فرزند محصولی: من بنده زاده هستم + عکس

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: فرزند محصولی: من بنده زاده هستم/آقازاده ها را باید در لندن و دبی پیدا کنید+عکس
فرزندان محصولی

ناگفته‌های فرزند محصولی از زندگی شخصی، شایعات در مورد پدرش برنا: محمد مهدي محصولي فرزند دوم و پسر بزرگ وزير رفاه و تامين اجتماعي متولد سال 1365 در تهران است. وي مدرك ليسانس مهندسي كامپيوتر با گرايش نرم افزار را از واحد تهران شمال دريافت کرد و در حال حاضر در يك شركت مرتبط با تحصيلاتش مشغول به كار شده. سعي كرديم سوالاتي صريح از او بپرسيم. * کدام قسمت تهران زندگی می کنید؟ قبل از ورود به بحث یک نکته خدمتتان عرض کنم؛ علتش هم این است که اسم این سلسله مصاحبه ها را گذاشته اید باشگاه آقازادگی. آقازاده و آقازادگی یک گفتمان، یک فرهنگ و یک مدل است که به نظر من یادآور مسائل نامطلوب، ویژه بودن، تکبر، غرور و ... است.پس با این حساب اولا من آقازاده نیستم و بنده زاده هستم!ثانیا مطمئنا دست شما دوستان عزیز به آقا زاده ها نمی رسد! آقازاده ها را باید در لندن و دبی و ... پیدا کنید، البته اگر توانستید! حالا به عنوان جواب اولین سؤال: سمت میدان ارتش نرسیده به مینی سیتی زندگی می کنیم. * خانه شما یک مقدار بالاشهر نیست؟ منطقه تولد و زندگی مادرم است. * الان مشغول چه کاری هستی؟ در یک شرکت کامپیوتری مشغول به کار شده ام. * مستقل درآمد داری؟ تا الان حقوق نگرفته ام، تازه مشغول شده ام. * چقدر از پدر پول تو جیبی می گیری؟ کمتر از ده هزار تومان در ماه، البته این مبلغی علاوه بر مخارج اصلی مثل تحصیل و لباس است. یک جورهایی طرح هدفمند سازی یارانه ها قبل از اینکه در دولت اجرا شود، در خانه ما اجرا شده. خرج های موجهی مثل خرج خانه و هزینه موبایل از این پول جداست. مثلا پول موبایل تا 10 هزار تومان را می پردازند ولی اگر بیشتر شود، پرداخت نمی کنند. * در آمد پدر از کجاست؟ پدرم از دولت هیچ پولی دریافت نمی کند و حقوقی نمی گیرد. * پس از کجا امرار معاش می کنند؟ خدا را شکر وضعمان آنقدر بد نیست. * یعنی درآمد جدایی از دولت دارند؟ از پس اندازی که از قبل دارد استفاده می کند. نمی دانم این را بگویم یا نه، ولی پدرم از دولت حقوق دریافت نمی کند و خواسته اند دولت صرف محرومین و نیازمندان کند. باز نمی دانم پدرم چقدر راضی باشد من این را گفتم. * ازدواج نکردی؟ خیر * اگر بخواهی زن بگیری راحت به او می گویی؟ نیازی نیست من بگویم خودش به اندازه کافی پیگیر است. (باخنده) این کارها را البته بیشتر مادرها انجام می دهند. *یک سری شایعات و ضد خبر در مورد پدر شما هست. نظر شما در مورد این شایعات چیست؟ خودتان می گویید شایعه؛ شاید شما بیشتر در زمینه مالی شنیده باشید. مثلا گفته بودند پسر ایشان BMW سوار می شود. یکی از دوستان که خود فرزند مسوول است تماس گرفت و پرسید تو ماشین فلان مدل سوار می شوی؟ گفتم نه همانی است که قبلاً بود. گفت یکی الان اینجاست و می گوید؛ تنها ماشین BMW فلان مدل، پلاک شده در ایران برای تو است. از قضا چند وقت بعد فرزند همان مسئول ماشین خود را عوض کرد و مدل بالاتر خرید. * ماشین شما چیست؟ تندر نود. * پدرت برای تو خریده؟ بله * خودت درخواست کردی؟ نه خودش برایم تهیه کرد. کلا اخلاق ایشان به گونه ای است که اگر احساس کند چیزی نیاز است تهیه می کند و اگر فکر کند خرج حتی هزار تومان موضوعیتی ندارد، انجام نمی دهد. چون حالت اسراف دارد. * ماشین ایشان چیست؟ یک ماشین تویوتا مدل سال 1989 میلادی. * برادرت چکار علیرضا درس طلبگی می خواند و به تازگی معمم شده، شاگرد آیت الله صدیقی است. * از پدر بگو؟ سابقه کاری او را می دانی؟ او در بیست و یک سالگی فرماندار ارومیه بود. بعد در 22 سالگی معاون سیاسی استانداری، در 23 سالگی فرمانده سپاه منطقه 5 (استان های آذربایجان شرقی، غربی و اردبیل) و در 25 سالگی فرماندهی لشکر 6 ویژه سپاه را عهده دار شد. در 29 سالگی معاون وزیر دفاع و ... و در دولت آقای احمدی نژاد مشاور رییس جمهور، وزیر کشور و وزیر رفاه شد. * علاقه داری سابقه کاری پدر را بدانی؟ برای تو جالب است؟ بله، بیشتر دوست دارم ماجراهای اتفاق افتاده در جبهه را بدانم. * از پدرت سوال می کنی در این مورد؟ بله خاطره زیاد تعریف می کند. گاهی اوقات تلویزیون یک برنامه ای در مورد جنگ نشان می دهد، از او می پرسیم که چطور بوده. اگر موقعیتی هم پیش بیاید خودش شروع به گفتن خاطره می کند. *در میان خاطراتی که تعریف می شود مطمئناً دیدگاه های خود را هم مطرح می کند. فکر نمی کنی دیدگاه او با شما فرق دارد؟ چقدر افکار پدر را شبیه خودت می دانی؟ بالاخره در یک خانواده پدر و مادر اعتقادات و علایق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی کل خانواده را تحت تاثیر قرار می دهند. شباهت هایی وجود دارد. در خانواده ما عقاید خیلی نزدیک است که مهمترین آن ها اعتقاد و التزام کامل به ولایت فقیه است . *شما شبیه پدر شدی، خیلی از آقازاده ها هستند شبیه پدر خود نشده اند؟ در واقع راه او را نرفته اند. انشاالله که شبیه پدرم شده باشم. *چطور است که تو با اختلاف سنی 27 ساله با پدر فکر می کنی شبیه او شده ای؟ جو تربیتی داخل خانه اینطور بود. زمان بچگی خیلی پدر را نمی دیدم، از همان زمان به دنیا آمدنم در کنارم نبود، فکر می کنم در عملیات کرکوک حضور داشتند. در عمق 300 کیلومتری عراق. بعد آمد تهران و خبر دار شد بچه دار شده. خواهر بزرگ ترم هم در زمانی که بابا در عملیات فتح المبین حضور داشت و زخمی هم شده بود به دنیا آمد، یا مثلا مادرم می گوید به اقتضای شرایط یک مدت در کرمانشاه زندگی می کردند. * احساس می کنی مادر و خانواده ات خیلی سختی کشیده اند در زمان جنگ؟ مادرم را مطمئن هستم سختی کشیده است. فرزندان شاید کوچک بودند و کمتر حس می کردند، ولی سختی زیاد بوده به هرحال. * از این لحاظ احساس نمی کنی فرق داری با کسانی که پدرشان جبهه نرفته و یا حداقل اگر مسئول بوده در عمق 300 کیلومتری عراق نجنگیده اند؟ اگر ما تکلیف گرا باشیم، هر وظیفه ای را انجام می دهیم. زمانی تکلیف است بروی در عمق 300 کیومتری عراق، زمانی هم تکلیف است بروی و کار اداری کنی. کلا یک چنین دیدی در خانواده ما وجود دارد. مادرم براساس همین وظیفه سختی ها را تحمل کرد. در بحث ورود به دولت نیز این نوع دید تکلیف گرائی وجود داشت . * بیشتر منظورم این بود؛ محمد مهدی محصولی حق خاصی برای خودش قائل نیست؟ به خاطر سختی ها و نبودن های پدر. فکر می کنم اگر کسی بخواهد حق قائل شود، آن کسی است که خودش رفته جبهه. وقتی بابا چنین حقی برای خودش متصور نیست من چرا کاسه داغ تر از آش شوم. اینهایی که رفته اند جبهه احساس تکلیف کرده اند، بعد هم داعیه ای نداشتند که من جبهه رفته ام و چیز دیگر. خیلی ها هستند هنوز که هنوز است نمی گویند در عملیات ها چه کارهای بزرگی کرده اند. * حرف من بیشتر افرادی هستند که به خاطر سابقه خود و فرزندانشان طلب کار هستند؟ بالاخره خود خانواده این را انتخاب کرده. * فرزند که کوچک بوده و قدرت انتخاب نداشته برایش تصمیم گرفته بودند؟ خوب او هم جزو همان خانواده است. اگر اعتقادات اعضای خانواده با یکدیگر سنخیت کامل داشته باشد این مسائل پیش نمی آید. طرف وقتی به خاطر خدا پا به میدان می گذارد با او معامله کرده. من هم از این تقدیر خوشحالم. *فرهنگ طلب کار بودن از انقلاب از کجا آمده؟ اصلاً قبول داری چنین فرهنگی وجود دارد؟ وجود آن را در بعضی ها قبول دارم. این به مرور زمان شکل گرفته. در سال هایی که بهتر است بگویم آقازاده ها به صورت قارچی رشد کردند. * کدام سالها؟ سالهای بعد از اتمام جنگ. دورانی که افراد فکر کردند، اگر برای انقلاب مسئولیتی پذیرفته اند، الان صاحب حق شده اند و خانواده یا فرزندان آنها مقدم بر دیگران هستند. یا بعضی احساس می کردند چون این افراد در زمان جنگ و بعد از آن زحمت کشیده اند حقشان این است که چیزی برای خود بردارند. با برخی از افراد در دانشگاه بحث می کنیم و شاید اصل نظام را هم قبول نداشته باشند، ولی می گویند؛ فلانی این مقدار زحمت کشیده، حق اوست بخورد. اگر فرد می خواست بهره مالی ببرد، باید می رفت برای خود کار می کرد. به بعضی می گوئی چرا فلان آقا در زمان تصدی پست اینقدر فساد مالی داشت؟ می گویند حق اش بوده و برداشته. یعنی این برای بعضی ها فرهنگ شده و یک روزه جا نیفتاده. از بالا شروع می شود و در پست های پایین تر تسری پیدا می کند. خیلی از مشکلات در بی تقوایی افراد است. یک موقع فرد می داند دارد خطا می کند. این می شود بی تقوا بودن. بالاخره ذهنیت منفی به دلیل برخی ماجراها ایجاد شده. افرادی این سواستفاده ها را مرسوم کردند و حق خود می دانستند که بعد از دوران مسئولیت هم این امتیاز را داشته باشند، این می شود همان ویژه خواری. *یک مقدار در مورد پدر بحث کنیم. وضع مالی پدر شما چگونه است؟ اینطور که می گویند نیست. الحمدلله زندگی خوبی داریم ولی این رقم های اعلامی درست نیست. گاهی می گویند 16 میلیارد تومان، یک دفعه دیگر می گویند 123 میلیارد دلار! خودشان نمی دانند دقیقاً چه می گویند. فکر می کنم در جریان باشید، در زمان کاندیدا شدن پدرم برای وزارت نفت در دولت نهم، می گفتند محصولی در بالای خانه اش دیش ماهواره است و فلان طور زندگی می کند و ... یکی از آقایان نماینده این را مطرح کرد. از قضا آقازاده این فرد، هم دانشگاهی من بود. با او صحبت کردم که چطور پدر شما این موضوعات خلاف واقع را مطرح می کند؟ گفت؛ پدرم یک سری اسناد و مدارک دارد. در خواست کردم این مدارک را در اختیار من قرار بدهد، او هم قبول کرد. یکی دو بار پیگیری کردم، یک بار گفت مسافرت است یک بار گفت سرش شلوغه و به هر حال با یک بهانه ای سرباز زد. * واقعیت در این موضوع چیست؟ یک سری شنیده ها وجود دارد که پدرت سهام نفتی دارد، یا یک شرکت وابسته به وزارت نفت. پدر من نه سهام نفتی دارد و نه شرکت وابسته به وزارت نفت. * این سرمایه ای که پدر با آن امرار معاش می کند از کجا آمده؟ سال 70 ایشان از سپاه بیرون آمد (مثل برخی هم نبود که در زمان مسئولیت کار آزاد نیز کرده باشد) و وارد بخش خصوصی شد. به تدریج پیشرفت کرد. اینطور نبود یک روزه پولدار شوند. البته پدربزرگم هم در بخش خصوصی کار می کند و پدرم از نوجوانی در کنار ایشان تجربه بخش خصوصی را کسب کرده است.

محمد مهدی محصولی مهندس نرم افزار و علیرضا محصولی طلبه - فرزندان وزیر رفاه ” درخانه ما اینطور نیست که هر وقت پول بخواهیم به ما بدهند. مثلاً خود من می نویسم این مقدار خرج خانه کردم و این مقدار خرج موضوع دیگر. اگر موجه باشد به من پرداخت می کنند، اگر موجه نباشد حتی هزار تومان پرداخت نمی کنند. “ خود من می نویسم این مقدار خرج خانه کردم و این مقدار خرج موضوع دیگر. اگر موجه باشد به من پرداخت می کنند، اگر موجه نباشد حتی هزار تومان پرداخت نمی کنند. * به نظر خودت خرج تو با یک آدم عادی برابر است؟ این ها گفتن ندارد، من حداکثر سالی یک یا دو بار لباس می خرم. یعنی خرج خاصی نمی شود. در مورد خورد و خوراک، همیشه حساب خود را دارم. کلا زیاد اهل جوانی کردن نیستم. * یعنی پسر محصولی در ماه حدود پنجاه هزار تومان هم خرج نمی کند؟ بله. خرج هایی که بعضا برای منزل می کنم را اگر حساب کنید شاید مقداری بالاتر شود ولی پول توجیبی برای خرید گوشت و مرغ نیست برای قبض موبایل و تنقلات و اینطور چیزهاست . اگر این خرج های خودم را حساب کنی پنجاه هزار تومان هم نمی شود. * بالاخره پدر شما دستش باز است چرا در مسائل مالی اینگونه با شما برخورد می کند؟ همان هدفمند کردن است که گفتم(باخنده) * چرا این کار را انجام می دهند ، از روی حساب گری است یا یک هدفی دنبال می کنند؟ مطلبی نوشته بودند در این مورد که محمد مهدی محصولی از پسر علی مطهری پنجاه هزار تومان قرض کرده است. من پیش خودم گفتم تا به حال خرج پنجاه هزار تومانی نداشتم. چون ما با یکدیگر هم مدرسه ای بودیم مبلغ پنج هزار تومان برای کاری از او قرض کرده بودم، خودش به پدرش گفته بود و پدرش هم در مجلس آن را گفته بود که: پسر محصولی از پسر من قرض می گرفت و وقتی پسر من از او می پرسید که مگر بابایت پول ندارد که به تو بدهد، او جواب داده بود که پول دارد. ولی می گوید شما باید در سطح عموم مردم زندگی کنید تا بتوانید درک درستی از زندگی عامه مردم داشته باشید. البته در خبرها این مبلغ را کرده بودند پنجاه هزار تومان. من در دوران راهنمایی دویست تومان پول تو جیبی می گرفتم، منظورم دو هزار ریال است، اندازه پول تاکسی. تا وقتی لازم نباشد نباید خرج کرد. شاید آدم بخواهد خیلی خرج ها بکند. مثلا یک نفر بیست میلیون پول دارد. خودش را می کشد تا ماشین سی میلیونی بخرد. این مقدار حب دنیا درست است؟ به فرموده معصوم: « حب الدنیا راس کل خطیئه » فرد خود را به آب و آتش بزند برای مال و ثروت. امام (ره) فرمود وابستگی به مال است که مهم است نه داشتن آن. در اسلام به خانه و مرکب خوب توصیه شده است. ولی طرف نباید حب دنیا پیدا کند. باید ثروت در اختیار او باشد نه او در اختیار ثروت. شاید وابستگی یک طلبه به تسبیحش از وابستگی یک تاجر به ثروتش بیشتر باشد، در این صورت وابستگی آن طلبه مذموم است ولی ثروتمندی آن تاجر نه. * سرمایه پدرتان در زندگی تان تاثیر دارد؟ نمی شود که تاثیر نداشته باشد، در حد نیاز استفاده می شود .اینطور نیست روی زیلو بخوابیم. یک حد متعارف، نه از این طرف بوم افتاده ایم و نه از آن طرف بوم. در زمینه مالی، سیاسی و هر موضوع دیگر باید این طور بود. *منظورت این است که باید شان خود را تشخیص دهد؟ شان خود را تشخیص بدهد و علاوه بر آن موقعیت را هم تشخیص بدهد. باید موقعیت را ببینند .چون برخی چیزها براساس اخلاقیات است .در مدرسه ای که ما می رفتیم ساعت مچی ممنوع بود چون می گفتند شاید کسی ق سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 441]