زينب بانوي آب و آيينه

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: زينب بانوي آب و آيينه
فرهنگي. زينب . وفات . بانوي آب و آيينه
‪ ۱۵‬رجب مصادف با سالگرد رحلت بزرگ بانويي است كه افتخار پدر بود و حامي برادر. بانوي آب و آيينه، بانويي كه درس صبر داد، كسي كه مظهر استقامت و شجاعت بود و پيام رسان واقعه‌اي بزرگ به عظمت تاريخ.

زينب كبري(س) زاده علي(ع) فاتح خبير و ام ابيها فاطمه بنت محمد(ص) كه نمونه و سرور زنان عالم است.

شكي نيست كه از اين دو انسان گرانقدر و بزرگوار دختري چشم به دنيا مي گشايد كه روزي حادثه ساز شود و بزرگي و رسالت خاندان پاكش را با صدايي رسا به جهانيان اعلام دارد.

زينب كبري (س) يكي از زنان بزرگ روزگار است زيرا كه به واسطه مصائب و سختي‌هايي كه در دوران زندگي پربارش ديد ذره‌اي در ايمان و اراده آهنينش خلل وارد نشد و استوار و محكم به دفاع از ولايت و رسالت جدش محمد مصطفي(ص) پرداخت.

تحمل فراغ مادر در كودكي، زجر ديدن فرق شكافته پدر در نوجواني، داغ جان دادن برادر به واسطه سمي مهلك و از همه سخت تر ديدن سري برنيزه به جرم تسليم نشدن در برابر زور...

وقتي كه سكوت، همه جاي بيابان را فرا گرفته و صداي هيچ جنبنده‌اي به گوش نمي رسد، غم عجيبي خاك و زمين كربلا را فرا گرفته است، بوي دود تنها جا مانده از نبردي سخت و نابرابر است.

ساعتي پيش، چرخش شمشيرهاي امويان و فرود آن بر سر حسيني‌ها دركنار پرواز خاك كربلا بر آسمان، مهلكه‌اي بزرگ را ساخت كه اكنون تنها تن‌هاي بي‌سر و نيزه‌ها و شمشيرهاي بي‌غلاف از آن مانده است.

خاك رااز روي اجساد كنار مي‌زني علي اصغرها، اكبرها، عباس‌ها و قاسم‌هايي را مي‌بيني كه شهيد شده اند.

با غروب خورشيد ظهر عاشورا، صداي ناله طفلان يتيم و جاماندگان سفر عشق حسين(ع)، كمتر مي‌شود.

اينجا كربلاست، سرزميني كه بوي خون و دود سرتاسر آن به مشام مي‌رسد و كارواني كه اكنون، سپهدار، علمدار و سالار خود را ندارد.

صدايي ظريف و گرفته، دلداري طفلان و ياران حسين (ع) را انجام مي‌دهد.

زينب، صبر را درس مي‌دهد و شام غريبان حسين(ع) را به پا مي‌دارد، با صدايي حزين كودكان را آرام مي‌كند تا زخم‌هاي اسارت كمتر شود.

كاروان كه راه افتاد، تا شام در مقابل خنده‌ها و طعنه‌هاي اموي، مقاومت كرد.

مايه فخر حسين بن علي(ع)، قافله سالار كاروان اسيران كربلا شد تاابد درس صبر را از او گيرند، و حقانيت ايمان و عشق را با محكمترين آهنگ با خطبه اي قرا به گوش همه برساند.

از اين سكوت و سياهي به راحتي مي‌توان شنيد چگونه زينب (س) كه هنوز از غم فقدان پدر فارغ نشده بود، پاره‌هاي جگر برادرش مقابل چشمانش ظاهر گشت.

اما با اين همه مصيبت آموخت كه چگونه چون كوهي استوار ايستاده و پذيراي مصيبتي بزرگتر باشد و رسالت الهي خود را هرگز فراموش نكند و با خطبه‌هاي قرا و آتشين به پاسداري از خون حسين (ع) و همرزمانش بپردازد.
جمعه 28 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]