قرن بيست و يكم قرن حاكميت دين

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: قرن بيست و يكم قرن حاكميت دين
بخش گفتگو:جايگاه “دين”، اخلاق و معنويت در دنياى كنونى كجا است و غرب با تجارب فرهنگى و فلسفى و اجتماعى‌اش در طول چهارده قرن چگونه برخورد خواهد كرد؟ البته نه تنها اين پرسش‌ و پاسخ‌ها بسيار جدى خواهند بود؛ بلكه چند مولفه مهم وجود دارد كه دورنماى معنويت‌خواهى و عرفان‌گرايى را در قرن 21 بخصوص در جهان غرب بهتر و بيشتر نشان خواهد داد: اول اينكه دين‌گرايى فطرى انسان‌هاست و نمى‌توان با آن مبارزه كرد و مبارزاتى كه در گذشته با دين و در قالب‌هاى ماترياليستى و اومانيستى صورت گرفته، مبارزه‌اى بيهوده بوده است.

دوم اينكه معنويت‌خواهي، نياز وجودى و عرفان،‌ گرايش درونى انسان است كه مى‌توان آن را مهجور كرد؛ لكن نابود شدنى و محوپذير نيست.

ديگر اينكه جهان جديد باتوجه به تجربه‌ ايسم‌ها و مكتب‌هاى الحادي، مادى و بشرى و حتى بهره‌ورى از هر آنچه در دنيا و طبيعت وجود دارد، يعنى اشباع افراطى غرايز شهوانى و نفسانى انسان‌ها، به تدريج به اين نكته پى برد كه تنها برخوردارى از طبيعت و تجمل و عافيت و ماديت‌هاى نفسانى كافى نيست؛ بلكه ويرانگر نيز خواهد بود. لذا بايد به خويشتن‌ از دست رفته‌اش برگردد و اين “با خود بيگانگي” خود را به “با خود يگانگي” و رجوع به اصل خويش تبديل نمايد و اين معنا البته در پرتو دين و عرفان ممكن است.

و سرانجام اينكه گرايش‌هاى معنوى در جهان غرب بخصوص جوانان آن جوامع، وجود رشته‌هاى روانشناسى عرفاني، عرفان درمانى و معناگرايي، به دنبال زيستن و خوشبختى حقيقى رفتن، اخلاق‌گرايى و فضيلت‌مدارى و نيز بحث از “بحران هويت” و “بحران اعتماد” و آخر الزمان بودن و در نهايت، متافيزيك محورى و تاسيس كارگاه‌هاى علم و دين و گسترش نيايش و پرستش در ميان ملل و اقوام مختلف، حاكى از يك واقعيت انكارناپذير به نام “معنويت خواهي” است كه حتى دانشمندان آن ديار به تئوريزه كردن آن، التيام بين علم و دين و نيز هماهنگ‌سازى فيزيك و متافيزيك و ايدئولوژى‌گرايى و سنت‌گرايى پرداختند. لذا “دين” به معناى غيب‌گروى و گرايش به خدا و معنويت و در نهايت عرفان، از يك منزلت ويژه‌اى در غرب برخوردار خواهد شد و غرب با همه تجارب علمى و صنعتى و ايدئولوژيك خود به دين و معنويت و متافيزيك بازگشت مى‌كند كه طليعه آن قابل شهود است. بشر خسته از ماديت و صنعت و تكنولوژي، تنها به سوى معنويت و سنت و ايدئولوژى در حال حركت است و در اين صورت بايد عصر حاضر را عصر ايمان و علم، عصر سنت و صنعت، عصر ايدئولوژى و تكنولوژي، عصر دين و اخلاق و ارزش‌هاى الهى - انساني، عصر تكامل وجودى انسان‌ها و نيز عصر بازگشت به اصل از دست رفته و “روزگار وصل به اصل”‌ ناميد.قرن بيست و يكم، قرن حاكميت دين و مذهب و پيشرفت بشر در همه عرصه‌هاى مادى و معنوى است؛ چرا كه غرب به افراط ‌گرايى‌اش در برابر تفريط محورى‌اش پى برده و خواهان “اعتدال” در پرتو دين و معنويت است. اين معنا را در يك مطالعه بين جوانان غربى و گرايش‌هاى آنها و نيز در ميان كتاب‌ها، مقالات و نظريات دانشمندان و انديشمندان غرب مى‌توان جستجو كرد.
شنبه 5 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]