دبيركل سازمان ملل متحد؛ فرا رسيدن راهي نوين براي خروج از بحران

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: دبيركل سازمان ملل متحد؛ فرا رسيدن راهي نوين براي خروج از بحران

تهران – خبرگزاري ايسكانيوز: بان كي مون دبير كل سازمان ملل متحد در مقاله اي با عنوان فرا رسيدن راي نوين براي خروج از بحران به مساله بلاياي طبيعي پرداخته است، نظر به اينكه ايران جزو كشورهايي است كه بلاياي طبيعي در آن زياد رخ مي دهد انتشار اين مقاله موجب ارتقاي آگاهي عمومي به ويژه مسوولان درباره راهكارهاي كاهش اثرات بلاياي طبيعي مي شود.

به گزارش روز يكشنبه باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"، در اين مقاله مي خوانيم: ما غالبا و به گونه اي فزاينده قدرت بالقوه و مخرب طبيعت را به ياد مي آوريم. طوفان نارگيس در ميانمار يا زمين لرزه در استان سيچوان چين صدها هزار انسان را كشت و ميليون ها نفر را بي خانمان كرد.
اينجانب اخيرا ضمن بازديد از مناطق فوق شاهد زندگي هاي نابود شده و تخريبي بودم كه بازسازي آن سال ها طول خواهد كشيد. از آنجا كه مصيبت پس از مصيبت رخ مي دهد، در رسيدن به اين نتيجه كه بشريت قرباني درمانده طبيعت است، بخشوده مي شويم.
در عين حال اين امر به گونه اسف باري نادرست است زيرا توان ما براي مقابله با بلاياي طبيعي در واقع بسيار بيشتر از چيزي است كه ما به آن واقفيم.
تقريبا به همان اندازه كه طوفان ها يا زمين لرزه ها خطرناك هستند، تصور تخريب و مرگ و مير آن ها به نحوي غير اجتناب ناپذير، نتيجه بديهي فاجعه طبيعي است. درست است كه ما نمي توانيم جلوي اين رخدادها را بگيريم اما مي توانيم عكس العمل خود را تعيين و از راه اقدامات خود بلاياي طبيعي را وخيم تر كرده يا كاهش دهيم.
تفاوت در آمادگي و پيشگيري است. اين ممكن است واقعيتي دشوار باشد زيرا تاكيد بر آيده نگري و برنامه ريزي پيشرفته دارد و نه تنها اكتفا به كمك هاي اضطراري كه تيتر اول روزنامه ها را در زمان بحران تشكيل مي دهد. آن گونه كه به متخصصان كاهش خطر بلايا اطلاق مي گردد، آنان متخصص محدود كردن آسيب پذيري انسان هستند. از راه گام نهادن در مسير صحيح، مي توانيم زندگي ها را از پيش نجات دهيم كه در غير اين صورت از بين خواهند رفت.
بنگلادش را در نظر بگيريد مانند ميانمار كشوري پر جمعيت واقع در دلتايي در سطح پايين كه در برابر طوفان ها آسيب پذير است. طوفان بولا در سال 1970 جان نيم ميليون انسان را گرفت. بعد از اينكه 140 هزار نفر ديگر در طوفان سال 1991 كشته شدند، بنگلادش نظام هشدار اوليه گسترده اي را همراه با برنامه تقويت شده جامعه محور آمادگي، تخليه و كاهش بلايا به مورد اجرا گذاشت. زماني كه طوفان سيدر در سال 2007 در بنگلادش به وقوع پيوست، تعداد كشته ها به جاي صدها هزار تنها به چهار هزار نفر رسيد. ميانمار كه هرگز قدرت طوفان نارگيس را به ياد نمي آورد، چنين ترتيباتي را موجود نداشت.
ساير كشورهاي در حال توسعه دنباله روي اين الگو هستند. فيليپين و ماداگاسكار كه مستعد طوفان بوده اند نشان داده اند كه سرمايه گذاري هاي كم ولي از پيش آگاهانه در زمينه هاي ساختمان، برنامه ريزي و آموزش موجب نتايج تحسين برانگيز خواهد شد. طرحهاي جامعه محور در نپال و اوتارپرادش هندوستان از نقشه برداري خطر براي بهبود مدارس در برابر زمين لرزه استفاده مي كند در حالي كه همزمان به آموزش آناني كه به امر ساخت و ساز مشغول اند به فن آوري هاي ساختمان هاي مقاوم در برابر بلايا مي پردازد.
آموزش كليد است. در فيليپين آموزگاران، دانش آموزان و والدين در زمينه هاي آمادگي در برابر و كاهش اثرات بلايا دوره مي بينند. تايلند دانشجويان را تبديل به ماموران كاهش اثرات بلاي كرده است كه فرهنگ پيشگيري را در جامعه گسترش داده در حالي كه به كودكان راهكارهاي دفاع از خود در برابر بلايا را آموزش مي دهند. ملت هاي آمريكاي لاتين و كارائيب رهبري راه هاي ايمن سازي بيمارستان ها و امكانات بهداشتي را دارند. بنابراين هنگامي كه بلاياي طبيعي به وقوع بپيوندد پزشكان و درمانگاه ها، زماني كه به آنها بيشترين نياز است مي توانند خدمات برسانند.
تمامي اين ها بيشتر از هر زمان ديگر حياتي است زيرا با تغييرات آب و هوايي تعداد و شدت بلاياي مرتبط با آب و هوا افزايش خواهد يافت. خسارات جاني و مالي از سال 2006 تا 2007 تقريبا دو برابر شده است. به ويژه براي فقيرترين كشورها واضح است تخريب مي تواند فلج كننده باشد: از بين رفتن خانه ها، شغل ها و دورنماي آموزشي، مردم را درتله فقر گرفتار مي كند. طوفان ميچ در سال 1998 اثرات دهه ها توسعه را تنها طي چند ساعت در هندوراس از بين برد.
امكانات بسياري براي هماهنگي اقدام جهاني وجود دارد كمك دهندگان بين المللي بايد از صندوق هاي اماني حمايت كنند كه براي كمك به كشورهاي فقير به منظور رويارويي با بلاياي طبيعي تاسيس شده اند مانند آنهايي كه به وسيله بانك جهاني و سازمان ملل بوجود آمده اند. چارچوب هيوگو براي اقدام كه در سال 2005 در آستانه سونامي مورد بحث قرار گرفت اولويت ها را براي كاهش خطر بلايا تعيين مي كند و از جامعه بين المللي مي خواهد گام هاي عملي براي ايجاد جوامع ايمن بردارد اين ها شامل تقويت اقدامات جلوگيري از سيل و نظام هاي هشداردهنده اوليه و اجراي معيارهاي ساختماني مربوطه براي ايمن سازي بناها مانند مدارس، بيمارستان ها و خانه ها مي شود ما بايد از زيست بوم ارزشمند حمايت كنيم براي مثال سواحل مرجاني و جنگل هاي حرا كه به عنوان سدهايي در برابر طوفان هاي طبيعي عمل مي كنند.
در حالي كه هنگام طوفان هاي فصلي نزديك است ما همگي اميد داريم كه بلا اتفاق نيفتد اما همان گونه كه مي دانيم رخ خواهد داد و پس از مردگان را شمارش مي كنيم و سريعات به كمك آناني كه زنده مانده اند مي رويم. اجازه دهيد اين را به ياد داشته باشيم هر چند ممكن است الزاما آنگونه نشود.
يکشنبه 30 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]