زينب بانوي آب و آيينه

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: زينب بانوي آب و آيينه
تهران-خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا): 15 رجب مصادف با سالگرد رحلت بزرگ بانويي است كه افتخار پدر بود و حامي برادر. بانوي آب و آيينه، بانويي كه درس صبر داد، كسي كه مظهر استقامت و شجاعت بود و پيام رسان واقعه اي بزرگ به عظمت تاريخ.

زينب كبري(س) زاده علي(ع) فاتح خبير و ام ابيها فاطمه بنت محمد(ص) كه نمونه و سرور زنان عالم است.
شكي نيست كه از اين دو انسان گرانقدر و بزرگوار دختري چشم به دنيا مي گشايد كه روزي حادثه ساز شود و بزرگي و رسالت خاندان پاكش را با صدايي رسا به جهانيان اعلام دارد.
زينب كبري (س) يكي از زنان بزرگ روزگار است زيرا كه به واسطه مصائب و سختي هايي كه در دوران زندگي پربارش ديد ذره اي در ايمان و اراده آهنينش خلل وارد نشد و استوار و محكم به دفاع از ولايت و رسالت جدش محمد مصطفي(ص) پرداخت.
تحمل فراغ مادر در كودكي، زجر ديدن فرق شكافته پدر در نوجواني، داغ جان دادن برادر به واسطه سمي مهلك و از همه سخت تر ديدن سري برنيزه به جرم تسليم نشدن در برابر زور...
وقتي كه سكوت، همه جاي بيابان را فرا گرفته و صداي هيچ جنبنده اي به گوش نمي رسد، غم عجيبي خاك و زمين كربلا را فرا گرفته است، بوي دود تنها جا مانده از نبردي سخت و نابرابر است.
ساعتي پيش، چرخش شمشيرهاي امويان و فرود آن بر سر حسيني ها دركنار پرواز خاك كربلا بر آسمان، مهلكه اي بزرگ را ساخت كه اكنون تنها "تن هاي بي سر" و نيزه ها و شمشيرهاي بي غلاف از آن مانده است.
خاك رااز روي اجساد كنار مي زني علي اصغرها، اكبرها، عباس ها و قاسم هايي را مي بيني كه شهيد شده اند.
با غروب خورشيد ظهر عاشورا، صداي ناله طفلان يتيم و جاماندگان سفر عشق حسين(ع)، كمتر مي شود.
اينجا كربلاست، سرزميني كه بوي خون و دود سرتاسر آن به مشام مي رسد و كارواني كه اكنون، سپهدار، علمدار و سالار خود را ندارد.
صدايي ظريف و گرفته، دلداري طفلان و ياران حسين (ع) را انجام مي دهد.
زينب، صبر را درس مي دهد و شام غريبان حسين(ع) را به پا مي دارد، با صدايي حزين كودكان را آرام مي كند تا زخم هاي اسارت كمتر شود.
كاروان كه راه افتاد، تا شام در مقابل خنده ها و طعنه هاي اموي، مقاومت كرد.
مايه فخر حسين بن علي(ع)، قافله سالار كاروان اسيران كربلا شد تاابد درس صبر را از او گيرند، و حقانيت ايمان و عشق را با محكمترين آهنگ با خطبه اي قرا به گوش همه برساند.
از اين سكوت و سياهي به راحتي مي توان شنيد چگونه زينب (س) كه هنوز از غم فقدان پدر فارغ نشده بود، پاره هاي جگر برادرش مقابل چشمانش ظاهر گشت.
اما با اين همه مصيبت آموخت كه چگونه چون كوهي استوار ايستاده و پذيراي مصيبتي بزرگتر باشد و رسالت الهي خود را هرگز فراموش نكند و با خطبه هاي قرا و آتشين به پاسداري از خون حسين (ع) و همرزمانش بپردازد.
جمعه 28 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]