دانش - آرزوهاي بزرگ

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: دانش - آرزوهاي بزرگ

دانش - آرزوهاي بزرگ

جان برودر/ ترجمه كوروش حاضر‌مشار:ال گور، معاون رئيس‌جمهور سابق ايالات متحده، در سخنراني روز پنج‌شنبه 17 ژوئيه خود ضمن هشدار در اين‌باره كه براي جلوگيري از يك فاجعه اقتصادي و بوم‌‌شناختي در مقياس جهاني بايد گام‌هاي موثري برداشته شود، خواستار آن شد كه كل شبكه برق كشورش ظرف مدت 10سال از انرژي بدون كربن تامين شود. گور همچون ارمياي (از پيامبران بني‌اسرائيل، قرن هفتم پيش از ميلاد-م) زمان ما به قوم خويش هشدار داد تا صرف تريليون‌ها دلار هزينه براي بازسازي شبكه نيروي آمريكا را توجيه كند؛ طرحي پر از چالش‌هاي تكنولوژيك و سياسي كه به مراتب فراتر از تغييراتي است كه اخيرا سران كشورهاي جهان در كنگره آمريكا مورد بحث و بررسي قرار دادند.

او در يك سخنراني نيمروزي براي انبوهي از هواداران عمدتا جوان در واشنگتن گفت «همانطور كه مي‌دانيم موجوديت ايالات متحده آمريكا در خطر است و علاوه بر آن- اگر علاوه بر آني هم لازم باشد- آينده تمدن بشري نيز نامعلوم است.» گور كه در سال 2007 به‌خاطر فعاليت‌هاي زيست‌محيطي‌اش مشتركا جايزه صلح نوبل گرفت، در مصاحبه‌اي گفت كه اميدوار است اين هشدار را چنان بپروراند كه رئيس‌جمهور بعدي، سناتور باراك اوباما باشد يا سناتور جان مك‌كين، بتواند كنگره و ملت را براي اقدام همداستان كند. او هرگونه علاقه‌اي براي بازگشت به عرصه انتخابات را انكار كرد.
رويكرد او كه نيازمند ترك نيروگاه‌هاي ذغال‌سوز قديمي است، حتي از آنچه بي‌پرواترين دانشمندان و موسسات پيشنهاد كرده‌اند نيز فراتر مي‌رود. اما او معتقد است كه اين تنها راه رهايي جهان از طرز فكرهاي كهنه است. او با اشاره به تلاشي كه در دهه 1960 براي رسيدن به ماه صورت گرفت، گفت بدون آرزوهاي بزرگ دستاوردهاي بزرگ هرگز تحقق نمي‌يابند. گور گفت «من نقش خودم را ايجاد يك فضاي سياسي مي‌بينم كه سناتور اوباما يا سناتور مك‌كين سال آينده به عنوان رئيس‌جمهور بتوانند در آن با اين مقوله روبه‌رو شوند.» او گفت كه ايالات متحده و بقيه كشورهاي جهان با مشكلات بي‌سابقه‌اي مواجه هستنند، ازجمله تقاضاي روزافزون براي برق، تغييرات خطرناك در آب‌وهوا كه عمدتا ناشي از انتشار دي‌اكسيدكربن است و بي‌ثباتي سياسي در مناطقي كه بيشتر نفت جهان را توليد مي‌كنند.
گور در اين سخنراني گفت «وقتي همزمان به هر سه اين چالش‌هاي رام‌نشدني نگاه مي‌كنيم، مي‌توانيم رشته‌هايي كه آنها را به هم مي‌پيوندند را ببينيم كه به لحاظ سادگي‌اش عميقا طعنه‌آميز است: هر سه اين چالش‌ها-بحران‌هاي اقتصادي، زيست‌محيطي و امنيت ملي- در اصل ناشي از وابستگي خطرناك ما به سوخت‌هاي كربن‌بنياد هستند. ما از چين پول قرض مي‌كنيم تا از خليج فارس نفت بخريم و آن را طوري بسوزانيم كه اين سياره را نابود مي‌كند. اين وضعيت به كلي بايد تغيير كند.» راه‌حل او كنار گذاشتن تمام اشكال توليد برق منتشركننده كربن در ايالات متحده ظرف 10سال و جانشين كردن آنها با انرژي‌هاي ديگري همچون انرژي خورشيدي، باد و نيروي زمين‌گرمايي، حفاظت از محيط زيست و تكنولوژي به اصطلاح ذغال پاك است كه در آن تمام انتشارات كربن ناشي از سوزاندن ذغال جذب و ذخيره مي‌شود.
با توجه به هزينه‌هاي عظيم و سياست‌‌هاي عبوس اين كشور، اين هدف متهورانه و به نظر برخي غيرواقع‌گرايانه است. گور مي‌پذيرد كه طرح او دست‌كم در ابتدا قيمت انرژي را بالاتر خواهد برد. اما او پيشنهاد مي‌كند كه براي جبران افزايش قيمت سوخت و برق، از ماليات بر درآمد كاسته شود. او گفت در رويا مي‌بيند كه انرژي هسته‌اي سهم كنوني‌اش در توليد برق خانگي، يعني 20درصد را حفظ مي‌كند. ذغال كه اكنون نزديك به نيمي از برق آمريكا را توليد مي‌كند، رفته‌رفته سهم كمتري خواهد داشت، در حالي كه منابع تجديدپذير كه اكنون كمتر از 3درصد برق كشور را توليد مي‌كنند، به سرعت رشد خواهند كرد. (بخش اعظم باقيمانده برق كشور از طريق گاز طبيعي و سدهاي هيدرو الكتريك و بخش بسيار ناچيزي از آن از طريق سوزاندن نفت تامين مي‌شود.)
صداي گور كه اكتبر سال گذشته جايزه نوبل گرفت، در ميان تعداد رو به رشد هم‌سراياني كه خواستار انقلاب انرژي سبز هستند، از همه بلندتر است. بون پيكنز از صاحبان تاسيسات نفتي تگزاس پيشنهاد كرده است بخش بزرگي از ناوگان حمل‌ونقل آمريكا به جابه‌جايي گاز طبيعي فشرده (CNG) اختصاص يابد، در حالي كه براي توليد برق ميلياردها دلار صرف توربين‌هاي بادي جديد شود. حتي كساني كه با گور همفكر هستند هم ترديد دارند كه هدف او ظرف 10سال تحقق‌پذير باشد. ارنست مانيز، مدير گروه انرژي‌هاي نو در انستيتو تكنولوژي ماساچوست (MIT) و مشاور وزير سابق انرژي در دوره كلينتون، مي‌گويد «گور همچنان از استعداد خويش براي شناسايي چالش‌هاي اساسي، تاكيد بر ضرورت‌ها و بازگويي آنها به زبان ساده براي مخاطب گسترده استفاده مي‌كند. فوق‌العاده است. همه موافق‌اند كه راه‌حل اين چالش اقليمي كربن‌زدايي است و اول از همه از بخش برق بايد شروع كرد. اما آيا مي‌توانيم به اين سرعت به اين هدف برسيم؟ بدون ترديد خيلي خيلي سخت است.»
زمستان سال گذشته مجلس شوراي ايالات متحده نتوانست قانوني را به تصويب برساند كه بخش خدمات عمومي را ملزم مي‌كرد تا سال 2020، 15 درصد از برق مورد نيازشان را از منابع تجديدپذير توليد كند. ماه گذشته، مدافعان طرح تغييرات اقليمي كه بر اساس آن تا سال 2050 نزديك به 70درصد از انتشار گازهاي گلخانه‌اي كاسته مي‌شد، نتوانستند براي آن حتي يك راي از مجلس سنا بگيرند. گور به هيچ‌كدام اينها كوچك‌ترين توجهي نداشت. او گفت «از آنهايي كه مي‌گويند 10سال زمان كافي نيست با احترام مي‌خواهم به گفته‌هاي دانشمندان جهان درباره خطراتي كه اگر در كمتر از 10سال اقدامي نكنيم با آنها روبه‌رو خواهيم شد، توجه كنند.»
او به اين نكته اشاره كرد كه ايالات متحده تنها از كسر كوچكي از نيروي باد، خورشيد و زمين‌گرمايي كه در اختيارش هست، استفاده مي‌كند و شركت‌ها دارند ميلياردها دلار روي تكنولوژي‌هاي نو سرمايه‌گذاري مي‌كنند و به‌زودي قيمت همه منابع انرژي جانشين را پايين خواهند آورد. گور گفت درباره طرح‌اش در همان هفته با اوباما و مك‌كين، كانديداهاي احتمالي رياست‌جمهوري از طرف حزب دموكرات و حزب جمهوريخواه، صحبت كرده بود اما از تشريح واكنش آنها طفره رفت. گور به اين نكته نيز اشاره كرد كه باب بار، نماينده جمهوريخواه كنگره پيشين از ايالت جورجيا و كانديداي حزب آزاديخواه براي رياست‌جمهوري نيز در اين جلسه سخنراني شركت داشت.
اوباما در پيامي كتبي اظهار كرد «چندين دهه است كه ال گور در واشنگتن، ناباوران به واقعيت تغييرات اقليمي را به چالش كشيده و وجدان ملتي را در مورد فوريت اين تهديد بيدار كرده است. من با معاون رئيس‌جمهور سابق، ال گور، كاملا موافق‌ام كه ما نمي‌توانيم راه‌مان به سوي استقلال انرژي را با مته سوراخ كنيم، بلكه بايد در سرمايه‌گذاري در منابع تجديدپذير انرژي مانند نيروي خورشيد، نيروي باد و سوخت‌هاي زيستي پيشرفته از سريع‌ترين و مستقيم‌ترين راه پيش رويم و اينها سرمايه‌گذاري‌هايي است كه اگر رئيس‌جمهور شوم، انجام خواهم داد.» تاكر بوندز، يكي از سخنگويان مك‌كين، گفت «جان مك‌كين يكي از رهبران نبرد عليه تغييرات اقليمي جهاني بوده و از سال 2003 درباره اين موضوع با دموكرات‌ها همكاري داشته است، اما هيچ‌كس موفقيت‌آميزتر از ال گور، آمريكايي‌ها را براي انجام اين كار بسيج نكرده است. اين يك مبحث حياتي است و جان مك‌كين فراتر از تعصبات حزبي راه‌حل‌هايي براي پيگيري وضع قوانين معنادار و سازگار با بازار براي دادوستد و ايجاد محدوديت با هدف كاهش چشمگير ميزان انتشار كربن مضر ارائه كرده است.»
New York Times, Jul.18, 2008
شنبه 5 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]