تریمیپرامین

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: تریمیپرامین یک داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای است که عمدتأ در درمان بیماری افسردگی مصرف می‌شود.این دارو از طریق مهار جذب مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی، غلظت آن‌ها را در سیستم اعصاب مرکزی افزایش می‌دهد.

فارماکوکینتیک
این دارو پس از تجویز خوراکی و بطور کامل از مجرای گوارش جذب می‌شود. دارای متابولیسم گذر اول کبدی است. نیمه عمر این دارو ساعت می باشد. ۹۰٪ دارو به پروتئین‌های پلاسما پیوند می‌یابد. زمان شروع اثر دارو ۳-۲ هفته پس از مصرف بوده و دفع آن از طریق کلیه‌صورت می‌گیرد.

[ویرایش] هشدارها
این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود. الکسیم حاد، آسم ،اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار داخل کره چشم، پرکاری تیروئید،هیپروتروفی پروستات، عیب کار کلیه، اسیکیزوفرنی،حملات تشنجی، حساسیت به داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای و احتباس ادرار.

[ویرایش] عوارض جانبی
اثرات آنتی‌کولینرژیک (تاری دید، اغتشاش شعور، هذیان و توهم، یبوست، اشکال در دفع ادرار) تپش آهسته سریع یا نامنظم قلب، لرزش بویژه در دست‌ها ، بازو و زبان، کاهش فشار خون، عصبانیت و بی‌قراری ، سندرم پارکینسون، نقص عملکرد جنسی، سرگیجه، خشکی دهان، سردرد، افزایش اشتها، تهوع، کاهش فشارخون وضعیتی، خستگی یا ضعف، طعم ناخوشاینددر دهان و افزایش وزن با مصرف این دارو گزارش شده است.

[ویرایش] تداخل دارویی
مصرف همزمان فراورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS، ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS ، ضعف تنفسی و کاهش فشارخون، شود.مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان فنوتیازین‌ها با این دارو، اثرات آنتی‌کولینرژیک یا تسکین‌بخش این دارو یا تریمیپرامین ممکن است طولانی یا تشدید شود. سایمتیدین ممکن است متابولیسم این دارو را مهار نموده و غلظت پلاسمایی آن را افزایش دهد. اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.مصرف همزمان داروهای مهار کننده MAO از جمله فورازولیدون و پروکاربازین با این دارو، منجر به بروز تشنجات شدید، بحران زیادی فشار خون و مرگ شده است. مصرف همزمان این دارو با داروها مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالا بروز آریتمی ، تاکی‌کاردی یا افزایش فشار خون شود.

[ویرایش] نکات قابل توصیه
از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیزشود. در صورت نیاز ، کاهش مقدار مصرف بتدریج در طول یک دوره حداقل ۴ هفته‌ای انجام شود.
در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد.
بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل ۶-۱ هفته وقت لازم است.
��ن�سال�ندان باید با حدا�� مقدار شروع �ود. زیرا به عوارض جانبی این دارو حساس‌ترند.
به علت نیمه عمر طولانی دارو ، تجویز یکباره مقادیرآن در موقع خواب، کفایت می کند.
به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود.
در صورت وجود سابقه مصرف مهار کننده آنزیم MAOتوسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز نمود.
در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.
این دارو با ایجاد خواب آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند، مانند رانندگی، تأثیر بگذارد.
مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود.
دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.
در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو،اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز باشد، به محض به یادآوردن ،آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه،تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد.
به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
با مصرف این دارو، خشکی دهان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از ۲ هفته، باید به پزشک مراجعه شود.
احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود.
بیمار باید ۷-۳ روز پس از قطع مصرف دارو تحت نظر باشد.
در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود
[ویرایش] مقدار مصرف
[ویرایش] بزرگسالان
به عنوان ضد افسردگی، ابتدا mg/day۷۵ در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار به تدریج تا mg/day۱۵۰ (تا حداکثر mg/day۲۰۰) تنظیم شود. به عنوان نگهدارنده ، mg/day۱۵۰-۵۰ مصرف می شود. در بیماران بستری در بیمارستان ،ابتدا mg/day۱۰۰در مقادیر منقسم مصرف می‌شود. و سپس مقدار مصرف طی چند روز تا mg/day۲۰۰ (حداکثر mg/day۳۰۰-۲۵۰طی ۳-۲) هفته افزایش می‌یابد.

[ویرایش] کودکان
در نوجوانان ابتداmg/day۵۰ در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار تا حداکثر mg/day۱۰۰ مصرف می‌شود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 575]