واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تجسمی - صادقی معتقد است که در نقاشی سنتی ایران با یک بداهه پردازی مواجهایم که ناشی از کشف و شهود هنرمند است. سما بابایی: حبیب الله صادقی بعد از 5 سال، در یک نمایشگاه انفرادی، تازه ترین آثار خود را که طی 3 سال اخیر خلق کرده، در گالری ساربان به نمایش گذاشتهاست. این نمایشگاه که «قطعه ای از بهشت» نام دارد، شامل 30 تابلوست که صادقی آنها را در ادامه نمایشگاه آثارش با موضوع «بهار ایرانی» خلق کردهاست. او درباره این نمایشگاه گفته است که باورهای آرمانی اش را محفوظ داشته، اما در روند نو نقاشیاش به فضای مثالی روی آورده و با نگاهی مینوی به طبیعت سعی کرده است تا نگاه معاصر و تجریدی تری نسبت به طبیعت پیرامون خود داشته باشد. همه آثار نقاش در این نمایشگاه با تکنیک ترکیب مواد و نیز رنگ روغن خلق شده اند. او پیش از این در 94 نمایشگاه جمعی داخلی و 24 نمایشگاه جمعی خارجی حضور داشته است. شما بعد از چند سال در ایران اقدام به برپایی نمایشگاه نقاشی کردید تحت عنوان «قطعه ای از بهشت » و در آن هنرهای سنتی ایران را مورد توجه قرار دادید، در عین حال به این مساله اشاره دارید که این میتواند سرآغازی دوباره برای توجه به نقاشی اصیل ایرانی چون نگارگری و ... باشد،در این باره توضیح میدهید؟ اصولا اعتقاد من بر این است که نقاشی سنتی ایران میتواند حرفهای بسیاری برای هنر معاصر جهان داشته باشد. در سالهای گذشته هنرمندان غربی توجه بسیاری به هنر مشرق زمین و به خصوص ایران داشته و تحقیقات گستردهای را در این خصوص انجام دادند و از پتانسیلهای موجود در آن بهره فراوان جستند. در واقع میتوان این گونه تحلیل کرد که هنر نگارگری ایران سرآغاز یک نگاه دیگر در هنر بوده است. در این میان من خودم را به عنوان یک نقاش ایرانی میشناسم و دلم میخواهد تا در این زمینه فعالیتهایی را به انجام برسانم. به خصوص اینکه نمیتوان این مساله را نادیده گرفت که از آغاز قرن جدید یک در هم تنیدگی فرهنگها به وجود آمده و هنر پست مدرن و پسامدرن تحولاتی عظیم را به وجود آورده است و همین ماجرا توانسته است هنرها را به یک زبان برساند. این البته به عنوان تز دکترایم مطرح بود و همان نگاه را در نمایشگاه اخیر مورد بررسی قرار دادم. در آن پروژه من درباره تجلی عالم خیال و مثال و نگارگری صحبت کرده بودم. آقای صادقی تواناییهای هنرهای سنتی ایران برای مثال نگارگری را نمیتوان مورد تایید قرار داد، اما در عین حال نمیتوان منکر این مساله شد که این هنرها محدودیتهایی دارند که مانع از حضور پر رنگشان در هنر معاصر جهان و حتی ایران میشود. با این محدودیت ها باید چه کرد؟ بسیاری از این محدودیتها که بسیاری بر آن صحه میگذارند،به خاطر نقصانی است که ما در نگاهمان به این پدیدهها داریم و آنها را آن طور که باید،نمیشناسیم. ما در این سالها غفلت فراوانی نسبت به هنرهای اصیلمان داشتهایم. در اوایل دوران قاجار و بعد از آنکه تجدد خواهی در هنر نیز مانند سایر فرایندها نفوذ کرد، ما از ریشههایمان فاصله گرفته و به سمت هنر فیگوراتیو رفتیم و به این طریق بسیاری از کهن الگوهای خود را به دست فراموشی سپردیم که همین در نهایت به ضرر هنر ایران شد. اما شما خودتان هم بیشتر به عنوان یک نقاش فیگوراتیو شناخته می شوید؟بله اما در این راهی که قدم گذاشتهام، با آگاهی جلو آمدهام. چرا که معتقدم نگارگری در ایران جایگاه بسیار بزرگی دارد و بحث هویت و رجوع به مضامین هنر معنوی و مینوی ایران میتواند منشا بسیاری از اقدامات و ایدهها برای هنرمند ایرانی باشد. میشود این اتفاقاتی را که در عالم مثال و خیال رخ میدهد را در نقاشی ایرانی مورد معرفی قرار داد. این مجموعه حاصل این تمناها، تخیلها و تجلیهاست، بهطوری که انگار دارم خودم را خالی میکنم. یعنی میخواهید بگویید که این محدودیتها در ذات نقاشی سنتی نیست؟ اتفاقا من بر این اعتقاد هستم که نگارگری ایران نگاهی چند ساحتی به یک منظر دارد و باید آن را دارای روحی شاعرانه و زیبا دانست. به همین خاطر است که میگویم این هنر در عین حال که میتواند در دنیا حرفهای بسیاری برای گفتن داشته باشد و به عنوان یک هنر جهانی مطرح شود، ریشه های مینوی ما را نیز در بر گیرد. احساس من بر این است که چنانچه گامهای ابتدایی در این خصوص برداشته شود، میتوان این امیدواری را داشت که راههای دیگری نیز در این زمینه باز شود. تلاش هایی از این دست تا چه اندازه می تواند به احیای دوباره این هنرها بیانجامد؟ این البته ادعای بزرگی است که کسی نمیتواند به تنهایی در این زمینه اقدام کند. هنر ایران خود تواناییهای بالقوه و بالفعل بسیاری دارد و تنها نیاز به یک نگاه تحقیقی دارد.از طرفی این هنر میتواند تجلی دوبارهای برای هنرمندی باشد که در این زمینه فعالیت میکند. نگارگری و نقاشی سنتی ایران برای من یک راه کشف تازه است. هر هنرمندی قرائت خودش را دارد و میخواهد خودش را روایت کند. این در حالی است که نقاش امروز ایران هر چیزی را که در جهان اتفاق میافتد، درک میکند و برداشت خود را از وقایع اطرافش دارد. اصلا ایده این نمایشگاه از کجا آمده است؟ من سالها در این زمینه فعالیت داشتهام و همیشه به دنبال این بودهام که فرهنگ تصویری ایران را بازخوانی کرده و در این خصوص از خوشنویسی، نگارگری و ... بهره بردیم. در این میان نمیتوان این مساله را نادیده گرفت که در نقاشی غربی و نقاشی سنتی ایران مشابهتهای فراوانی دارد. مهم ترین مساله من این است و تلاش دارم که این مساله را گوشزد کنم که باید جایگاه هنرمندان بزرگی چون بهزاد، سلطان محمد و... بار دیگر تعریف شوند و در این میان جایگاه رفیع نقاشی ایرانی و هنر تعریف شود.بازگشت به خویشتن جز اتفاقهایی است که به عنوان هنرمند معاصر باید با آن توجه کنیم. همچنین در نقاشی سنتی ایران همواره یک نوع بداهه ای وجود دارد که از گذشته تا کنون می توان آن را مشاهده کرد. بخشی از این بداهه ناشی از کشف و شهودی است که نقاش ایرانی با آن مواجه است. و این نقطه تفاوت هنر ایرانی نسبت به آن چیزی است که در جهان رخ می دهد؟یکی از مهمترین تفاوتها اتفاقا همین است. برای همین است که برای هنرمندان و نقاشان ایرانی تمام فضای اثر دارای اهمیت است و به آن توجه میکنند. هنرهای سنتی ایران میتواند زوایا و منتاظر متفاوتی را در خود لحاظ کند و به همین خاطر دریایی از رمز و راز و نشانه در آن دیده می شود. در واقع من هنرهای سنتی ایران را می توانم به عنوان یک قدم گاه بدانم که از راههای مختلف میشود آن را طی کرد. من در گفت و گوهای پیشین نیز به این جمله «ماتیس» اشاره کرده ام که گفته است نقاشی ایرانی ما را نجات داد.وقتی غربی ها با در هم آمیختن نقاشی های خود با این هنر به این شکل و شیوه از هنر رسیده اند،چرا هنرمندان داخل کشور نتوانند در این زمینه وارد عمل شوند؟ با تمام توضیحاتی که دادید،گمان میکنید که این قابلیتها تنها در اختیار نقاشی سنتی ایران است؟به هیچ عنوان. هر هنری میتواند نقش خود را در این زمینه ایفا کند. به خصوص اینکه من خود مدتی است که تا این اندازه به نقاشی سنتی توجه داشتهام و پیش از آن نگاهی وسیع تر به این مقوله داشتم. اصولا دغدغه من پرداختن به هنر اجتماعی است. به همین خاطر است که فراتر از نقاشی به گرافیک و یا حتی کاریکاتور نیز توجه کرده و آثاری را در این زمینه خلق کردهام. برنامه ای برای نمایشگاه آیندهتان دارید؟سال هاست که در ایران نمایشگاهی برگزار نکرده ام و به همین خاطر آثار متعددی را آماده نمایش دارم که تعدادی از آنها چاپ روی فلز، تعدادی نگارگری و تعدادی تجربههای جدیدم در نقاشی است که امیدوارم اردیبهشتماه در مجموعهی صبا به نمایش بگذارم. 52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 831]