انبه ميوه‌اى براى تقويت بينايي

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: انبه ميوه‌اى براى تقويت بينايي
ارتفاع درخت انبه ممكن است به 40 - 35 متر برسد. برگ‌هاى نوى آن تقريبا به رنگ سرخ روشن مى‌باشد كه به محض رشد كامل به رنگ قهوه‌اى براق تيره‌اى در مى‌آيند. در زمان شكوفايى گل‌هاى سفيد كوچك ، رايحه‌اى دلپذير همانند گل يخ در فضا مى‌پيچد. پس از ريختن برگ‌ها ، ميوه‌هاى درخت بعد از گذشت از سه تا شش ماه خواهند رسيد. ميوه انبه هنگام رشد كامل از روى درخت و روى ساقه‌ها آويزان مى‌شود و ممكن است وزن آنها به 2 كيلوگرم برسد.ميوه‌هاى انبه داراى رنگ‌هاى متنوعى هستند، سبز ، زرد ، قرمز يا تركيبى از اين رنگ‌ها. نوع رسيده آن با پوست داراى رايحــــــه خوشايندى مى‌باشد. در ميان اين ميوه هسته تخت مستطيل شكلى وجود دارد كه بسته به نوع آن مى‌تواند رشته‌دار يا صاف باشد. داخل پوسته كه يك ميلى‌متر ضخامت دارد يك مغزى به ضخامت كاغذ وجود داردكه دانه درون آن قرار گرفته است. گفته مى‌شود انبه رايج ترين ميوه تازه‌اى است كه سرتاسر جهان مصرف مى‌شود.

در فارسى به اين ميوه انبه گفته مى‌شود و اعراب آن را انبج خوانده‌اند. در كتب قديمى‌موانبه نيز ذكر شده است. زادگاه اوليه انبه هندوستان و نواحى استوايى است و اكنون در بلوچستان نيز مى‌رويد. در نواحى استوايى درخت انبه چندين بار در سال بار مى‌دهد. نام اين ميوه را در Vedas آيين هندو كه 4000 سال قبل از ميلاد نوشته شده به نام غذاى اشراف زادگان مى‌توان يافت. نام اين ميوه از واژه man-kay گرفته شده كه اين كلمه هنگام كشف هند غربى توسط پرتغالى‌ها به صورت manga تغيير يافت. امروزه انبه به عنوان يك درخت ميوه در مناطق گرم استوايى و آب و هواى نيمه حاره‌اى در شمال ، جنوب و مركز آمريكا ، كارائيب ، جنوب و مركز آفريقا ، فيليپين و استراليا به مقدار زيادى كشت مى‌شود. رايج‌ترين گونه انبه در كشور هند Alphonso است كه به نام شاه انبه معروف هستند، گفته مى‌شود. اين ميوه به راحتى پرورش يافته و اكنون بيش از 1000 گونه انبه يافت مى‌شود.

خواص انبه

اعتقاد بر اين است كه انبه‌ها موجب آرامش روده‌ها در هضم مى‌شوند. در كشور هند از انبه براى جلوگيرى از خونريزى ، تقويت قلب و منفعت‌هاى مغزى مورداستفاده قرار مى گيرد. به سبب آهن فراوان در انبه ، از آن براى درمان كم خونى بهـــره مى‌برند. انبه حاوى اوروشيول است اگرچه مقدار آن بسيار كمتر از پيچك سمى‌مى‌باشد. بعضى افراد در اثر لمس پوست يا شيره آن دچار التهاب پوست شده‌اند. از ميوه و پوست انبه علاوه بر ترشى و مربا عصاره‌اى مى‌سازند كه داراى اثرات قابض است.

غرغره اين عصاره ، مخلوط با كمى‌آب جهت درد گلو و اورام لوزتين به كار مى‌رود. پوست انبه داراى 15 تا 18 تانن است و يك قاشق چايخورى كوبيده آن دو مرتبه در روز براى معالجه اسهال كافى است. صمغ اين درخت كمى‌در آب حل مى‌شود و از انواع صمغ عربى است. ميوه انبه ابتدا گس و بعد ترش و در اثر زياد ماندن در روى درخت ، كم‌كم شيرين مى‌شود. ميوه انبه بوى خوشى شبيه انبر دارد. مقوى جسم و روح و اعضاى دستگاه گوارش است. انبه، كليه و مثانه را تقويت مى‌كند و براى بهبود سرفه، تنگى نفس ، انواع سردرد ، اسهال و دردهاى قولنجى مفيد است و عطش را رفع مى‌كند و براى چاق شدن افراد لاغر مفيد بوده، ادرار‌آور و ملين است و مربا و ترشى انبه براى تقويت معده مفيد است.انبه يكى از منابع غنى ويتامين A است. همچنين داراى مقادير كافى ويتامين C، ويتامين B، پتاسيم، كلسيم و آهن است. ويتامين A در تقويت بينايى چشم و حفظ سلامتى دندان‌ها، پوست، استخوان، غشاهاى مخاطى و بافت‌هاى نرم بدن نقش مهمى‌دارد.

روش‌هاى خوردن انبـه

انبه‌ها عموما بسيار آبدارند و خوردن آنها بسيار كثيف‌كننده مى‌باشد. بنابراين انبه‌هايى كه به مناطق معتدل صادر مى‌شوند همانند بيش‌تر ميوه‌هاى گرمسيرى به صورت نيمه رسيده چيده مى‌شوند. اگرچه آنها توليد كننده اتيلن هستند و در طول حمل و نقل مى‌رسند، به ندرت به اندازه نوع تازه داراى آب يا طعم هستند.

انبه رسيده داراى پوست نارنجى ، زرد يا مايل به قرمز مى‌باشند. براى اينكه انبه پس از خريد همچنان به رسيدن ادامه دهد لازم است در جاى خنك و تاريك ولى نه در يخچال نگهدارى شود. يخچال جريان رسيدن انبه را به تاخير خواهد انداخت. يك راه ساده براى خوردن انبه‌اى درشت، طبق روال آن استفاده از چاقو است.در آغاز قسمت پوست را جدا نموده سپس آن‌را تقسيم كرده و با چاقو تكه‌هاى كوچك آن را بخوريد. قسمت‌هاى بيش‌ترى از پوست را جدا كنيد تا به مقدار بيش‌ترى از گوشت ميوه دسترسى پيدا كنيد. وقتى آخرين قسمت را مى‌خوريد، يعنى زمانى كه پوست ديگرى در ميوه براى نگهداشتن وجود ندارد منتظر خيس شدن دستهايتان باشيد. در مكزيك و گواتمالا برشهاى انبه را با پودر فلفل قرمز و يا نمك مى‌خورند.

در هندوستان انبه كال را با پودر فلفل قرمز و يا نمك مى‌خورند و در فيليپين انبه كال را با نوعى رب شور به نام bagoong كه از ماهى يا ميگو تهيه مى‌شود، مى‌خورند.

نكات مورد توجه

- زياده روى در مصرف انبه براى افرادى كه طبع گرم دارند، مضر است.

- مصرف انبه به خصوص ترشى آن با معده خالى ، ايجاد ناراحتى معده مى‌كند. بنابراين بهتر است آن را بعد از غذا و ترشى آن را همراه با غذا ميل كرد.

- پوست انبه را قبل از خوردن جدا كنيد ، زيرا بعضى افراد نسبت به آن حساسيت دارند.
دوشنبه 17 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 505]