تاثير حضور نظامي ها در سياست و اقتصاد

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تاثير حضور نظامي ها در سياست و اقتصاد

سرمايه،اميرعباس نخعي،مجتبي فتحي: هر چند سوژه را خودش انتخاب كرده بود اما گويي لايه هاي پنهان پرسش هاي ما را خوانده بود.به ما گفت خوب است كه موضوع گفت وگو بيشتر جنبه تئوريك حضور نظاميان در عرصه سياست باشد.سعيد حجاريان كه روزگاري به تئوريسين جريان اصلاحات در كشور شهره بود هنوز هم تئوري پرداز خوبي است. مباحثي كه در آخرين مصاحبه اش با عباس عبدي درباره انتخابات و «چالش هاي اصولگرايان» مطرح كرده بود آن هم در شرايطي كه اصلاح طلبان و مردم نظاره گر بازي عرصه سياست هستند،دستمايه گفت وگويمان بود؛ چالش هايي كه افشاگري هاي پاليزدار نقطه عطف آن بود و بخش راست سنتي و روحانيت در آن بهايي سنگين پرداخت.سيلي از سوال هاي مصداقي از تحولات سياسي اخير در ذهن مان بود اما سعيد حجاريان كه كوله باري از تجربه مدير مسوولي صبح امروز مهم ترين روزنامه كشور در زمان خود را به يادگار داشت، از پاسخ به سوال هاي موردي و مصداقي خودداري كرد و جريان گفت وگو را چنان پيش برد كه در پاسخ هايش ،هم شرايط امروز ايران را تشريح كرده باشد و هم نه.

چنان سخن گفت كه روح مباحثش اسير اصلاح و صريح تر بگوييم سانسور سردبيري نشود و شايد هم در عصري كه وجود هر روزنامه مستقلي براي اصلاح طلبان غنيمت است، مراعات كرد.سعيد حجاريان كه خود قرباني حركت هاي تروريستي است، بهتر از هر كسي مي داند كه اگر دامنه اينگونه حركت ها جامعه را فرا بگيرد نه جريان ها و تشكل هاي سياسي بلكه جامعه بايد هزينه هاي سنگين چنين حركت هايي را پرداخت كند.متن كامل اين گفت وگو در پي مي آيد. ھھھ + در آخرين مصاحبه خودتان به موضوع شكاف و نوعي چالش در بين اصولگرايان اشاره كرد ه ايد. اين چالش هاي سطحي كه بين احزاب و تشكل هاي اصولگرا وجود دارد از كجا ناشي مي شود و عمق آن كجاست؟ در واقع اين چالش هاي سطحي بيانگر چه چالش هايي در عمق است؟ مونتسكيو در موضوع تفكيك قوا تنها به اين نكته اشاره ندارد كه بين قواي مقننه، مجريه و قضائيه بايد تفكيك قائل شد بلكه علاوه بر آن او انواع ديگر تفكيك را هم مدنظر دارد و بر آن تاكيد مي كند.تفكيكي كه مدنظر اوست شامل تفكيك ميان طبقه اشراف، توده مردم، سلطنت و نظاميان است. سلطنت به عنوان فرمانده كل قوا و توده مردم به عنوان طرفداران دموكراسي و اشراف، همان طبقه نخبه هستند. بر اين اساس در انگلستان يك مجلس عوام تشكيل شد كه مردم را نمايندگي مي كند و يك مجلس لردها كه نماينده خواص، اعم از اشراف زمين دار و ساير لردهاي برگزيده از سوي پادشاه هستند. هميشه هم ميان اين سه گروه يك كشمكش وجود داشته است. «رابرت دال» نويسنده آمريكايي هم در كتاب «پلي آرشي» مي گويد بر اين اساس كم كم در نظام هاي غربي اين سه بخش از هم جدا مي شوند. آن سه بخش عبارتند از صاحبان قدرت، ثروت و منزلت.نظاميان نمايندگان بخش قدرت، سرمايه داران نمايندگان بخش ثروت و روحانيون، دانشمندان و دانشگاهيان و نمايندگان بخش منزلت هستند.عملاً مي توان گفت در غرب ميان اين سه بخش تفكيك صورت گرفته است اما در ايران كم و بيش اين سه بخش را به طور مجزا نمي توانيم، ببينيم. نه چهره منزلت را كاملاً مجزا مي توان ديد چون خيلي مواقع جريان هاي ديگري خود را نماينده اين بخش معرفي مي كنند و نه سرمايه دار را مي توان به واقع نماينده اصلي بخش ثروت خواند چرا كه در ايران سرمايه دار در مواجهه با دولت ضعيف است و دولت در ايران قسمت اعظمي از بخش ثروت را نمايندگي مي كند. دولت به دليل در اختيار داشتن رانت نفتي خود را بزرگ و فربه كرده و عملاً توزيع كننده رانت شده است.بر همين اساس در ايران سرمايه دار نمي تواند نمايندگي بخش ثروت را با قدرت لازم برعهده داشته باشد. تفكيك نشدن سه بخش قدرت، ثروت و منزلت در ايران مي تواند از جمله عوارض دعواهاي اخير كه منجر به افشاگري هايي در ميان طيف اصولگرايان شد، باشد. شايد اين دعوا به نوعي تضاد و تعارض بين بخش منزلت و بخش قدرت بر سر تقسيم رانت بوده است. +بخش قدرت كه نماد آن را پادشاه و نظاميان دانستيد در چه شرايطي به چالش هاي سياسي ورود مي كنند؟ هر وقت جامعه مدني ضعيف مي شود نظاميان وارد صحنه مي شوند. اساساً ورود نظاميان به سياست معلول ضعف جامعه مدني است. به طور واقعي تر بايد گفت اين حضور هم معلول و هم علت ضعف جامعه مدني است چرا كه وقتي نظاميان حضور پررنگ خود را در سياست نشان مي دهند جامعه مدني يا خودبه خود ضعيف تر مي شود يا همان جامعه مدني نيم بند هم از بين مي رود. لذا هرجا كه جامعه مدني قوي بود نظاميان به پادگان ها بازمي گردند. اساساً يكي از شعارهاي دموكراتيك در جامعه مدني «بازگشت نظاميان به پادگان ها» است. + دلايل خروج آنها از پادگان ها چيست؟ ورود نظاميان به سياست يا در واقع خروج آنها از پادگان ها علت هاي زيادي دارد. از جمله علت هايي كه مي توان برشمرد اين است كه آنها مدعي مي شوند حضور ما براي ايجاد امنيت است چرا كه جامعه دچار ناامني و هرج و مرج شده و ما بايد براي برقراري ثبات و ايجاد امنيت مستقيماً دخالت كنيم. مثلاً احزاب چپ و راست با يكديگر درگير شده اند و هرج و مرج در جامعه به وجود آمده است در چنين شرايطي نظاميان وظيفه خود مي دانند كه وارد صحنه شده و اعلام وضعيت فوق العاده كنند. +مگر در قانون اساسي حدود وظايف حضور نظاميان مشخص نيست. در قانون اساسي اجازه ورود نظاميان به صحنه براي اعلام وضعيت فوق العاده داده شده است اما اين حضور بايد با اجازه و تصويب مجلس باشد ولي نظاميان خيلي جاها به اين قاعده و قانون اعتنايي نمي كنند. مثلاً وقتي اوضاع جنگي مي شود يا منطقه ميليتاريستي است نظاميان احساس مي كنند كه براي حفظ امنيت هم در مرزها و هم داخل كشور بايد حضور پررنگ تري داشته باشند. ما در ايران دخالت جدي و حضور پررنگ نظاميان را در صحنه نديده ايم ولي درباره دخالت هاي جدي نظاميان مي توان به دوران «كنعان اورن» در تركيه اشاره كرد. زماني كه احزاب داخلي، چپ و راست در تركيه درگير شدند و به نوعي هرج و مرج ايجاد شد ارتش به عنوان ميانجي وارد صحنه شد و مستقيماً به دخالت پرداخت يا مثلاً در دوران لوئي بناپارت اين اتفاق افتاد؛ بناپارت كه خود نظامي بود براي ايجاد نظم وارد عرصه سياست شد. اساساً هم ارتش براي ايجاد نظم تشكيل مي شود. چرا مي گوييم نظام وظيفه، براي اينكه ارتش مي تواند با قدرت، نظم و انضباط را برقرار كند. +مثال هايي كه به آنها اشاره كرديد به نوعي نشان از حضور يا دخالت سخت نظامي در شرايط ويژه داشت اما در جريان افشاگري هايي كه چند وقت پيش صورت گرفت و در اول مصاحبه به آن اشاره كرديد نشاني از حضور سخت ديده نمي شود. دخالت هاي نظاميان انواع مختلف و دامنه هاي متفاوتي دارد. يك نوع از دخالت، دخالت نرم است. مثلاً بعضي وقت ها نظاميان براي حفظ ارزش ها وارد صحنه مي شوند. مثلاً نامه فرماندهان سپاه بعد از واقعه 18 تير به خاتمي، مضمون دفاع از ارزش ها را داشت. اين دخالت به نوعي دخالت نرم است.يا مثلاً در تركيه (همين چند وقت پيش) نظاميان وارد صحنه مي شوند و در عرصه سياست دخالت مستقيم كرده و اقدام به كودتا كردند. اين حضور هم براي دفاع از ارزش ها بوده است دفاع از ارزش هاي لائيك و لائيسيته. بنابراين مضمون حضور دفاع از ارزش هاست. منتها در تركيه جامعه مدني قوي است و كودتا با شكست مواجه مي شود. حال ممكن است حضور نظاميان كمي سخت تر شود مثلاً نظاميان خودشان يك پاي حكومت شوند. مانند دولت هاي كورپروتيست آمريكاي لاتين كه اولين نمونه از اين نوع حكومت ها درسال 1964 در برزيل شكل گرفت. بعد از آن در سال 1966 آرژانتين، 1973 شيلي و بعد به همين ترتيب اروگوئه، پرو و در نهايت اكثر كشورهاي آمريكاي لاتين به اين نوع حكومت ها تن دادند. در اين نوع نظام ها كه نظاميان يك پاي حكومت بودند.پيش از حضور نظاميان و دخالت مستقيم آنها استراتژي اقتصادي شان استراتژي «جايگزيني واردات» بود يعني آنها به طور مثال به خودكفايي در گندم يا اتكاي داخلي به صنعت رسيده بودند. ولي اين الگو كم كم مشكلات خود را نشان داد و شكست خورد چون الگوي «جايگزيني واردات» اساساً به صرفه نيست. در اين الگو و استراتژي، بازار داخلي اشباع مي شود و بيكاري روند روبه رشدي مي گيرد، ارز كم مي شود، بنابراين مواد اوليه وارد نمي شود، تورم و ركود زيادي را هم به همراه دارد و اساساً اين استراتژي در مرحله اجرا با مشكلات زيادي روبه رو است. اما بعد از حضور نظاميان در اين حكومت ها، الگوي «جايگزيني واردات» به الگوي «توسعه صادرات» تبديل شد و يك چرخش اساسي صورت گرفت. الگوي «توسعه صادرات» داراي ويژگي هاي زيادي است كه مهم ترين آن تلاش در راستاي تعميق سرمايه گذاري است. در اين الگو سرمايه داخلي كفاف نمي دهد و بايد سرمايه گذار خارجي را دعوت به سرمايه گذاري كرد. ويژگي ديگر اين الگو پايين نگاه داشتن دستمزدهاست. همچنين در اين الگو سنديكا، احزاب و پارلمان از بين مي رود و جامعه مدني زير پا گذاشته مي شود. در اين سياست ورود سرمايه گذار خارجي ضرورت اصلي است. اين سرمايه گذار هم در وهله اول امنيت مي خواهد. با برقراري امنيت، سرمايه دار داخلي كه پيش از آن كشور را ترك كرده بود با كمك نظاميان براي سرمايه گذاري بازمي گردد. در اين شرايط اين سوال پيش مي آيد كه مگر پيش از اجراي الگوي «توسعه صادرات» در اين نظام ها امنيت برقرار نبوده است. پاسخ مثبت است يعني امنيت برقرار بوده اما نوع امنيتي كه دستاورد حضور نظاميان است متفاوت از قبل است يعني اينكه نظاميان حضور پررنگ تري در صحنه خواهند داشت تا با ايجاد فضاي پليسي و امنيتي نارضايتي را كه در پي اجراي اين استراتژي از سوي سنديكاها، پارلمان و روشنفكران ايجاد مي شود، سركوب كنند. بنابراين نظاميان در اين شرايط يك پاي دولت شده و به بلوك قدرت وارد مي شوند. اين بلوك قدرت را دولت، سرمايه دار، سرمايه دار خارجي و نظاميان تشكيل مي دهند. اما نمونه ديگري از حضور نظاميان در عرصه سياست به اين شكل است كه نظاميان بي اعتنا به دولت كودتا مي كنند و دولت را در اختيار مي گيرند مثل برزيل، آرژانتين و شيلي. بعضي وقت ها هم نظاميان بدون كودتا دولت را در اختيار مي گيرند مثل كره جنوبي در دوران دولت ژنرال پارك. اين حضور نمونه ديگري هم دارد يعني به اين شكل كه كودتايي رخ نمي دهد اما دولت و رئيس جمهوري صرفاً فيگور هستند و عكس رئيس جمهور روي ديوارها و سردر نهادها و ارگان هاست اما قدرت در اصل در دست نظاميان است مثل دوران حكومت نوازشريف در پاكستان. نمونه نرم تري هم از حضور نظاميان در عرصه سياست وجود دارد و آن هم حضور بعد از زمان استعمار است. نظاميان در اين دوران به دليل دخالت مستقيم در خروج استعمارگران و برقراري استقلال نزد مردم محبوب هستند. همانند دوران جمال عبدالناصر. باوجود آنكه او نظامي بود و دخالت مستقيم در سياست كرده بود اما نزد مردم بسيار محبوب بود. كشتارهاي بسياري هم كه ناصر مرتكب شده بود همانند كشتن اخوان المسلمين، سيد قطب و... باعث نشد كه از محبوبيت او كاسته شود. يك نوع رقيق تري از حضور نظاميان در سياست هم وجود دارد كه آن هم دخالت در انتخابات است. در اين نوع حضور شايد نظاميان دخالت مستقيمي نداشته باشند بلكه تنها ميليشيا راه مي اندازند و ميليشيا به نمايندگي از آنها در انتخابات دخالت مي كنند يا به طور مثال پيراهن قهوه اي و پيراهن سياهان در انتخابات مقابل احزاب قرار مي گيرند همانند حزب كبود و دار و دسته بقايي و باند پزشك پور كه پشت آنها نظاميان قرار داشتند. آنها هم دست به ترور مي زدند وهم در انتخابات دخالت و تقلب مي كردند. +بنابراين نظاميان بهانه هاي مختلفي براي ورود به عرصه قدرت دارند.چه راه هايي براي جلوگيري از ورود آنها به عرصه قدرت وجود دارد. البته به جامعه مدني به عنوان يك عامل بازدارنده اشاره كرديد. بله. يكي از اين عوامل جامعه مدني است. عامل ديگر هم قدرت بوروكراسي است. + بوروكراسي چگونه عمل مي كند؟ حتماً شنيده ايد كه مي گويند طرف رفته داخل نظام يعني رفته در بخش لشكري كه نظاميان در آن هستند يك بار هم مي گويند كه طرف رفته داخل دستگاه يعني رفته در بخش كشوري كه دولت و بوروكراسي در آن هستند. وقتي بخش بوروكراسي بتواند با بخش بورژوازي ارتباط قوي برقرار كند، نظاميان توان حضور در صحنه را ندارند تا در سياست دخالت كنند چون سياست متعلق به دستگاه است. عامل ديگري كه مانع از حضور نظاميان در سياست مي شود ضعف نظاميان است. مثلاً يك زماني دين قوي مي شود و روحانيت قدرت بسيج پيدا مي كند. اين در حالي است كه نظاميان هم قدرت بسيج گري دارند اما روحانيت قوي تر است مثل دوران شاه و زمان ابتداي انقلاب كه در اين شرايط با وجود دخالت نظاميان اين روحانيت بود كه پيروز شد. عامل بازدارنده ديگر از حضور نظاميان در صحنه، قدرت خارجي است كه مانع از ورود نظاميان به سياست مي شود. مثلاً در زيمبابوه، موگابه راي نمي آورد در حالي كه هم ارتش را در اختيار دارد و هم حزب او حزبي مسلح است اما قدرت خارجي به او فشار مي آورد و موگابه و حزب نظامي اش نمي توانند دخالت علني داشته باشند يا مثلاً در پاناما در زمان ژنرال توريخس كه آمريكا مستقيماً وارد شد و او و همراهانش را دستگير و روانه زندان كرد. مشابه آن را هم در حمله آمريكا به عراق و سرنگوني حكومت صدام حسين شاهد بوديم. در شرايطي كه نه جامعه مدني، نه روحانيون و نه بورژوازي و بوروكراسي توان مقاومت در برابر حضور نظاميان نداشته باشند ممكن است قدرت هاي خارجي وارد عمل شوند.ولي اين وارد عمل شدن هم حتمي نيست و ممكن است با دخالت نكردن نيروهاي خارجي نظاميان در راس قدرت باقي بمانند. همانند آنچه كه در ازبكستان اتفاق افتاد و نظاميان همچنان در راس قدرت باقي ماندند. +اشاره داشتيد به اينكه گاهي نظاميان براي دفاع از ارزش ها وارد صحنه مي شوند و در سياست دخالت مي كنند. اين در حالي است كه مسوول دفاع از ارزش ها روحانيون، روشنفكران و دانشگاهيان هستند.در اين شرايط آيا اين بخش ها تضعيف مي شوند كه نظاميان وارد صحنه مي شوند؟ اول اينكه ارزش ها الزاماً قدسي نيستند ممكن است دفاع از لائيسيته هم در راستاي دفاع از ارزش ها باشد. ثانياً بعضي وقت ها دولت ديني است و نظاميان به عنوان بخش آوانگارد دولت ديني وارد صحنه مي شوند. در نامه اي كه فرماندهان سپاه به خاتمي نوشتند كه براي دفاع از ارزش ها بود در واقع نظاميان به عنوان بخش آوانگارد دولت ديني و روحاني وارد صحنه شدند. +در چنين شرايطي جايگاه طبقه اقتصادي و دولت چه مي شود؟ به خصوص در كشورهايي مثل ايران كه دولت اقتصاد را هم در دست دارد. اين يك نگاه ابزاري و ماركسيستي به دولت است، چون ماركسيست ها معتقدند كه دولت ابزار دست طبقه بورژواست و نظاميان ابزار دست دولت. اين يك نگاه ماركسيستي بدوي است. نگاه ديگر اين است كه خود نظاميان داراي منافع ويژه اقتصادي مستقل از بورژوازي هستند حتي در داخل نظاميان قشربندي وجود دارد.همين منافع هم باعث مي شود كه همواره ميان وظيفه ها و كادرها، درجه دارها و افسرها، افسران جزء و افسران ارشد، نظامي ها و انتظامي ها تنش و اختلاف نظر وجود داشته باشد. برخي معتقدند ارتش كادر محكم تر و مطمئن تري است و نبايد نيروي وظيفه گرفته شود. اين اختلاف نظر يك دعواي قديمي است كه به زمان افلاطون بازمي گردد. افلاطون مي گفت نظاميان را بايد يك جا بگذارند و آن جا زندگي اشتراكي داشته باشند.همين ايده هم باعث شد براي نظاميان خانه سازماني بسازند تا با مردم ارتباط نداشته باشند كه هنگام حكومت نظامي به راحتي بتوانند به مردم شليك كرده و آنها را سركوب كنند. اما در مقابل اين ايده؛ ايده ديگري هم وجود دارد كه مي گويد نظاميان را بايد وارد مردم كرد و خانه هاي سازماني برچيده شود و افسر و سرباز وظيفه زيادي گرفته شود چون اين رويكرد با دموكراسي سازگارتر است و در اين شرايط نظاميان ارتباط بيشتري با مردم برقرار مي كنند و دردشان با مردم مشترك مي شود. + اما اين حضور فقط در بخش قدرت نيست بلكه در بخش بازار و اقتصاد هم هست. بله وقتي نظاميان در اقتصاد دخالت كنند، بازار به هم مي خورد، نگاه كنيد الان نظاميان در مناقصه ها و مزايده هاي دولت شركت مي كنند در حالي كه از قبل هم از اطلاعات كافي برخوردارند با كمك دولت كه به ترك تشريفات منجر مي شود نظاميان برنده مناقصه ها و مزايده ها مي شوند. اين اقدام در نهايت به هم خوردن بازار را در پي دارد.براساس آنچه رابرت دال گفته بود بخش هاي جامعه بايد تفكيك شوند و در سه هرم مجزاي قدرت، ثروت و منزلت قرار بگيرند ولي متاسفانه گاهي مي بينيم كه در ايران اين سه هرم گاهي به يك هرم تبديل مي شود. +اما بعضاً دولت ها نظاميان را وارد عرصه اقتصاد كرده يا مي كنند و قراردادهاي سنگين اقتصادي را به آنان واگذار مي كنند. اولين بار اين قصد و نيت در دوران پس از جنگ شروع شد. در آن زمان گفته مي شد كه بچه هاي جنگ زحمت كشيده اند، بنابراين براي اجراي سياست خصوصي سازي بهتر است مناقصه ها را به نظاميان واگذار كنيم. آنها هم كه از توانايي اجراي پروژه ها برنمي آمدند، پروژه ها را به سرمايه داران مي فروختند و به نوعي نقش واسطه را بازي مي كردند. با اين حال شرايط امروز فرق كرده چون خود نظاميان هم در اجراي پروژه ها توانا شده اند. با اين وجود بايد گفت چنين قصد و نيتي ممكن است گاهي نفعي هم به همراه داشته باشد. مثلاً يك موقعي در تركيه همين اتفاق افتاد و پروژه هاي اقتصادي را به نظاميان واگذار كردند و آنها به دنبال فعاليت هاي اقتصادي رفتند. با سرگرم شدن نظاميان در فعاليت هاي اقتصادي تا يك دوره اي هيچ كودتايي در تركيه رخ نداد. +جايگاه نيروهاي اطلاعاتي در كنار مسائل سياسي چگونه است؟ مساله جدي كه ما در ايران با آن روبه رو هستيم مساله تفكيك اطلاعات از سياست يا اطلاعات از تفنگ است. قبل از انقلاب هم به اين موضوع توجهي نشد و شاهد آن بوديم كه هم اطلاعات و هم امنيت هر دو در ساواك تجميع شدند. همين امر باعث شد كه بعد از كودتاي 28 مرداد، نظاميان زيادي در امور اطلاعاتي دخالت كنند. مثلاً بختيار كه نظامي بود همچنين پاكروان، نصيري و مقدم در امر اطلاعات دخالت مستقيم مي كردند. اما بعد از انقلاب آمدند و گفتند كه بايد بخش اطلاعات از امنيت جدا شود بنابراين اين گونه شد كه بخش امنيت به سپاه منتقل شد و بخش اطلاعات هم به وزارت اطلاعات. اساساً فلسفه تفكيك اطلاعات از امنيت همين بود كه نظاميان وارد امور اطلاعاتي نشوند اما كم كم دخالت ها شروع شد و نظاميان اطلاعات موازي تشكيل دادند. + در بخشي از صحبت هايتان اشاره كرديد به لشكري و كشوري. جايگاه و تناسب نيروهاي كشوري كه دولت جزئي از آن است در كنار نيروهاي لشكري چگونه است و اينها در شرايط برابر چگونه تابعي از هم تشكيل مي دهند؟ اساساً تاكيد مي شود كه نظاميان بايد تابع سياستمداران باشند. در دوران جنگ اگر بوش گفت كه نظاميان بايد از افغانستان خارج شوند، نظاميان بايد تابع وي باشند، اين يك قاعده كلي است ولي متاسفانه در ايران اين قاعده گاهي برعكس است. مثلاً بعد از فتح خرمشهر، نظاميان گفتند ما پيشروي مي كنيم تا شما سياستمداران در مذاكره دست بالا را داشته باشيد و اين گونه سياست مداران را در برابر امر واقع قرار دادند. يعني در اين شرايط نظاميان تابع سياستمداران نبودند. اين قضيه در خصوص اطلاعاتي ها هم صدق مي كند و تاكيد مي شود كه آنها بايد تابع سياستمداران باشند ولي متاسفانه باز هم اين قضيه برعكس است. اطلاعاتي ها بولتن تهيه مي كنند و به سياستمداران خط مي دهند بنابراين در ايران هم نظاميان و هم اطلاعاتي ها كمتر تابع سياستمداران هستند.
يکشنبه 30 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]