واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: محافظت از پوست با كپسولهاي نانومتري
يكي از روشهاي معمول و مناسب براي استفاده از لوازم آرايشي و داروهاي گوناگون، به كارگيري آنها به صورت ژل و كرم است؛ اما ذراتي كه روي سطح پوست قرار ميگيرند، در مقابل تخريب نوري آسيبپذير هستند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران يكي از روشهاي معمول و مناسب براي استفاده از لوازم آرايشي و داروهاي گوناگون، به كارگيري آنها به صورت ژل و كرم است؛ اما ذراتي كه روي سطح پوست قرار ميگيرند، در مقابل تخريب نوري آسيبپذير هستند.
سوپاسون وانيچو چارونگروآنگ و همكارانش در دانشگاه چولالونگ كورنِ تايلند، ادعا ميكنند كه راه حلي براي اين مشكل پيدا كردهاند آنها نانوظرفهاي چيتوسان(يك پليساكاريد خطي) را براي يك فرمولاسيون ضد نور UV با خواص رهاسازي كنترلشده، پيشنهاد دادهاند.
سيستمهاي كپسوله كردن مختلف، از قبيل ليپوسامها، ميكروامولسيون، امولسيونهاي چندگانه و ذرات ليپيد جامد در فرمولاسيونهاي لوازم آرايشي استفاده شدهاند.
اين سيستمهاي كپسوله كردن نه تنها موجب خواص رهاسازي كنترلشده براي اين اجزاي كپسولهشده ميشوند، بلكه به صورت جزئي ميتوانند به محافظت از اين مواد كپسوله شده نيز كمك كنند؛ براي مثال با كاهش ميزان تماس آنها با اكسيژن يا مواد ديگر، ميتوانند تا حدودي از آنها محافظت كنند.
با توجه به اينكه كپسولهاي موجود از موادي ساخته نشدهاند كه بتوانند نور را فيلتر كنند، هنوز مواد كپسولهشده در برابر تخريب نوري آسيبپذيرند. در مدت ذخيرهسازي مواد، يك ظرف ضد نور ميتواند به متوقف كردن يا كاهش تخريب نوري مواد فعال كمك كند.
اگرچه پس از استفاده از لوازم آرايشي روي پوست، چنين چيزي نميتواند از اين تخريب جلوگيري كند، در اين حالت نانوظرف جاذب UV اين محققان، ميتواند خيلي مفيد باشد؛ مثلاً اگر شما يك فرمولاسيون لوازم آرايشي شامل رتينول(آفاكسين) را روي صورت خود استفاده كنيد، مولكولهاي رتينول به محض اينكه شما در معرض نور خورشيد قرار گيريد، روي پوست آن شروع به تخريب شدن ميكنند، اما اگر مولكولهاي رتينول داخل نانوظرفهاي جاذب UV كپسوله شوند، تخريب نوري آنها متوقف يا بهشدت كاهش مييابد.
ذكر اين نكته مهم است كه اين نانوكرههاي چيتوسان جاذب نور UV، فقط يك فيلتر نور نيستند؛ آنها رهاسازي مواد فعال كپسولهشده را نيز كنترل ميكنند.
سوپاسون گفت:«در گروه ما دو سيستم توسعه داده شدهاست؛ مشتقات چيتوسان جاذبِ نور ( PCPLC و PPLC)UV و مشتقات پلي وينيل الكل جاذب UV. ما تركيبات ناپايدار نوري مختلفي، از قبيل رتينيل استات، رتينيل پالميتات، اسكوربيل پالميتات، استاكسانتين و كوآنزيم Q10، را كپسوله و تست كردي و با همكاري يك شركت محلي روي كاربرد سيستم مشتقات چيتوسان كار ميكنيم.
فقط مواد آبگريز ميتوانند داخل ذرات PPLC و PCPLC كپسوله شوند، اما يك سيستم كه ميتواند تركيبات آبدوست را كپسوله كند، تحت بررسي هستند. ما براي لوازم آرايشي نيز يك سيستم نانوكپسوله كردن با پايداري و ظرفيت بالا را توسعه دادهايم.
اين سيستم روشي براي پراكنده كردن تركيبات فعال آبگريز، داخل آب با غلظت خيلي بالا(تا10-8 درصد وزن به حجم)، بدون استفاده از يك امولسيون، ارائه خواهد كرد و در نتيجه اين سيستم ميتواند مشكلات مربوط به تجزية امولسيون را حذف كند.»
به گزارش ستاد ويژه توسعه فنآوري نانو، اين محققان نتايج كار خود را تحت عنوان «نانوظرفهاي چيتوسان جاذب UV: افزايش پايداري نوري مواد كپسولهشده و رهاسازي كنترلشده» در مجله نانوتكنولوژي منتشر كردهاند.
****ليزر دي اكسيد كربن، شيوهاي نوين در درمان چروكهاي پوست
به گزارش باشگا خبرنگاران همچنين مهندسان با ساخت ليزر دي اكسيد كربن به روش جديد و مؤثرتري براي درمان چين و چروكهاي پوست دست يافتهاند.
اين شيوه جديد ميگويند: در اين روش، ليزر دي اكسيد كربن مولكولهاي آب را در داخل و خارج سلولها تبخير ميكند و باعث بروز آسيب حرارتي در بافتهاي اطراف ميشود در واكنش به اين آسيب، پوست كلاژنها پروتئيني بيشتري توليد ميكند كه چين و چروكها را پر ميكنند.
پژوهشگران ميگويند كه علاوه بر تغييرات ساختاري، پروسه بهبود مكرر نيز باعث تغييرات رنگدانهيي ميشود. اين تغييرات در رنگدانههاي پوست ميتوانند مطلوب و مفيد باشند.
در اين تحقيقات پژوهشگران 47 بيمار را بين سالهاي 1996 تا 2004 با ليزر دي اكسيد كربن تحت درمان قرار دادند.
گفتني است كه در برخي از بيماران استفاده از روش مزبور عوارض جانبي نيز داشته است؛ اما به طور متوسط 3/2 سال پس از ادامه آزمايشها، بيشتر اين مشكلات و عوارض معالجه شدند.
همچنين 45 درصد از چين و چروكهاي كل صورت بيماران شركت كننده در تحقيقات با اين روش از بين رفت.
پژوهشگران ميگويند: تاثير معالجه چروكهاي صورت با استفاده از ليزر دي اكسيد كربن به خوبي ثابت شده و كاربرد كوتاه يا بلند مدت از اين ليزر در درمان پيري چهره ناشي از اشعه خورشيد بيش از اين نيز در مدارك علمي به ثبت رسيده است.
نتايج اين مطالعات در مجله «آرشيو جراحي پلاستيك صورت» منتشر شده است.
شنبه 5 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 184]