سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح ايران

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح ايران

تهران :خبرگزاري ايسكانيوز:روزنامه هاي امروز مسائل داخلي و خارجي را در سرمقاله هاي خود را مورد بررسي قرار دادند.

به گزارش روز شنبه باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"در اين سرمقاله ها مي خوانيم:
**آفتاب يزد:براي ايران كداميك خطرناك‌ترند؟
روزنامه آفتاب يزد امروز در سرمقاله خود به نكاتي از سخنراني رييس جمهور در جمع فرماندهان بسيجي پرداخت و نوشت:
سـخنراني رئيس جمهور در جمع فرماندهان نيروي مقاومت بسيج، كه با تأخير 6 هفته‌اي از تلويزيون پخش شد داراي نكات تازه‌اي بود. البته سخنراني احمدي نژاد در روز نهم خرداد ماه سالجاري توسط سايت خبري رياست جمهوري مخابره شد و خبرگزاري‌هاي رسمي نيز متن تهيه شده توسط آن سايت را بر روي خروجي‌هاي خود قرار دادند. اما در آن متن بسياري از اظهارات رئيس جمهور حذف شده بود؛در حالي كه اكـثـر نـكات حذف شده، بديع و شنيدني است. در اين سـخـنـرانـي، سـوژه‌هـاي تـكراري همچون طعنه به منتقدان دولت نيز مشاهده مي‌شد. از جمله در خصوص يكي از افرادي كه اظهارات رئيس جمهور در مورد مديريت جهاني را زير سوال برده بود، احمدي نژاد اظهار داشت:
اما آنچه بيش از افشاگري‌هاي موهوم در مورد منتقدان سياسي دولت اهميت داشت، اظهاراتي بود كه احمدي نژاد در خصوص سفر سال گذشته خود به عراق بيان داشت كه خلاصه آنها، ابراز اطمينان از تمرد * فرماندهان امريكايي مـسـتـقـر در عـراق، نـسـبت به دستورات ضد ايراني جرج بوش بود.سايت اصولگراي تابناك اين بخش از اظهارات احمدي نژاد را بـديـنـگـونـه مـخابره كرده است:
احـمـدي‌نـژاد، آنـگـاه بـراي آنكه تنها ماندن بوش– حتي در ميان فرماندهان نظامي امريكايي– را ثابت كند به ذكر خاطره‌اي از سفر خود به عراق پرداخت:
احـمدي نژاد به مليت اين فرمانده اشاره نكرد اما مجموع اظهارات او ، سايت‌هاي خبري را قانع كرد كه فردمورد نظر، امريكايي بوده و با گذشت 2 روز از انعكاس اين خبر در سايت‌هاي مختلف ، دفتر رئيس‌جمهور آن را تكذيب نكرده است.
اين سخنان رئيس‌جمهور، نشان مي‌دهد كه سرپيچي از دستورات بوش و ابراز مخالفت علني با سياست رسمي دولت امريكا در عراق، تا جايي پيش رفته است كه يك فـرمـانـده نظامي امريكايي، نه به صورت مخفي بلكه با شجاعت كامل و به همراه معاون خود، به حضور سمبل رسمي و قانوني كشور دشمن – ايران – مي‌رسد و با او عكس يادگاري مي‌گيرد بدون آنكه از عواقب اقدام خود، هراسي داشته باشد.
سخنراني رئيس‌جمهور كه اخيراً از رسانه ملي پخش شد، دقيقا سه هفته قبل از حضور در جمع اعضاي جامعه مدرسين حوزه علميه قم ايراد شده است. احمدي‌نژاد در قم نقشه امريكايي‌ها براي ربودن و ترور خود در سفر به عراق را افـشـا كـرد كـه ظـاهـراً بـا تاكتيك هوشمندانه همراهان احــمـدي‌نـژاد، خـنثي شد.اگر آقاي رئيس جمهور ما را به همزباني با امريكايي‌ها متهم نكند از ايشان سوال مي‌كنيم:
بايد بپذيريم كه رئيس جمهور ايران به اطلاعات ويژه‌اي دسترسي دارد و اظهارات اخير او هم مستند به همان اطلاعات است. . بـراسـاس افـشـاگـري دكـتر احمدي‌نژاد، فرماندهان امريكايي، دستورات ضد ايراني فرمانده عالي خود – جرج بوش – را به راحتي زير پا مي‌گذارند، تا جايي كه به گفته رئيس جمهور ايران، كسي در ميان آنها پيدا نمي‌شود كه حتي ديوار صوتي را بر فراز ايران بشكند. . اكنون مي‌توان اين سوال را مطرح كرد كه از دو گروه فوق – فرماندهان نظامي امريكا و سـيـاسـتـمداران قدرناشناس عراقي – كداميك براي ايران خطرناك‌تر هستند؟ راستي مقام خود بـاخته عراقي كه با دستپاچگي و ذوق زدگي، دست جلاد اسرائيلي را مي‌فشارد براي آينده ايران خطرناك‌تر است يا فرمانده نظامي امريكا، كه مرخصي خود را به تعويق مي‌اندازد تا با رئيس جمهور ضد اسرائيلي ايران، عكس يادگاري بگيرد؟
*رئيس جمهو ر در همين سخنراني رفتار برخي اعضاي سابق دولت را تمرد دانست و به انتقاد از كساني پرداخت كه براي اين متمردان هورا مي‌كشند.
**جام جم :دشمن اين صحنه را خوب تماشا كند
روزنامه جام جم امروز به قلم مهدي فضائلي دبير كل انجمن روزنامه نگاران مسلمان مي نويسد:
نظام جمهوري اسلامي ايران از نخستين روزها در معرض تهديدات گوناگون اعم از تهديدات سخت از قبيل حمله نظامي، كودتا و اقدامات تروريستي و تهديدات نرم مانند تحريم و ايجاد نابساماني اقتصادي، نبرد رسانه‌اي، ساماندهي و پشتيباني از نافرماني مدني و تهاجم فرهنگي بوده است.
تهديدات مستمر و رنگارنگ عليه ايران اسلامي كه آخرين نمونه از نوع سخت آن را در هفته‌هاي اخير تحت عنوان حمله نظامي رژيم صهيونيستي شاهد بوديم اين اهداف را دنبال مي‌كند:
1- تغيير مواضع اصولي ايران‌
2- بازداشتن ايران از پيگيري اهداف و برنامه‌هايش
3- تحميل هزينه‌هاي سنگين در بخش‌هاي مختلف‌
4- شكستن روحيه مقاومت مردم و مسوولان و ايجاد شكاف داخلي‌
5- بالا بردن روحيه خود و هم‌پيمانان‌
ارتقاي توانمندي‌ها در بخش‌هاي مختلف ، حفظ و ارتقاي آمادگي براي مقابله با انواع تهديدات، ايستادگي بر مواضع اصولي و تداوم مدبرانه آنها، پيگيري اهداف و اجراي برنامه‌ها و حفظ انسجام داخلي در سايه ايمان و توكل به خداي بزرگ نيز نه‌تنها راه‌هاي مقابله با اين تهديدات بوده و هست، بلكه اين گونه مي‌توان تهديدات را به فرصت نيز تبديل كرد؛ اما از سوي ديگر موجب شده اين شعار ماندگار امام راحل كه «ما مي‌توانيم» به يك باور تبديل شود؛ باوري كه نتيجه آن در يك نگاه كلان ، پيشرفت روزافزون نظام جمهوري اسلامي و عقب‌نشيني و ناكامي دشمن بوده است.
در جريان همين تهديدات اخير كه شايد بتوان آن را در رديف سنگين‌ترين تهديدات سال‌هاي اخير برشمرد، اين ماجرا يك بار ديگر تكرار شد.رژيم صهيونيستي تهديد به حمله نظامي كرد و براي جدي نشان دادن تهديد، رزمايشي را در درياي مديترانه به نمايش گذاشت. اين بار به طور ضمني يك مهلت 6 ماهه نيز تعيين كردند.همزمان با آن سيمون هرش روزنامه‌نگار جنجالي آمريكا از سرمايه‌گذاري 400 ميليون دلاري آمريكا براي انجام عمليات‌هاي محرمانه در داخل ايران خبر داد و رسانه‌هاي مختلف آمريكايي و صهيونيستي نيز به پوشش اين مسائل پرداختند.
به اين مجموعه اضافه كنيد تشديد مواضع چند كشور اروپايي عليه برنامه‌هاي هسته‌اي ايران و خارج كردن نام گروهك منافقين از فهرست گروه‌هاي تروريستي توسط پارلمان انگليس را.
جمهوري اسلامي ايران در مقابل همه آنچه در اين صحنه برنامه‌ريزي شده اتفاق افتاد، چند رفتار از خود نشان داد:
1. تاكيد بر مواضع اصولي كشور در خصوص پرونده هسته‌اي كه شامل عدم پذيرش تعليق از سويي و آمادگي براي مذاكره با 1+5 درخصوص محورهاي مشترك بين بسته اين گروه و بسته ايران و بدون پيش‌شرط از سوي ديگر مي‌شد.اين رفتار نشان داد تهديدات موثر نبوده است و جمهوري اسلامي مسير اصولي و منطقي خود را همچنان ادامه مي‌دهد.
2. طرح موضوع طرح تحول اقتصادي از سوي رئيس‌جمهور. اين طرح صرفنظر از ابعاد مختلف آن كه موضوع داغ محافل كارشناسي اقتصادي است، بيانگر اين واقعيت است كه جمهوري اسلامي برنامه‌ها و اهداف خود را بي‌وقفه و متناسب با نيازهايش دنبال مي‌كند و اين تهديدات نمي‌تواند در آن انحرافي ايجاد كند.
موضوعي كه در ديگر حوزه‌ها از جمله برنامه‌هاي هسته‌اي نمايان است و اقدامات در اين حوزه مطابق اهداف برنامه‌ريزي شده ادامه دارد.
3. رزمايش سپاه پاسداران انقلاب اسلامي؛ سپاه پاسداران با اجراي اين رزمايش كه همزمان با تغييرات ساختاري گسترده سپاه و در مدت زمان بسيار كمي برنامه‌ريزي و اجرا شد، توانايي و قدرت سازماندهي خود را بار ديگر نشان داد.
4. ويژگي‌ ديگر صحنه ايران در مواجهه با اين تهديدات، آرامش مردم بود. مردم ايران بي‌توجه به اين تهديدات كه كمتر از آن بسياري كشورها را دچار تنش مي‌كند، زندگي روزمره و آرام خود را ادامه دادند و ثابت كردند اين تهديدات در آنها تاثيري ندارد. به اين صحنه اضافه كنيد رونق كم‌سابقه بازار بورس و سرمايه‌گذاري‌هاي بي‌سابقه بخش خصوصي در آن را.
دشمنان ايران اين صحنه را خوب تماشا كنند و با دريافت اين واقعيت مواجهه خود با اين نظام را حداقل در تاكتيك‌ها تغيير دهند و نه عرض خود را ببرند و نه زحمت ما را بيفزايند.
**رسالت :غريو اقتدار ايران
روزنامه رسالت امروز در سرمقاله خود به فعاليت هاي اخير نيروي دريايي سپاه اشاره كرد و نوشت:
اخيرا شاهد بوديم كه نيروى دريايى سپاه سريع‌ترين موشك زير سطحى دنيا را با موفقيت در رزمايش پيامبر اعظم (ص) 3 شليك كرد. پس از شليك موفق 9 موشك دوربرد و ميانبرد توسط نيروى هوايى و شليك تعداد ديگرى از اين موشك‌ها ، در بخش دريايى نيز سپاه پاسداران انواع موشكهاى ساحل به دريا، سطح به سطح، دريا به هوا را با‌موفقيت آزمايش كرد. شليك موفق سريع‌ترين موشك زيرسطحى دنيا با نام “حوت” كه حتى آمريكا نيز موفق به ساخت آن نشده از ديگر موفقيت‌هاى رزمايش دريايى پيامبر اعظم (ص) 3 بود. سرعت اين موشك 100 متر بر ثانيه است و هيچ ناوى هرچند مجهز به سيستم‌هاى ضد موشكهاى دريايى باشد، نمى‌تواند از “حوت” فرار كند.در اين خصوص لازم است چهار نكته مهم را مدنظر قرار دهيم:
-1غرب ،بر اساس همان نسيان تاريخى و خودبرتر بينى كاذبى كه نسبت به جمهورى اسلامى ايران دارد،نگاه تهديد محور خود نسبت به تهران را حفظ نموده و سعى در بسط آن دارد.اما بارها اشاره شده است كه معادله ايران و غرب معادله اى كاملا دو طرفه و متشكل از كنشها و واكشنهاى بينابينى است وتلاش واشنگتن و تروئيكاى اروپايى در خصوص يك‌طرفه نمودن اين معادله بارها بر هم ريخته است.طى ماههاى اخير وزن تهديدات اسرائيل و غرب عليه تهران افزايش يافته بود.از اين رو ارائه پاسخى قاطعانه ايران به مخالفان هسته اى خود دور از انتظار به نظر نمى رسيد.
-2كليت پاسخ‌دهى ايران به تهديدات غرب به هيچ عنوان دور از انتظار نبوده و نخواهد بود،اما چگونگى اين پاسخ‌دهى همواره مورد بحث بوده است..تهران تاكنون بسيارى از تزهاى غرب را در ميدان عمل خنثى نموده است.به عبارت ديگر،تهران به جاى صرف هزينه هاى هنگفت در عرصه تبليغات و تدوين فرمولهاى واكنش متقابل گفتار با گفتار و رفتار با رفتار،گفتار يا رفتار غرب را با عمل خود پاسخ مى دهد.از اين رو غرب عليرغم محاسبات دقيق در كنشهاى خود، همواره در محاسبه واكنشهاى تهران مستاصل مانده است.غرب طى سه سال اخير در همسان سازى دو طرف معادله،يعنى كنش خود و واكنش تهران با مشكل مواجه شده است.
-3ايران در ابتداى هزاره سوم تحولات قدرت و حركت آرام گسلهاى سياسى و نظامى نظام بين الملل را به خوبى درك نمود.اوج تجلى اين درك را بايد در اتخاذ سياست خارجى تهاجمى از سوى كشورمان جست و جو نمود. بر اين اساس تهران در دو زمينه قدرت نرم افزارى و سخت افزارى توانسته است مدلهاى ميليتاريستى مد نظر آمريكا را به چالش بكشد.. در حالى كه ناكارآمدى الگوهاى ميليتاريستى واشنگتن در عراق و افغانستان به اثبات رسيده
-4سپاه پاسداران جمهورى اسلامى ايران،در جريان برگزارى رزمايش اخير پيامبر اعظم(ص) صلابت خود را به نمايش گذاشت.توان نيروى دريايى سپاه جمهورى اسلامى ايران در حمل سريع سلاحهاى نيمه سنگين و سنگين قدرت هرگونه مانور نظامى آمريكا در آبهاى خليج هميشه فارس را سلب مى نمايد. ضمن آنكه انواع شناورهاى موشك انداز، اژدرافكن و راكت انداز و ناوچه هاى جنگى نيروى دريايى نيز پشتيبان نيروهاى قدرتمند اين بخش از سپاه است.اين در حاليست كه موشكهاى هوا به هوا و زمين به هواى سپاه نيز هر گونه تجاوز دشمنان ،ولو به صورت حداقلى و محدود را به سخت ترين نحو ممكن پاسخ خواهند داد.سردرگمى رسانه ها و منابع تحليلى غرب در خصوص آزمايش موفق موشك حوت به نقطه اوج خود رسيده است. كاخ سفيد به دنبال آزمايش موفقيت‌آميز 9 موشك دوربرد و ميان‌برد در رزمايش پيامبر اعظم با ابراز نگرانى از ايران خواسته است تا از آزمايش بيشتر موشك‌هاى خود دست بردارد.!
غرب در اين برهه ناچار است دست به انتخاب بزند:ادامه رويكرد تهديد آميز در قبال تهران با درك قدرت ايران اسلامى و شناسايى نخستين قدرت منطقه راههايى هستند كه غرب مى تواند درطول آنها گام بردارد.البته عواقب و تبعات انتخاب مجدد همان راه شكست خورده برعهده واشنگتن و متحدان اروپايى آن خواهد بود.
**كارگزاران :كار‌ويژه‌هاي ديپلماسي تركيه
روزنامه كارگزاران امروز در سرمقاله خود به ديپلماسي اخير تركيه مي پردازد و مي نويسد:
ايران، عراق و تركيه، سه كشور بزرگ منطقه خاورميانه هستند كه اتفاقا به‌دليل تمركز جمعيتي و منابع طبيعي در جوار مرزهايشان از استعداد بالقوه براي ارتقاي همكاري و همگرايي اقتصادي، فرهنگي و امنيتي برخوردارند. اين سه كشور همچنين دچار آسيب‌پذيري‌ها و تهديدهاي مشتركي هستند كه مي‌تواند آنها را در كشف راهكارهاي همسو براي رفع و دفع مشكلات تشويق كند. اين سه كشور قادرند كانون تاثيرگذاري بر بسياري از تحولات منطقه خاورميانه باشند. سفر رجب ‌طيب اردوغان، نخست‌وزير تركيه به بغداد به عنوان دومين مقام بلندپايه از همسايگان عراق آن هم پس از پنج سال سقوط رژيم صدام‌حسين، به تعبيري مصداق مدعاي بالاست؛ اينكه تركيه پس از ايران دومين كشوري باشد كه مقام بلندپايه خود را به بغداد راهي مي‌كند. اسفندماه سال گذشته محمود احمدي‌نژاد، رئيس‌جمهور ايران به بغداد رفت تا قفل تحريم سفر مقام‌هاي بلندپايه همسايگان عراق به بغداد را بشكند. حالا پس از چهار ماه اين رجب طيب اردوغان بوده است كه پيش از هر مقام عاليرتبه كشورهاي عرب همسايه عراق، راهي بغداد شد تا بسترهاي لازم براي توسعه منافع راهبردي كشورش را در سه محور مقابله با پ.ك.ك دوم؛ توافق‌هاي تجاري و همكاري در بازسازي عراق فراهم كند.
اردوغان در سفر به بغداد خبر داد كه اكنون حجم مبادلات تجاري تركيه و عراق سالانه پنج ميليارد دلار است اما تلاش مي‌شود اين ميزان تا سقف سالانه 25 ميليارد دلار افزايش يابد. در اين ميان اما كارويژه‌هاي ديپلماسي تركيه است كه توانسته اين كشور را در تعامل با دولت‌هاي تازه‌استقرار‌يافته در عراق، افغانستان و حتي آسياي ميانه و قفقاز نسبت به ديگر دولت‌هاي منطقه موفق‌تر بنمايد. ترك‌ها به‌رغم داشتن دولتي اسلام‌گرا كه اتفاقا از سوي لائيك‌هاي اين كشور زير سخت‌ترين فشارها قرار دارند، كوشيده‌اند كم‌صدا ولي به طرزي عميق در سه سطح اقتصادي، فرهنگي و امنيتي در محيط تازه منطقه، منافع راهبردي خود را نه‌تنها تعقيب، بلكه گسترش دهند.
يكي از اصلي‌ترين كارويژه‌هاي ديپلماسي آنكارا، پرهيز از سياست‌هاي تك‌بعدي است. تركيه طي سال‌هاي پس از جنگ سرد و فروپاشي نظام دوقطبي، تمركز تعامل خود را با دولت‌هاي تازه‌استقراريافته در گستره محيط خود هرگز در يك سطح قرار نداد. اين در حالي است كه در همه عرصه‌ها شاهد رد پاي نفوذ آنكارا در سطوح اقتصادي، فرهنگي و امنيتي بوده‌ايم. از اين رو تعاملات آنكارا با همسايگانش سبب بروز حساسيت‌هايي از جنس نگراني‌هاي امنيتي، ايدئولوژيك نشده و در بدترين شكل، همسايگان آنكارا رقابتي كمتر ملموس را در مقايسه با ديگر بازيگران منطقه تحمل كرده‌اند. بنابراين آنكارا از همان ابتدا تلاش كرد با اتخاذ سياستي عمل‌گرايانه، منافعي را در محيط تازه منطقه‌اي (اعم از خاورميانه و كشورهاي آسياي ميانه و قفقاز) دنبال كند كه از قضا، هر سه سطح راهبردهاي كلان اقتصادي، فرهنگي و امنيتي اين كشور را در بر مي‌گيرد. در واقع ترك‌ها راهبرد مصالحه بر سر روش‌ها و شيوه‌ها را به جاي مصالحه محتوايي و ماهوي در ديپلماسي خود با محيط بيروني مورد توجه قرار دادند تا بدين وسيله به اعتمادزايي پرداخته و ضمن تصحيح ارزيابي‌هاي بيروني از خود، چگونگي ارتباط با محيط يادشده را براي گسترش سطح مشاركت‌ها به نفع خود تعيين كنند.
ديپلماسي تركيه همچنين از مزيت‌هاي ديگري برخوردار است كه آن را در مقايسه با جمهوري اسلامي ايران در وضع مناسب‌تري براي تعامل با محيط بيروني ـ منطقه‌ا‌ي‌اش قرار مي‌دهد. از جمله اينكه؛ آنكارا فاقد مشكل تبليغ عمومي عليه خود از ناحيه ديگر بازيگراني است كه مي‌كوشند افكار عمومي را درباره اهداف راهبردي تركيه مضطرب كنند. علاوه بر اين تركيه در موقعيت منازعه‌آميز با هيچ‌يك از قدرت‌هاي منطقه‌اي نيست و سختي هيچ ائتلافي را از سوي مخالفانش تحمل نمي‌كند. اين كشور در بدترين حالت در رابطه با مناقشه قره‌باغ نيز كوشيد به ترتيبي عمل كند كه اين مناقشه مانع گسترش منافع راهبردي‌اش نشود. خلاصه اينكه تركيه درگير با هر گونه تلاشي جدي براي متوقف كردن اين كشور در تعقيب اهداف راهبردي‌اش نيست. به‌ هر حال اكنون ديپلماسي تركيه با پرهيز از راهبردهاي يك‌وجهي كوشيده است در سطحي افقي از همپوشاني منافع اقتصادي، فرهنگي و امنيتي، با محيط پيراموني‌اش تعاملي پويا داشته باشد. ايران، عراق و تركيه سه بازيگر منطقه‌اي با استعدادهاي مشترك و فراوان براي همسويي در كسب موقعيت‌هاي برتر هستند. اگرچه موقعيت كنوني اين سه در حال حاضر متفاوت است ولي با اصلاح برخي روش‌ها مي‌توان از اين استعداد در خدمت به منافع ملت‌هاي سه كشور و پويايي منطقه بهره‌مند شد
كيهان :شليك مشقي
روزنامه كيهان امروز در يادداشت روز خود به تحريم هاي اقتصادي كشور هاي غربي عليه ايران اشاره كرد ونوشت :
هفته گذشته آمريكا در ادامه موج تحريم ها، تحريم هاي جديدي را عليه افراد حقيقي و حقوقي ايراني اعمال كرد كه به موجب آن 6 شخص حقيقي و 5 شركت مشمول اين تحريم شدند.
وزارت خزانه داري آمريكا مدعي شد علت و اساس اين تحريم ها در راستاي بخشي از تلاش ها براي افزايش فشار به ايران با هدف متقاعد كردن تهران به توقف فعاليت هاي هسته اي است. در اوايل ماه جاري نيز 27 عضو اتحاديه اروپا فعاليت شعب اروپايي بانك ملي ايران را در لندن، هامبورگ و پاريس متوقف و همچنين يك روز پس از آن دارايي 20 نفر و 15 سازمان ايراني را مسدود كردند و رجز خواندند كه اين افراد ايراني از دريافت ويزاي اروپايي منع شده اند.
شوراي امنيت سازمان ملل متحد كه موظف به اجراي مواد منشور ملل و قوانين بين المللي است با دستاويز «عدم تعليق برنامه غني سازي اورانيوم» توسط كشورمان، تاكنون سه قطعنامه تحريمي عليه ايران به تصويب رسانده است. علت و سبب اين تحريم ها برنامه صلح آميز هسته اي ايران نيست- هر چند كه جبهه رسانه اي غرب بر روي آن خيلي مانور مي دهد- چرا كه پيشينه و سابقه تحريم ها به پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي برمي گردد.
ايران با انقلاب اسلامي تفكر و نگرش جديدي را به دنيا عرضه كرد و نه تنها از دايره نفوذ نظام هاي غربي و شرقي بيرون آمد بلكه نگرش آنها را به چالش كشيد و فرياد بلند «نه شرقي و نه غربي» را در جهان طنين انداز كرد. آمريكايي ها كه خود را كدخداي دنياي مدرن- همان به اصطلاح دهكده جهاني- مي پنداشتند بيم آن را داشتند كه ايران به الگويي براي كشورهاي منطقه تبديل شود. بر اين اساس ايران را مانعي بزرگ بر سر مسير استثمار كشورها يافتند و چاره را در آن ديدند كه نسخه تحريم و تحديد را براي ايران اسلامي بپيچند.
آمريكايي ها پس از پيروزي انقلاب اسلامي در فاز اول تحريم ها به تحريم تسليحاتي روي آوردند. 4 روز پس از تسخير لانه جاسوسي آمريكا (17 آبان 58) براساس قانون «كنترل صادرات تسليحات» صادرات تسليحات و جنگ افزار نظامي به ايران را ممنوع كردند.
به فاصله چند روز بعد به استناد «قانون گسترش تجارت» واردات نفت از ايران را ممنوع كردند و تحريم نفتي را هم مكمل تحريم تسليحاتي كردند.
در اواخر سال 58 هم براساس فرمان دولتي رئيس جمهور وقت آمريكا (جيمي كارتر) كليه دارايي هاي دولت ايران نزد بانك هاي آمريكايي مسدود گرديد. روند و سريال تحريم هاي آمريكا در گذر زمان تقويت شد تا اينكه در دهه 90 ميلادي «طرح جامع تحريم اقتصادي ايران» - مشهور به داماتو- به تصويب مجلس سنا رسيد و به مرحله اجرا درآمد.
قوانين و مقررات تحريم هاي اقتصادي آمريكا عليه ايران به حدي بود كه واردات از ايران، صادرات به ايران و بطور كلي مقررات معامله كالاها يا خدمات ايراني را در بر مي گرفت.
آمريكايي ها در طي سه دهه اخير با ليست كردن اتهاماتي عليه ايران همچون: 1- تروريسم و حمايت از تروريسم بين المللي 2- نقض حقوق بشر 3- تلاش براي رسيدن به تسليحات كشتار جمعي و تكثير آنها 4- دخالت در امور كشورهاي ديگر 5- مخالفت با روند صلح خاورميانه و همچنين وضع قوانيني خودساخته تلاش كردند تحريم ها عليه ايران را مشروعيت ببخشند و با تدليس و فريب افكار عمومي وانمود كنند ايران برخلاف قوانين بين المللي و مندرجات منشور ملل متحد حركت مي كند! و اعمال تحريم ها به منظور تنبيه و جلوگيري از انحراف ايران است!
البته آمريكايي ها در راستاي پروژه منزوي كردن ايران و مهار ايدئولوژي اسلامي و صدور آن به كشورهاي منطقه غير از اهرم و ابزار تحريم از ابزارهاي ديگري حتي گزينه نظامي در جنگ تحميلي به سركردگي صدام استفاده كردند اما آنچه مي خواستند به ثمر ننشست.
دست يافتن به دانش و فناوري هسته اي، كسب موفقيت هاي علمي در زمينه هاي مختلف از سلول هاي بنيادين و شبيه سازي شده تا عرصه هاي مختلف نانوتكنولوژي و بيوتكنولوژي، استقلال در توليد سلاح هاي دفاعي و صنايع موشكي و الكترونيكي، عمران و آباداني روستاها و شهرها، خودكفايي در توليدات و مايحتاج ضروري كشور، كسب موفقيت هاي جوانان ايراني در المپيادها و المپيك ها، تدوين سند چشم انداز 20 ساله و... تنها نمونه هاي آشكاري از دستاوردها و توانمندي هاي ايران اسلامي است.
به تعبير رهبر معظم انقلاب: «پيشرفت هاي علمي كنوني كشور در عرصه هاي مختلف نتيجه دوران تحريم اقتصادي و فشارهاي سياسي زمان جنگ است لذا ملت ايران را نبايد از تحريم هاي اقتصادي و تهديدهاي سياسي ترساند.»
از سويي ديگر؛ تلاش آمريكا و متحدانش براي منزوي كردن ايران با اهرم تحريم در حالي است كه رسانه ها و تحليلگران آمريكايي و غربي نيز بر ناكارايي تحريم ها اعتراف دارند. مقارن با اين تحليل ها، دميتري مدودوف رئيس جمهور روسيه در اعتراض به تحريم اخير اتحاديه اروپا اذعان داشت كه تحريم هاي اتحاديه اروپا عليه ايران مفيد نيست.
و بالاخره هفته گذشته هفته نامه آمريكايي نيوزويك در مقاله اي به قلم «مايكل هيرش» با اشاره به تهديدها و تحريم ها عليه ايران اعلام كرد علي رغم تحريم ها اقتصاد ايران همچنان در اوج است.
در اين ميان به نظر مي رسد آمريكايي ها هم خود عملاً فهميده اند اهرم و تاكتيك تحريم نمي تواند مانع پيشرفت ايران شود از همين رو براي رسيدن به اميال خود به عمليات مخفيانه عليه ايران و پروژه براندازي محرمانه به منظور متزلزل كردن پايه هاي حكومت متوسل شده اند به گونه اي كه هفته نامه نيويوركر در نيمه اول ماه جاري از فرمان فوق محرمانه جرج بوش در عمليات مخفيانه عليه ايران پرده برداشت و نوشت 400 ميليون دلار بودجه براي بي ثباتي در ايران توسط بوش درخواست شده و به تاييد رهبران كنگره رسيده است. اين مبلغ صرفاً نمادين است و گزارش هاي موثق از اختصاص بودجه اي سنگين براي اين منظور خبر مي دهند.
اين در حالي است كه آمريكا در برابر ظرفيت ها و قابليت هاي تكنولوژيك و توان دفاعي و قدرت مثال زدني ايران در منطقه نتوانسته به خواسته هاي خود دست يابد و اين جدا از عمق استراتژيك جمهوري اسلامي ايران كه همان ماهيت ايدئولوژيك آن است مي باشد. آمريكايي ها با ارزيابي توان مادي ايران- كه غيرقابل انكار است- در اجراي اهداف و خواسته هايشان سردرگم و مستأصل شده اند چه برسد به آن كه عمق توانمندي واقعي و قدرت اصلي بازدارندگي ايران را درك كنند. درك مقولاتي چون ماهيت ايدئولوژيك ايران اسلامي، نظام امت و امامت، شهادت طلبي، جهاد و عمليات استشهادي در مخيله آمريكايي ها نمي گنجد.
همچنان كه امام راحل عظيم الشأن فرمودند دشمنان نظام 2 چيز را به خوبي نشناخته اند: مردم و اسلام را.
هجمه هاي سياسي و هجوم اقتصادي غربي ها شليك مشقي است كه فقط سر و صدا به راه مي اندازد و توان ضربه زدن به نقطه هدف را ندارد. البته اصل هوشياري و آمادگي در برابر دشمن بايد نصب العين مسئولان و آحاد ملت باشد.
**مردم سالاري:خاتمي وچند اما واگر
روزنامه مردم سالاري امروز در سرمقاله خود راجع به كانديداتوري احتمالي خاتمي در جناح اصلاح طلبان مي نويسد:
چندي است به نظر مي رسد سوت شروع بازي انتخابات رياست جمهوري به صدا در آمده است و جناح اصلاح طلب نيز در ابتداي اين بازي حساس و سرنوشت ساز در حال سبك و سنكين كردن وضعيت خود و رقيب محافظه كار است. در ميان هر دو جناح بحث هاي مفصلي در جريان است تا فردي كه مي بايست در نوك حمله قرار بگيرد مشخص شود.در ميان اصلاح طلبان به حق تمام تشويق ها در وهله اول براي سيد محمد خاتمي است اكثر قريب به اتفاق گروه هاي اصلاح طلب معتقدند كه در اين شرايط خاتمي بهترين گزينه براي بازگشت اصلاح طلبان به قدرت و برون رفت از شرايط فعلي است. اصرار به حضور خاتمي شايسته تقدير است زيرا با مقايسه عملكرد دولت نهم و دولت اصلاحات، شكاف ميان ناكارآمدي اين و كارآمدي آن واضح وبا چشم غير مسلح نيز قابل رويت است.
نكته قابل تامل اما، تغيير شرايط و فضاي جامعه نسبت به مبدا حركت دولت اصلاحات درسال 1376 است. عواملي كه درآن سال باعث پيروزي اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوري شد بايد مورد بررسي و ارزيابي مجدد قرار گيرد تا در فضائي واقعي تر احتمال پيروزي خاتمي به شرط حضور وي بررسي شود. اگرچه برخي ازسران اين جنبش پس از پيروزي خاتمي دچار افراط و توهمي عجيب شدند كه تنها و مهمترين عامل پيروزي خاتمي بودند اما در اين سو نبايد دچار تفريط شد و نقش اين جنبش را ناديده گرفت. در آن سال ها فضاي دانشگاه فارغ از آن كه به واسطه حضور هزاران دانشجو به سازمان راي خودجوش اصلاح طلبان تبديل شد ازسوئي ديگر به مانند يك دستگاه تبليغاتي پرقدرت درسراسر كشور عمل كرد تا در زماني كه روزنامه «سلام» تنها تريبون اصلاح طلبان دررسانه هاي مكتوب و حتي شنيداري و ديداري بود خلا» و كمبودرسانه را جبران كرد.
دانشجويان حامي خاتمي كه تعداد آن ها دردانشگاه هاي سراسري كشور كم نبود به عنوان سفيران اصلاح طلب و به طور داوطلبانه به سراسر كشور گسيل شدند و مردم را به حضور در انتخابات و انتخاب خاتمي ترغيب كردند. حركت سازمان يافته دفتر تحكيم وحدت در آن روزها كه مانند امروز تكه تكه نبود البته دركنار فضاي رواني حاكم برجامعه و اتحاد و يكدلي گروه هاي سياسي حامي خاتمي باعث پيروزي قاطع وي شد.
امروز پس از گذشت 11 سال از دوم خرداد، آن حركت مقتدر و سازمان يافته در دانشگاه به چشم نمي خورد و به هزار و يك دليل از جمله مشكلات دروني و فشار بيروني جنبش دانشجويي وجود خارجي ندارد بنابراين انتظار ظهور دوم خردادي ديگر «طابق النعل بالنعل» دوم خرداد سال76 انتظاري محال است.
ازجمله نكات ديگري كه درباره تغيير فضا و شرايط جامعه ايران مي توان به آن اشاره كرد يك اصل روان شناسي اجتماعي درباره مردم ايران است.
فارغ ازشخصيت محبوب و دوست داشتني خاتمي و منش اخلاقي وي تبديل وي به كيش شخصيت در 8 سال دوران رياست جمهوري به ويژه در چهار سال ابتداي آن ناشي از روي كرد خاص جامعه ايران به افراد و قهرمان پروري براي حل معضلات است. با توجه به اين به هيچ عنوان نبايد گول خورد و پنداشت كه خاتمي آن چنان محبوب است كه به صرف يك اعلام حضور پيروزيش درانتخابات تضمين شده است.
در كنار اين، حرف هاي مشكوك صادر شده از داخل و خارج نيز كه 8 سال حضور خاتمي را فريبكاري براي تقويت و تثبيت مي داند اين روزها كم شنيده نمي شود. نكته ديگر تفكيك مرز ميان مقبوليت و كارآمدي است. اگر فرض رابر مقبوليت سيد اصلاحات بگيريم مقوله كارآمدي موضوعي جدا و وابسته به كل جريان اصلاحات است. اگر مقبوليت خاتمي توان شكستن قفل درهاي بسته شده قدرت به روي اصلاح طلبان راداشته باشد آنگاه دراين اوضاع نابسمان بايد چاره اي براي حل معضلات پيش روي مردم هم انديشيد.
آن گونه كه سخنگوي دولت فعلي به حق در سال گذشته اعلام كرد پس از دولت نهم شرايط كار كردن براي دولت هاي بعدي بسيار مشكل خواهد بود. مقابله با مشكلات پيش آمده به ويژه در بخش اقتصاد و به طور شخصي رشد عجيب تورم و گران شدن قيمت و اجاره بهاي مسكن محتاج برنامه ريزي دقيق و همه جانبه اي است. اين معضلات در كنار سنگ اندازي رقبا شكست خورده به طور قطع فضاي سنگيني و دشواري را براي خاتمي ايجاد مي كند. مروري بر سخنراني ها و فعاليت هاي داخلي و بين المللي خاتمي نشان مي دهد كه وي مرد دفاع از آزادي و تبيين ريشه هاي بومي دموكراسي است. او كمتر از آن چه كه به پيوند ميان دين و دموكراسي مي انديشد به اقتصاد انديشيده است لذا با حضور وي احتمالي در راس دولت آينده تشكيل يك كار گروهي ويژه اقتصادي را ضروري مي نمايد. تعريف خاتمي در قالب شعارهاي اقتصادي با چشم داشت هايي كه از وي در ميان جامعه وجود دارد چندان نسبتي ندارد و اين مي بايست يكي از مهم ترين رهيافت هاي تبليغاتي اصلاح طلبان باشد كه با تصوير پردازي از خاتمي كه چندان با پيشينه اش نيز تبايني نداشته باشد از وي چهره اي اقتصادي به نمايش بگذارند.
تاثير شرايط و نگاه بين المللي به ايران به سياست داخلي در شرايط فعلي در مقايسه با سال 76 است. اگر در آن سال ها به واسطه گشوده شدن چند پرونده بين المللي عليه مقامات بلندپايه ايران و احضار سفراي كشورهاي اروپايي از تهران فضايي منفي بين المللي عليه ايران ايجاد شده بود و دولت اصلاحات توانست با شعار اعتمادسازي متقابل و مطرح كردن پروژه بين المللي گفت وگوي تمدن ها اين فضا را معكوس كند اما امروز نبايد گول ظاهر فريبنده شرايط بين المللي به فعلي را خورد و آن را با فضاي بين المللي سال 76 عليه ايران داراي وجوه شباهت هاي بسيار دانست.
به بياني ديگر خسارت هاي ناشي از سياست هاي خارجي در دولت فعلي در دولت بعدي به طور آشكارتري نمودار خواهد شد و هر دولتي مي بايست در عين تلاش براي جبران آنها به مرزبندي خود با عاملان اين خسارت ها بپردازد.
توجه به مجموع شرايط فوق الذكر و شرايط ديگري از جمله ظهور نسل سوم، افسردگي حاد اجتماعي، فرسايش سرمايه هاي اجتماعي، افزايش فاصله ميان مردم و حاكميت، رواج روز افزون تخريب و انحطاط اخلاقي و به ويژه در عرصه سياست و در تعيين استراتژي سياسي اصلاح طلبان و اصرار به حضور خاتمي در انتخابات رياست جمهوري ضروري است. عمل سياسي بدون داشتن بصيرت نظري درباره شرايط فعلي جامعه ايران شليك تير در تاريكي است و اصلاح طلبان بايد مهياي آن باشند كه با تحليل اين فضا براي جامعه ايران پيشنهادهاي ديگري به غير از خاتمي را بر روي ميز داشته باشند.
شنبه 22 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 422]