واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست پزشكي اسلامي/پيدايش اصطلاحنامه بر مفهوم وحدت متكي است
دكتر امير حسيني معتقد است: مبناي شكلگيري اصطلاحنامه وحدت است. يعني هيچ مكانيزم ديگري به اندازه وحدت در اصطلاحنامه مؤثر نيست.
به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه نشست "سازوكار تدوين اصطلاحنامه تاريخ پزشكي دوره اسلامي" كه روز گذشته در سراي اهل قلم خانه كتاب برگزار گرديد دكتر مازيار امير حسيني در يك بحث تئوريك به تبيين ريشههاي هستيشناسي و معرفتشناسي اصطلاحنامه پزشكي پرداخت و گفت: اگر مفاهيم در ذهن انسان ارتباط پيدا ميكنند و با هم مرتبط ميشوند و قدرت تكلم را براي انسان ايجاد ميكنند به همين نسبت ارتباط ميان واژهها كه در يك شبكه معنائي در اصطلاح نامه محقق ميشود زباني فراهم مي كند براي تكلم اسناد و مدارك.
وي سپس افزود: اگر ما چند اصطلاحنامه خرد داشته باشيم كه با هم در ارتباط باشند يك اصطلاح نامه كلان ايجاد ميشود كه هم در شكلگيري و هم در نوعش وحدت دارد. حال اگر چند اصطلاحنامه كلان داشته باشيم و اينها در يك بستر مفهومي با هم ارتباط داشته باشند و اصطلاحاتشان با هم متحد شوند و ارتباطشان با يك فايل اسناد و مدارك برقرار شود يك فرا اصطلاح نامه ايجاد ميشود.
امير حسيني در ادامه گفت: در اصطلاحنامه ما بايد وارد تفكر هستيشناسي و معرفتشناسي شويم چرا كه در اينها وحدت عين كثرت متجلي مي شود. مفهوم هستي از فراگيرترين مفاهيمي است كه درك انساني ميتواند از نهاد خود داشته باشد. شناخت هستي سرسلسله علوم و مبدا همه شناخت هاست، يعني لازمه ورود به معرفت شناسي ، هستي شناسي است. مفهوم هستي در مبادي يك علم طرح مي شود نه در مسائل آن بنابراين اگر تصميم داشته باشيم در مسائل يك حوزه وارد شويم مانند تاريخ پزشكي دوره اسلامي حتما بايد مقوله هستي را در نظر بگيريم.
وي اظهار داشت: بحث هستي شناسي كه اينجا داريم از فلسفه ايرانيان باستان اخذ شده است كه سهروردي از آن تأثير ميپذيرد و پس از آن وارد انديشههاي ميرداماد و سرانجام ملاصدرا ميشود. در رأس هرم مراتب هستي، سرمد قرار دارد و پس از آن دهر و بعد زمان. سرمد به منزله ظرف است براي ذات باري تعالي و اسماء و صفات او، در اين عالم ظرف و مظروف يكي است و به منزله نور است. دهر به منزله برزخ عالم سرمدي با عالم مادي است كه ايرانيان باستان آن را مينو ميناميدند و زمان نيز عالم كون و فساد است كه از طرف ايرانيان باستان گيتي نام گرفته است.
امير حسيني گفت: اهداف هستيشناسي در تدوين اصطلاحنامه پزشكي سه تا است. اول، ترسيم نگرش مشترك ايرانيان و مسلمانان به مقوله هستي. دوم، تجريه و تحليل تفاوتهاي بنيادين در تشريح ساختار يك حوزه علمي ميان ايرانيان و ساير ملل و سوم، دستيابي و تدوين مباني نظري منحصربفرد بومي و ملي براي يك علم ملي.
وي ادامه داد: گردآوري واژگان براساس مراتب سرمد و دهر و زمان خواهد بود و تقدم و تأخر آنها هم همينطور. نقطه آغاز حركت هم بر مبناي تفكر هستيشناختي است. بنابراين اصطلاحات بهداشتي كه در آيات و روايات و احاديث وجود دارند، مقدم بر اصطلاحاتي خواهند بود كه در حوزه پزشكي ايراني اسلامي مورد نظر قرار خواهند گرفت. معرفتشناسي در واقع شكلگيري علم است،جايگاه معرفت شناسي در هرم هستي در مرتبه زمان است يعني جايي كه ما زندگي مي كنيم و در مقطع هرم معرفتشناسي ، پديدههاي بنيادي وپديده قرار دارند. پس از آن داده، بعد اطلاعات، سپس دانش و در رأس آنها خرد قرار دارد. در هرم هستيشناسي حركت انا لالله است و در هرم معرفت شناسي انا اليه راجعون.
امير حسيني اظهار داشت: در اصطلاحنامه پزشكي پديدهها شامل اركان و مزاج است، دادهها شامل علائم بيماري هاست و نتايج درمان ، تاثير محاسباتي دارو هاست. اطلاعات پزشكي شامل اندامها، بيماري شناسي، درمان ، ابزارهاي پزشكي و داروشناسي است. دانش پزشكي شامل مفاهيمي است كه به نحوي با كاربري كردن اطلاعات پزشكي و ترويج آن در ارتباط است يعني درمان و پيشگيري. خرد با اين تعريف كه دانش اخلاقي نقش خرد را دارد ، اخلاق پزشكي نقش خرد را بازي مي كند و خرد حلقه واسط بين عوالم معنوي سرمدي و دهري با عالم مادي زماني است.
دوشنبه 31 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 621]