جهانى‏سازى مهدوى و شاخصه‏هاى آن

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: اشاره:
... اسلام دينى است با اصول و آرمان‏هاى جهانى، و از همان ابتداى ظهور خويش به دنبال ايجاد حيات طيبه در سطح عالم و براى كليه اَبناى بشرى بوده، بديهى است بنا به معتقدات اسلامى و شيعى، جهانى‏شدن اسلامى و حيات طيبه جهانى در آخرالزمان و در عصر و دولت مهدى موعود تحقق قطعى خواهد يافت. چنين جهانى‏شدنى با هيچ پروژه و يا طرح جهانى‏سازى فعلى نه از حيث نظرى و نه عملى و نه از حيث شموليت و فراگيرى و مقياسهاى موجود قابل مقايسه و اندازه‏گيرى نيست، و فقط شناخت مقدماتى آن از راه احاديث وارده ممكن است. به همين جهت قصد بر اين شد كه در ادامه سخن، پاره‏اى از ويژگى‏هاى دولت كريمه حضرت مهدى و حكومت جهانى سرشار از حيات طيبه وى - آن‏هم نه از باب حصر بلكه از باب احصاء و اشاره - مرور و بازيابى گردد كه 9 عنوان از آن در شماره ي قبل گذشت و اكنون 4 مورد ديگر نيز در اين نوشتار عرضه مي گردد:

10 - حكومت شبه فدرالى و احترام به ساير ملل
از برخى روايات اين گونه استفاده مى‏شود كه حكومت جهانى مهدوى و جهانى‏سازى وى در عين حال كه عالم‏گير بوده و بر سراسر جهان، اسلام و قوانين اسلامى حاكم است؛ ليكن ساير ملل نيز در قالب نوعى حكومت مشابه فدراليسم، ضمن تبعيت از حكومت جهانى، داراى آزادى‏هايى در پيروى از رسوم و فرهنگ‏هاى ملى غيرمتعارض با اسلام هستند و حضرت اين حق و احترام را براى آنها ملحوظ مى‏فرمايند:

امام باقرعليه السلام مى‏فرمايند: وقتى قائم قيام كند قطايع و حكومتهاى طايفه‏اى از بين خواهند رفت.(1) در عين حال امام صادق‏عليه السلام اذعان مى‏فرمايند: وقتى قائم ما قيام كند به هر منطقه‏اى نماينده‏اى مى‏فرستد و به او مى‏گويد: حكومت در اختيار توست، هر چه مصلحت مى‏بينى عمل كن.(2)

11 - نوسازى و احياء دينى بر مبناى مقتضيات جديد
يكى از ويژگى‏هاى فرابرد جهانى‏شدن؛ لحاظ مقتضيات زمانى و مكانى و حركت بر مبناى تحولات تازه و پاسخگويى به امور جديد است. قبلاً بيان گرديد اسلام با اتكاء به ماهيت خود بر مبناى سنت مترقى اجتهاد، اين انعطاف پذيرى را به عنوان جزء هميشگى خود به همراه دارد. نظام جهانى‏سازى مهدوى نيز از اين خصيصه ضرورى غافل نبوده و كاملاً بدان مجهز است. در عصر مهدوى، جهان با احياء اسلامى نوين و نوسازى دينى مواجه خواهد گرديد. به فرموده امام صادق‏عليه السلام: چون قائم قيام كند امر تازه و احكامى تازه مى‏آورد، چنانكه رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم در اول اسلام همين‏گونه عمل نمود و خلائق را به امر جديد دعوت نمود(3)... آن حضرت كارهاى مشابه رسول خدا انجام مى‏دهد. وى همان‏گونه كه رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم امور جاهليت را بر هم زد، امور قبل از خود را بر هم مى‏زند و قائم، دين اسلام را تازه مى‏كند.(4)

همين تعبير نيز در بيان امام باقرعليه السلام آمده است، آنجا كه مى‏فرمايد: قائم كتابى جديد، امرى جديد و حكمى جديد مى‏آورد و بر عرب سخت مى‏گيرد.(5) در روايت ارزشمند ديگرى از همين امام همام، ايشان ضمن تشبيه سيره حكومت مهدوى با سيره پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم در ابطال احكام جاهليت، مى‏فرمايند: ... همچنين است قائم وقتى قيام كند؛ باطل مى‏گرداند احكامى را كه در ايام مصالحه با كفار در دست خلايق بوده و با عدالت در ميان خلايق رفتار مى‏كند.(6)

بدين منوال جهانى‏سازى مهدوى، معطوف به احياء و تجديد اسلام ناب و نوسازى جديد آن بر حسب مقتضيات جديد بوده و بديهى است چنين امرى منجر به شفافيت اسلام و افزايش پيروان آن دين حنيف خواهد گرديد و ديگر نيازى به بحث و فحص‏هاى طاقت فرساى علمى و حوزوى براى فهم و دريافت آراء واقعى شارع مقدس نيست و اكثر شيوه‏هاى درسى و اجتهادى و استنباطى، كهنه و غير قابل استفاده خواهد گرديد. عالم عاليقدر آيهاللَّه فقيد قزوينى در اثر خويش اين مطلب را در تحليلى جامع اين‏گونه بيان فرموده‏اند: خدا مى‏داند كه اين تحول مطلوب و مترقى چگونه خواهد بود، اما به نظر مى‏رسد بسيارى از كتابهاى فقه و حديث، نوسازى گردد و نقش بسيارى از موضوعات كتابهاى اصولى به پايان برسد، چرا كه امام مهدى قواعد عمومى براى دريافت مسائل شرعى و مقررات دينى را بيان مى‏كند و در پرتو همان‏ها فقهاء را از بسيارى بحث‏هاى اصولى و قواعد آن بى نياز مى‏گردند.

كتابهاى مربوط به شرح حال راويان احاديث كه به كتابهاى رجالى معروفند و نيز شرح حال و بيوگرافى آنان و تقسيم‏بندى روايات به صحيح و ضعيف و اصطلاحاتى از اين قبيل، همه و همه نقش‏شان به پايان مى‏رسد؛ چرا كه اين بحث‏ها بيشتر به حدس و ظنّ تكيه دارد و در عصر غيبت به خاطر نرسيدن دست مردم به امام معصوم‏عليه السلام مورد استفاده قرار مى‏گيرد. اما در عصر ظهور، مردم به مقرّرات و احكام قطعى دست مى‏يابند و از اين‏ها بى‏نياز مى‏گردند.

و نيز در عصر ظهور، بيشتر كتابهاى تفسيرى از اعتبار ساقط مى‏شود. چرا كه مردم با رشد فكرى و ژرف‏نگرى برخواسته از فرهنگ عصر ظهور، به تفسيرهاى برگرفته از نظرات افراطى افراد، بها نمى‏دهند. از اين رو تنها تفاسير برخاسته از روايات رسيده از پيامبر و اهل‏بيت‏عليهم السلام باقى مى‏ماند.

همين‏گونه قرائت‏هاى مختلف از قرآن شريف كه دليلى براى آنها نازل نشده است برداشته مى‏شود. چرا كه مردم قرآن و قرائت صحيح آن را - به گونه‏اى كه بر قلب مصفّاى محمدصلى الله عليه وآله وسلم فرود آمده است - از امام مهدى مى‏آموزند و تفسير و پيام و مفهوم آن را، آن‏گونه كه خدا اراده فرموده مى‏شناسند و بر معارف بلند و راز و رمز شگفتى‏هاى آن، كه همچنان ناشناخته و پوشيده است، آگاهى مى‏يابند.. .(7)

12 - تحول شگرف در حوزه‏ها و فضاهاى ارتباطى و رسانه‏ايى

در دولت جهانى مهدوى، فضاهاى ارتباطى و رسانه‏اى دچار تحولات شگرف و بنيادينى خواهد شد كه ساده‏ترين برداشت از روايات وارده، استفاده از رسانه‏هايى مانند اينترنت و تلويزيون و گسترش ارتباط مردم با يكديگر از اين طرق را به ذهن متبادر مى‏كند. ولى به نظر مى‏رسد كه اين روايات حاكى از پيشرفت‏هاى وسيعى در اين زمينه باشد و بتوان اين دوره را از حيث وضعيت رسانه‏ها و ارتباطات به دوره‏اى بسيار فراتر از دوره ظهور اَبررسانه‏ها تشبيه كرد. ابتدا رواياتى در اين زمينه يادآورى مى‏گردد.

امام صادق‏عليه السلام مى‏فرمايد: ان المؤمن فى زمان القائم و هو فى المشرق لَيَرى أخاه الذى فى المغرب و كذا الذى فى المغرب يرى أخاه الذى بالمشرق؛(8) مؤمن در عصر قائم در حالى كه در مشرق است، برادر خويش را كه در مغرب است مى‏بيند و همچنين آنكه در مغرب است برادر مؤمن خويش را در مشرق مى‏بيند.

و يا در فرازى قابل تأمل‏تر فرموده‏اند: انّ قائمنا اذا قام مدّالله لشيعتنا فى اسماعهم و ابصارهم، حتى لا يكون بينهم و بين القائم بريد يكلّمهم فسيعون و ينظرون اليه و هو فى مكانه؛(9) هنگامى كه قائم ما قيام كند، خداوند در دستگاه شنوايى و بينايى شيعيان ما، گستردگى و كشش ويژه‏اى مى‏بخشد تا ميان آنها و مهدى ما نامه‏رسان يا واسطه‏اى نباشد.

فهم روايت اول با وجود پيشرفت‏هاى امروزى عرصه فناورى ارتباطات همانند تلويزيون و اينترنت، دشوار و پيچيده نيست. اما با توجه به روايت دوم، به نظر مى‏رسد كه پيشرفت‏هاى عصر ظهور در عرصه گسترش فضاهاى ارتباطى تنها منحصر در تكنولوژى و ابزارهاى ارتباطى نباشد، بلكه اين خود مؤمنين هستند كه بواسطه سطوح عالى ايمانى خود، برخوردار از كمالات اعطايى الهى شده و گوش و چشمهاى آنان داراى قدرتِ فرابينى، فراشنوايى و فرامكانى گرديده و همانطور كه مى‏توانند در هر لحظه با يكديگر ملاقات سمعى و بصرى داشته باشند؛ مى‏توانند با حضرت مهدى نيز از چنين ارتباطى برخوردار باشند و از فيض مطلق وجود او در وراى مكان‏ها و زمان‏ها استفاده نموده و نزد ايشان براى متابعت و پيروى دائم الحضور باشند. بديهى است در عصر حضور كه هر چيز به كمال نهايى خود مى‏رسد، تجهيز انسانهاى مؤمن - به عنوان اشرف مخلوقات - به چنين مواهب الهى دور از ذهن نيست و به همين خاطر مى‏توان تصور كرد كه با اين پيشرفتها در خلقت انسانهاى برگزيده، كشف ساير كرات در فضاهاى لايتناهى و افشاى ميلياردها اسرار نهفته در كائنات براى بشر عصر ظهور نيز نه تنها ممكن، بلكه به منتهاى حد خود خواهد رسيد و اسرار بى‏شمار كائنات بر ايشان كشف خواهد گرديد.

13 - رعايت آرمانى حقوق محيط زيست و جانداران

جهانى‏سازى مهدوى همانند جهانى‏سازى غربى تأثيرات و تبعات تخريبى نسبت به محيط زيست و ساكنان موجود در آن ندارد، آن‏گونه كه امروزه جهان با مشكلات زيست محيطى عظيمى مانند سوراخ شدن لايه ازن، گرم شدم زمين بر اثر گازهاى گلخانه‏اى، نابودى جنگل‏ها، روند رو به انقراض پاره‏اى از موجودات، آلودگيهاى صنعتى و شيميايى محيط زيست و... مواجه است. پيامبر اكرم در فرازى زيبا، خشنودى كليه موجودات انسانى و غير انسانى را از حكومت جهانى حضرت مهدى با عبارت يرضى عنه ساكن الارض و السماء(10) بيان فرموده‏اند و در بيانى ديگر، حكومت مزبور را مايه رفاه و فرح و شادمانى كليه موجودات به شمار آورده و مى‏فرمايند: فيفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطير و الوحوش و الحتيان فى البحر؛(11) ساكنان آسمان و مردم زمين، پرندگان، درندگان و ماهيان دريا، همه در سايه لطف و حكومت او شادمان و فرحناك هستند.

بديهى است كه اين شادمانى صرف‏نظر از رعايت آرمانى حقوق كليه جانداران و حفظ حقوق محيط زيست آنها در دولت جهان‏شمول مهدى موعود قابل تحقق و ميسر نيست. همچنين در روايتى از امام حسن‏عليه السلام نقل شده كه حتى در دولت حضرت مهدى، درندگان آزادانه و بدون مزاحمت زندگى مى‏كنند.(12) اين امر بيانگر اوج صلح و آرامشى است كه دولت جهان‏شمول مهدوى براى بشريت به ارمغان خواهد آورد. دولتى كه عالم را به سمتى سوق خواهد داد كه تمام آيات الهى به منتهاى ظهور خود برسند. حق و باطل از هم جدا شوند و بنا به پاره‏اى استنباطها، ديگر معصيت خداى سبحان انجام نشود و بارى تعالى با كمترين دخالت هواى نفس و بدون وسوسه شيطان به طور خالص عبادت گردد، تا جائيكه مردگان نيز با اشك شوق خواهان رجعت به دنيا و احياى خويش از خداوند مى‏گردند تا افتخار و آرزوى زندگى در اين دوره براى آنها نيز محقق گشته و يارى‏گر موعود الهى باشند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 291]