نوآوري و شكوفايي در شعر آييني/37اسماعيل آذر:مهم‌ترين لازمه نوآوري در شعر آييني داشتن پشتوانه علمي است

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: نوآوري و شكوفايي در شعر آييني/37اسماعيل آذر:مهم‌ترين لازمه نوآوري در شعر آييني داشتن پشتوانه علمي است
گروه ادب: مهمترين لازمه نوآوري در شعر آييني، داشتن پشتوانه علمي است، شاعري كه تاريخ را خوانده و با مضامين تاريخي آشناست دچار انحراف نمي‌شود و ديگران را نيز به اشتباه نمي‌اندازد.
«اسماعيل آذر» مديرگروه كارشناسي‌‌ارشد زبان و ادبيات‌فارسي واحد علوم و تحقيقات دانشگاه آزاد اسلامي، در گفت‌و‌گو با خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) با بيان اين مطلب گفت: اگر شاعر بخواهد بدون پشتوانه علمي مضاميني را اضافه يا كم كند، ممكن است مغاير با اصل حرفي بزند و ايجاد شبهاتي كند.

او ادامه داد: طبعا هر هنري نيازمند تحول و دگرگوني است، ادبيات آييني هم از اين گفتار جدا نيست و همه آحاد جامعه مايلند، مضامين و گفته‌هاي ديني خود را از طريق هنر درك كنند، آن هم هنري كه تازگي در آن باشد و بر دل بنشيند.

مترجم «خلاصه شاهكارهاي ادبي جهان» افزود: هنر ادبيات، از همه هنرها به آيين نزديك‌تر است و ما در طول تاريخ چه در زبان عربي و چه در زبان فارسي شاهد اوج شعرهايي با اين مضامين بوده و هستيم.

اين استاد دانشگاه گفت: در زبان فارسي شاعران بسياري داريم كه همه عمر خود را در كار شعر آييني گذاشته‌ و سعي داشتند، اعتقادات ديني و آييني خود را تحت عنوان مراثي، مدايح، منقبت‌ها و حتي ترجمه‌ها عرضه كنند، چنان كه بسياري از شاعران، قرآن و نهج‌البلاغه را به صورت شعر منظوم كرده‌اند.

خالق اثر «يك گام با منوچهري دامغاني» تصريح كرد: در زبان‌فارسي از «كسايي مروزي» رسم شد كه جوهره مباني و مسائل آييني را در شعر تبليغ و بيان كنند، مروزي در هزار سال پيش آغازگر اين راه بود و حضرت سيد‌الشهداء(ع) را در شعر خود به زيبايي وصف كرد، از كسايي مروزي تا ايرج ميرزا كه يكي از زيباترين مرثيه‌ها را پيرامون حضرت سيد‌الشهداء(ع) سروده، تمام شاعران بدون استثنا، خدا، پيامبر و ائمه(ع) را به گونه‌ه‌اي هنري در شعر توصيف و ترسيم كردند، كه بسيار هم مورد توجه قرار گرفت.

دكتر آذر گفت: اين مرثيه يكي از تأثيرگذارترين متنهاي آييني است كه «ايرج ميرزا» براي حضرت «سيد‌الشهدا (ع) گفته است، بنابراين وقتي خواننده‌اي شعر او را مي‌خواند، اگر اهل تقوا باشد، تأثير مي‌گيرد.

نويسنده كتاب «ميراث عشق» گفت: مثال آشكار نو‌آوري در ادبيات آييني، شعر محتشم كاشاني تحت عنوان «باز اين چه شورش است» مي‌باشد، تمام شور اين شعر در همان بيت اول است، كه شاعر تمام عالم را در سوگ حضرت سيد‌الشهدا(ع) شريك مي‌كند، اين شعر در نوع خود نوآوري بزرگي محسوب مي‌شود و به عنوان يك آوانگارد در شعر فارسي مطرح و نوعي عرضه زيبا از آيين است كه از آن پس، نيز بسيار مورد استفاده قرار گرفت.

اين استاد ادبيات دليل استقبال از شعر آييني توسط شاعران و مخاطبان را چنين دانست: دليل اينكه مخاطب فارسي زبان و شاعران از برخي شعرهاي آييني استقبال مي‌كنند، اين است كه شاعر بدون هيچ چشمداشت دنيوي، تنها براي دل خود و با نيت خالص به سرودن شعر پرداخته، به همين دليل شعرش مورد توجه قرار مي‌گيرد.

او در مورد چگونگي رسيدن به نوآوري در شعر آييني گفت: براي رسيدن به نوآوري در شعر آييني اولا هنر بايد، هنري پيشرو باشد، يعني هنري باشد كه تقليد در آن نباشد، دوما ذات آن هنر با ذات روزگار و زبان هماهنگ باشد، و سوما مخاطب بتواند با آن‌چه كه در قالب هنر گفته مي‌شود، ارتباط برقرار كند و از آن تأثير بگيرد، اگر اين سه عنصر را در ساختار قالب هنري شعر رعايت كنيم نوآوري صورت مي‌گيرد.

اين شاعر در مود استفاده شاعران آييني از قالب‌هاي كلاسيك گفت: اين درست كه شاعران آييني بيشتر تمايل به استفاده از قالب‌هاي كلاسيك دارند تا قالب‌هاي نو و آزاد، اما آن‌چه مهم است، قالب نو نيست، بلكه حرف نو زدن مهم است، مگر نظامي در قالب كهن مخاطب را به شگفتي وا نمي‌دارد و سراسر حرف نو نمي‌زند، ما در شعر آييني اكنون گرفتار قالب نيستيم، ما گرفتار مضمون هستيم و بايد نوع نگاه به محتوا را تغيير دهيم.

اسماعيل آذر در پايان گفت: تاكنون در هر دو حوزه داستان و شعر آييني به نوآوري‌هايي رسيده‌ايم، اما كافي نيست و بايد همواره در تلاش براي نوآوري‌هاي بهتر و جديدتر باشيم.
چهارشنبه 19 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]