عمري سرشار از ذوق و جذبه

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: عمري سرشار از ذوق و جذبه

حكمت‌و فلسفه- دكتر محمد ريخته‌گران:
دكتر سهراب علوي‌نيا از استادان عاليقدر فلسفه تحليلي در ايران بود كه فقدان ايشان براي اين حوزه از فلسفه در ايران ثلمه‌اي ناگوار محسوب مي‌شود.

ايشان نيز مانند برخي ديگر از پويندگان و دوستداران فلسفه در ايران از رشته فني به فلسفه تمايل پيدا كرده بود و در اصل فارغ‌التحصيل مهندسي شيمي نفت بوده و دكتراي فلسفه رياضي خود را از دانشگاه ويلز انگلستان اخذ كرده بود. همين امر باعث شده بود مرحوم علوي‌نيا به خوبي در حوزه فلسفه علم و فلسفه تحليلي نسبت‌هاي خاصي برقرار كند و اين در نحوه تدريس و نگاه ايشان به فلسفه تحليلي قابل مشاهده است. او همچنين به همين خاطر در دانشگاه‌هاي شريف و اميركبير مدتي به تدريس فلسفه علم اشتغال داشت.

دكتر علوي ‌نيا در حوزه فلسفه ويتگنشتاين نيز پژوهش‌هاي ارزنده‌اي كرده بود و ترجمه كتاب‌هايي چون «ماهيت بشر از ديدگاه ويتگنشتاين» از پيترهكر و «درآمدي به رساله ويتگنشتاين» از هاورد ماونس خود گواه اين مدعاست.

او جداي از اين تاليفات در حوزه فلسفه تحليلي كه تخصص‌اش بوده است اثر سترگي چون «درآمدي بر فلسفه تحليلي» اثر جان هاسپرس را نيز ترجمه و تقديم علاقه‌مندان اين حوزه در ايران كرده بود. كتاب‌هايي مثل «معرفت شناسي رياضي» و ترجمه كتاب« فلسفه اخلاق» نوشته اتكينسون از ديگر آثار اين استاد مرحوم است.

مرحوم علوي‌نيا اعتقاد داشت تنها صورت مجاز فلسفه، فلسفه تحليلي است و وقتي فلاسفه از مباحثي همچون وجود و عقول عشره و اتحاد عاقل و معقول و نظاير آن بحث مي‌كنند، يا در مقام شهود و تحققند يا نه! اگر در مقام شهودند، عارف محسوب مي‌شوند و اگر نيستند پس سخن گفتن در اين مقام نارواست. اين فكر البته مقدمه‌اش به آراي راسل برگشت دارد؛ فيلسوفي كه در نظر دكتر علوي‌نيا بسيار معتبر بود. اما وجه مميزه ديگر اين استاد فقيد فلسفه، روحيه عرفاني وي به‌شمار مي‌رفت.

او در زندگي شخصي خود سرشار از ذوق و وجد مي‌نمود و در گرايش‌هاي عرفاني خود نيز بسيار به اهل جذبه و اصحاب سكر گرايش داشت و باز از آن ميان شيخ فخرالدين عراقي عارف و شاعر قرن هفتم را مي‌ستود و دوست داشت، به طوري كه در كلاس‌هاي خصوصي‌شان بارها لمعات عراقي را تدريس كرده بود و مقالاتي نيز درباره عراقي نوشته بود كه در مجله عرفان ايران چاپ شده است.

برخورد وي با عرفان، عملي و شهودي بود، از سر تصنع نبود و درحقيقت به عرفان عملي عشقي سترگ مي‌ورزيد.

من فكر نمي‌كنم گذر و لحظه‌اي از عمر وي بوده باشد كه درآن لبخندي حاصل از وجد و ذوق بر لبان ايشان نقش نبسته باشد.

حضور دكتر علوي‌نيا در انجمن حكمت و فلسفه و گروه فلسفه شهيد بهشتي به عنوان استادي فاضل و خوش برخورد و با اخلاق، حضوري فراموش نشدني است. من فقدان اين استاد بزرگوار را كه بر اثر ايست قلبي در اول مردادماه جاري اتفاق افتاده، به خانواده ايشان و اعضاي گروه فلسفه دانشگاه شهيد بهشتي و همچنين به همه روندگان و پويندگان حقيقت تسليت عرض مي‌كنم و اميدوارم روح ايشان شاد و سبكبار در كنار اولياي الهي غنوده باشد.

تاريخ درج: 6 مرداد 1387 ساعت 10:12 تاريخ تاييد: 6 مرداد 1387 ساعت 23:43 تاريخ به روز رساني: 6 مرداد 1387 ساعت 12:45
يکشنبه 6 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]