رتبه‌بندی دانشگاه‌های برتر دنیا و جایگاه ما

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: در فهرست جدول رتبه‌بندی مدل (THES -QS) که اخیرا نام 200دانشگاه برتر دنیا در سال 2007 را اعلام کرد، حتی نام یک دانشگاه ایرانی به چشم نمی‌خورد

و طبق معمول دانشگاه‌های هاروارد، کمبریج و آکسفورد رتبه‌های اول تا سوم را همانند سال 2006 کسب کرده‌اند. از جمله عواملی که موجب کسب امتیاز در این مدل توسط دانشگاه‌های مختلف شده عبارتند از: وضعیت دانشگاه در سال 2006 از نظر تعداد اساتید و دانشجویان با استعدادی که در زمینه‌های علمی و عملی موجب تحولاتی شده‌اند، نسبت استادان بین‌المللی و نسبت دانشجویان از ملیت‌های مختلف که در دانشگاه تحصیل می‌کنند و خدمات و تسهیلات دانشگاهی.

از قاره آسیا نام دانشگاه‌های توکیو، کیوتو و اوزاکای ژاپن و همچنین دانشگاه‌های چین، هنگ‌کنگ و سنگاپور به چشم می‌خورد، از آفریقای جنوبی هم دانشگاه کیپ تاون است که توانسته با 57 پله صعود نسبت به سال 2006 خود را به رتبه 200 در سال 2007 برساند. 6دانشگاه هم از استرالیا جزو 50 دانشگاه برتر اعلام شده‌اند.

آیا به نظر مسئولین در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری عدم وجود نام یکی از دانشگاه‌های ایران از جمله صنعتی شریف در این رتبه‌بندی قابل تأمل و سؤال برانگیز نیست؟ و آیا سؤالات زیر علت عدم کسب امتیاز توسط دانشگاه‌های ایران در این رتبه‌بندی نیست؟

1 - آیا برق مدال‌های رنگارنگ طلا، نقره و برنز که در مسابقات جهانی روبوکاپ و المپیادهای ریاضی، فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی و نجوم و جشنواره‌های مخترعان توسط دانش‌آموزان و دانشجویان کسب شده مسئولین را کم توجه نکرده است؟

2 - آیا در دانشگاه‌های ما طبق سخنان رئیس کمیسیون آموزش مجلس کیفیت فدای کمیت نشده است؟ باوجود 177 واحد دانشگاه آزاد و 64 مرکز وابسته به آن، 240 مرکز دانشگاه پیام نور، 88مؤسسه آموزش عالی غیر انتفاعی غیردولتی و با 2میلیون و 650 هزار دانشجو به اضافه تمامی دانشگاه‌های دولتی با 350هزار دانشجو و در مجموع 3میلیون نفر دانشجو که در سال چه مقدار علم تولید می‌شود؟

3 - زمانی که شرط اولیه در به کارگیری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در جامعه ما مدرک تحصیلی باشد آیا دانشجویان تمام تلاش خود را به کار نمی‌بندند تا به هر طریقی که شده آن را به دست آورند؟

4 - آیا روش آموزش در دانشگاه‌ها استاد محوری نیست؟ و آیا خبری از تحقیق و پژوهش توسط دانشجویان به خصوص در دوره‌های کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد به معنای واقعی وجود دارد؟

5 - آیا تعداد ساعات تدریس اساتید در دانشگاه با این تعداد دانشجو فرصت مطالعه و بازبینی جزو‌ه‌ها و استفاده از منابع معتبر را به آنها می‌دهد؟

6 - آیا تحصیل در دانشگاه به جای کسب تخصص و تولید علم ابزاری جهت کسب امتیازات آن و افزایش وجاهت اجتماعی و خانوادگی نیست؟

7 - آیا سال‌هاست که اساتید جزوه خود را به عنوان منبع درسی اعلام نمی‌کنند؟

8 - آیا در کلاس‌های درسی دانشگاه خبری از بحث و جدل‌های علمی بین استاد و دانشجو وجود دارد یا اینکه دانشجو صم بکم در سر کلاس نشسته و از گفته‌های استاد نت‌برداری می‌کند تا در پایان ترم به نحوی آن واحد درسی را پاس کند؟

9 - آیا برخی ترجمه‌ها و پژوهش‌های حدودی بعضی دانشجویان و از جمله پایان‌نامه‌ها منابعی برای ارتقای سطح علمی برخی از اساتید محترم نمی‌شود؟

10 - آیا بودجه‌های پژوهشی و تحقیقاتی جهت این امور کافی است و اگر هست در این امور مصرف می‌شوند؟

11 - آیا مدال‌آوران المپیادی و مخترعین به معنای واقعی حمایت می‌شوند و اختراع آنها از قوه به فعل در می‌آید و یا این عزیزان پس از کسب مدال و گرفتن چند عکس یادگاری به حال خود رها می‌شوند؟

12 -آیا کارخانجات تولیدی و صنعتی جهت ارتقای کیفیت محصولات خود و یا نوآوری با دانشگاه‌هایی چون صنعتی شریف، امیرکبیر و علم و صنعت همکاری لازم را دارند؟

13 - آیا فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های ما در رشته تخصصی خود جذب بازار کار می‌شوند یا اینکه در رشته غیرتخصصی خود مشغول به کار می‌شوند؟

14 - آیا میان جذب دانشجو در رشته‌های مختلف و نیازهای جامعه در سطوح مختلف هماهنگی وجود دارد؟

15 - و آیا کنکور در سال‌های آتی و ورود بدون قید و شرط به دانشگاه‌ها به حل این معضلات کمک خواهیدکرد؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 168]