معلم به كودك جرأت و شهامت مى دهد

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: معلم به كودك جرأت و شهامت مى دهد
فاطمه نيك جودر گذشته اساساً «كودك خوب» به كودكى گفته مى شد كه هميشه در گوشه اى آرام و ساكت نشسته و از سؤال كردن و سخن گفتن خوددارى مى كرد و در مقابل «كودكى» كه داراى جنب و جوش بوده و به بازى و تحرك مى پرداخت و با سؤال هاى مكرر بزرگترها را خسته مى كرد مى گفتند: كودك فضول و شيطانى است. ولى تعليم و تربيت نوين آشكار كرد كه كودك اولى معيوب است و كودك دومى برخوردار از سلامت و تندرستى كامل. دانشمندان تربيت مى گويند «زنده» به كسى گفته مى شود كه از تحرك و پويايى برخوردار باشد.تحرك بدنى خود نشانى از سلامت و تندرستى تن است و به موازات اين تحرك بدنى، كودكانى كه بيشتر از ديگر كودكان سؤال مى كنند بيش از ديگران از سلامت روح و فكر بهره مند هستند.در واقع سؤال كردن نشانى از درك و فهميدن است و كودكى كه سؤال نمى كند از اين درك و فهم محروم است.براساس طرز تفكر غلط در گذشته، بچه ها خجول و كمرو بودند زيرا هرگاه اراده مى كردند از بزرگترها چيزى بپرسند، به آنها گفته مى شد كه سؤال نكنيد اين بى ادبى است.امروزه هم اينگونه كودكان وقتى به مدرسه مى روند، در مدرسه هم از سؤال كردن خجالت مى كشند. به طورى كه حتى بچه ها از خواندن انشا خوددارى مى كنند و جرأت اين كه نوشته خود را در برابر همشاگردى هاى خود بخوانند ندارند.در محيط خانوادگى پدرها و مادرها نقش بسزايى در رشد فكرى كودكان به عهده دارند. پدران و مادران عاقل با پاسخگويى به سؤالات فرزندان، راه و روش فكر كردن را به فرزندان خود انتقال مى دهند.دومين محيطى كه مى تواند زمينه رشد فكرى را براى كودكان فراهم كند، مدرسه، كلاس درس و معلم است و به اعتقاد ما «معلم» اين قدرت و توان را دارد كه شاگردان را از نظر فكرى پرورش دهد.هيچكس همانند معلم نمى تواند جرأت و جسارت را در شاگرد به وجود آورد. وقتى معلمى به شاگردى بگويد تو درك مى كنى و تو مى فهمى، اين جمله ها همانند جان دادن به شاگرد است به نحوى كه او با شنيدن اين جملات اعتماد به نفس پيدا كرده و جرأت و توان به دست مى آورد.بنابراين معلمان بايد توجه كنند كه هنر معلمى اين نيست كه معلم فقط به تدريس بپردازد بلكه بزرگترين رسالت و وظيفه مهم معلم اين است كه شاگرد را پرورده ساخته و استعدادهاى درونى او را استخراج كند. شوق و ذوق زندگى را در او بيدار سازد.نهال اميد را در دل و جان شاگرد بكارد و به او اعتماد و اطمينان ببخشد. راه صحيح زندگى كردن را به او نشان دهد و فكر و ذهن او را به كار بيندازد و روحيات انسانى را در او تقويت نمايد و اگر با برخى از روحيات غيرانسانى آشنا شده، او را بازسازى كند.به اعتقاد ما درس دادن، بهانه اى بيش نيست. شاگرد به بهانه درس خواندن به مدرسه مى رود تا در پرتو (معلم) خود را بسازد و در مراتب روحى و اخلاقى همانند معلمش، انسانى نمونه و والا شود.
سه شنبه 18 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]