واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: 72 سينماگر:خسارت سينماگران را چه كسى مى پردازد؟
72 سينماگر در نامهاى به آيتالله رازيني، رئيس ديوان عدالت اداري، ضمن تشكر از حمايت قانونى وى از آثار در محاق توقيف مانده يا بلاتكليف، نقطه نظرات خود را در خصوص بيان كردند. در اين نامه كه نسخهاى از آن در اختيار رسانهها قرار گرفته است، آمده است: رياست محترم ديوان عدالت اداري، جناب آقاى آيتالله على رازيني، موضع رسمى اخير شما درباره آثار فرهنگى هنرى كه بهرغم برخوردارى از مجوز وزارت ارشاد، در محاق توقيف افتاده يا براى عرضه و نمايش بلاتكليف ماندهاند و اين كه رسما اعلام كرديد وزارت ارشاد طبق قانون به جبران خسارت صاحبان اين آثار اعم از فيلم و كتاب ملزم است، مايه اميدوارى سينماگران شد. تعداد فيلمهايى كه پس از دريافت مجوز ساخت و نمايش، به بايگانى سپرده مىشوند، روز به روز بيشتر مىشود و متاسفانه نه تنها پيگيرىهاى فرسايشى براى رفع اين موانع سودى نمىبخشد، گاه تنها نظر شخصى يك مدير، باعث تباه شدن همه زحماتى مىشود كه سينماگران براى ساخت و ارائه اثر خويش كشيدهاند . بهرغم وجود قوانين و با وجود اعمال سليقههاى شخصى بسيار سخت گيرانه و دست و پا گير وزارت ارشاد، در مراحل گوناگون ساخت يك فيلم، متاسفيم به آگاهى شما برسانيم در حال حاضر شمار فيلمهايى كه در همين چند سال اخير ساخته شده و دچار سرگردانى و بلاتكليفى هستند، از محصولات سينمايى توليد شده در برخى كشورهاى صاحب سينما بيشتر است و هيچ كس پاسخگوى اين همه خسارت نيست! در بخش دريگرى از اين نامه، مىخوانيم: جناب آقاى رازيني، از حمايت قانونى شما بسيار خرسنديم، اما از شما مىپرسيم هزينه عمر تباه شده سينماگران چگونه و با چه مقياسى سنجيده مىشود ؟ واحد محاسبه هزينه خسارتى كه به روح و روان سينماگران در طى كردن فرسايشى مراحل دشوار ساخت يك فيلم و سپس خانه نشين شدن وارد شده و مىشود، چيست ؟ معيار سنجش اضطرابها و نااميد شدنهاى هر دوشنبه سينماگران، پشت در اتاق جلسات مجوز ساخت و نمايش چيست؟ قيمت هر يك از اين بى اعتنايىها و بىعدالتى ديدنها چگونه محاسبه مىشود؟ در اين نامه مىخوانيم: رياست محترم ديوان عدالت اداري، اكنون كه سخن از عدالت و بويژه حقالناس به ميان آمده است (كه خداوند هم از آن نمىگذرد) اين پرسش مطرح است كه در صورت اختصاص شعبه اى ويژه در ديوان براى رسيدگى به اين موضوع، آيا مىتوان اميدوار بود هنرمندانى كه از حقوق خود محروم شدهاند، شاهد داورى منصفانه براى تعيين حدود قصور و اهمال مقصران باشند؟ غالبا فيلمهايى كه در اين چند سال دچار بلاتكليفى شدهاند هر يك سرمايهاى ارزشمند هستند كه بخشى از هويت فرهنگى مردم ايران را در بر مىگيرند. از حقوق از دست رفته سينماگران هم كه بگذريم، آيا ديوان عدالت ادارى مىتواند براى جبران خسارتهايى كه بر سرمايههاى فرهنگى كشور وارد شده و مىشود، اقدام كند؟ آيا مىتوان با هميارى ديوان عدالت ادارى به ايجاد شيوهاى قانونمند براى جلوگيرى از تلف شدن سرمايههاى فرهنگى و ارزشى سينماگران كشور اميدوار بود؟ قطع نظر از لزوم بازنگرى در قانون حمايت حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان مصوب 11/10/1348 بر اساس شرايط فرهنگى و اجتماعى حال حاضر كه مىبايست از سوى مراجع قانون گذارى صورت پذيرد، اقتضا مىكند با جديت و قاطعيت و سعه صدر، مواد و مستندات اين قانون و نيز قانون مسئوليت مدنى مصوب 7/2/1339 در جهت برخورد با تخلفات صورت گرفته از قانون، مرتبط با عرصه فرهنگ و هنر و حفظ حقوق حقه صاحبان اثر، به اجرا در آيد. بدون شك اقدامات امروز تصميم گيران عرصه فرهنگ در حافظه تاريخى سينماى ايران ثبت خواهد شد و فردا آيندگان درباره آن قضاوت خواهند كرد. برخى از امضا كنندگان اين نامه عبارتند از: سعيد ابراهيمىفر، امير اثباتي، شهرام اسدي، همايون اسعديان، مهناز افضلي، تورج اصلاني، محسن امير يوسفي، عليرضا اميني، بهرام بيضايي، سيروس تسليمي، فرهاد توحيدي، كامبوزيا پرتوي، پرويز پرستويي، جعفر پناهي، كيومرث پوراحمد، حسن پورشيرازي، مانى حقيقي، عزيزاله حميدنژاد، عليرضا داود نژاد، ابوالحسن داودي، شادمهر راستين، محمد رسولاف، اصغر رفيعى جم، عليرضا رئيسيان، حسين زندباف، على ژكان، محمد على سجادي، سيامك شايقي، مژده شمسايي، پرويز شهبازي، محمد شيرواني، فرهاد صبا، نيكى كريمي، مسعود كيميايي، فاطمه معتمد آريا، داريوش مهرجوئي، بيژن ميرباقري، مازيار ميري، تهمينه ميلاني، محمد رضا موئيني، محمدعلى نجفى و...
جمعه 14 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حيات نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 244]