فراتر از يك فاجعه

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: فراتر از يك فاجعه
حنيف غفاري

ماوراى يك فاجعه مانند خود آن كريه است.”تكبر”،”عناد”و”پليدي”سه مولفه اى هستند كه آثار آنها در فراسوى همه فجايع بشرى مشاهده مى شود.فجايعى كه انسانها عليه يكديگر خلق مى كنند،به اندازه اى دردناك هستند كه زبان قلم طاقت توصيف آن را ندارد....

با وجود گذشت 20 سال از فاجعه انهدام هواپيماى مسافربرى جمهورى اسلامى ايران توسط ناو آمريكايى “وينسنس”، قطره قطره آبهاى نيلگون خليج فارس مرثيه سراى اين فاجعه براى ملت ايران است.يكشنبه 12 تير 1367 پرواز شماره 655 ايران ايرباس از فرودگاه بندر عباس با 15 دقيقه تاخير عازم دوبى بود.تنها 28 دقيقه مانده به فرود 299 مسافر اين پرواز ،هواپيما مورد اصابت موشكهاى ناو آمريكايى وينسنس به فرماندهى ويل راجرز قرار گرفت و 290 مسافر هواپيما از جمله 66 كودك و نوجوان قربانى به شهادت رسيدند.در اين مجال قصد نداريم به شرح ماوقع تلخ اين فاجعه بپردازيم ،اما مرور پيامهاى اين فاجعه و تطبيق اين پيامها با مصاديق فعلى جنايات آمريكا در نظام بين الملل خالى از تامل نخواهد بود.

اخيرا،دان هرى بين، افسر نيروى دريايى آمريكا چگونگى حمله كوركورانه كشتى ناوگان دريايى آمريكا به پرواز 655 ايران‌اير در اوج تنش درطول جنگ ايران — عراق و چگونگى تلاش پنتاگون براى سر پوش گذاشتن به اين واقعه بعد ازكشته شدن 290 شهروند بى گناه را از زبان آمريكايى‌ها شرح داده است.

“ويل راجرز” حامل توحش نهادينه شده در ذات فرزندان جرج واشنگتن است.اين توحش زمان و مكان نمى شناسد و خود را از زمان قتل عام سرخپوستان و يا به داركشيدن سياه پوستان توسط گروه‌‌هاى كوكلاس كلان نشان داده است.شايد شبيه سازى خصلت توحش آمريكايى به مشعل بازيهاى المپيمك چندان جالب نباشد!اين “توحش “ ميان وارثان تفكرات جكسونيستى و جفرسونيستى دست به دست مى گردد و در نهايت به اشغالگران امروز عراق و افغانستان مى رسد.

“توحش”اصلى ترين وجه اشتراكى است كه پاول تيبتز(خلبانى كه بمب را بر سرمردم هيروشيما انداخت )را با ويل راجرز پيوند مى دهد.هر دوى اينها با استناد به فرمول شليك كن و فراموش كن )Fire and Forget( انسانهاى بيگناه را قربانى اهداف پليد و مغرضانه شيطان بزرگ ساختند.آيا مى توان براى منفوريت چهره ايالات متحده آمريكا در جهان حد و حصرى قائل شد؟نهادهاى مدني،حقوقى و دولتى ايالات متحده آمريكا ،خود متشكل از افرادى هستند كه مولد توسعه طلبى و كشتار در سياست خارجى اين كشور هستند.برخورد صميمانه بوش پدر با فرمانده ناو وينسنس و اعطاى مدال افتخار به او بيانگر اصالت توحش در سياست خارجى واشنگتن است.

البته بوش پسر نشان داده است كه وارث چندان بدى براى پدر خود نيست،او نيز در مقابل جنايات نيروهاى آمريكايى در روستاى كراميه يا زندان ابوغريب سكوت پيشه نموده و عوامل اين جنايات را به طور غيرمستقيم مورد تشويق قرار مى دهد.هم اكنون مردم ايالات متحده آمريكا دغدغه بهبود وجهه خود در جهان را ندارند!چندى پيش،زمانى كه كارن هيوز،مشاور جرج بوش و مسئول بهبود چهره واشنگتن در جهان از سمت خود استعفا كرد،پيام منفوريت جهانى كاخ سفيد را به گوش جهانيان رساند.نفرتى فراگير كه هيچ گاه و حتى باوجود حضور دموكراتى سياهپوست در راس معادلات اجرايى آمريكا از بين نخواهد رفت.
پنجشنبه 13 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 153]