نپتون

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: نپتون آخرين و بيروني ترين غول گازي است. قطر استوايي اين سياره 49500 کيلومتر است (760/30 مايل). اگر نپتون را توخالي فرض کنيم 60کره زمين در آن جاي مي گيرند. نپتون هر 165 سال يکبار مدارش به دور خورشيد را طي مي کند. نپتون 8 قمر دارد که تمامي آنها توسط وويجر کشف شده اند. يکروز نپتون 16 ساعت و 6 دقيقه و 42 ثانيه است نپتون در 23 سپتامبر سال 1846 توسط جوهان گاتفريدگال در رصدخانه برلين کشف شد. دو سوم دورني نپتون از آب، سنگ مذاب و آمونياک ومتان مايع تشکيل شده است همچنين يک سوم بيروني اين سياره از گازهاي داغ برگرفته شده از هيدروژن، هليوم، آب و متان تشکيل شده است. نپتون سياره اي فعال با لکه هاي بزرگ تيره، يادآور تن بادهاي مشتري است. بزرگترين لکه تيره Greatdarkspot (GDS) نام دارد که تقريباً اندازه زمين است. مانند لکه عظيم سرخ، (GRS) بر روي مشتري. ويجر يک ابر کوچک به شکلي غير عادي که به سمت شرق و در 16 ساعت به دور نپتون حرکت مي کرد را کشف کرد. ابرهاي روشن و دراز که مانند ابرهاي سيروس روي زمين هستند، در ارتفاع زيادي از سطح نپتون قرار دارند. در عرضهاي پايين جنوبي نپتون، وويجر عکسهايي از ابرهاي رگه رگه اي که سايه شان روي ابرهاي طبقۀ کم ارتفاع تر مي افتد، گرفته است. قوي ترين بادهاي اندازه گيري شده برروي سيارات منظومه شمسي، بادهاي نپتون هستند. بيشتر بادهايي به سرعت 2000 کيلومتر خلاف جهت چرخش سياره به دور خودش. کنار لکۀ تيرۀ عظيم (Great dark spot) بادهايي به سرعت 2000 کيلومتر(1200 مايل) در ساعت مي وزند. نپتون 4 حلقۀ باريک و کم رنگ دارد. حلقه ها از ذرهّ هاي گردو غبار ساخته شده اند که تصّور مي شود که در اثر تصادم شهابسنگهاي کوچک به قمرهاي نپتون بوجود آمدهاند. از ديد تلسکوپهاي واقع ر زمين حلقه ها، قوس دار به نظر مي رسند، اما از ديد وويجر 2 قوسها مانند لکّه هاي روشن نامشخص است. ميدان مغناطيسي نپتون مانند اوانوس مي باشدکه به ميزان 47 درجه کج تر است که دليل اين جابه جايي قطبهاي مغناطيسي نپتون مي باشد. مشخصات حلقه هاي نپتون ميزان بازتاب نور پهناي حلقه ها (Km) فاصله ازنپتون(Km) نام پايين 15 41900 1989 3R پايين 15 53200 1989 2R پايين 5/800 53200 1989 4R پايين کمتر از 50 62930 1989 1R مشخصات قمرهاي نپتون تاريخ کشف کاشف فاصله ازنپتون(Km) قطر (Km) شماره نام قمر 1989 وويجر2 48000 58 3 ناياد 1989 وويجر2 50000 80 4 تالاسا 1989 وويجر2 52500 148 5 دسپنيا 1989 وويجر2 62000 178 6 گالاتئا 1989 وويجر2 73600 200 7 لاريسا 1989 وويجر2 117600 400 8 پروتئوس 1846 لاسل 354800 2720 1 تريتون 1949 جراردکويي پر 5513400 340 2 نريد منبع : سايت ناسا *ديناميک لکّه تيرة شمالي نپتون(NGDS) تلسکوپ فضايي هابل و رصدهايي از روي زمين، لکّة عظيم تيره شمالي (NGDS) نپتون را از سال 1991 تا 2000 نشان مي دهد، که به طور قابل ملاحظه اي در عرضها و طولهاي جغرافيايي ثابت بود و همچنين در مقابل آن لکّة تيرة عظيم جنوبي را نشان مي دهد که بدون توقف به سمت استوا حرکت مي کند (1989). اين لکّة جنوبي در سال 1990 پراکنده و غير قابل مشاهده شد. NGDS32 که در عکس هاي هابل و در اکتبر 1994کشف شد در32 درجه عرض جغرافيايي شمالي ازسال1994تا1996ساکن و ثابت بود و حتي تا سال 2000 نيز سکون آن مشخص بود. دومين GDS با نام GDS-15 که در آگوست سال 1996 در تصاوير ارسالي هالي کشف شد، تا مدت 16 ماه بعد در نزديکي عرض جغرافيايي يکساني و ثابتي داشت، با ميانگين طول جغرافيايي (28/36-)+- 04/0 در هر روز(از10 اکتبر94 تا 2 نوامبر95)و همچنين ميانگين (40/35-)+- 02/0 درهر روز (ا ز1 سپتامبر 95 تا 24 نوامبر95). در هر کدام ا زدو دورة تناوبي فوق يک نوع دوران تکي وجود دارد، اگر چه هنوز قطعي نيست که نوع و ميزان انحراف کاملاً يکسان و شبيه داشته باشند. اين احتمال وجود دارد که در دورة تناوب 98-96 در طّي اين موقعيّت هاي سازگار، به ميزان مدوله شده توسّط 401/35 +- 001/0 آ«هر روزآ» ولي با مدولة مضاعف 5/1 در روز ، دريک دورة تناوب 760 روزه فقط رد يک دوران گرفته شده باشد، همچنين حرکت NGDS با ميزان انحراف در طول جغرافيايي سازگار نيست اما طبيعت اين بي ثباتي را از روي اين رصد هاي محدود روي زمين نمي شود تعيين کرد. وضعيت نسبتاً پايدار عرض جغرافيايي که هر دوي لکه هاي تيره شمالي ثابت نيستند با محاسبات رايج عددي مانند گردبادهايي شيب دار با حالت گردابي و پتانسيل يک نواخت هستند رفتار مي کنند. توضيحات ممکن، ترکيب ها و ساختارهاي حل نشدة عرض جغرافيايي را در بادهاي منطقه اي يا بي ثباتي ها در ساختمان استوار عمودي فاقد توضيح را ، در بردارند. *ديناميک پاره قوسها در حلقه هاي نپتون پيرامون نپتون را سه حلقةکامل فراگرفته است. حلقه بيروني که از پاره قوسهاي درخشاني پديده آمده است با شمارة N63 مشخص گرديده و حلقه بعد را که درون آن قرار دارد N53 مي نامند. حلقه سوم را که با پهناي حدود 2500 کيلومتر درون حلقه دوم جاي گرفته است با شماره N42 نشانه گذاري کرده اند. که بوسيله اين رصدها، آنها توانسته اند حلقه هاي Levarrier و Adams ( لي وَريِر و آدامز) را براي اولين بار پس ار عصر وويجر ( 1989 ) مشاهده کنند. همچنين آنها متوجه شدند که ظاهر حلقه ها به طور کلي تغيير چنداني نکرده اند، به جز پاره قوسها(Ares). مکان و همچنين جنس آنها تغيير کرده که اين نشانه هاي تغيير مداري به ميزان 1118/820 +- 0001/0 هستند که برابر است با راه حل دوم نيکوسون (Nicholson et als solutiou2) . با اين اطلاعات دانشمندان اظهار مي کنند که همه پاره قوسها در پيش از يک دهة اخير در حالت واپاشي بوده اند. هنگامي که ليبرته (Liberte) در سال 2003 در شرف ناپديد شدن کامل بود. تغييرات ملاحظه شده در مکان همه پاره قوسها نشان مي دهد، که ماده بين مکانهاي تشديد کنندة امواج ( رزونانس) جابه جا مي شود و همچنين باعث هدايت پاره قوسها براي مثال پريدن و جابه جايي ناگهاني حدود 8 درجه (تئوري REC ) . روي هم رفته رصدهاي دانشمندان يک سيستم را که به طور شگفت آوري فعال و متحرک است فاش مي کند و هنوز هم هيچ تئوري جامعي وجود ندارد که بتواند تمام اين پيچيدگي هاي مشاهده شده را توضيح دهد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 442]