كاهش ضايعات ابزاري موثر براي افزايش امنيت غذايي معاون وزير جهاد كشاورزي: ضايعات بخش كشاورزي موجب كاهش توليد و افزايش نياز به واردات مي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: *كاهش ضايعات ابزاري موثر براي افزايش امنيت غذايي* معاون وزير جهاد كشاورزي: ضايعات بخش كشاورزي موجب كاهش توليد و افزايش نياز به واردات مي‌شود

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: كشاورزي و دامپروري

معاون وزير جهاد كشاورزي گفت: كاهش ضايعات به عنوان ابزاري مؤثر براي افزايش امنيت غذايي اهميت زيادي دارد.

دكتر جعفر خلقاني، رييس سازمان ترويج، آموزش و تحقيقات كشاورزي در گفت‌وگو با خبرنگار كشاورزي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اقدامات و راهكارهاي مناسب براي كاهش ضايعات محصولات كشاورزي و مواد غذايي در مراحل پس از برداشت تا توزيع، با بيان اينكه هرگونه تغيير در دسترسي به ماده غذايي، قابليت خوراكي و ساير خصوصيات كيفي محصول كه ماده غذايي را براي انسان غير قابل مصرف سازد را ضايعات گويند، اذعان كرد: امنيت غذايي هنگامي وجود دارد كه همه مردم در تمامي ايام به غذاي كافي، سالم و مغذي دسترسي فيزيكي و اقتصادي داشته باشند و غذاي در دسترس، نيازهاي رژيم تغذيه‌اي سازگار با ترجيحات آنان را براي زندگي سالم و فعال فراهم سازد.

وي با بيان اينكه ضايعات در بخش كشاورزي ميزان توليد را كاهش و نياز به واردات را افزايش مي‌دهد، افزود: ضايعات همچنين نهاده‌هاي لازم براي توليد را كه به‌ سختي تهيه مي‌شوند، هدر مي‌دهد علاوه براين كشورهاي سلطه‌طلب همواره از نيازمندي و عدم استقلال غذايي كشورهاي هدف به عنوان يك اهرم فشار كارآمد و مؤثر براي نيل به مقاصد خود استفاده كرده‌اند كه از اين رو كاهش ضايعات به عنوان ابزاري مؤثر براي افزايش امنيت غذايي اهميت زيادي دارد.

معاون وزير جهاد كشاورزي با اشاره به اينكه مطابق آمارهاي جهاني به طور متوسط 24 درصد ميوه‌ها و حدود 42 درصد از سبزي‌ها در كشورهاي در حال توسعه در فاصله توليد تا مصرف از بين مي‌روند، ادامه داد: براساس آخرين برآوردهاي وزارت جهاد كشاورزي، در كشور16.8 درصد از محصولات زراعي، 28.1درصد از فرآورده‌هاي باغي، 6.5 درصد از محصولات دام و طيور و هفت درصد از محصولات شيلاتي در مراحل مختلف توليد تا مصرف از بين مي‌رود، كه در مقايسه با متوسط نورم‌ها در كشورهاي در حال توسعه بالا نيست.

خلقاني با اشاره به اهداف توسعه در ارتباط با كاهش ضايعات محصولات كشاورزي و موارد قانوني مرتبط با ضايعات محصولات كشاورزي و امنيت غذايي در قانون برنامه چهارم توسعه اظهار كرد: براساس بند هـ ماده18، بايد از گسترش صنايع تبديلي و تكميلي بخش كشاورزي به نحوي كه مقدار محصولات فرآوري‌شده حداقل به ميزان دو برابر وضع موجود افزايش يافته و موجبات كاهش ضايعات به ميزان پنجاه درصد فراهم گردد حمايت شود، علاوه بر اين، در برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و ... مصوب يازدهم شهريور ماه سال 83، با محوريت خودكفايي در توليد محصولات اساسي كشاورزي، تأمين امنيت غذايي و اقتصادي كردن توليد و توسعه صادرات محصولات كشاورزي و ارتقاي رشد ارزش افزوده از طريق اقدام به كاهش ضايعات محصولات به مرحله اجرا گذاشته مي‌شود.

او همچنين يادآور شد: مطابق ماده 84 قانون برنامه چهارم توسعه جمهوري اسلامي ايران، دولت موظف است به منظور نهادينه كردن مديريت، سياست‌گذاري،ارزشيابي و هماهنگي مسائل مرتبط با امنيت غذا و تغذيه در كشور، تأمين سبد مطلوب غذايي و گسترش سلامت همگاني در كشور اقداماتي همچون تشكيل"شوراي عالي سلامت و امنيت غذايي" با ادغام "شوراي غذا و تغذيه" و "شوراي عالي سلامت"، تهيه و اجراي برنامه‌هاي آموزشي لازم به منظور ارتقاء فرهنگ و سواد تغذيه‌اي، تهيه و اجراي برنامه‌هاي ايمني غذا و كاهش ضايعات مواد غذايي از توليد به مصرف، ارتقاء سلامت و ايمني مواد غذايي در كليه مراحل از توليد تا مصرف؛ حفاظت از منابع آب و خاك و بهره‌برداري مناسب از آنها در جهت تأمين مواد غذايي؛ توليد، نگهداري، حمل و مصرف مناسب كود، سموم و آلاينده‌هاي محيطي جهت مراقبت از سلامت آب آشاميدني و غذا و اقدامات لازم براي بهبود شيوه زندگي مردم با هدف پيشگيري از عوامل خطرساز سلامت را به عمل آورد.

خلقاني گفت: مطالعات دفتر كاهش ضايعات نشان مي‌دهد كه حدود 90 درصد ضايعات فعلي در 60 محصول باغي و زراعي مورد مطالعه، مربوط به 20 نوع محصول شامل غلات، محصولات سبزي، صيفي و جاليزي، دانه‌هاي روغني، ميوه‌هاي دانه‌دار و هسته‌دار، ميوه‌هاي گرمسيري و نيمه‌گرمسيري و مركبات است.

وي خاطرنشان كرد: از آنجايي كه برخي از عوامل ايجاد ضايعات در مراحل پس از برداشت محصولات، ريشه در مراحل قبلي از جمله مراحل كاشت، داشت و برداشت دارند، لذا مهمترين عوامل ايجاد ضايعات در محصولات مورد مطالعه در مراحل كاشت، داشت و برداشت نيز مورد مطالعه و شناسايي قرار گرفته‌اند كه زمان نامناسب برداشت،آسيب‌هاي مكانيكي و فيزيكي،عدم وجود سيستم تضمين كيفيت محصولات كشاورزي، نبود سياست مشخص در تعيين قيمت محصول در بازار و كنترل آن، متغير بودن قيمت محصول و توجه ناكافي به نحوه بسته‌بندي اوليه و نحوه حمل هنگام ترك مزرعه از مسائل مربوط به مرحله برداشت و ايجاد ضايعات در اين مرحله هستند.

انتهاي پيام
شنبه 22 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 146]