گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اندكه برخي از آنها در زير مي‌آيد. جام جم: پايان عمليات رزمي آمريكا «پايان عمليات رزمي آمريكا» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ جام جم به قلم رحيم محمدي است كه در آن مي‌خوانيد؛ در پي عقب نشيني آخرين گردان جنگي نيروهاي آمريكايي از عراق باراك اوباما رئيس جمهوري آمريكا در نامه‌اي از اين نيروها تقدير و پايبندي واشنگتن را به عقب‌نشيني كامل از عراق تا سال 2011 مورد تاكيد قرار داده است. 7 سال پيش آمريكا طي يك ائتلاف مجعول بين‌المللي به بهانه دسترسي صدام به سلاح‌هاي كشتار جمعي به عراق لشكر كشيد و نظام بعث به رهبري صدام حسين را دراين كشور سرنگون ساخت. نيروهاي آمريكايي اكنون درحالي خارج مي‌شوند كه هنوز ناامني‌ها وويراني‌ها ي بسياري در عراق وجود دارد و از نظر سياسي نيز در يك خلأ نگران‌كننده به سر مي‌برد. به اين ترتيب آمريكا درحال حاضر حدود 56 هزار نيرو در عراق دارد كه تا پايان ماه جاري ميلادي (يعني تا ده روز ديگر) اين تعداد به 50 هزار نفر خواهند رسيد. از اين تعداد گفته مي‌شود حدود 4500نفر از نيروهاي ويژه و بقيه جزو واحدهاي عادي خواهند بود كه ماموريت ادامه آموزش نيروهاي عراقي و كمك به دولت براي مبارزه با گروه‌هاي تروريستي را به عهده خواهندداشت. همچنين قرار است از ابتداي سپتامبر نام ماموريت نيروهاي آمريكايي از عمليات آزادي عراق به عمليات افق تازه تغيير كند. فيليپ كراولي، سخنگوي وزارت امور خارجه آمريكا، گفته است از اين پس اين كشور بر امور غيرنظامي و ديپلماتيك در عراق تمركز خواهد كرد. همچنين جف مورل سخنگوي وزارت دفاع آمريكا (پنتاگون) نيز اعلام كرد: خروج نيروهاي نظامي آمريكا از عراق به هيچ عنوان به معناي پايان جنگ در اين كشور نيست. وي افزود: تا جايي كه من مطلع هستم تصور نمي‌كنم كسي پايان جنگ عراق را اعلام كرده باشد. مقابله با تروريسم همچنان بخشي از مأموريت نيروهاي باقيمانده آمريكا در عراق است. به استثناي برخي مقامات نظامي عراق مانند ابوبكر زيباري رئيس ستاد مشترك ارتش عراق كه خروج آمريكايي‌ها را نگران‌كننده دانست و خواستار تعويق آن شد، اكثر مقامات و مردم عراق از خروج نيروهاي آمريكايي از اين كشور خشنود هستند و آن را يك پيروزي بزرگ براي خود تلقي مي‌كنند زيرا نشان مي‌دهد كه عراق به درجه‌اي از توانمندي و قدرت رسيده است كه بدون دخالت بيگانگان مي‌تواند امنيت و رفاه خود را تامين كند. از سوي ديگر به باور آنان اين حضور نيروهاي بيگانه بود كه شبكه‌هاي تروريستي نظير القاعده را به عراق گسيل داشت و بنابراين خروج آنان مي‌تواند به امنيت اين كشور كمك برساند. با اين حال عراقي ها بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه درواقع آمريكايي‌ها از عراق خارج نشده‌اند بلكه نوع ماموريت خود را تغيير داده و به قولي از درخارج و از پنجره داخل مي‌شوند. درواقع حضور سياسي و اقتصادي آمريكا درعراق همچنان تا اطلاع ثانوي به قوت خود باقي خواهد ماند و حتي بر آن افزوده خواهد شد و رهايي از اين استعمار درازمدت و نوين، مسووليت سنگين‌تري را بر دوش عراقي‌ها مي گذارد. كيهان:فهرست آدرس هاي غلط «فهرست آدرس هاي غلط»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم مهدي محمدي است كه در آن مي‌خوانيد؛از يك جنبه، شايد مهم ترين خسارتي كه ناآرامي هاي سال 88 به جا گذاشت و مستقيما با امنيت ملي كشور درگير است، چيزي است كه مي توان آن را ارسال آدرس هاي غلط به دشمن خواند. آنچه به تصميم هاي دشمن در مورد ايران شكل مي دهد، ارزيابي است كه از توانايي ها و ناتواني هاي ايران دارد و آنچه اين ارزيابي ها را بوجود مي آورد مجموعه كدها و آدرس هايي است كه درباره ايران جمع آوري مي كند. اين كدها علي الاصول يا به طور پنهان جمع آوري مي شود يا به روش هاي آشكار . آمريكا در جمع آوري اطلاعات پنهان از ايران در طول 30 سال گذشته همواره بسيار ناتوان بوده است. علت اين امر بيش از هر چيز به اين باز مي گردد كه شبكه جاسوسي كه آمريكايي ها پيش از انقلاب در ايران داشتند با ارتكاب اشتباه هاي پي در پي در ابتداي انقلاب و دست يابي نظام به اسناد ساواك و لانه جاسوسي به سرعت كشف و خنثي شد و بعد از آن هم آمريكايي ها هرگز اين امكان را نداشته اند كه اين شبكه را مجددا در ايران بازسازي كنند. و در مورد محيط آشكار، آمريكايي ها همواره خود گفته اند كه در شكل دادن به يك مكانيسم كارآمد جمع آوري داده هاي آشكار درباره ايران و -مهم تر از اين- تحليل صحيح آنها عموما دچار مشكل هستند چرا كه محيط آشكار بيش از حد شلوغ و سردرگم كننده است. تحت اين شرايط، يعني در وضعيتي كه آمريكا نه به طور پنهان و به طور آشكار، هيچ درك صحيحي از ايران ندارد، آسان ترين و قابل پيش بيني ترين اتفاق اين است كه با دريافت آدرس هاي غلط از داخل و با توجه به اينكه توان ارزيابي ميزان صحت اين آدرس ها ندارد، به سرعت دچار اشتباه محاسبه شود و به دنبال آن تصميم هاي اشتباه بگيرد. اين اتفاقي است كه در سال 88 تمام و كمال رخ داد. دوستان داخلي آمريكايي ها كه درباره ميزان توان خود در پيش بردن پروژه تغيير شكل ساختاري نظام دچار سوء تفاهم بودند، غربي ها را هم كه هم به طمع افتاده بودند و هم در عين حال نمي توانستند بفهمند واقعا در ايران چه مي گذرد، دچار سوء تفاهم هايي بزرگ تركردند. نتيجه، آغاز دور جديدي از توطئه عليه ايران اسلامي بود كه اين بار هدفي جز تعقيب آدرس هايي كه از داخل ايران بيرون رفته بود نداشت. آمريكا تصميم گرفت به راهي برود كه دوستان داخلي اش پيشنهاد مي كردند چرا كه تصور مي كرد اين بار اتفاقي در ايران رخ داده كه پيش تر سابقه نداشته است. نخستين آدرس غلطي كه در سال 88 از ايران بيرون رفت اين بود كه رخدادهاي پس از انتخابات يك بحران ساختاري است و مكانيسم هاي تعبيه شده درون ساختار نظام جمهوري اسلامي كه در گذشته عموما در مهار بحران ها موفق عمل كرده، اين بار توان جمع كردن اوضاع را ندارد. خصوصا رفتار برخي از افراد كه در تقسيم بندي هاي سياسي داخلي ايران پيروان نظام و امام (ره) خوانده مي شدند و عدم تبعيت مكرر آنها از تكليفي كه به روشني از آن خبر داشتند، طرف غربي را دچار اين سوء تفاهم كرد كه آن دوراني كه بحران ها درايران نيامده مي رفتند گذشته است و ايران در سطح سياسي دچار بحراني شده است كه اين بار زماني طولاني دوام خواهد آورد. صف كشي خواص در مقابل يكديگر و مخصوصا اينكه كساني به خاطر بغض ناحقي كه از دولت به عنوان طرف پيروز در انتخابات در دل داشتند، جلوي اصل نظام ايستادند، دشمن را به اين نتيجه رساند كه آنچه در ايران خراب شده به آساني قابل بازسازي نخواهد بود. به طور طبيعي نتيجه اي كه دشمن از اين اوضاع گرفت اين بود كه به جاي تعامل با نظام بايد انرژي خود را صرف افزايش به هم ريختگي دروني آن بكند. اين آدرس فقط زماني كه غربي ها دريافتند (مثلا در مذاكرات هسته اي) اوضاع در ايران نه فقط از كنترل رهبري خارج نشده بلكه بيش از هر زمان ديگري تحت اختيار ايشان است، تا حدودي تصحيح شد. آدرس غلط دوم از درون جامعه سياسي و برخي نهادهاي تصميم ساز بيرون رفت. اين آدرس غلط دو جنبه داشت. اول اينكه با مشاهده برخي اختلاف نظرهاي داخل نظام درباره طيفي از موضوعات مهم و استراتژيك گرفته تا مسائل دم دستي و پيش پا افتاده، غربي ها به اين نتيجه رسيدند كه سيستم تصميم سازي استراتژيك ايران دچار اختلال شده و به قول خانم كلينتون ايران قادر به اتخاذ تصميم هاي بزرگ نيست. جنبه دوم خطرناك تر بود. طرف هاي غربي در چند ماه اول پس از انتخابات، با رصد برخي اظهارنظرهاي خاص از درون ايران كه مثلا پي درپي نسبت به مذاكره سطح بالا با آمريكا ابراز تمايل مي كرد يا تاكيد مي كرد كه فلان پرونده خاص حاضر است شروطي آسان گيرانه وضع كند، به اين نتيجه رسيدند كه ايران براي حل مشكلات داخلي خود موضع خود در خارج را نرم كرده و بسا حاضر است برخي خط قرمزها را تعديل كند يا حتي امتيازهايي بدهد.غافل از آن كه اين پيشنهادها در چارچوب تعريف شده نظام ارائه مي شد. مثلا مورد مربوط به پيشنهاد وين را در نظر بگيريد. چرا غربي ها تقاضاي اصلاح پيشنهاد وين از جانب ايران را به منزله رد آن تلقي كردند و گفتند كه ايران بايد عينا همان چيزي را كه از جانب غرب ارائه شده بپذيرد. اصلاحات مورد نظر ايران اصل مكانيسم مبادله را كه قلب پيشنهاد وين بود مي پذيرفت و فقط براي عملي شدن آن تضمين هايي مطالبه مي كرد. يك جواب براي اين سوال كه اطلاعات كنوني نشان مي دهد كاملا درست است اين است كه غربي ها با مشاهده وضعيت داخلي خاص ايران به اين تحليل رسيده بودند كه اگر سرسختي كنند و فشار بياوردند ايران پيشنهاد آنها را عينا خواهد پذيرفت و بر روي موضع خود پافشاري نخواهد كرد. آدرس غلط سوم اين بود كه غربي ها تصور كردند اجماع داخلي در ايران خصوصا پشتيباني مردم از هدف گذاري هاي استراتژيك نظام تضعيف شده و ايران ديگر از پشتوانه مردمي گذشته براي ايستادن روي مواضعش برخوردار نيست. علت اينكه طرف غربي درستي چنين آدرسي را پذيرفت جز اين نبود كه در ماليخولياي دوستان سبز پوشش در داخل ايران شريك شده بود و هيچ راهي هم براي ارزيابي مستقل ادعاهاي بي ربط آنها نداشت. از مقطعي به بعد، غربي ها با مشاهده چند فقره سطل آشغال سوخته در خيابان هاي تهران و پشت بند آن درشت گويي هاي يكي دو نفر جوزده كه خود را «رهبران انقلاب سبز» ايران مي خواندند، پشت سر هم براي خلايق رهنمود صادر مي كردند و از پيروزي هاي بزرگ در آينده نزديك خبر مي دادند، فكر كردند كه به راستي ديگر از آن اجماع داخلي پولادين كه مهم ترين سرمايه نظام براي مقاومت در مقابل زياده خواهي هاي آنها بوده، چيز زيادي باقي نمانده است. علاوه بر اين، طرف غربي تا حدودي متقاعد شده بود كه اين وضعيت يك الگوي تاريخي مهم در رفتار ملت ايران را تغيير داده و آن هم اين است كه داخل اين بار در اثر فشار خارجي نه فقط متحد نخواهد شد بلكه هرگونه فشار مستقيما بحران هاي موجود در روابط مردم و نظام را بيشتر خواهد كرد و آنها را در مقابل هم قرار خواهد داد؛ در حالي كه در گذشته همواره اينگونه بوده است كه هرگونه فشار خارجي بلافاصله به كمرنگ و بلكه محو شدن مرزبندي هاي داخل ايران مي انجاميد و همه جناح ها و افراد صرف نظر از ميزان مخالفتشان با يكديگر در مقابل دشمن خارجي متحد مي شدند. دقيقا همين آدرس غلط بود كه آمريكايي ها را به سمت تلاش براي اعمال تحريم هاي جديد عليه ايران و تشديد تهديدهاي لفظي در مورد حمله نظامي به ايران سوق داد. تا همين چند ماه پيش استراتژيست هاي متخصص در امور ايران در واشينگتن و جاهاي ديگر به صراحت مي گفتند كه توان مقاومت ايران در مقابل فشارها به دليل از دست رفتن اجماع داخلي تا حدود زيادي ضعيف شده، پس اگر غرب به نحو هوشمند فشارهاي خود را افزايش دهد قادر خواهد بود در زماني كوتاه «از داخل ايران» نتيجه بگيرد. قطعنامه 1929 مستقيما محصول همين تحليل است. اين فهرست را مي توان تكميل تر و دقيق تر كرد. اما نكته اينجاست كه وقتي مي دانيم طرف غربي دچار اشتباه محاسبه است و بر مبناي محاسبات اشتباه خود دائما تصميم هاي اشتباه مي گيرد، آيا كاري فوري تر از اين هست كه اين اشتباهات تصحيح شود؟ سخنان حكيمانه رهبر بصير انقلاب اسلامي در انتهاي هفته گذشته شايد موثرترين و مهم ترين تلاشي است كه در ماه هاي گذشته صورت گرفت تا آدرس هاي اشتباهي كه از مجاري مختلف در ذهن غربي ها راه يافته و جاي گير شده بود، اصلاح شود. در وهله اول، فرمايشات رهبري نشان مي دهد كه بر خلاف آنچه غربي ها تصور كرده اند «توان جمع كنندگي» نظام نه فقط آسيب نديده بلكه قدرتمندتر هم شده است. در مرحله بعد، تاكيد رهبري بر اينكه اختلافات بايد حد و مرزي داشته باشد و اصرار به آتش افروزي و سوء تفاهم درست كردن خلاف شرع است به غربي ها نشان داد كه نبايد وزن مشاجرات ميان افراد و گروه ها را بيش از آنچه هست محاسبه كنند و مهم تر از اين معياري فراهم كرد تا در آينده بتوان درباره كارنامه افراد قضاوت كرد. مهم تر از اينها، سخنان رهبري هشداري بود به همه آنها كه تصور مي كنند با اظهارات خلاف اصول مي توانند دكاني براي خود دست و پا كنند. رهبري تاكيد كردند كه هيچ يك از اصول و ارزش هاي انقلاب اسلامي تغيير نكرده است و ضرورتي هم به تغيير آنها نيست. مثلا درباره موضوع آمريكا آرام آرام سوء تفاهم ها در حال عبور از حد معقول بود و آمريكايي ها به اين باور رسيده بودند كه در داخل ايران خبري است. سخنان صريح رهبري در اين باره كه قصدي و اراده اي براي مذاكره با آمريكا وجود ندارد، توهم هرگونه اثرپذيري از فشارها در داخل ايران را براي غربي ها از بين برد. اكنون و با وجود اين رهنمودهاي روشن، ارسال آدرس هاي غلط به دشمن بسيار دشوارتر شده است. يك كار بسيار مهم اين است كه مسئولان و متوليان امور، يك بار بنشينند و محاسبه كنند كه اقدامات آنها در يك سال گذشته چه آدرس هايي به دشمن ارسال كرده و اين آدرس ها تا چه حد درست بوده است. و بعد از خود بپرسند آيا روا بوده است كه به دليل اختلافات داخلي، دشمني را كه اساسا فرقي ميان اين مسئولان نظام قائل نيست، به طمع بيندازند؟ رسالت:مسائل اساسي امروز ما «مسائل اساسي امروز ما»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد کاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد؛روانشناسان معتقدند اگر کسي قادر باشد فشار رواني برخود را درست مديريت کند ، مي تواند جلوي بيماري افسردگي را بگيرد. ملت ما طي يکصد سال اخير همواره مورد هجوم و فشار رواني دشمن براي دست کشيدن ازوحدت و همگرايي بوده اند. ملت ايران در نهضت مشروطيت با وحدت توانستند بر استبداد داخلي و استعمار خارجي غلبه کنند و مطالبات خود را که همانا بسط عدالت و آزادي و تضمين پيشرفت و ترقي کشور بود مطرح کنند. اما دسيسه هاي دشمن و جنگ رواني بي امان قدرتهاي جهاني و دربار، آنها را به واگرايي انداخت. رهبران نهضت نتوانستند فشار رواني وارد برخودشان ومردم رامديريت کنند. فشار وارد تا درجه اي مي رسيد که “ نوعي تنافر” در بين رهبران نهضت و نيز لايه هاي مياني ايجاد مي شد. اين فشار آنها را به وادي” افسردگي سياسي “ مي انداخت. در اين وادي هيچ کس حال دفاع از نظام و مردم را پيدا نمي کند . طرفين دعوا به هيچ عنوان رضايت نمي دادند ديگري تفوق پيدا کند لذا علي رغم تمايل و اعتقادات خود رضايت به طرفي مي دانند که نمي خواهد سر به تن هيچ کدام از آنها باشد. براي همين رهبران نهضت به راحتي به چوبه دار سپرده مي شدند و يا به حبس محکوم مي شدند و يا طوري منزوي مي شدند که هيچ کس حاضر نمي شده يادي از آنها بکند. ازدل همه اين حوادث تلخ يکباره يک ديکتاتوري سربرمي آورده که حداقل دودهه با استظهار به پشتيباني اجانب مملکت را اداره مي کرده است. برسر نهضت مشروطه و نهضت ملي شدن صنعت نفت همان رفت که در سطور پيشين گفته آمد. انقلاب اسلامي ايران با اين پديده يک برخورد موفق و درخور ستايش داشته است. جايگاه ولايت فقيه در نظام و نقش او در مديريت فشارهاي رواني بر ملت و رهبران و مسئولان کشور همواره مانع از واگرايي بوده است. ولي فقيه در مرکز ثقل مديريت وحدت و همگرايي ملت ومسئولان است و فشارهاي رواني را با علم ، عدالت ، شجاعت و تدبير درست مديريت کرده است. عصر چهارشنبه هفته گذشته مقام معظم رهبري در ديدار مسئولان نظام مسائل مهمي را مطرح فرمودند. طي يکسال گذشته دشمن همواره بر شدت حملات رواني و رسانه اي خود افزوده است. هدف از اين فشارها فعال کردن شکاف ها و گسل هاي سياسي ، اجتماعي و فرهنگي، براي ايجاد يک زلزله سياسي10 ريشتري است که همه ارکان نظام را ويران کند و موج واگرايي را تاجايي هدايت کند که مردم با افسردگي سياسي که پيدا مي کنند به همه چيز و همه کس بدبين شوند.هدف دشمن زدن تير خلاص به اعتماد مردم به انقلاب و نظام است. رهبر انقلاب در ابتداي بحث خود پيرامون شان ماه مبارک رمضان و فلسفه توبه و انابه به خداوند متعال همگان را به تقواي الهي دعوت فرمودند و نوعي آسيب شناسي از فشارهاي رواني دشمن عليه ملت و مسئولان را مورد بازخواني قرار دادند. معظم له شناخت اشکالات ، غفلتها و تقصيرها و قصورها را گام اول در توبه وانابه به درگاه خداوند متعال و بازگشت از “ راه و فکر و کار غلط “ دانستند و يک فهرست از وظايف و مسائل اساسي امروز ما را به شرح زيررونمايي فرمودند. 1 - ايجاد وحدت 2 - فرونشاندن آتش هاي اختلاف که در جامعه ايجاد مي شود 3- اصلاح ذات البين 4 - فروبردن خشم و پرهيز از نفرت 5 - فکرکردن به گسترش عدالت در جامعه 6- گرد آوردن کساني که به هر دليل از مجموعه برادران مومن جدا شده اند 7 - مراقبت از زير مجموعه ها و حوزه هاي تاثير گذار کلام و رفتار آنها رهبر انقلاب چشم بيدار انقلاب و نظام ماست و موارد فوق را مسائل امروز نظام ما در رسيدن به اهداف متعالي اسلام و انقلاب مي داند. چه خوب است در اين ماه مبارک به خود آييم و ببينيم آيا در ذهن و عقلانيت سياسي ما چنين مفهومي وجود دارد. گاهي خشم و غضب ما را به وادي اي مي برد که هم در فکر و هم درعمل و داوري به خطا مي رويم. قوه غضبيه ما توسط رسانه هاي دشمن با بزرگ نمايي اختلاف سلايق و علايق و عقايد، تقويت مي شود . آنها به طمع مي افتند و آن را تا رسيدن به درجه تنافر از هم مديريت مي کنند و اين درست همان ضربه اي است که به اعتماد عمومي و وحدت مسئولان وارد مي شود. مقام معظم رهبري براي مراقبت از اوضاع کنوني هشدار دادند: “ عده اي در حال آتش افروزي هاي سياسي ميان جناح ها و عناصر مختلف جناحها هستند ومقابله با اين تحرکات ازمصاديق بارز تقواي الهي است”. اگر ما افتخار اطاعت از رهبري را داريم بايد برمحاسبه آنچه برما گذشته به عقب برگرديم و ببينيم راه را از کجا غلط آمديم که اکنون گاهي در وادي دشمني ونفرت از هم سير مي کنيم. امروز بنا به آنچه که مقام معظم رهبري مي فرمايند تقواي الهي ايستادن در برابر آتش افروزي هاي سياسي کساني است که همگرايي و وحدت اصولگرايان را هدف قرار داده اند . اين کار نياز به مراقبت و معاتبه نفس دارد. اگر هر کس فکر کند در مرتبتي که ايستاده است هم درست عمل مي کند و هم درست فکر مي کند ، راه هر گونه اصلاح را مي بندد. همه بايد بدانيم حقيقت اصلي يک واقعيت خارج از ذهن ماست که تنها گوهر عقل مي تواند به کشف آن نايل شود. عقل ما را به صدق ، راستي ، انصاف ، حسن ظن ، گذشت ، کظم غيظ و.... فرا مي خواند .اگر به فراخوان او لبيک نگوييم شيطان به راحتي ما را به وادي ستم، بي انصافي ، سوء ظن ، نفرت و خشم و از آنجا به وادي دروغ و تهمت مي برد. اينها همه از عفونت خود خواهي و خودپرستي نفس است که جامعه اي را به تباهي و تبهکاري مي کشاند و همه تلاشهاي صادقانه صالحان و مومنان را براي رسيدن به جامعه نمونه اسلامي به تاخير مي اندازد. از خداوند بخواهيم دردهاي عفوني نفس ها را درمان کند و به نسخه اي که طبيب ما وولي ما در روز چهارشنبه گذشته براي درمان دردهاي امروز ما پيچيدند اعتماد نموده و به آن عمل کنيم. مردم سالاري:پيروي از رهبر و کارنامه جذب حداکثري و دفع حداقلي «پيروي از رهبر و کارنامه جذب حداکثري و دفع حداقلي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم ميرزا بابا مطهري نژاد است كه در آن مي‌خوانيد؛روز چهارشنبه هفته گذشته کارگزاران نظام مهمان افطاري رهبري بودند و مقام معظم رهبري سخنان مهمي را در اين جمع ايراد فرمودند که در رسانه هاي روز پنچ شنبه منعکس شد.سخنان رهبري به مباحثي چون حمله آمريکا به ايران، وحدت و اتفاق نظر و عملکرد مسوولا ن حول محور آرمان هاي انقلا ب اسلا مي و مذاکره با آمريکا اختصاص داشت. در حوزه وحدت و اتفاق نظر عملکرد حول محور آرمان هاي انقلا ب و نظام اسلا مي به چند موضوع مغفول مانده از جمله: گسترش عدالت، فروبردن خشم، اصلا ح ذات البين، ايجاد وحدت، فرونشاندن آتش هايي که در جامعه ايجاد مي شود و گردآوردن کساني که به هر دليل از مجموعه برادران مومن جدا شده اند از ابعاد مهم تقوا برشمردند و تاکيد کردند اين موارد از جمله مسائل اساسي امروز ما نيز هست و برجذب حداکثري و دفع حداقلي به عنوان يک سياست اصولي و اساسي با ميزان و معيار ارزشها تاکيد مجدد داشتند. همه فرازهاي سخنان رهبري در اين نشست،مهم بوده و وظيفه رسانه هاست که به بسط و تحليل و تبيين آن در مصاديق حيات اجتماعي، فرهنگي و سياسي اهتمام ورزند.نگارنده در ظرفيت اين يادداشت نگاهي خواهم داشت به موضوع «جذب حداکثري و دفع حداقلي». جاذبه و دافعه به قول شهيد مطهري در کتاب ارزشمند جاذبه و دافعه علي (ع) يک قانون عمومي حاکم برسرتاسر نظام آفرينش است و انساني که جاذبه و دافعه نداشته باشد، انسان نيست بلکه مانند سنگي است در ميان انسانها و هم آن بزرگوار مي فرمايند که جاذبه تنها، به سازش و عمل منافقانه منتهي مي شود و دافعه تنها،هم دشمن ساز است، پس بايد هم جاذبه و هم دافعه در عمل انساني وجود داشته باشد. به يقين ديدگاه رهبري در جاذبه و دافعه، فراتر از جاذبه و دافعه فردي است، و روح حاکم بر اين تاکيد جاذبه و دافعه حکومتي و حاکميتي است بين نهادهاي اجتماعي، احزاب، گروه هاي فکري و نهادهاي قدرت، چون تاکيد دارند بر محوريت ارزش ها و اصول و بالا ترين ارزش و اصل در نظام اسلا مي، سند مهم و اساسي قانون اساسي است و اشاره معظم له، جذب حداکثري احزاب، گروه ها، تشکل ها، نهادها واشخاصي است که به قانون اساسي اعتقاد دارند و دفع حداقلي، اقليتي که قانون اساسي را به عنوان منشور وفاق نمي پذيرند. اما وقتي بحث جذب حداکثري به اين معنا مطرح مي شود، روش جذب نمي تواند مشابه جاذبه هاي ميان فردي و حتي گروهي باشد، بايد روش هاي جاذبه را حاکم کرد و به آن ملتزم بود. روش جاذبه هاي جمعي يعني اين که احزاب، گروه ها،نهادها و افراد معتقد و ملتزم به قانون اساسي آزاد باشند به يک اندازه از ظرفيت هاي رسانه اي و اطلا ع رساني جامعه بهره مند شده و ديدگاه و قرائت خود را از مسائل اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي وحتي قرائت خود را از بند بند قانون اساسي مطرح کنند و شهروندان را از ديدگاه خود آگاه ساخته و در جهت اقناع و ترغيب آنان برآيند و در رويدادهاي ا� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 343]