کسانی که خود را جراحی کردند

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: مجله چلچراغ، علیرضا مجیدی:شاید باور کردنش برای شما دشوار باشد، ولی شرایط سخت یا دیوانگی و شیداییافرادی را بر آن داشته است که خودشان را عمل جراحی کنند. بعضی از اینافراد پزشک بودند، بعضی‌ها هم هیچ سررشته‌ای از طبابت نداشتند و فقط میلبه بقا در شرایطی سخت، آنها را وادار به چنین کار باورنکردنی‌ای است.

این ماجراهای ده‌گانه را بخوانید:

۱۰- دکتر جری نیلسون
نوع جراحی: بیوپسی (تکه‌برداری)

دکتر «جری لین نیلیسون»، یک پزشکآمریکایی باتجربه است. در سال ۱۹۹۸ او به عنوان پزشک یک ایستگاه در قطبجنوب، موسوم به ایستگاه آموندسن- اسکات، استخدام شد. در طی فصل زمستان، اوتنها پزشک مقیم در این ایستگاه بود. در مارس سال ۱۹۹۹، او متوجه شد کهتوده‌ای در پستان راستش دارد به همین خاطر از طریق ایمیل و ویدئوکنفرانسمشاوره‌ای با پزشکان آمریکایی انجام داد و از توده، بیوپسی (تکه‌برداری)انجام داد.

نتیجه بیوپسی، دقیق نبود، چون موادی که برای بیوپسیلازم هستند و در ایستگاه نگهداری می‌شدند، تاریخ‌گذشته بودند و دقت تشخیصیرا پایین می‌آوردند. از آنجا که در زمستان دسترسی به ایستگاه به هیچ عنوانوجود ندارد و هواپیماها هم جای مناسبی برای فرود ندارند، تصمیم گرفته شدکه با یک هواپیمای نظامی و از طریق چتر نجات، اسباب و مواد لازم برای اینپزشک فرستاده شود. خانم نیلسون یک بیوپسی دیگر انجام داد و وقتی تصویرلام‌ها برای پزشکان فرستاده شد، مشخص شد که سلول‌های توده، سرطانی هستند.نیلسون مجبور شد که با کمک ساکنان ایستگاه، در همان ایستگاه شیمی‌درمانیرا شروع کند تا اینکه در ماه اکتبر هواپیمایی برای بازگرداندن وی فرستادهشد.
بعد از رسیدن به آمریکا، چندین جراحی روی خانم نیسلون انجام شد و عمل ماستکتومی (قطع پستان) روی وی انجام شد.

جالب اینجاست که بعد از بهبود، خانم نیسلون کتابی درمورد تجربه‌اش با عنوان Ice Bound نوشت. بعدها با استفاده از مطالب اینکتاب، یک فیلم تلویزیونی با بازی «سوزان ساراندون» ساخته شد

۹- آماندا فیلدینگ
نوع جراحی: شکافتن جمجمه

«آماندا فیلدینگ»، یک پزشک نیست، او یکهنرمند و کارگردان فیلم‌های علمی است. در یک بازه زمانی این زن دچارناراحتی روحی شد، طوری که تصور می‌کرد باید حتما عمل شکافتن جمجمه رویشانجام شود تا بهبود پیدا کند. او مدت‌ها دنبال پزشک قابل اطمینانی می‌گشتکه حاضر به این عمل باشد، ولی کسی را پیدا نمی‌کرد. افرادی که به خاصیتدرمانی شکافتن جمجمه عقیده دارند، عقیده دارند که ایجاد یک شکاف کوچک درجمجمه باعث گردش راحت‌تر خون در مغز می‌شود.
سرانجام او تصمیم گرفت که خودش دست به کار شود.فیلدینگ وقتی ۲۷ ساله بود یک درل (مته) دندانپزشکی خرید که با فشار پا،کنترل می‌شد، سپس یک عینک تیره هم به چشم زد تا خونی که از سرش می‌آید،جلوی دیدش را نگیرد. با چاقوی جراحی شکافی در پوست سرش داد و بعد شروع کردبه مته‌کاری!

در طی این کار هراس‌انگیز، او یک لیتر خون از دست داد،اما او از نتیجه جراحی خودش راضی بود. در طی ۴ ساعت بعد از عمل، او احساسخوشحالی و آرامش می‌کرد. خودش می‌گوید: «(بعد از عمل) بیرون رفتم و برایشام گوشت کبابی خوردم، بعد از آن هم به مهمانی رفتم.»

جالب اینجاست که او فیلم کوتاهی در مورد شکافتن جمجمههم تهیه کرد که البته فقط برای افرادی که دعوت کرده بود، نمایش داده شد.او آنقدر به خاصیت درمانی شکافتن جمجمه عقیده داشت که دو بار به پارلمانرفت تا تقاضا کند تحقیقات علمی برای جستجوی خواص درمانی شکافتن جمجمهانجام شود!

داستان این زن هم در نوع خود شنیدنی است.در سال ۱۷۸۲، این زن برای اینکه بتواند وارد ارتش شود، خودش را به عنوانمرد جا زد و با نام «رابرت شاتلفت» در هنگ چهارم ارتش نام‌نویسی کرد. ازآنجا که که او قوی‌بنیه و بلندقد بود و ظاهر چندان زنانه‌ای نداشت، کسی ***می‌کرد که او در واقع یک مرد است.

همه چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه او در جریان یکدرگیری نزدیک نیویورک، مجروح شد. برای خارج کردن گلوله، ‌او به بیمارستانیبرده شد. اما او از بیم اینکه حین عمل جنسیتش مشخص شود، خودش گلوله را ازمحل اصابتش که در رانش بود، خارج کرد و بعد زخم را با یک سوزن خیاطی دوخت.وقتی که زخم‌های او بهبود پیدا کرد، او دوباره به ارتش برگشت.
تا سال ۱۷۸۳ که سامپسون یک جراحت دیگر برداشت، کسیمتوجه جنسیت واقعی نشد. وقتی ارتشی‌ها متوجه شدند که او یک زن است، مرخصشکردند، ولی از آنجا که در جریان خدمت نظامی زخمی شده بود، مقرری‌ای برایشدر نظر گرفتند. در سال ۱۸۳۸، کنگره موافقت کرد که به ورثه او هم مستمریپرداخت شود.

۷- دکتر اوان اونیل کین (۱۸۶۲ تا ۱۹۳۳)
نوع جراحی: برداشتن آپاندیس و ترمیم فتق کشاله ران

دکتر اوان اونیل کین، یک جراح پیشرو وپزشک برجسته یکی از بیمارستان‌های نیویورک بود. او تصمیم گرفت که به همهثابت کند که برای جراحی‌های کوچک نیازی به بیهوشی عمومی نیست. برای اینکار، او تنها با بیهوشی موضعی، آپاندیس خودش را برداشت!

در حالی که او روی تخت عمل دراز کشیده بود و بااستفاده از یک آینه جای عمل را می‌دید، سه پزشک دیگر به او کمک می‌کردند.او خودش برش لازم برای جراحی را روی شکمش ایجاد کرد و آ‍پاندیسش را برداشتو و کار بخیه را به دستیارانش سپرد.

دکتر اونیل کین، ‌در سال ۱۹۳۲ و در ۷۰ سالگی دست بهماجراجویی پیچیده‌تری زد، این بار تصمیم گرفت که فتق کشاله رانش را عملکند. به خاطر نزدیکی شریان رانی به محل عمل، این عمل، کار ظریفی است.
اما دکتر اونیا کین، موفق شد، عمل را در کمتر از دوساعت با موفقیت به پایان برساند. همان طور که در تصویر بالا می‌بینید، اینپزشک در طی عمل خودش کاملا آرامش داشت و حتی در حالی که تیغ جراحی چندمیلیمتر تا شریان حساس، فاصله داشت با اطرافیان شوخی می‌کرد!

۶- Joannes Lethaeus
نوع جراحی: برداشتن سنگ مثانه - سال ۱۶۲۰

تصور کنید کسی جراح نباشد و ۴۰۰ سال پیش دچار رنج و عذاب سنگ مثانه باشد و بعد تصمیم بگیرد، خودش، سنگ مثانه‌اش را بردارد.

دکتر «نیکولاس تولپ»، جراح هلندی و شهردار وقتآمستردام -که در تصویر زیر تابلویی را که «رامبراند» از او در حین تشریحکشیده، می‌بینید-، در صفحاتی از کتاب «ملاحظاتی در پزشکی» ماجرای این کارجنون‌آمیز را اینچنین توصیف می‌کند:
نعل‌بندی به نام «جوناس لتائوس» تصمیم گرفت، خودش سنگمثانه‌اش را دربیاورد. برای همین، همسرش را به بهانه خرید ماهی به بیرونخانه روانه کرد و بعد با کمک برادرش مشغول کار شد. او ابتدا سنگ را بادستانش لمس کرد و بعد پوست و بافت روی سنگ را در محل پرینئوم (قسمت زیرلگن در بین دو ران) را با چاقویی که مخفیانه تهیه کرده بود، برش داد. اوبه تدریج برش را طویل‌تر کرد، آنقدر که اندازه‌اش برای عبور سنگ مناسبشود. اما سنگ خیلی بزرگ بود، طوری که او مجبور شد، محل برش را از دو طرفبا فشار انگشتانش، گشادتر کند و با نیروی زیاد زور بزند تا سنگ خارج شود.سرانجام سنگ با پاره کردن مثانه، خارج شد. سنگ بسیار بزرگ بود و حدود ۱۱۰گرم وزن داشت. واقعا تعجب‌آور بود که چگونه کسی بدون استفاده از ابزارمناسب توانسته، چنین سنگی را خارج کند.

۵- سامپسون پارکر
نوع جراحی: قطع کردن دست راست - سال ۲۰۰۷

پارکر، کشاورزی اهل کارولینای جنوبی است،در سپتامبر سال ۲۰۰۷، هنگامی که او مشغول دروی غله مزرعه‌اش بود، متوجه شدکه ماشین خرمنکوب به خاطر گیر کردن ساقه گیاهان، از حرکت بازایستاده. اوتصمیم گرفت با خارج کردن آنها، ماشین را به کار بیندازد. اما ماشین را بابی‌احتیاطی خاموش نکرد و در نتیجه دستش در ماشین گیر کرد. متأسفانه کسی دراطرافش نبود که به کمکش بیاید و تقلای یک ساعته او هم نتیجه‌ای نداشت و هرلحظه قسمت بیشتری از دستش در ماشین فرو می‌رفت.

او ابتدا با یک میله آهنی، به صورت موقت مانع حرکتچرخ‌دنده‌های دستگاه شد و بعد با دست دیگرش که هر لحظه بی‌حس‌تر می‌شد یکچاقوی جیبی را درآورد و شروع به بریدن انگشت‌هایش کرد. اما اوضاع بعد ازمدتی اوضاع برای او بدتر شد، چرا که ماشین داشت آتش می‌گرفت. هراس آتش، اورا از شوک ناشی از قطع کردن انگشت‌هایش در آورد. او می‌دانست اگر دستش راآزاد نکند، زنده زنده خواهد سوخت. برای همین وقتی چاقو به استخوانش رسید،وزنش را روی دستش انداخت، تا استخوانش را ب***د.

سرانجام پارکر خودش را آزاد کرد و و با وسیله نقلیهکشاورزی در طول جاده راند، تا بلکه بتواند جلوی اتوموبیلی را بگیرد.خوشبختانه او به موتورسیکلتی در جاده برخورد، بعد از اطلاع، هلیکوپترامداد از راه رسید و او را به بیمارستان برد. پارکر قبل از اینکه به خانهبرود، ۳ هفته تمام در بخش سوختگی بستری بود. در این مدت ۲۵ نفر ازهمسایگانش، کار دروی مزرعه را برایش انجام دادند.

۴- دکتر لئونید روگوزوف
نوع جراحی: برداشتن آپاندیس
سال ۱۹۶۴، دکتر روگوزوف، در ۲۷ سالگی مقیم ایستگاهی در قطب جنوب بود. دراین زمان او تشحیص داد که مبتلا به آپاندیسیت حاد شده است. شرایط او داشتبدتر می‌شد و به خاطر شرایط آب و هوایی، هواپیمایی نمی‌توانست فرود بیاید.به همین خاطر او تصمیم گرفت، خودش را عمل کند.

او با بیهوشی موضعی عمل را شروع کرد، در حین عمل،هواشناس ایستگاه، ریتراکتور (وسیله‌ای که دو سوی برش جراحی را می‌گیرد وبرش را باز نگه می دارد) را برایش نگه داشت، راننده ایستگاه آینه‌ را برایاو نگه داشته بود، دانشمندی هم وسایل عمل را به او می‌داد.

دکتر روگوزوف در حالت خم‌شده به جلو، عمل را انجام دادو گرچه یک بار طی عمل از حال رفت، توانست عمل را کمتر از دو ساعت انجامدهد. بعد از دو هفته او کاملا بهبود پیدا کرد و به سر کارش در ایستگاهبرگشت.

۳- دوگلاس گودال
نوع جراحی: قطع کردن دست راست
سال ۱۹۹۸، دوگلاس گودال ماهی‌گیر ۳۵ ساله‌ای که خرچنگ صید می‌کرد، به دریارفته بود تا خرچنگ‌هایی را که به دام افتاده بودند، در قایقش بار بزند.اما موج بزرگی ناگهان تعادل قایق او را به هم زد و باعث شد، دستش دربالابر کوچکی که در قایق داشت و برای بالا آوردن تله‌ها از آن استفادهمی‌کرد، ‌گیر بیفتد.

او تنها بود و تنها راه نجاتش این بود که خودش دستش راقطع کند، برای همین او با چاقویی دستش را قطع کرد. هوا و امواج سرد دریا،باعث می‌شد که شدت خونریزی او کم شود.

سرانجام او موفق شد به ساحل برگردد. او پس از بهبودی از کارش دست برنداشت و قایقش را هم تعمیر کرد.

۲- آرون رالستون
نوع عمل: قطع کردن دست راست
رالستون یک مهندس مکانیک آمریکایی است، او که عاشق کوهنوری است، کارش رابه عشق کوهنوری رها کرده بود و قصد داشت به قلل مرتفع صعود کند. در یکی ازهمین کوهنوردی‌ها در سال ۲۰۰۲، تخته‌سنگی روی دست راست او افتاد. ۵ روزتمام او تلاش کرد که تخته‌سنگ را جابجا کند، اما موفق نشد. گرسنگی و تشنگیتوان را از او گرفت و سرانجام او تصمیم گرفت با چاقویی، دستش را قطع کند.

او چاقوی کندی در اختیار داشت و با زجر بسیار بافت نرمدستش را برید، کار قطع کردن تاندون‌ها دشوارتر بود و او مجبور شد با آنهارا پاره کند. اما قطع کردن دست، هم پایان کار نبود، او با وسیله نقلیه‌اش۸ مایل فاصله داشت و مجبور بود با خونریزی و درد ۸ مایل را هم راه برود.سرانجام او به کوهنوردان دیگری برخورد که نجاتش دادند.

اما این واقعه تلخ، باعث نشد او دست از کوهنوردیبردارد، او با استفاده از یک دست مصنوعی همچنان کوهنوردی می‌کند و از آنلذت می‌برد.

او کتابی هم در مورد این حادثه و بازگشتش به کوهنرودیبا عنوان Between a Rock and a Hard Place نوشته است. او قصد دارد سال۲۰۱۰ به کوه اورست صعود کند. هدف او از این صعود، آگاهی دادن به مردمانزمین در مورد خطرات تغییر آب و هوا است.

۱- اینس رامیرز
نوع عمل: سزارین
رامیرز در دهکده کوچکی با تنها ۵۰۰ نفر جمعیت و یک خط تلفن زندگی می‌کند.سال ۲۰۰۰ او برای هشتمین بار باردار شده بود تا صاحب فرزند هشتم شود! اودر ان زمان ۴۰ سال سن داشت.

در یکی از روزها، زمانی که اینس رامیرز در خانه‌اشتنها بود، درد زایمانش شروع شد. بعد از ۱۲ ساعت تحمل رنج، پیشرفتی درزایمان او حاصل نشد و او متوجه شد که آخرین بارداری او ممکن است واقعا بهقیمت جانش تمام شود. به همین خاطر تصمیم گرفت، بچه‌اش را با سزارینی بهسبک خود، خارج کند. مقداری الکل نوشید و بعد با چاقویی شروع به بریدن شکمشکرد، بعد از یک ساعت او به رحمش رسید و نوزاد پسرش را سالم خارج کرد. بندناف را هم با چاقویی برید و از حال رفت.

وقتی به هوش آمد، پارچه‌ای دور شکم خون‌آلودش پیچید واز پسر شش ساله‌اش خواست که کمک بیاورد. چند ساعت بعد، او به بیمارستانمنتقل شد، در آنجا عمل شد تا آسیبی که به روده‌اش در طی سزارین شخصی‌اشانجام داده، ترمیم شود. سرانجام او از بیمارستان مرخص شد و کاملا بهبودپیدا کرد.

رامیرز تنها زنی در تاریخ است که توانسته است، خودشخودش را سزارین کند. داستان او آن قدر جالب و باورنکردنی بود که در شمارهمارس ۲۰۰۴، مجله بین‌المللی مامایی و بیماری‌های زنان به چاپ رسید.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 333]