به خودت اعتماد كن!

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: به خودت اعتماد كن!
عزت نفس عبارت است از احساس ارزشمند بودن. عزت نفس و خودارزشمندى از اساسى ترين عوامل رشد مطلوب شخصيت دانش آموزان محسوب مى شود. حس ارزشمند بودن هر فرد از مجموع افكار، احساس...

از آنجا كه اعتماد به نفس در انسان به صورت يك نظام و يا سيستم عمل مى كند، مطلب را با نشانه هاى افراد فاقد اعتماد به نفس ادامه مى دهيم.به طور كلى كسانى كه فاقد اعتماد به نفس اند، علائم و نشانه هايى دارند كه عبارت اند از:-1 ترديد و دو دلي: كسانى كه فاقد اعتماد به نفس اند، با وجود استعدادهاى ذاتى و قابليت هاى فردي، قدرت بالا رفتن از نردبان ترقى را ندارند و همواره منتظرند ديگران براى آنها تصميم بگيرند. از اين رو زود تحت تاثير قضاوت ديگران قرار مى گيرند ترديد و ضعف آنان در تصميم گيرى باعث مى شود هيچ كارى را تا اخذ نتيجه نهايى دنبال نكنند و در ميانه راه تغيير جهت دهند.

-2 منفى بافي: از خصوصيات روشن افراد فاقد اعتماد به نفس، منفى بافى و منفى نگرى است. اين افراد تحت تاثير افكار منفى بافان قرار دارند و همواره در جستجوى عيوب و نقايص ديگران اند و از هيچ برنامه اى راضى نيستند. در حقيقت، اين افراد، براى جبران ضعف درونى خود، عيوب ديگران را منتشر مى كنند.

امام علي(ع) مى فرمايد: «كسانى كه داراى عيوب و نقايص اند، دوست دارند عيوب مردم را منتشر كنند تا راه عذرشان توسعه يابد.»

-3 خيال بافي: كسانى كه اعتماد به نفس دارند رويايى فكر نمى كنند و به عمل و فعاليت خود اتكا دارند. تكيه كردن به آرزوهاى ناممكن و تخيلات فريبنده و روى آوردن به دنياى رويا، از نشانه ها و ويژگى هاى كسانى است كه از واقعيات مى گريزند و از مواجهه با مشكلات هراس دارند.

-4 ترس و عدم اطمينان: يكى ديگر از نشانه هاى بى اعتمادى به خود، ترس از خود است. ترس از خود، نوعى طرد شخصيت خويش مى باشد; و منشا ترس هاى ديگر مانند ترس از قضاوت ديگران و ترس از معاشرت با مردم نيز مى شود. عبارت متداول اين دسته آن است كه (من استعداد انجام فلان كار را دارم اما از ترس شكست احتمالي، جرات نمى كنم دست به آن بزنم.) كسى كه فاقد اعتماد به نفس است نمى تواند با قدرت حرف بزند و از حق خويش دفاع كند در مقابل، انسان با اعتماد به نفس، از گذشته تجربه مى اندوزد و از آينده، اميد و آرمان و برنامه مى گيرد و در زمان حال به فعاليت و انجام وظايف و مسئوليت هايش مى پردازد.

5 - آسيب پذيري: كسى كه اعتماد به نفس دارد ، مشكلات و سختى ها را درك مى كند و براى حل آن قدم برمى دارد، در حالى كه انسان فاقد اعتماد به نفس، آسيب پذير، حساس و شكننده است. اين افراد به جاى اينكه عوامل شكست خود را بررسى كنند و در پى جبران آن باشند، براى جبران شكست خود ديگران را متهم مى كنند

6 - خودفريبي: بهانه تراشى و خودفريبي، حربه كسانى است كه فاقد اعتماد به نفس اند. اين افراد در مواردى براى تسكين وجدان خود به عوامل موهوم مانند: بخت و اقبال معتقد مى شوند وهمه نارسايى ها و خطاها را به گردن كوكب و طالع مى افكند .

-7 ظاهرسازي:افرادى كه از اعتماد به نفس برخوردارند بر عمل خويش تكيه دارند و نيازى به خودنمايى و تظاهر در خود احساس نخواهند كرد. خودنمايي، روش كسانى است كه فاقد عمل و اعتمادند. بدون ترديد خودنمايى و تظاهر به منظور پرده پوشى بر ضعف ها صورت مى گيرد.

8 - خود كم بيني:

يكى ديگر از نشانه هاى فقدان اعتماد به نفس، خود كم بينى يا عقده حقارت است. برمبناى موازين روانشناسي، هر واقعه و خاطره اى كه عزت نفس و غرور ذاتى شخص را ضعيف و معدوم مى كند، عاملى است براى توسعه و تقويت عقده حقارت. اين افراد معمولا خود را كوچك تر از آنچه كه هستند مى دانند و يا خيال مى كنند ديگران از آنها نفرت دارند و او نمى تواند با آنها كنار بيايد.چنين كسى از ابتكار و خلاقيت و نوآورى به دور است و براى جبران حقارت دروني، خود را به شكل ديگران در مى آورند. ذكر اين نكته ضرورى است كه اسلام، تقليد آگاهانه را كه به معناى استفاده از تجربه ديگران است، تائيد مى كند چرا كه اين كاربراساس نياز فطرى و تعامل اجتماعى است.
پنجشنبه 13 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]