اقتصاد - وزارت جهاد كشاورزي يا مديريت مصرف

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: اقتصاد - وزارت جهاد كشاورزي يا مديريت مصرف
اقتصاد - وزارت جهاد كشاورزي يا مديريت مصرف

عبدالحسين طوطيايي*: در روزهاي پاياني سال 86 خبري از يكي از مسوولان وزارت جهاد كشاورزي از طريق رسانه‌ها نقل شد كه تعرفه واردات اقلام مختلف ميوه كاهش يافته است و بنابراين مردم دغدغه‌اي براي ميوه شب عيد خود نداشته باشند.... درسال‌هاي اخير بسيار ديده شده در مقاطعي كه كالاهاي عمده غذايي (مانند مرغ و...) با كمبود و يا افزايش قيمت روبه‌رو شده است وزير محترم وزارت جهاد كشاورزي و همكارانشان بلافاصله در ستاد توزيع نقش فعالي مي‌گيرند تا ثابت كنند بيش از آنكه در اردوگاه توليدكنندگان خيمه زده‌اند تمايل دارند كه عهده‌دار فعاليت‌هاي بازرگاني باشند. هنوز آثار و عوارض خشكسالي در سال جاري خود را در سبد كالاهاي اساسي نمايان نكرده بود كه تعرفه واردات 63 قلم از فرآورده‌هاي مورد نياز مردم تا حد صفر كاهش پيدا كرد كه سهم بيشتري از اين اقلام را توليدات كشاورزي تشكيل مي‌دهند تا اين نيز ثابت شود كه دولت محترم به آوردن نفت در سفره‌هاي مردم پايبند است حتي اگر قرار باشد كه براي چنين سفره‌اي، فرآيند توليد و موجوديت توليدكنندگان آسيب‌‌پذير بخش كشاورزي كشور به چالش كشيده شود. آقاي اسكندري در مصاحبه‌هاي مختلف از يك طرف خبر مي‌دهند كه در سال 86 واردات محصولات كشاورزي به ترتيب 5/16 و 22 درصد كاهش و صادرات آنها به‌ترتيب 22 و 36 درصد و ضريب خودكفايي در دوره دولت نهم 94 درصد افزايش يافته است و از طرفي دولت محترم به بهانه خشكسالي لايحه‌اي به مجلس هفتم با قيد دو فوريت ارائه مي‌دهد تا قانون مصوب برنامه چهارم اقتصادي در جداول4 و 8 اصلاح و دولت اجازه يابد كه پنج ميليارد دلار ديگر از صندوق ذخيره ارزي برداشت نمايد. نمايندگان مجلس هفتم با توجيه روز‌هاي پاياني دوره خود، تصويب اين لايحه را براي مجلس خلف به وديعه نهادند تا از همين آغاز آنان را در برابر ديدگاه‌‌هاي توليد، مصرف و نقش درآمد نفت در زيرساخت اقتصادي كشور به قضاوت تاريخي بگذارندكه در آينده و بي‌هيچ تعارفي ارزيابي خواهد كرد. ترديدي ندارم صاحبنظران حوزه اقتصادي كشورمان چنين روند معكوسي از توسعه پايدار را با نگاه نگران و مسوولانه مورد نقد قرار مي‌دهند گرچه تاكنون هم اينگونه بوده است اما از زاويه فرآيند توليد كشاورزي نيز تصويب چنان لوايحي و اجازه بيشتر دادن به دولتي كه صرفا به آرام كردن مسكن‌وار تنش‌هاي معيشتي موجود مي‌انديشد تنها تاسف‌بار مي‌آورد و هر ناظر آگاهي را كه چشم به آينده بي‌نفت اين كشور دوخته است مي‌آزارد. بدون ترديد ماه‌عسل توليدكنندگان نفت در دنيا روزي نه چندان دور به پايان خواهد رسيد و حال كه در اين مرحله تكرار نشدني تاريخي، فرصت طراحي و باز‌سازي زيرساخت‌هاي توليد (به‌خصوص در بخش كشاورزي) وجود ندارد منطق حكم مي‌كرد كه صندوق دخيره ارزي در كشور ايجاد مي‌شد كه كليد آن با يك لايحه احساسي دولت و تعامل‌هاي جناحي مجلس باز نمي‌شد. اكنون منابع اصلي توليد كه اراضي كشاورزي باشند همچون گوسفند قرباني در دست مالكان و توليدكنندگان متزلزل آنان قرار دارند. اين صاحبان مردد لحظه‌اي به قرباني مظلوم خود مي‌نگرند و هنگامي در فضاي ترديد از بريدن گلوي آن منصرف مي‌شوند در يادآوري هزينه‌ها و مشكلات توليدي مي‌افتند كه تاب از توانشان در ربوده است و در مرور اين نتيجه به يكباره صداي بوق اتومبيل آخرين مدل همسايه قديمي كه زمين فروخته است آنان را به‌خود مي‌آورد. اين كشاورزان خود بازنشسته با شنيدن صداي بوق، درنگ را جايز ندانسته و كارد را با قاطعيت بر حيات قرباني مي‌كشند. آخر اينان تنها خود را مسوول نسل بعدي مي‌دانند. آقاي اسكندري! شما كه خود و دوستان معدودتان را طلايه‌‌دار توليد قلمداد كرده و به اين دليل بر اسب راهوار هدايت كشاورزي كشور به‌سمت اتوپياي خودكفايي نشانه گرفتيد آيا هيچگاه خود را مورد پرسش قرار نمي‌دهيدكه در صندوق ذخيره ارزي به دنبال چه چيزي هستيد؟ سير كردن شكم اين جامعه به كمك صندوقي كه تنها در يك بهار زودگذر مي‌تواند پر شود شايسته كار مدعيان و علمداران توليد نيست و از عهده هر كه هزينه كردن بداند برخواهد آمد.

پيامد هزينه از درآمد‌هاي فصلي و تكرار نشدني براي كاهش تعرفه واردات محصولات غذايي و...تنها تيز شدن كارد آن زمينداري است كه در برابر سيل واردات، ناگزير برگلوي قربانيش مي‌كشد. ناگزيرم به‌عنوان يك الگو از كشور‌هاي كوچك حاشيه خليج‌فارس مثال بزنم كه در ايام همين بهار زودگذر، صندوق‌هاي ذخيره ارزي از 100 تا هزار ميليارد دلار براي آيندگان خود ذخيره كرده‌اند. ما چه كرده‌ايم؟ آيا با فرافكني مشكلات مديريتي خود به گذشتگان (كه در مصاحبه‌هاي متعدد وزير جهاد كشاورزي مشاهده مي‌شود) و برداشت حاتم‌وار از صندوقي كه صداي كفگير به ته آن مي‌آيد مي‌توانيم خود را شواليه توليد قلمداد نماييم؟ آقاي اسكندري، در جاي جاي اين آب و خاك پرافتخار هزاران لاله از قطرات خون شهدايي رسته است كه زمين به دشمن نداده‌اند. چنين مردمي را وادار نكنيم كه از فرط گرسنگي با دست خود زمين به دشمن آيندگان اين مرز بوم كه سوداگران فعلي زمين هستند بدهند. برداشت از صندوق ذخيره ارزي براي قوت لايموت مردم از قامت برازنده توليدكنندگان برنمي‌آيد و اگر مردم را هم به‌خود مطمئن كنيم بدون ترديد آنها با وجود شكم‌هاي گرسنه‌شان از حيات اراضي خود نخواهند گذشت همان‌طور كه در گذشته بوده‌اند.
* عضو هيات علمي بازنشسته سازمان تحقيقات كشاورزي
دوشنبه 17 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 238]