و عرصه كنيم. از اين راه مي‌توانيم بتدريج در اين نمايش‌ها شعارها و مفاهيم اسلام و قرآن را به كارببريم.

وي با ارائه مثالي تبيين مي‌كند: در نظر بگيريد گروهي براي اجراي تعزيه حر به كشور غربي برود، اگر مخاطب قبلاً پس‌زمينه و شناختي از اين عرصه نداشته باشد نمي‌تواند با نمايش ارتباط منطقي و درستي برقرار كند.

هادي عامل كارگردان، تواتر ديني را با سينماي معناگراي ايران و حضور جهاني آن مقايسه مي‌كند و مي‌گويد: همانگونه كه بحث سينماي معناگرا در سينماي ما چند سالي است كه باب شده است بايد در عرصه تئاتر چنين رويكردي براي حضور اثرگذار جهاني داشته باشيم و مي‌توانيم موضوعات مورد علاقه و احترام اديان الهي نظير داستان مريم مقدس كه در قرآن هم وجود دارد را براي كارهايمان انتخاب كنيم.

هدايت هاشمي بازيگر «يك بوس كوچولو» با اشاره به خاطره‌اي در مورد حضور تئاتر ديني در عرصه بين‌المللي، مي‌گويد: در اواخر اسفند ماه براي اجراي تئاتري به همراه افشين هاشمي عازم كشور فرانسه در جشنواره بهار ايراني شديم و از طرف خانه فرهنگ ايران در فرانسه براي اسكان به محلي رفتيم كه مخصوص آدم‌هاي بي‌بضاعت بود و به قدري برخورد بد و ناخوشايندي با اعضاي گروه صورت گرفت كه از آمدنمان پشيمان شديم.

وي اين بي‌توجهي حتي در عرصه بين‌المللي را موجب زير سؤال رفتن تئاتر ما مي‌داند و علت آن را كمبود بودجه معرفي مي‌كند.

تجويدي نويسنده و كارگردان تئاتر در مورد حضور تئاتر قرآني در عرصه بين‌المللي به شنيده‌هايش اكتفا مي‌كند و عنوان مي‌كند: از دوستي شنيدم كه يكي از گروه‌هاي موسيقي در غرب فرازهاي از دعاي كميل را براي كارش انتخاب كرده است كه مضمون آن بدين شرح است: «خدايا آتش جهنمت را قبول دارم، دوريت را چگونه بپذيرم» وقتي با اين منابع دراماتيك و هنرمندانه در قرآن و احاديث روبه‌رو هستيم چه بهتر است كه با به كار بردن چنين مضاميني تئاترمان را هر چه بيشتر جهاني كنيم.

داوود دانشور ادامه مي‌دهد: آيا تحقيق و پژوهشي انجام داده‌ايم كه رمز حضور موفقيت‌آميز كشورهايي كه در تئاتر بين‌المللي فعال عمل مي‌كنند چيست؟ آيا تعاملي ميان نيروهاي جوان و قديمي وجود دارد؟ آيا دقت كرده‌ايم مديران فرهنگي به چه نحوي از آنها حمايت و با آنها برخورد مي‌كنند؟

وي در ادامه گفته‌هايش سكوت در اين زمينه را مناسب‌تر مي‌داند و در پيشنهادي عنوان مي‌كند: وقتي چنين مجال رجوع و مقايسه‌اي نداريم چگونه مي‌شود نظر داد. مركز هنرهاي نمايشي بايستي امكان بيشتري براي ارتباط بچه‌هاي تئاتر با مسائلي كه امروزه در سطح تئاتر در جهان مطرح مي‌شود فراهم كند و هدف صرفاً حضور چند گروه ايراني در سال در جشنواره‌هاي خارجي نباشد. ايجاد پل ارتباطي مستمر ميان هنرمندان تئاتر ايران و جهان بايد يكي از اهداف اصلي مركز باشد. در مبحث فرستادن گروه‌هاي ايراني به خارج از كشور هم بايد به راهكارهاي جديدي انديشيد.

تعامل صحيح با كشورهاي خارجي راهي مطمئن براي بين‌المللي شدن تئاتر

كرامت رودساز بازيگر تئاتر، حضور بين‌المللي تئاتر ايران را كمرنگ مي‌داند و علت‌هاي آن را برمي‌شمرد. وي مي‌گويد: بخشي از اين فاصله‌ها مرتبط با سياست‌گذاري كلان فرهنگي است كه باعث فاصله با تئاتر بين‌المللي شده و بخش ديگر مرتبط با نبود امكان ايجاد رابطه فرهنگي با ساير كشورها است و اگر هم ارتباطي وجود دارد بسيار كم و در حد يك يا دو سفر سالانه به جشنواره‌هاي تئاتري است.

كورش خزاعي تلاش تئاتر ايران را براي قياس با تئاترهاي خارجي بيهوده مي‌خواند و در اين‌باره توضيح مي‌دهد: تئاترها اشكال مختلفي نظير اروپايي، كلاسيك، مدرن و ... دارد كه ما در اين زمينه‌ها از دنيا در حدود سه هزار سال عقبيم و در اين سه قرن آنها تجربه‌هاي متعددي را از سر گذرانيده‌اند. اصرار ما از اينكه به شيوه تئاتري چند صد سال بپردازيم اصرار نابه‌جا و بيهوده‌اي است و با اين رويكرد در سطح دنيا به موفقيتي دست پيدا نمي‌كنيم‌.

اين كارگردان در بخش پاياني گفته‌هايش بر توجه به عناصر تئاتري كشور خودمان براي حضور بين‌المللي تاكيد مي‌كند و مي‌گويد: ما بايستي به اين مسئله بپردازيم كه چگونه مي‌توانيم هنرهاي سنتي و نمايشي خودمان را كه بسيار مورد توجه دنيا است با استفاده از رنگ و لعاب مبتكرانه در عرصه بين‌المللي اجرا كنيم و فكر نكنيم تعزيه در تيول شخصي آدم‌هاي محدودي است و در كنار آن به هنرمندان جوان و با استعداد نيز توجه بيشتري كنيم.

فرهاد مهندس‌پور به شناسايي جشنواره‌هاي موضوعي خارجي تأكيد دارد و يادآور مي‌شود: دو سال قبل در جشنواره‌اي در آلمان شركت داشتم كه نام آن ايمان و باور بود و جشنواره موضوعي محسوب مي‌شد كه كارهاي ماندگار و شاخصي در آنجا به صحنه رفت. فكر مي‌كنم بايد در اين نوع جشنواره‌ها حضور پررنگ‌تر و با برنامه‌تري داشته باشيم؛ البته در آن دوره سه نمايش از ايران هم حضور داشت.

وي با تاكيد بر هويت داشتن تئاتر قرآني مي‌گويد: راز موفقيت نمايش‌هاي ديني در خارج اين است كه كارگردانش اين ذهنيت را نداشته كه با اجرايش به هدف خاص مادي مي‌رسد و حتي نگاهشان به صورت شعاري و سطحي به اين سو نيست كه با توليدهايشان به جرياني دامن زنند كه اين جريان به سمت يك هدف متعالي مي‌رود.

احمد كچه‌چيان كارگردان و طراح صحنه تئاتر شرط حضور مطلوب و قابل اعتنا در عرصه تئاتر بين‌المللي را وجود المان‌هاي نو و خلاقانه مي‌داند كه اثري با چنين مشخصاتي بايد در ابتدا در كشور موفق عمل كند و در ادامه بتواند كارش را در سطح بين‌المللي اجرا كند.

كوروش نريماني در اين باره روند معكوسي را براي تئاتر قائل مي‌شود و معتقد است دين زبان بين‌المللي دارد و بايد مخاطبي كه ديني سواي اسلام دارد با ديدن كارهاي ما بتواند با آن ارتباط برقرار كند و از ديدنش لذت ببرد و اگر هم بخواهيم به آسيب‌شناسي موضوع به طور جدي بپردازيم مورد انتقاد مسئولان قرار مي‌گيريم. يك جور ساده‌نگري در حول و حوش تئاتر ديني شكل گرفته كه بايد از بين برود.

اين كارگردان معتقد به فرهنگ ملي براي ارائه حرف جهاني است و مي‌گويد: اگر قرار باشد حرف و پيامي براي تئاتر دنيا داشته باشيم تا زماني كه شكل و ساختار اجرايمان از فرهنگ خودي برنخاسته باشد نمي‌توانيم به اهدافمان دسترسي پيدا كنيم. حرفمان بايد جهاني باشد اما شيوه اجرايمان بايد رويكرد بومي با المان‌ها و نشانه‌هاي مخصوص خودمان باشد.

اتابك نادري مدير تالار سنگلج و بازيگر به شكوفايي و خلاقيت نيروهاي جوان براي عرضه بين‌المللي تئاتر ايران اعتقاد دارد و نمونه آن را نمايش «قرباني» نوشته و كار «سيروس همتي» مي‌داند كه به جشنواره روهر آلمان دعوت شد.

وي تجربه جوانان در اين زمينه را مثبت ارزيابي مي‌كند و مي‌گويد: جوانان هنرمند تئاتري مشغول تجربه فرم‌هاي جديد در حيطه تئاتر مذهبي هستند و به طور حتم اين شيوه باعث اعتلا و پويايي تئاتر قرآني مي‌شود.

مجيد گياهچي كارگردان تئاتر حضور چند سال اخير گروه‌هاي ايراني را در معتبرترين جشنواره‌هاي خارجي به معني داشتن حرف‌هايي جدي و قابل توجه اين گروه‌ها براي جهانيان مي‌داند، اما معتقد است در مورد نحوه انتخاب تئاترها براي حضور خارج از كشور هميشه انتخاب‌هاي درست و عادلانه‌اي صورت نگرفته است.

اين كارگردان تئاتر براي رفع اين مشكل، يافتن فرمول‌ها و شيوه‌هاي جديد را براي انتخاب آثار پيشنهاد مي‌دهد و اظهار مي‌دارد كه اگر نمايندگان شايسته‌تري در اين عرصه داشته باشيم، به شكل مطلوبي توان تئاتر ما مشخص شود.

تقويت تئاتر ملي مقدمه‌اي براي ارائه تئاتر ديني به جهان است

حسين جمالي كارگردان تئاتر در پاسخ به اين پرسش، اتكا و تقويت تئاتر ملي را مقدمه حضور موفق خارجي مي‌داند و مي‌گويد: روند تكاملي براي رسيدن به تئاتر ملي در جشنواره‌هاي تئاتري توجه و رويكرد به آثار بزرگان تئاتري نظير بهرام بيضايي، غلامرضا ساعدي و اكبر رادي است. اين بزرگان تلاش‌هاي زيادي براي خلق آثاري با هويت ايراني كرده‌اند. توجه و مورد استفاده قرار دادن آثار اين بزرگان مي‌تواند راه‌هاي حضور توام با موفقيت را در عرصه‌هاي خارجي تضمين كند.

محمدعلي خبري در اين زمينه معتقد به بهره‌گيري از تجارب گروه‌هاي موفق و اتكا به فرهنگ ايراني، اسلامي است و در اين زمينه تأكيد مي‌كند: اگر قرار باشد در عرصه هنري بين‌المللي حضور داشته باشيم بايد به دست‌آوردهاي گروه‌هايي كه تاكنون در جشنواره‌هاي خارجي حضور پيدا كرده‌اند توجه كنيم، مسلمآ در عرصه بين‌المللي گروه‌هاي تئاتر هر كشوري با آثاري برآمده از فرهنگ خودشان حضور دارند. اگر به اين سمت برويم كه آثارمان برآمده از فرهنگ غني ايراني و اسلامي با زبان امروزي باشد مي‌توانيم با مخاطب خارجي ارتباط برقرار كنيم.

فرشاد منظوفي‌نيا كارگردان تئاتر به اجراهاي خلاقه از آيين‌هاي نمايشي ايران تأكيد دارد و معتقد است: تئاتر ما داراي يك سري سنت‌هاي نمايشي نظير تعزيه و تخت‌حوضي است كه اگر بخواهيم به شكل سابق اين كارها را اجرا كنيم فقط به بيدار كردن حس نوستالوژي عده‌اي خاص مي‌رسيم در حاليكه جوان امروز ما فقط براي يك‌بار ديدن، اين كارها برايش داراي جذابيت است.

اين نويسنده تئاتر به تلفيق تئاتر سنتي با شيوه‌هاي مدرن اعتقاد دارد و پيشنهاد مي‌دهد: اگر به سنت‌هاي نمايشي خودمان به عنوان يك سيستم اجرايي نگاه كنيم و آن را در تئاتر مدرن به كار ببريم همانطور كه در عين حال حرف امروز را هم در نمايش به كار ‌برده‌ايم كاري مطابق فرهنگ خودمان براي حضور در جشنواره‌هاي خارجي نيز ايجاد مي‌كنيم.

ناصح كامكاري نويسنده و كارگردان تئاتر در مورد حضور بين‌المللي كارهاي ايراني مي‌گويد: در سال‌هاي گذشته هميشه كارهاي گزيده امكان حضور در عرصه‌هاي بين‌المللي را پيدا مي‌كرد. بهترين شرايط حضور تئاتر در خارج از مرزها استفاده از آثاري متفاوت و همچنين كارهايي است كه پاسخگوي نياز زمانه خود و مردم باشد. اگر خلاف اين مسير حركت كنيم حضورمان در جشنواره‌ها فقط ويتريني براي نمايش باري به‌ هر جهت خواهد بود.

اين طراح صحنه تئاتر وظيفه تئاتر را تنها تامين خوراك فرهنگي آن سوي آب‌ها نمي‌داند و در اشاره به اينكه تئاتر بايد آيينه‌اي گويا از فرهنگ تفكر و انديشه ناب فرهنگ باشد، مي‌گويد: اغلب اين آثار براي حضور در جشنواره‌هاي خارجي پشت درهاي بسته انتخاب مي‌شوند و تعدادي از هنرمندان لايق و شايسته از اين حضور محروم مي‌شوند. اگر شورايي كارشناسي متشكل از هنرمندان و اهالي تئاتر در مورد انتخاب تئاترها براي حضور در خارج از ايران شكل بگيرد، قطعاً ثمرات مثبت زيادي به وجود خواهد آمد.

حميد مظفري بازيگر و كارگردان تئاتر در اين مورد مي‌گويد: تا وقتي به عنوان يك ايراني نتوانم از هنر و تئاترمان سيراب شوم، اصلاً فكر بين‌المللي شدن و حضور در اين عرصه را نمي‌كنم. اگر در عرصه داخلي توانستيم كارها را در حد مطلوب انجام دهيم آنوقت مي‌توانيم داعيه بين‌المللي شدن داشته باشيم.

حميد پورآذري هم به اتكا به دانش گذشته و تجارب جديد تأكيد مي‌كند و معتقد است: در وهله اول بايد دست‌آوردهايمان را در اين مسئله حفظ كنيم و سپس با آزمودن شيوه‌هاي جديد زمينه مناسبي براي حضور مقتدرانه و مفيد تئاتر قرآني فراهم كنيم. ما هميشه عادت داريم كه مسائل مربوط به گذشته را از بين ببريم در صورتيكه نوآوري معنايش مترادف با نابودي مسائل گذشته نيست.

رضا گوران طراح و كارگردان به اراده جمعي براي موفقيت در عرصه‌هاي خارجي اعتقاد دارد و به حمايت و برنامه‌ريزي بلندمدت تأكيد مي‌كند.

كارگردان نمايش «يرما» مي‌گويد: با تداوم اين نوع برنامه‌ريزي‌ها تئاتر ديني ما هم كارهاي قابل اعتنايي در سطح جهاني خواهد داشت و اين امر در جشنواره تئاتر فجر به عينه ثابت شد و كارهاي بچه‌هاي ايراني دست كمي از كارهاي خارجي جشنواره نداشت.

سيمين اميريان نمايشنامه‌نويس، به صرف هزينه‌هاي بالاي جشنواره‌ها مي‌پردازد كه در مقابل آن بازده كارها ضعيف است و پيشنهاد مي‌دهد هنگام حضور گروه‌هاي خارجي در ايران از ارتباط با آنها يك كلاس آموزش خوب برگزار شود.

اين نمايش‌نامه‌نويس در عين حال تبيين مي‌كند كه برخي از اجراهاي گروه‌هاي تئاتري داخلي كه با كمترين امكانات و بودجه و وقت تمريني كارشان را انجام مي‌دهند از اين اجراهاي خارجي كيفيت بالاتري دارد.

رحمت اميني دبير شوراي تئاتر دانشگاهيان با اشاره به اينكه درباره معرفي گروه‌هاي تئاتري به جهان بايد بازنگري شود، خاطرنشان مي‌كند: در چندين حضوري كه با گروه‌هاي نمايشي به عنوان كارشناس در خارج از كشور داشتم متوجه شدم پس‌زمينه اطلاعاتي كمي در مورد تئاتر ما در آنجا وجود دارد.

اميني تئاتر ايران به ويژه تئاتر قرآني را در خارج از كشور مسئله ناشناخته‌اي تلقي مي‌كند و ارائه طرح‌هاي خلاقانه را برايشان جالب و قابل توجه مي‌داند.

وي راه شناساندن تئاتر ايران را به جهان ارسال لوح فشرده اجراهاي شاخص تئاتري مي‌داند كه با بودجه‌اي اندك هم عملي است. به نظر وي مي‌توان اين لوح‌ها را تهيه و بنا به تناسب حضور گروه‌ها در جشنواره‌هاي مختلف ارائه كرد.

ادامه دارد ...
جمعه 11 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 929]