واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تجسمی - دو نقاش با دو نگاه متفاوت به گالری آن آمدهاند و کار هایشان را تماشا گذاشته اند،کار هایی که در نگاه اول غریب به نظر میرسند. سما بابایی: نمایشگاه آثار مینو قهرمانی و حسین زینال پور از جمعه گذشته در نگارستان «آن» برپا شده است. نمایشگاهی دو نفره که البته به قول خود نقاشان نمی توان مشترکات چندانی در آن پیدا کرد ، این اقدام تنها بر اساس تصمیم گالری صورت گرفته است. مینو قهرمانی 15 سال است که نقاشی میکشد و در این سالها به قول «آیدین آغداشلو» تلاش کرده که کشف و شهود شخصی و متفاوتی از خود بر جای بگذارد.هنر بی مرز قهرمانی جهان غریبی را ترسیم میکند که در آن، از استحاله و مسخ شگفت انگیز انسان و حیوان و قرارگیری آنها را در کنار هم به تصویر میکشد.او در طول سالهایی که به کار نقاشی مشغول بوده ،تلاش کرده تا جهان نقاشی هایش ساده و بی پیرایه تر از قبل شود .مجموع آثاری که در این نمایشگاه به اجرا درآمده اند، مربوط به یک سال و نیم اخیر است. در مواجه با آثار قهرمانی مخاطب در واقع تماشاگر آثاری میشود که در عرصههای هنرهای تجسمی ایران کمتر دیده می شوند.این از طرفی ممکن است درک این آثار را برای مخاطب دشوار کند،چیزی که البته "قهرمانی" را چندان نگران نمی کند،چرا که می گوید:«دلم نمی خواهد آنچه در ذهن دارم را طوری روی بوم پیاده کنم که گویی پیامم را به مخاطبم تزریق می کنم. بیشتر دلم میخواهد تا او بتواند اندیشههای خودش را در کارهای من پیدا کند. از طرفی من در هیچ کدام از آثاری که در این سالها خلق کرده ام، نخواستهام پیام و یا قانونی را ارایه دهم. گاهی حتی خودم هم نمیدانم آنچه روی بوم میآید چه میخواهد بگوید و به همین خاطر است که گاهی مخاطب در درک این آثار از من جلو میزند.» هر نماد آشنایی که ما میشناسیم در تابلوهای او به شکلی متفاوت به نمایش در میآیند. به خصوص حیوانات که در آثار او نقش پررنگی دارند و البته به شکلهایی متفاوت در آثارش بدل می شوند. «با ترسیم حیوانات میخواهم کنجکاوی های بدویت انسان را قبل از تمدن به نمایش بگذارم. انسان از آن زمان که به تمدن رسید، مدام در بند گذشته و آینده خود بوده است و در این میان حال را به فراموشی سپرده است. این اتفاقی است که انسان بدوی به هیچ عنوان با آن مواجه نبوده است. دلم میخواهد انسانی را نمایش دهم که هیچ خاطره ای نداشته و هیچ آینده ای را پیش روی خود تجسم نمی کرده است.شاید البته بتوان در این میان نگاهی فلسفی و روان شناختی را نیز دخیل دانست.» قهرمانی میگوید:«یک هنرمند باید فیلسوف کار خودش باشد و بتواند مفهومی را که خلق کرده ، توضیح دهد. او نباید تنها به هنر خویش اکتفا کند، بلکه لازم است تا خود را با علم و دانش روز هماهنگ کند. در این صورت است که دیگر هنرش محدود به یک جغرافیای خاص نمیشود و زبانی جهانی پیدا میکند. در این بین اگر ما اشخاص و یا نامها و گروههایی را در عرصه هنر میشناسیم که همچنان نامشان در تاریخ هنر میدرخشد،به خاطر این است که از این مرزها فراتر رفتهاند. البته در این میان تنها هنری میتواند این مشخصه را بیابد که هنری آزاد و رها باشد و به هیچ چیز وابستگی نداشته باشد. در این صورت است که هنرمند میتواند فردیت خود را روی آثارش پیاده کند و در عین حال زبانش جهانی باشد.» تجربه های تازه با عناصر گذشته بخش دیگری از این نمایشگاه مربوط به آثار حسین زینالپور است. او درباره کارهایی که در این نمایشگاه عرضه کرده ،میگوید:« در آثاری که در نمایشگاه عرضه شده است، خواسته ام کاری کنم تا مخاطب به خود و لحظه ای که در آن زندگی می کنند،بیاندیشند.» او در کارهایش از نمادهایی استفاده می کند که پیش از این در نقاشی کلاسیک ایران وجود نداشته و در حال حاضر به فراموشی سپرده شده اند « البته تمامی این المانها را به صورت امروزی درآوردهام و تنها به یک کپی صرف از آن بسنده نکرده ام.» او می گوید که نقاشی هایش بیشتر فانتزی نقاشانه هستند و سور رئالیسمی در آنها شکل گرفته است که اگر چه فضاها واقعی است، اما با المان های کوچکی این فضاها در آن به وجود آمده است. این البته به آن معنا نیست که این نقاشی ها دارای حس طنز هستند ،تنها با به هم ریختگی فضای تصویر خواسته است تا مخاطب در مواجه با آنها تعمق بیشتری از خود نشان دهد:« فضای نقاشیهای من بسیار شخصی است،ضمن آنکه به نظر می رسد در نقاشی دوران کنونی دیگر سبک ها به صورت گذشته مورد استفاده قرار نمی گیرند و هر نقاش خود آنان را در اختیار خود قرار می دهد.» 52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 400]