امام هادي عليه السلام،حافظ اصالت تعاليم اسلامي

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: امام هادي عليه السلام،حافظ اصالت تعاليم اسلامي

تهران- خبرگزاري ايسكانيوز:سوم ماه رجب سالروز شهادت دهمين امام شيعيان حضرت امام علي النقي الهادي عليه السلام است ،همان امامي كه تروريستهاي كوردل با همدستي عناصر امنيتي آمريكا مرقد آن بزرگوار را مورد بي حرمتي قرار دادند و قلب مسلمانان را جريحه دار كردند ،همراه با گراميداشت و تسليت شهادت آن بزرگوار به برخي از فضايل و خصايل آن حضرت اشاره مي كنيم.

اسم آن بزرگوار علي و كنيه مشهور ايشان ابوالحسن الثالث و ابن الرضا است و لقب مشهور آن بزرگوار نقي وهادي است. عمر شريف آن بزرگوار چهل سال بود در 15 ذي الحجه سال 212 هجري متولد شد و سال 254 سوم رجب المرجب به دست معتز عباسي لعنه الله مسموم و شهيد شد. مدت امامت آن بزرگوار سي و سه سال است، چون هفت ساله بود كه حضرت جواد از دنيا رفت و امامت به ايشان منتقل شد.
سيزده سال در مدينه بود كه به امر متوكل عباسي وي را جبراً به بغداد بردند و بيست سال جبراً در بغداد بود تا اين كه مسموم و شهيد شد. اين مدت سال را گاهي در زندان با شكنجه، و گاهي زندان عادي و گاهي آزاد ولي زير نظر شديد بود و بالاخره بيست سال با مشقت و ظلم بني عباس زندگي كرد.
حضرت هادي عليه السلام با كسي زندگي كرد كه اميرالمؤمنين(ع) در نهج البلاغه او را شقي ترين خلفاي عباس شمرده است. حضرت هادي با كسي بود كه نه فقط حضرت را زندان مي كرد و در مقابلش قبر مي كند و در زندان تاريك او را نگاه مي داشت، بلكه آب به قبر ابي عبدالله الحسين(ع) بست و آنجا را شيار كرد و قبر حسين (ع) را خراب نمود، و هر كه به زيارت حسين مي رفت دست او را قطع مي كرد. راستي بايد گفت متوكل عباسي از شقي ترين خلفاي بني عباس است.
حضرت هادي ناظر كارهاي او بود و جز صبر چاره اي نداشت. بارها دستور داد كه نصف شب به خانه حضرت هادي بريزند و آنچه در خانه است ببرند يكي از قضاياي عجيب اين است كه شبي به خانة‌ حضرت ريختند و يك كيسه پول كه مهر مادر متوكل روي آن زده شده بود پيدا كردند. بعداً معلوم شد كه متوكل مريض بوده و مادرش آن كيسه پول را نذر امام هادي هديه نموده است. متوكل كرامتها و معجزه ها از حضرت مي ديد ولي تنبّه براي او پيدا نمي شد تا بالاخره به واسطه توهيني كه به حضرت نمود از دنيا رفت.
متوكّل چون فتح بن خاقان را به وزارت خود منصوب كرد، امر نمود كه همة بزرگان در ركاب او و فتح بن خاقان پياده راه روند. راوي مي گويد: «حضرت هادي را ديدم كه در آن هواي گرم پياده مي رود. به ايشان گفتم: نبايد شما را به چنين كاري وادارند. حضرت فرمودند: اينها قصدشان از اين كار استخفاف من است ولي نمي دانند كه من از ناقة‌ صالح كمتر نيستم.» مي گويد اين جمله را نزد بزرگي گفتم، او گفت متوكل بيش از سه روز زنده نيست، زيرا خداوند دربارة‌ قوم صالح مي فرمايد: چون ناقه را پي كردند بيش از سه روز زندگي نكردند. سه روز تمام نشده بود كه منتصر عباسي پسر متوكل با چند نفر از غلامان خود وارد جلسة‌ متوكل شدند و فتح بن خاقان را با متوكل پاره پاره كردند.

**فضايل امام هادي(ع)
از نظر نسب پدري دارد چون جواد و خانواده اي چون اهل بيت و مادري كه خود حضرت هادي درباره اش فرموده است:
مادر من عارف به حق من است، او از اهل بهشت است. زيرا كسي كه عارف به حق من باشد و او را شناخته باشد، بايد چندين درجة‌ ايمان را دارا باشد. بايد مخلص باشد تا شيطان نتواند بر او نفوذ كند. بايد مقام لقاء الله داشته باشد تا در حفظ خداوند باشد. بايد صديقه باشد تا مادر صديق باشد.
از نظر حسب و فضايل و علم آن بهتر است از زبان خود حضرت نقل كنيم. يحيي ابن اكثم از حضرت هادي از معناي اين آية شريفه: اگر آنچه در زمين است قلم شود و دريا مركب شود و هفت مرتبه دريا بوجود آيد نقطه كلمات خداوند تمام شدني نيست.« پرسيد كه مراد از كلمات الله چيست؟ حضرت هادي فرمودند: ماييم كلمات خداوندي كه فضايل آنان درك شدني و تمام شدني نيست.
كتاب فضايل تو را بحر كافي نيست - كه تركني سر انگشت و صفحه بشماري
نوفلي مي گويد از امام هادي شنيدم كه فرمود: اسم اعظم خداوند متعال هفتاد و سه حرف است كه يك حرف از آن هفتاد و سه حرف پيش آصف بن برخيا بود. و توانست تخت بلقيس را در كمتر از يك چشم به هم زدن از يمن به شام آورد و ما هفتاد و دو حرف از آن حروف را مي دانيم و يك حرف از آن هفتاد و سه حرف نزد پروردگار عالم به ذخيره نهاده شده است. معجزات و كرامات امام هادي فراوان است و مورخين آنها را ضبط كرده اند از باب نمونه به يكي از آنها اشاره مي‌كنيم:
زني به نام زينب كبري ادعا كرد كه من زينب دختر علي بن ابي طالب هستم.او را نزد متوكل آوردند متوكل حضرت هادي را احضار نمود كه او را مجاب كند. حضرت فرمود دروغ مي گويد، زيرا اگر او راست بگويد با يد درندگان گوشت او را نخورند، براي اينكه گوشت اولاد فاطمه ـ البته اولاد بدون واسطه فاطمه ـ بر درندگان حرام است. متوكل كه دنبال بهانه اي براي نابودي حضرت هادي مي گشت از حضرت خواست كه خود آن بزرگوار نزد درندگان و شيرهايي كه خود متوكل نگهداري مي كرد برود حضرت قبول نمود و رفت و شيران با كمال تواضع اطراف آن بزرگوار را گرفتند و حضرت آنانرا نوازش مي كرد. چون حضرت از نزد شيران به سلامت آمد آن زن به دروغ خود اقرار نمود و خواستند او را پيش شيران بيندازند كه مادر متوكل شفيع او شد.
رواياتي كه روات عالي قدر ما از امام هادي نقل نموده اند فراوان است. ما به يك روايت از آن بزرگوار كه جنبة‌ سازندگي فراوان دارد اشاره مي كنيم. از آن بزرگوار روايت شده كه فرموده اند: من يتّق الله يتّقي ومن يطع الله يطاع. هر كه از خدا بترسد و تقوا پيشة خود كند همه از او مي ترسند و از او حساب مي برند و هر كه اطاعت خداوند كند همه از او اطاعت مي كنند.
اين جمله، جمله اي است كه به تجربه اثبات شده است. علاوه بر اينكه آيات و روايات فراواني آنرا تأييد مي كند. خداوند متعال مي فرمايد: همانا كساني كه ايمان به خدا دارند و كار شايسته مي كنند پروردگار عالم قطعاً محبّت آنان را در دلها مي ريزدـ همه مطيع آنها مي شوند، بر دلها حكومت مي كنند.
امام هادي(ع) اصحاب فراواني دارند كه بسياري از آنها فخر شيعه هستند و از جملة‌ آنها حضرت عبدالعظيم حسني است كه در شهر ري مدفون است. او از اعاظم روات است و حضرت هادي به او خيلي احترام مي گذاردند. او كسي است كه ايمان را خدمت حضرت هادي به اين صورت عرضه داشت: »خدا يكي است و شبيه براي او فرض نمي شود، جسم نيست بلكه خالق جسم است. همه چيز را خلق نموده است و همه چيز به دست او است و او مالك آنها است. محمد صلي الله عليه و آله پيامبر است و او آخر پيامبران است كه پيامبري بعد از او نخواهد آمد و دين او پايان همه اديان است، اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب وصّي پيامبر است و بعد از اميرالمؤمنين، حسن و حسين و علي بن حسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد وحسن بن علي و بعد از او فرزندش كه غايب مي شود و روزي ظاهر مي شود و جهان را انبوه از عدل مي كند بعد از آنكه ظلم انبوه باشد.« عبدالعظيم گفت: »اقرار دارم و مي گويم دوست شما دوست خدا و دشمن شما دشمن خدا است. اطاعت شما اطاعت خدا و مخالفت شما مخالفت خدا است. به معراج و سؤال در قبر و بهشت وجهنم و صراط و ميزان اعتقاد دارم و همة آنها حق است و مي دانم كه قيامت آمدني است. و بر واجبات الهي كه نماز، روزه، زكات، حج، جهاد، امر به معروف و نهي از منكر است اقرار دارم.« حضرت فرمودند: »اي ابوالقاسم اين دين پسنديده است، خداوند را بر آن ثابت بدارد.«
چيزي كه بايد متذكر شوم اين است كه عبدالعظيم رحمه الله دين اعتقادي را عرضه داشت و ما بايد به اصول دين و فروع آن اعتقاد داشته باشيم ولي تنها اعتقاد نمي تواند موجب نجات باشد. ديني موجب نجات است كه توأم با عمل باشد. از اين جهت حضرت هادي(ع) ايمان را چنين فرموده اند. ابودعامه مي گويد: » به عيادت حضرت هادي رفتم آن بزرگوار فرمودند: چون به عيادت من آمدي بر من حقي پيدا كرده اي، براي اداي حقت روايتي از پدرم كه از پدرانش و از اميرالمؤمنين و او از رسول اكرم عليه السلام نقل كرده است مي گويم:
قال رسول الله الايمان ما وقّدته القلوب وصدقته الاعمال.
ايمان چيزي است كه در دل جايگزين شده است و اعمال، گفتار و كردار آن را تصديق مي كند. از اين جهت در قرآن شريف و روايات اهل بيت فراوان ديده مي شود كه از افرادي كه مرد عمل نيستند سلب ايمان شده است و از جملة‌ آن آيات اين سوره است: آيا كسي را كه دين را تكذيب مي كند، او كسي است يتيم را بي اعتنا و مسكين را بي بهره مي گذارد واي به كسي كه سهل انگاري در نماز است و آنان كه متظاهر و ريا كارند و آنان كه مي توانند حوايج ديگران را برآورند و بر نمي آورند.
مي بينيم كه در اين سورة مباركه از چهار دسته سلب ايمان شده است. بنابر اين اعتقاد بدون عمل كاربردي ندارد چنانچه عمل بدون اعتقاد هم جز مشقت بر خود، چيز ديگري در بر نخواهد داشت.
اين نكته را كه حضرت هادي توجّه به آن داده اند خوب توجه كنيم. اعتقاد گاهي به واسطة‌ برهان وعلم پيدا مي شود، نظير اعتقاد غالب مردم كه يا عالم به اصول دين از راه تقليد و يا عالم از راه برهان اند. اين گونه اعتقادات گر چه خوب است، به اين معني كه آنان را در زمرة مسلمانان قرار مي دهد، ولي معمولاً نيروي كنترل كننده نمي تواند باشد. ايماني مي تواند انسان را نجات دهد و او را از مهلكه ها حفظ كند كه حك شده باشد، و به گفتة‌ امام هادي (ع) الايمان ما وقّدته القلوب وصدقته الاعمال.اين گونه ايمان از برهان و علم پيدا نمي شود بلكه عنايت خاص خداوندي مي خواهد و بايد پروردگار عالم ما را به اين گونه ايمان هدايت كند، و هدايت خداوند منوط به لياقت ما است.
ايمان قلبي از راه عمل، اتيان به واجبات و ترك گناه پيدا مي شود.
قرآن شريف در آيات فراواني به اين نكته توجه مي دهد.
از طرف خداوند نور و كتاب روشن آمد، پروردگار عالم با اين كتاب، افرادي را كه متابعت به خشنودي خدا كرده باشند هدايت مي كند، و آنانرا از ظلمتها به نور مي برد وبه راه راست راهنمايي مي كند.
مي بينيم كه در اين آيه تصريح شده است كه عنايت خاص خود مختص به متقين است. و آن عنايت خاص است كه به آن ايصال الي المطلوب مي گويند كه مي تواند بشر را به سعادت برساند، والا صرف نشان دادن راه و اعتقاد به آن كاربردي ندارد و نيروي كنترل كننده نيست از خداوند متعال چنين ايماني مي خواهيم و به حق امام هادي(ع) او را قسم مي دهيم، آمين يا رب العالمين.
يکشنبه 16 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 201]