حفظ اتحاديه اروپا به سبك فرانسوى

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: حفظ اتحاديه اروپا به سبك فرانسوى
«برج ايفل در شامگاه روز سى ژوئن غرق در مواج درخشان و پر تلالو نور به رنگ آبى و زرد بود؛ رنگ هايى كه نماد اتحاديه اروپا هستند. در اين روز از سران ۲۷ كشور عضو اتحاديه اروپا به علاوه ۱۷ كشور حاشيه درياى مديترانه دعوت به عمل آمده بود تا در آستانه فرا رسيدن روز باستيل در فرانسه در جشن و سرور به مناسبت آغاز به كار يك اتحاديه جديد براى مديترانه شركت كنند. طى شش ماه آينده كمتر از ۱۰ اجلاس و نشست بين المللى در جهان برگزار خواهد شد لذا به بيان مختصر فرانسوى ها به منظور آنكه نشان دهند كشورشان به صحنه تصميم گيرى ها در بطن اروپا بازگشته و نيكولا ساركوزى، رئيس جمهور فرانسه نيز رهبرى پر جنب و جوش و فعال و قادر به اصلاح امور است به آماده سازى طرح ها و برنامه هاى بزرگ خود براى دوره رياستشان بر اتحاديه اروپا پرداخته اند.» به گزارش ايسنا هفته نامه .اكونوميست در گزارشى درباره رياست شش ماهه فرانسه بر اتحاديه اروپا نوشته است: «اما از طرف ديگر راى اخير ايرلندى ها به معاهده ليسبون وضع را مختل و آشفته كرده است. اگرچه فرانسوى ها نيز به مانند ساير كشورهاى عضو اتحاديه اروپا به طور علنى اهميت اين حركت ايرلندى ها را ناچيز عنوان كرده اند اما دلهره و نگرانى اين كشورها را نسبت به راى دهندگان ايرلندى كه در تاريخ ۱۲ ژوئن به منشور معاهده ليسبون جواب منفى دادند، نمى توان ناديده گرفت و بر آن سرپوش نهاد و فرانسوى ها بيم آن دارند كه تلاش جهت سر و سامان دادن به اوضاع پيش آمده يعنى درست همان كارى كه ديگر كشورهاى عضو اتحاديه پس از رد اين معاهده از سوى مردم فرانسه و هلند در سال ۲۰۰۵ به انجام آن مبادرت ورزيدند در حقيقت فرصت ايجاد شده را بر باد دهد. تأخير در تصويب معاهده ليسبون همچنين به اين معناست كه اين آخرين دوره شش ماهه رياست فرانسه بر اتحاديه اروپا نخواهد بود و جمهورى چك از ژانويه آينده بر كرسى رياست دوره اى اتحاديه اروپا خواهد نشست. سران اتحاديه اروپا توافق كرده اند كه به منظور اعلام نظر قطعى دولت ايرلند پيرامون طرح ها و برنامه هاى مدنظر خود تا اكتبر آينده صبر كنند. اين در حاليست كه ساركوزى بر لزوم ادامه پروسه تأييد منشور قانون اساسى اتحاديه اروپا (معاهده ليسبون) توسط ديگر كشورهاى عضو اين اتحاديه تأكيد و پافشارى كرده است. همان طور كه انتظار مى رفت ساركوزى شخصا تصميم گرفته تا در تاريخ ۱۱ ژوييه (جمعه ۲۱ تير) به منظور شنيدن حرف و نظر ايرلندى ها به دوبلين سفر كند. وى بى ترديد اميدوار است كه از طريق جلب نظر سران اتحاديه اروپا جهت همكارى بيشترى درخصوص مسايلى كه نزد راى دهندگان عادى واجد اهميت است، مسايلى از قبيل بحران انرژى و محيط زيست، ترديد و نگرانى ايجاد شده بر سر موضوع رد معاهده ليسبون را به فرصتى مغتنم تبديل كند. نظرسنجى مؤسسه Eurobarometer در هفته گذشته حاكى از آن است كه تنها ۵۲ درصد شهروندان اروپايى عضويت كشورشان در اتحاديه اروپا را به صلاح كشورشان تلقى مى كنند، اين رقم در فرانسه تنها ۴۸ درصد است. اين در شرايطى است كه محبوبيت ساركوزى در كشورش به شدت افول كرده و طبق نظرسنجى مؤسسه BVA تنها ۳۱ درصد فرانسوى ها رئيس جمهور كشورشان را فردى توانا جهت احياى موتور اروپا ارزيابى مى كنند. اساسا به همين دليل است كه ساركوزى براى پيشبرد برنامه هاى هر چند كوچك اش از خود عزم و اراده نشان مى دهد. ساركوزى اظهار داشته كه «نه» مردم ايرلند در واقع نپذيرفتن يك نوع اروپايى بيش از حد تكنوكرات، فوق العاده ذهنى و گنگ است. برنامه هاى وى كه طى سخنرانى در تاريخ ۱۰ ژوييه در صحن پارلمان اروپا اعلام خواهد شد داراى ۴ ركن اصلى است كه عبارتند از انرژى، محيط زيست، مهاجرت و كشاورزى و همچنين يك ايده بزرگ يعنى تشكيل اتحاديه مديترانه يى. تنها اتفاق مهم و قابل توجه دوره رياست فرانسه بر اتحاديه اروپا برگزارى اجلاس مديترانه در پاريس در ۱۳ ژوييه آينده خواهد بود. اين رويداد در حقيقت آغاز رسمى پروژه اى است كه ساركوزى از همان روزى كه زمام امور را در كشورش در دست گرفت از آن حمايت و دفاع كرد. وى در ابتدا روياى پر طمع ايجاد اتحاديه اى را در سر مى پروراند كه بتواند بر همه عداوت ها و دشمنى ها غلبه كرده تا راه را براى تحقق روياى صلح و آرزوى بزرگتر تمدن هموار سازد. اما ساركوزى از آن موقع تاكنون با اجبار آلمان براى تعطيلى اين رويارى بزرگ مواجه بوده است. اكنون اين طرح ها در غالب پروژه اتحاديه اروپا مطرح است، پروژه اى كه اگرچه به لحاظ تئوريك اعضاى شمالى و جنوبى اتحاديه اروپا را داراى جايگاه و منزلتى برابر مى سازد اما در باطن صرفا همان ادامه روند بارسلونا است. اين پروژه شامل اهداف متوازن و معمولى ترى نيز هست كه پاكسازى آلودگى آب درياها و گسترش و توسعه توليد انرژى خورشيدى از جمله اين اهداف است.» اكونوميست در ادامه مى نويسد: «آيا اين بدان معناست كه اهداف و بلندپروازى هاى طولانى مدت اتحاديه مديترانه اى نقش بر آب شده است؟ آلن لروى، ديپلمات فرانسوى كه برنامه ريز اين اهداف و برنامه ها است معتقد است كه چنين تصورى ابدا درست نيست. وى در ادامه مى گويد اتحاديه اروپا كار خود را به صورت يك گروه متشكل از كشورهاى دارنده منابع زغال سنگ و فولاد آغاز كرد. به طور مثال چنانچه رئيس جمهور سوريه و نخست وزير اسرائيل كه اتفاقا هر دو قرار است در اجلاس ماه ژوييه حضور يابند با يكديگر ديدار كنند اين مسأله مى تواند به پيشرفت روند صلح كمك كند. با اين حال برگزارى اين نشست واكنش هاى تندى را به همراه داشته است. اغلب كشورهاى عربى از حضور اسرائيل در اين اجلاس ابراز نارضايتى و ناخرسندى كرده اند. معمر قذافى، رهبر ليبى پروژه اتحاديه اروپا را يك توهين خوانده و اعلام داشته كه در اين اجلاس حاضر نخواهد شد هر چند فرانسوى ها هنوز تصور مى كنند كه قذافى احتمالا در اين اجلاس شركت خواهد كرد. در اين ميان كشورهاى تركيه و الجزاير نيز به اين برنامه ها با ظن و ترديد مى نگرند. تركيه از مدت ها قبل نسبت به اجراى طرح هايى كه منجر به ناكامى آنها در پيوستن به اتحاديه اروپا شود، با شك و ترديد مى نگريسته است؛ مضافا بر اينكه كل پروژه اتحاديه اروپا از سوى برخى مقامات در برلين و بروكسل نيز رد شده است. همين امر چه بسا به نوعى باعث ايجاد شوق و انگيزه بيشتر جهت محقق شدن ديگر برنامه هاى فرانسه شود. مهمترين اين طرح ها كه شايد دشوارترين آنها تلقى شود همان حصول توافق در خصوص اعمال محدوديت به توليد آلاينده هاى كربن خواهد بود. اروپا قصد دارد خود را به عنوان يك الگو و سرمشق معرفى كند. توافقنامه اخير ميان فرانسه و آلمان در خصوص كاهش توليد آلاينده ها خود گامى رو به جلو بود. اما بين كشورهاى عضو اتحاديه اروپا به خصوص اعضاى جديد اين اتحاديه بر سر چگونگى ارزيابى و تخمين ميزان آلاينده ها و تقسيم سهم هر كشور در مسئوليت پاكسازى اختلافات عميقى وجود دارد. فرانسه علاوه بر اين پاسخ اتحاديه اروپا را در خصوص هزينه زياد سوخت خواستار است. به رغم مخالفت هاى سرسختانه كميسيون اروپا و ساير كشورهاى اروپايى فرانسوى ها در اكتبر آينده طرحى را به منظور كاهش ماليات بر ارزش افزوده سوخت ارائه خواهند كرد. در آن سوى ميدان مراحل پايانى اجراى معاهده مهاجرت ساركوزى در حال بررسى و اقدام است. اين طرح قرار است در تاريخ ۷ و ۸ ژوييه در كن معرفى و تشريح گردد. تقويت مرزهاى اتحاديه اروپا و تقويت و گسترش كنترل مرزى و هماهنگ سازى در امر بازگردانى مهاجران غير قانونى از جمله مفاد اين معاهده به شمار مى آيد.» اكونوميست در ادامه اين گزارش آورده است. «اين هم از طرح ها و برنامه هاى رسمى فرانسه در دوره رياستش بر اتحاديه اروپا! ولى رياست كشورهاى عضو اتحاديه اروپا در اغلب مواقع تحت الشعاع حوادث و بحران هاى غير قابل پيش بينى نيز بوده است. مسأله ايران را شايد يكى از همين بحران ها تلقى كرد. مسايلى از اين قبيل توانايى و مهارت درست فرانسه را نه تنها در كنترل و مهار مناقشات ميان ۲۷ كشور عضو اتحاديه اروپا بلكه در كنترل مناقشات با كميسيون اروپا در بوته آزمايش قرار خواهد داد به خصوص از اين جهت كه فرانسه كميسيون اروپا را به لحاظ اقتصادى بيش از حد ليبرال و از حيث سياسى بسيار بى تفاوت دانسته است. در اين گير و دار اتهامات متقابل بر سر راى منفى مردم ايرلند به معاهده ليسبون بار ديگر باعث بروز تنش ها شده است. خوزه مانوئل باروسو، رئيس كميسيون اتحاديه اروپا پس از راى منفى ايرلندى ها از ساركوزى خواست كه بروكسل (مقر اتحاديه اروپا) را سپر بلا جلوه ندهد. چند روز بعد در كمال شگفتى ساركوزى علنا پيتر ماندلسون، رئيس كميسيون تجارى اتحاديه اروپا را مقصر اين شكست خواند. در پايان ساركوزى خيلى تمايل دارد كه در دوره رياستش به حصول دستاوردهايى ملموس افتخار كند؛ برگزارى اجلاس مديترانه اى مى تواند به حصول اين دستاورد كمك كند. اما ارائه يك طرح و ابتكار عمل غير منتظره دور از انتظار نيست، اين همان دليلى است براى اينكه چرا بيشتر كشورهاى عضو اتحاديه اروپا نسبت به آينده اين اتحاديه طى ۶ ماه آينده به طور جدى مضطرب و نگرانند.»
دوشنبه 17 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]