نقد متون علوم اسلامي/ 46 حجت‌الاسلام داعي‌نژاد:قرآن مرجع اصلي حكمت اسلامي است

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: نقد متون علوم اسلامي/ 46 حجت‌الاسلام داعي‌نژاد:قرآن مرجع اصلي حكمت اسلامي است
گروه انديشه: فيلسوف مسلمان ‌به دليل آشنايي با معارف عميق‌تر، وقتي كنار سفره قرآن به عنوان مرجع اصلي حكمت اسلامي مي‌نشيند، آسان‌تر سخن خداوند را در آن حكمت‌هاي عميق درك مي‌كند.
حجت‌الاسلام و المسلمين «سيدمحمدعلي داعي‌نژاد»، نويسنده كتاب «قلمرو دين»، مدرس حوزه علميه قم، جانشين مدير گروه فلسفه و كلام و مسؤل رشته تخصصي شيعه‌شناسي، در گفت‌وگو با سرويس انديشه خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا)، در پاسخ به اين سؤال كه آيا فيلسوفان اسلامي در آثار خود از قرآن و سنت تأثير پذيرفته‌اند؟، گفت: استفاده علما، حكما و فلاسفه اسلامي از قرآن بعد از صدرالمتألهين و توسط تابعين وي شدت يافته است. لذا در تخصصي‌ترين بحث‌هاي فلسفي در كتب صدرالمتألهين و تابعين مكتب وي مي‌بينيد كه به شدت از آيات قرآن استفاده كرده‌اند.

مدرس حوزه علميه در خصوص شدت تأثيرپذيري فلاسفه اسلامي از آيات قرآن تأكيد كرد: تأثيرپذيري از آيات قرآن به 2 صورت است: 1. الهام گرفتن از آيات و طرح موضوع، مانند صدرالمتألهين كه مي‌گويد: من حركت جوهري را از قرآن گرفته‌ام، 2. داشتن موضوع و گرفتن روش استدلال از قرآن كه مرحوم ملاصدرا مي‌گويد كه برهان صديقين در قرآن آمده و قرآن در اثبات وجود خداوند به خوبي بر اين برهان آيه دارد.

داعي‌نژاد در پاسخ به اين سؤال ‌كه آيا فلاسفه اسلامي آيات قرآن را براي تبيين مفاهيم فلسفي خود به كار ‌برده‌اند يا آيات قرآن را تفسير به رأي كرده‌اند؟، اظهار كرد: امروزه يك گرايشي وجود دارد كه از آن تعبير به رويكرد مكتب تفكيك مي‌كنند. اين‌ گروه اين مسئله را مطرح مي‌كنند كه نبايد علوم خالص اهل بيت(ع) و قرآن را با دانش‌هاي بشري مثل فلسفه و عرفان درآميزيم.

نويسنده «قلمرو دين» افزود: عده‌اي بيان كرده‌اند كه برخي از فلاسفه و حكما آمده‌اند و آراي خود را بر قرآن تحميل كرده‌اند، در صورتي كه اگر كسي به منابع فلسفي شيعه كه از قرآن در آثار خود استفاده كرده‌اند، مراجعه كند، خواهد ديد اين‌ها از قرآن، راه، روش، الگو و در موارد‌ متعددي محتوا گرفته‌اند و اگر بخواهيم اين را تحميل آرا بر قرآن تلقي كنيم، درست نيست.

وي يادآور شد: تحميل آراء در جايي است كه مطلبي به قرآن نسبت داده شود كه ظاهر قرآن آن را رد كند و هيچ قرينه لفظيه و عقليه‌اي بر تأييد اين محتوا از جانب قرآن وجود نداشته باشد. اما اگر كسي بيايد از قرآن محتوايي را استفاده كند كه ظاهر قرآن و قرائن موجود در قرآن آن‌ها را افاده ‌كند، اين‌ها ديگر تحميل بر قرآن نيست، بلكه دلالت قرآن بر آن است.

مسئول رشته شيعه‌شناسي، درباره تفاوت يك فيلسوف با يك انسان معمولي در مواجهه با قرآن يادآور شد: تفاوت يك فيلسوف در مواجهه با قرآن با انساني كه در اين رشته تخصص ندارد اين است كه وقتي كنار سفره قرآن مي‌نشيند به اندازه فهم و معرفت خود از قرآن و سخنان قرآن استفاده مي‌كند.

مدير گروه فلسفه و كلام خاطرنشان كرد: فيلسوف و حكيم به جهت اين ‌كه با معارف عميق‌تري آشنا هستند، وقتي كنار قرآن، مرجع اصلي حكمت مي‌نشينند، گوششان با الفاظ و زبان قرآن آشناتر، روان‌تر و شنواتر است و آسان‌تر سخن خداوند را در آن حكمت‌هاي عميق درك مي‌كنند. در حقيقت فيلسوف خود را تعالي داده تا بتواند قرآن را بفهمد، نه اين‌كه قرآن را تنزل دهد تا آن‌را مطابق با فهم خودش كند.
سه شنبه 8 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]