اسلام و غرب؛برخورد ميان عدالت و طمع

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: اسلام و غرب؛برخورد ميان عدالت و طمع
نويسنده: انور مسعود ترجمه: مهشيد بابايى

به گفته برژينسكي، اوراسيا جمهوريهاى آسياى مركزى را دربرگرفته و تحت كنترل دارد. او مى افزايد:”سه لازمه بزرگ ژئواستراتژى امپراتوري، جلوگيرى از تبانى و حفظ استقلال امنيتى ميان رعايا و ادامه حالت تسليم خراج‌گزاران و حفاظت از آنان و پيشگيرى از گردهم آمدن اجنبى ها و بربرها است. “

به نوشته لس آنجلس تايمز، “ايالات متحده تحت پوشش توافقات پنهاني، در حال ايجاد حلقه اى از پايگاههاى جديد و توسعه يافته است كه افغانستان را محاصره كرده و توان نيروهاى مسلح اين كشور را براى كوبيدن اهداف در سراسر جهان اسلام افزايش مى دهد.”

همين گزارش حاكى است:” به گفته منابع موثق شاغل در وزارت دفاع آمريكا، از 11 سپتامبر به اين سو اردوگاههاى نظامى شهرمانند در 13 نقطه از نه كشور همسايه افغانستان برپا شده است... ؛ آنها ممكن است احتمال تجديد حملات تروريستى جديد به آمريكايى ها را افزايش دهند، ... به گزارش وزارت دفاع آمريكا، قبل از 11 سپتامبر، هر روز بيش از 60 هزار پرسنل نظامى آمريكا در بيش از 100 كشور جهان عمليات موقت صورت داده و تمرين مى كردند.”

حمايت بى چون و چرا از رژيم آپارتايدى اسرائيل

موضوع حل نشده اسرائيل مانع گردهم آيي”اجانب ومسلمانان” - كه گويا منظور از آن كشورهاى مسلمان خاورميانه آفريقا و آسياى مركزى است - مى شود. ايالات متحده كه براى اجراى قطعنامه هاى شوراى امنيت سازمان ملل درباره عراق آن همه حرارت از خود نشان داد - به همان اندازه براى ممانعت از اجراى قطعنامه هاى شوراى امنيت سازمان ملل عليه اسرائيل از خود حرارت و تعصب نشان داده است.

قطعنامه شماره 242 سال 1967 شوراى امنيت بر “ناروا بودن” غضب اراضى كشورهاى ديگر تاكيد دارد و خواستار “خروج نيروهاى مسلح اسرائيل از اراضى اى كه در درگيرى اخير غضب كرده” شده است. اما اين قطعنامه هنوز اجرا نشده است. در عين حال آمريكا ميلياردها دلار كمك به اسرائيل ارسال مى كند.

مى بينيم در حالى كه ايالات متحده در زمان صدام با تعبير قطعنامه 687 شوراى امنيت (كه بسيارى هم با آن مخالفند)، براى جنگ با عراق فشار وارد مى آورد و مناطق ممنوعه پروازى در شمال و جنوب آن كشور ايجاد مى كند، اما با بند 14 همان قطعنامه مخالفت مى كند كه هدف “برقرارى منطقه ممنوعه براى سلاح‌هاى كشتار جمعى و تمام موشكهاى حامل اين‌گونه سلاحها در خاورميانه و نيل به هدف ممنوعيت جهانى توليد و استفاده از سلاحهاى شيميايى “ براى تمام كشورهاى منطقه -از جمله اسرائيل مخالفت مى ورزد؛ كه معروف است سلاحهاى شيميايى و بيولوژيكى داشته و 200 الى 400 سلاح هسته اى و موشكهاى حامل آنها را در اختيار دارد.

ايالات متحده آمريكا كه مدعى ترويج دموكراسى در سراسر جهان است، همچنان به حمايت بى چون و چرا از رژيم آپارتايدى اسرائيل ادامه مى دهد: كتاب اسرائيل: يك حكومت آپارتايدى نوشته دكتر اورى ديويس كه يك وكيل است را بخوانيد كه در باره اشغال غيرقانونى فلسطين توسط اين رژيم است.

خوشبختانه به نظر مى رسد كه در حال حاضر و اكثر كشورهاى “متمدن” جهان طرفدار اجراى عدالت در خاورميانه هستند.

لزوم توجيه هزينه هاى نظامى آمريكا

پايگاههاى نظامى جديد، مانند آنهايى كه طى جنگ افغانستان در آسياى ميانه برپا شدند، توجيه خوبى براى لزوم افزايش هزينه ها و مخارج نظامى دستگاه دفاعى آمريكا است.

به گفته لورنس جى كورب، مشاور وزير دفاع در دولت ريگان:”در سال 1985، در اوج انباشت سلاح در زرادخانه هاى آمريكا توسط ريگان، ايالات متحده و اتحاد جماهير شوروى در زمينه امور دفاعى هزينه هاى برابرى صرف مى كردند؛ اكنون روسيه تنها يك ششم آنچه كه شوروى هزينه مى كرد را صرف اين امور مى كند ... متحدان ما در ناتو سه برابر روسيه صرف امور دفاعى مى‌كنند. اسرائيل به اندازه مجموع ايران و عراق هزينه صرف مى كند. كره جنوبى نه برابر بيشتر از كره شمالى صرف امور دفاعى مى كند. و ژاپن بيش از چين صرف هزينه هاى دفاعى مى كند.”

تنها بودجه عمليات مخفى آمريكا بيش از دوبرابر مجموعه هزينه هاى دفاعى كشورهايى است كه آمريكا آنها را “ياغي” ناميده است - يعنى كوبا، ايران، عراق، ليبي، كره شمالى و سوريه.

درياسالار بازنشسته يوجين كارول جونير معاون رئيس مركز اطلاعات دفاعى نيروى دريايى ارتش آمريكا مى‌گويد:”ما به مدت 45 سال جنگ سرد درگير مسابقه تسليحاتى با اتحاد شوروى بوديم. اكنون به نظر مى رسد كه ما با خودمان مسابقه تسليحاتى مى دهيم.”

لورنس جى كورب از معاونان وزير دفاع در دولت ريگان و مك نامارا وزير دفاع اسبق ايالات متحده در شهادتى كه در سال 1989 در برابر كميته تعيين بودجه مجلس سناى آمريكا ادا كردند گفتند:”مخارج نظامى ايالات متحده را مى توان بى هيچ مشكلى طى پنج سال آينده به نصف تقليل داد.”

ياغى و قانون شكن بين المللى واقعى

جورج سوروس كه از ميلياردرهاى بزرگ است در كتابى تحت عنوان “جامعه باز: اصلاح سرمايه دارى جهاني” مى نويسد:”ايالات متحده بزرگترين مانع استقرار حاكميت قانون در امور بين الملل شده است.”

بر اساس يك نظر سنجى كه با هزينه موسسه شوراى روابط خارجى شيكاگو و صندوق مارشال آلمان براى آمريكا صورت گرفته؛ “اكثر مردم در شش كشور اروپايى اعتقاد دارند كه سياست خارجى آمريكا تا حدودى دليل حملات يازده سپتامبر بوده است.”

ايالات متحده در تلاش براى آنچه كه جهانى امن تر و بهتر مى خواند به تنهايى در مقابل دنيا ايستاده است. مثلا:

- ميثاق بين المللى اقتصادى اجتماعى و حقوق فرهنگى (1966) به اتفاق آرا در مجمع عمومى سازمان ملل به تصويب رسيد اما ايالات متحده آن‌را تصويب نكرد.

- پيمان موشكهاى ضد بالستيك (1972) توسط ايالات متحده و اتحاد جماهير شوروى تصويب و امضا شد اما بوش آن‌را ملغى كرد.

- پيمان نامه رفع تبعيض عليه زنان (1979) توسط 150 كشور جهان به جز آمريكا به تصويب رسيد.

- پيمان سازمان ملل در باره قانون درياها (1982) مورد حمايت 130 كشور جهان قرار گرفت اما آمريكا هرگز آن‌را تصويب نكرد.

- پيمان حقوق كودكان (1989)، به جز آمريكا به تصويب 187 كشور جهان رسيد

- پيمان منع جامع آزمايش سلاح هاى هسته اى (1996) به امضاى بيل كلينتون رئيس جمهور وقت آمريكا و به تصويب تمام متحدان ايالات متحده در ناتو و همچنين روسيه رسيد. سناى آمريكا به آن راى منفى داد و بوش با آن مخالف است.

- پروتكل كيوتو (1997) براى توليد گازهاى مضر كه باعث افزايش گرماى زمين مى شود حدى تعيين كرده است. ايالات متحده هنوز اين پروتكل را تصويب نكرده است.

- پيمان منع توليد و استفاده از مين (1997 - همچنين موسوم به ميثاق اوتاوا) را 144 كشور تصويب كردند اما آمريكا آن‌را تصويب نكرد.

- آمريكا اجراى پيمان منع توليد و استفاده از سلاح‌هاى شيميايى (1998) را با تحميل اين شرط كه اجازه بازرسى از تمام نقاط خاك خود را به بازرسان نخواهد داد، عملا به حال فلج درآمده است.

- پيمان ممنوعيت سلاح هاى بيولوژيكى (2001) به امضاى 144 كشور رسيد اما ايالات متحده از امضاى “پروتكل تحقيق” در باره اجراى آن سر باز زد.

- ايالات متحده با اعلام اينكه قصد دارد سلاح هاى هسته اى كوچك و تاكتيكى توليد كند عملا پيمان عدم ساخت و گسترش سلاح هاى هسته اى و معاهده ممنوعيت آزمايشهاى هسته اى (2002) را به مخاطره انداخته است.

- 74 كشور جهان از تشكيل دادگاه جنايى بين المللى (اول ژانويه 2002) حمايت كردند. كلينتون آن‌را امضا كرد اما آمريكا به شدت با آن مخالفت كرد، مگر آنكه به شهروندان آمريكايى از تعقيب قانونى به اتهام جنايات جنگى مصون باشند.

اگر مخالفت يكى از كشورهاى امضا كننده پيمانهاى بين المللى با آن مخالفت كند، كل نظام قانون بين الملل به خطر مى افتد. به گزارش روزنامه گاردين (چاپ انگليس:)”ايالات متحده تهديد كرد اعلام خواهد كرد كه ديگر به پيمان وين بر سر قانون معاهدات پايبند نيست. اين پيمان در سال 1969 به تصويب رسيد كه در آن وظايف كشورها براى اجرا و رعايت ديگر پيمانهاى بين المللى بطور مشروح توضيح داده شده است. به‌موجب اين پيمان، كشورى كه معاهده اى را امضا مى كند، حتى اگر هم قصد نداشته باشد آن را به تصويب برساند، حق ندارد براى تغيير اهداف آن معاهده تلاش كند.”

در همين حال به گزارش نيويورك تايمز، دولت ايالات متحده همچنان در حال كشت و توليد ميكروبهايى با توان نابودى كامل اهالى شهرها است. اين كشورهمچنين با مهندسى ژنتيكى قارچها و باكتريهاى موادى خور توليد كرده و كلاهكهاى حاوى ميكروبهاى زنده را آزمايش مى كند.

آمريكا در پايگاه “فورت بنينگ” ايالت جورجيا، بهترين اكادمى آموزش تروريست را اداره مى كند. “جو موكلي” نماينده دموكرات از ماساچيوست با انتشار بيانيه اى كه واشنگتن پست نيز آن را نقل كرد گفت:به سادگى مى‌توان گفت كه مدرسه آمريكا بى رحم ترين قاتلان، سنگ دل‌ترين ديكتاتورها و بدترين ناقضان حقوق بشر را تربيت كرده كه نيم كره غربى جهان تا كنون ديده است.”

لزوم گفتمان

كشورهاى متمدن - يعنى كشورهايى كه به حاكميت قانون احترام مى گذارند - مشكلات اقتصادى را با گفتمان حل و فصل مى كنند، نه با جنگ.

اما ولع سيرى ناپذير آمريكا براى منابع و بازارهاى جهان، ميل اين كشور به كنترل اين منابع و بازارها، حمايت بى چون و چراى اين كشور از اسرائيل و لزوم توجيه مخارج و هزينه هاى نظامى آمريكا را به جنگ مى كشاند. اين امر باعث ايجاد تنفر و احتمالا تلافى جويى مى شود.

آنهايى كه از جنگ سود مى برند، مخالفت با استيلاى ايالات متحده را “برخورد تمدن ها” جلوه داده اند. آنها به توافقاتى كه تنها بواسطه مذاكره حاصل شده باشد علاقه ندارند. آنها تنها زبان زور را مى فهمند - كه همان تروريسم دولتى است كه در قالب عبارتى زيبا بيان مى شود.

خوشبختانه، به خاطر رشد جوامع داراى فرهنگهاى متعدد و مختلف، و وجود اينترنت، جهان در حال بيدار شدن است. خيلى ها برخورد ميان اسلام وغرب را آنگونه كه هست مى بينند: يعنى برخورد عدالت عليه طمع ورزي.اگر واقعا در ايالات متحده امكان بيان و تبادل نظرات مخالف وجود داشت، شايد مى شد از حملات 11 سپتامبر 2001 به آمريكا پيشگيرى كرد. جان اف كندى رئيس جمهور اسبق آمريكا گفت:”آنها كه وقوع انقلاب مسالمت آميز را ناممكن مى سازند، وقوع انقلاب خشونت آميز را غير قابل اجتناب مى كنند.” تنها از طريق گفتمان است كه “انقلاب مسالمت آميز” ممكن مى شود.
شنبه 15 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]