رسانه ها در دو دقيقه

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: رسانه ها در دو دقيقه
آفتاب يزد: سرمقاله: «ما را هم تحمل كنيد حداقل به اندازه امريكايي ها ، »

رئيس جمهور ايران اخيراً از محبوبيت خود در ميان فرماندهان اشغالگر عراق خبر داده است. او همچنين اعلام كرده است كه كانديداي امريكايي به دنبال الگوگيري تبليغاتي از اوست و بسياري از سياستمداران جهان براي حل مشكلات كشورشان با او تماس مي گيرند. او در عرصه داخلي هم عملكرد دولت خود را نسبت به تمام دوره هاي گذشته، افتخارآفرين و غيرقابل مقايسه مي داند. رئيس جمهور ايران همچنين آنقدر بزرگواري دارد كه اظهارات ضد ايراني سياستمداران بي منطق و زياده خواه امريكايي را فقط به خاطر آنكه در آستانه انتخابات رياست جمهوري هستند، ناديده مي گيرد. پس شايد اين توقع زيادي نباشد كه از او بخواهيم بعضي انتقادات داخلي - حتي اگر به ادعاي حاميان دولت نهم، غيرمنصفانه باشد- را تحمل كند و از همكاران خود در وزارت ارشاد و هيات نظارت بخواهد به خاطر انتخابات رياست جمهوري سال 88 ايران، اين اعتراض ها را ناديده بگيرند. رئيس جمهور ايران كه چندي قبل سخنان وزير خارجه سعودي را به خاطر پادشاه آن كشور ناديده گرفت آيا نمي تواند به خاطر مقام هاي داخلي كه روزنامه همشهري به آنها وابسته است، نسبت به خبررساني هاي اين روزنامه نيز تحمل نشان دهد؟ آيا واقعا رسانه ها و سياستمداران ايراني به اندازه امريكايي ها و عرب ها، ارزش تحمل ندارند؟ كارگزاران: روايت اصلاح طلبانه از پرونده هسته اي محسن امين زاده، معاون وزارت امور خارجه در زمان دولت خاتمي روز چهارشنبه در دفتر سازمان دانش آموختگان ايران (ادوار تحكيم وحدت) به بررسي وضعيت ديروز و امروز پرونده هسته اي ايران پرداخت... معاون وزير امور خارجه در دوران اصلاحات افزود: «اگر بخواهيم به تقسيم دستاوردهاي دولت هاي پس از انقلاب در تكنولوژي هسته اي بپردازيم از ديدگاه من بيشترين سهم را بايد به دولت خاتمي داد و 25 درصد آن هم به دولت هاي قبل از خاتمي بر مي گردد و كمتر از 10 درصد هم متعلق به دولت فعلي است. اما اينكه چرا براي دولت نهم حتي همان 10درصد را در نظر گرفته ايم به اين دليل است كه اين دولت خط توليد را روشن نگه داشته است.» امين زاده سپس به بحران ايجاد شده در مورد پرونده هسته اي ايران اشاره كرد و گفت: «اما مباحث ايجاد شده پيرامون مسئله هسته اي ايران بيش از 70 درصدش در زمان دولت فعلي است و كمتر از 30 درصد هم به دولت هاي قبلي تعلق داشت چرا كه اساسا در دوره دولت هاي قبلي موضوع به سمتي نرفت كه هر روز عده اي منتظر حمله به ايران باشند. اصلا در آن زمان بحث حمله نظامي مطرح نبود»... وي كه در اين مراسم به چند سوال نيز پاسخ گفته بود، سپس در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه واكنش ايران در مقابل فشارهاي بين المللي چه خواهد بود؟ گفت: به نظر من ايران فعلا تحريم ها را تحمل مي كند و از خطوط خود عقب نشيني نخواهد كرد. در واقع ايران تا مادامي كه بتواند تحريم ها را تحمل كند هيچ امتيازي نمي دهد. اما از آن طرف شوراي امنيت هم كوتاه نمي آيد. البته ممكن است توافق هايي صورت گيرد تا نوع تعليق ايران رنگ و بوي ديگري داشته باشد اما در هر حال آنها جز به تحريم راضي نخواهند شد. اما من بايد اينجا تاكيد كنم اكنون آنچه به عنوان مشوق به ايران اعطا شده است پيش از اين هم قابل دستيابي بود و چيزي نيست كه تحت فعاليت و تلاش ها يا ايستادگي هاي دولت نهم، آنها به اين نتيجه رسيده باشند كه اين مشوق ها را بدهند. او همچنين در پاسخ به سوال ديگري پيرامون نقش دولت در بوجود آمدن اين فضا گفت: من فكر مي كنم كه رفتار دولت سبب شد تا كشور در انزوا قرار گيرد از اين رو دولت بايد لحن خود را نيز تغيير دهد تا رفتارهاي آنها نسبت به ايران نيز تغيير كند. وي در پايان تاكيد كرد: من احتمال جنگ با ايران را هنوز هم دور مي دانم. البته يك سال قبل با قاطعيت مي گفتم كه با ايران برخورد نظامي صورت نمي گيرد، اما اكنون ديگر با آن قاطعيت اين گزينه را رد نمي كنم. اعتماد ملي: اميراحمدي: رفت و آمد نمايندگان آمريكا به ايران يادم نيست در دوره خاتمي بود يا احمدي نژاد كه توماس پيكرينگ معاون سابق وزارت خارجه آمريكا و مرد شماره 3 اين وزارتخانه به ايران آمد و ملا قات هايي هم داشت. با وزير راه و ترابري ملا قات و درباره هواپيماهاي بوئينگ صحبت كرد. او از مديران كمپاني بوئينگ است. پيكرينگ دو هفته در ايران بود و حتي به اصفهان هم رفت. سر مساله خريد قطعات يدكي هواپيماهاي بوئينگ گفت وگو كرد. داستان بوئينگ، داستاني طولا ني است. صحبت ها خيلي وسيع است. ملا قات هاي لوورز و ايرانيان زياد بوده؛ چيزي كه اينديپندنت مي گويد مساله اي نيست. ملا قاتهايي كه اين روزنامه به آن اشاره كرده خيلي مهم نبود.از اين نوع ملا قات ها در روابط ايران و آمريكا زياد اتفاق مي افتد، ديدارهايي كه رسمي بوده مهم است. ديدارهاي مقامات سابق ايراني و آمريكايي و حتي آمريكايي هايي كه سابقا مسووليت هايي با مسوولا ن ايراني داشتند بي شمار است. ملا قاتهايي مهم است كه يا هر دو طرف در مقامي رسمي باشند يا يك طرف از مقامات فعلي باشد و ديگري از مقامات سابق. اينكه پيكرينگ با ظريف نماينده سابق ايران در سازمان ملل ديدار كند براي من مهم است و يا اگر يك سناتور با وزير خارجه ايران ملا قات كند مهم است. من اگر بگويم چند دفعه بين ايراني ها و آمريكايي ها ديدار انجام شده، يك كتاب مي شود. براي من عجيب است اينكه سه نفر دانشگاهي با ولش ديدار مي كنند شما متعجب مي شويد. من اين ديدارها را به حساب نمي آورم. من نگفتم در ايران با اعضاي كابينه ملا قات كردم، گفتم در نيويورك ديدار كردم. من مسوول حرفي كه مي زنم هستم، شما اگر نوار مصاحبه را گوش بدهيد متوجه مي شويد من آنجا نگفتم اين ملا قات ها در تهران بوده است. من نيامدم كه براي مقامات دردسر درست كنم بلكه آمده ام كاري انجام بدهم و به ملت كمك كنم تا درك بهتري از مسائل پيدا كنند. هدف من بالا تر است. من خودم را بالا تر از اين مي دانم كه پته كسي را روي آب بريزم. در روابط ايران و آمريكا هزاران ملا قات رسمي انجام شده ولي من مسوول آن نيستم كه خبر انجام اين ملا قات ها را بدهم. خود آنها بايد بگويند. هر سخن جايي و هر نكته مكاني دارد. كيهان : سرمقاله: «داستان همان است كه بود»، مهدي محمدي موضوع گشايش دفتر حافظ منافع آمريكا در ايران اساساً يك سوءتفاهم است. آمريكايي ها همين حالا در تهران دفتر حافظ منافع دارند و محل آن نيز سفارت جمهوري سوئيس است. آنچه به تازگي برخي منابع دولتي آمريكا از آن سخن گفته اند نه تلاش براي گشايش دفتر مستقل حافظ منافع در تهران بلكه ابراز علاقه- و نه تصميم- به اعزام ديپلمات آمريكايي به دفتري بوده است كه آمريكايي ها در سفارت سوئيس دارند. علت هم ظاهر اين است كه آمريكايي ها احساس مي كنند ايران به سبب حضور چند كارمند غيرديپلمات- دفتر حافظ منافع ايران در واشنگتن- در خاك آنها از امكان كسب اطلاعات و ارزيابي هاي دقيق برخوردار است اما آنها چون در تهران ديپلماتي ندارند خود را از اين امكان محروم ساخته اند. بسيار خوب، آيا اعزام چند ديپلمات آمريكايي به سفارت سوئيس در تهران را كه صرفاً مامور به ارائه خدمات كنسولي خواهند بود - تازه آن هم در صورتي كه مقام هاي كشورمان با آن موافقت كنند- مي توان تغيير رويكرد استراتژيك خواند؟ علت چنين ارزيابي هايي ذوق زدگي اگر نباشد حتماً بي خبري و ساده انديشي است يا شايد هم كساني مامورند تا چند اقدام پيش پاافتاده از جانب آمريكا را عمداً بزرگنمايي كنند تا بعد بتوانند دولت ايران را تحت فشار قرار دهند كه جز در مقابل اين «حسن نيت هاي پي در پي»(؟،) گام متقابلي بر نمي دارد و تلاش براي نزديكي به آمريكا به خرج نمي دهد؟،... جمهوري اسلامي ايران همان است كه بود و شيطان بزرگ نيز هم. رسالت: سرمقاله: «تاسيس دفتر حافظ منافع آمريكا در تهران»، امير محبيان يكي از وقايعي كه بي گمان مي تواند در تاريخ سياسي سي سال پس از انقلاب ايران داراي اهميتي خاص باشد؛ پيشنهاد تاسيس دفتر حافظ منافع آمريكا در تهران پس از سي سال است؛ دفتري كه به گفته اي سفارت خانه بي سفير و به گفته اي مقدمه ايجاد روابط مستقيم است.... احمدي نژاد كه همه گويا بر زيركي و فرصت شناسي او اجماع كرده اند؛ نيك مي داند دولت او با مواضع مستحكم و انقلابي در فضاي يكپارچه حاكميت اصولگرايان تنها فرصتي است كه نظام با كمك آن مي تواند گره هاي سختي رادر امور داخلي و خارجي بگشايد؛ گشايشي كه شرايط به هاشمي اجازه آن را نداد و دستان نرم خاتمي هم توان گشودن آنها را نداشت و اساسا در زمان حاكميت دوگانه هم زمان اتخاذ مواضع مهم نيست...به گمان بسياري احمدي نژاد اين توان را دارد كه با سرعت در مسيري چون سوژه فوق جلو رفته و در صورت عدم دستيابي به نتيجه مطلوب با همان سرعت و قدرت چرخيده و در مسير معكوس قضايا را كنترل كند. حال تا چه اندازه اين برداشت درست است بايد منتظرگذشت زمان بود. اعتماد: تلاش موذيانه رسانه هاي روسي برخي رسانه هاي روسي تلاش موذيانه يي را براي كاهش سهم ايران از درياي خزر آغاز كرده اند. در اين راستا خبرگزاري روسي نووستي با انتشار نقشه يي موهوم سعي كرد سهم ايران از درياي خزر را همان خط فرضي بندر آستارا به حسينقلي خان نشان دهد. اين خط فرضي توسط روس ها و با حمايت سه كشور ساحلي ديگر ارائه شده و ايران تاكنون آن را نپذيرفته است. بر مبناي اين خط فرضي امكان دسترسي ايران به منابع غني نفت و گاز درياي خزر از بين مي رود و در عوض كشورهايي چون تركمنستان و جمهوري آذربايجان از آن بهره مند مي شوند. تاكنون چهار كشور روسيه، قزاقستان، جمهوري آذربايجان و تركمنستان در مورد تعيين مرزهاي خود در درياي خزر به توافق رسيده اند اما براي اينكه تقسيم درياي خزر نهايي شود به موافقت ايران هم نياز است. اما ايران تقسيم بندي هاي موجود را نپذيرفته و اعلام كرده سهم ايران حداقل 20 درصد خواهد بود. قراردادهايي كه در سال هاي 1921 و 1940 بين ايران و شوروي سابق منعقد شده است ملاك تقسيم خزر را مساوي بين دو طرف يا همان فرمول 50-50 تعيين كرده است اما اكنون روسيه، قزاقستان، تركمنستان و جمهوري آذربايجان كه در نتيجه فروپاشي شوروي در سواحل درياي خزر تشكيل شده اند درصدد گسترش سهم خود برآمده اند و قراردادهاي 1921 و 1940 را قبول ندارند. ظاهراً تحرك اخير رسانه روسي هم در راستاي همين سياست صورت گرفته است. برنامه ويژه صدا و سيما براي ولايتي چهارم مردادماه همزمان با تولد علي اكبر ولايتي بخش نيمروزي برنامه شبكه اول سيما با پخش تصاويري به گفت وگو با او پرداخت. تبريك تولد ولايتي از صدا و سيما در حالي تحت عنوان تقدير از چهره ماندگار صورت گرفت كه تاكنون براي هيچ كدام از چهره هاي ماندگار چنين برنامه يي ترتيب داده نشده بود. گفته مي شود ولايتي يكي از كانديداهاي احتمالي اصولگرايان براي انتخابات رياست جمهوري آينده است
يکشنبه 6 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]