.... و آن خط پنجم منم محسن بوالحسنی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: omid.k15-05-2009, 03:19 PMسلام میخوام در این تاپیک شاعر ، نویسنده ، مترجم و ترانه سرایی رو معرفی کنم که در عین جوانی هنرمند و خوش سلیقه است و نیز چون مجال صحبت و همکلام شدن باهاش رو داشتم می دونم چقدر خاکی و دوست داشتنی است .... محسن بوالحسنی http://photos-a.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc1/hs014.snc1/2634_1080214086712_1267095367_30436256_1376528_n.j pg omid.k15-05-2009, 03:20 PMکوتاه از او : شاعر و نویسنده؛ انتشار دو مجموعه شعر در حوزه ترانه و مانیفست ترانه متفاوت امروز ایران(کجا میشه تو رو ندید؟! نشر چی چی کا - دارینوش- 1382 / ...و آن خط پنجم منم! - نشر لاجورد- 1384)/ دو مجموعه ترجمه شامل کلیه ی شعرهای ریچارد براتیگان(جلد اول : خانه ای جدید در آمریکا - جلد دوم : لطفا این کتاب را بکارید - در انتظار مجوز) توسط نشر رسش-/ مجموعه شعرسپید"شمس از قونیه با قطار برگشت" - آماده چاپ/گزیده شعرهای آن تون" آنها مشغول مردنند" توسط نشر چشمه- در انتظار مجوز/ مجموعه گفتگو "چون کشتی بی لنگر" گفتگو با شاعران داستان نویسان سینماگران و موسیقی دان های پیشروی ایران - در حال انجام/ مدیر مجله الکترونیکی امضا -ویژه ادبیات و اندیشه امروز ایران omid.k17-05-2009, 07:10 PM!!!! برای مشاهده محتوا ، لطفا ثبت نام کنید / وارد شوید !!!! دفتر اول شعرهای ریچارد براتیگان" خانه ای جدید در آمریکا" شامل پنج دفتر از شعرهای این شاعر آمریکایی با ترجمه ی محسن بوالحسنی و سیناکمال آبادی توسط نشر رسش منتشر شد. در این مجموعه دفترهای : چای مرمر را دم کن، مرز اختاپوس، همه زیر نظر ماشین های مهربان، قرص علیه فاجعه اسپرینگ هیل، رمل تا دل مصر؛ آورده شده است. جلد دوم این مجموعه با عنوان " لطفا این کتاب را بکارید" مراحل مجوز را طی می کند. در پشت جلد این کتاب آمده است: شعر براتیگان نمونه ی کاملی ست از شعر زمینی؛ شعری که بدون تحمیل تئوری ها و فلسفه های ادبی مخاطبش را آرام آرام تا پایان با خود همراه می کند. براتیگان را یکی از چهره های تاثیر گذار جریانی می دانند که بعدها به جنبش "نسل بیت" شهرت یافت. omid.k19-05-2009, 10:04 PMشعری از این مجموعه: (معرفی در پست بالا) عشاق اتاق خوابش را عوض کردم. سقف را چهار فوت بالابردم. همه چیزش را برداشتم (به هم ریخته‌گیِ زندگی‌اش را!) دیوارها را سفید کردم. آرامشی رویایی در اتاق جا گذاشتم. سکوتی عطر آگین درتخت فلزی کوتاهش قرار دادم با ملافه‌ی سفید اطلس. و در آستانه‌ی در ایستادم خوابش را تماشا کنم. جمع شده بود وَ روی‌گردان‌ از من! omid.k21-05-2009, 10:00 PMقطعه شعری از او ... : از نبود بوی تو می میرم ای قمری هند با شکل عوض شده ی میت می افتم راه می روم این جا خیابان ندارد حومه ندارد و بوی تو مست بازرگان مرا گیج کرده است. به بوی نبود تو دلم خوش نیست دلم دارد از درخت می افتد حوالی هند مدام جای خالی ات متکثر می شود دریا طوفانی ست هوای هند طوفانی ست عکس های کاملا جدی تو طوفانی ست و من دارم برمی گردم به طوطی ام بگو: مدام تکرار کن رفت ....رفت ......رفت 2 اردیجهنم 1388 omid.k01-06-2009, 02:33 AMپیش از وضعیت قرمز ما همه مُرده بودیم اینکه گفتم در همین وطن کبیر آبشارهایی هست سبز و آبی و بنفش که از سقف به شکلی منثور تا اعماق ادامه دارد حرف تیره‌ای نبود. از اینجا به بعد چای خوردیم بستنی با سه گیلاس و کمی به دور خیره شدیم به پل‌ها فکر کردیم و این‌که آدم همیشه در وضعیت های زرد و قرمز و آبی زیست می‌کند و این دقیقاً یعنی من دیگر نمی‌خندیدم و سر برده بودم به سینه‌ای که سفت بود وُ سنجاق خورده بود وُ خس و خس می‌کرد وُ می‌خورد به آب‌های مدیترانه وُ می‌گفت: بگو! دیدم می‌جوشم مثل کتری از شدت برق و توی سینه‌ام به نحوی هندسی جای چند تاول بزرگ سه عدد لکه‌ی سوخته و چند برگ ناتمام احضاریه بود از همسر سابقم که دچار بیگانگی روح شد ترک تمکین کرد و همسر یکی از مویه‌های بختیاری شد. هم‌چنان به پل‌ها فکر می‌کردم و اینکه وضع مناسبی ندارم لااقل برای انتحار. چای سوم را تلخ خوردم گیلاس‌ها را هسته کردم آمدم بگویم در این حوالی آبشار آن هم از این گونه رنگ رنگ بی عشوه یافت می‌نشود که گفت‌: آبی شد! omid.k07-06-2009, 02:02 AMفیس بوک یک دیویدی آموزشی برای اخلاق دموکراسی است. گفت گوی محسن بوالحسنی با الهام خاتمی گزارشگر مجله پست گازِته امریکا مترجم: کوروش کیوان - میخواهیم کمی درباره فیس بوک و چند مسئله مربوط به آن با هم گفتگو کنیم. از آنجا که شما یکی از کاربران فعال و هنرمند در فیس بوک هستید، می خواستم از شما بپرسم تا چه اندازه از فیس بوک استفاده می کنید؟ *- فیس بوک جز اصلیترین کارهای روزمره من است به دلیل اینکه شغلام در حوزه «آی تی»ست، همیشه با اینترنت سر و کار دارم، در این بین فیس بوک برای من شاید بیشترین سهم از نظر زمان به خود اختصاص میدهد. - از فیس بوک چه استفادهای میکنید؟ *- یکی از مسئلههایی که فیس بوک را برای من حائز اهمیت میکند بافت آن به عنوان ایجاد کنندهی یک زنجیره انسانی است، طوری که این زنجیرهی انسانی شما را در کنار دوستانتان قرار میدهد و یک رابطهی شگرف انسانی ایجاد میکند. وقتی میگویم یک زنجیرهی بزرگ انسانی دقیقاً منظورم تمام گزارهها و مولفههای یک زنجیرهی بزرگ انسانی است. - این روزها ایران سرگرم مسئله انتخاب رئیس جمهوری آیندهی خود است، اگر امکان دارد به من پاسخ بدهید که در انتخابات ریاست جمهوری ایران چه استفادهای از فیس بوک میشود؟ *- اجازه بدهید به این سئوال کمی عمیقتر نگاه کنیم. زمانی عنوان ضمنی اینترنت را «دنیای مجازی» گذاشته بودند. دیواری حائل بین دنیای مجازی و دنیای حقیقی کشیده بودند (یا بودیم) که به نوعی این دنیا را بیشتر دنیای خیالات و توهمات و حتا دنیای شوخی قلمداد میکردیم. اما اتفاقاتی که در ایران و بسیاری از کشورهای جهان رخ داد ترتیب دیگری برای این بازی چید. رشد روز افزون و سرعت بسیار بالای گردش اطلاعات به همهی عرصهها کشیده شد و عدهای بیآنکه حتا بخواهند، وارد بازی اینترنت شدند. آنهم نه برای گذران وقت. بلکه با تصمیم مشخص برای انجام کاری در راستای هر آنچه جز مشغلههای حرفه ای آنها بود. شما لطف داشته و با من به عنوان یک هنرمند ایرانی فعال در فیس بوک حرف میزنید. پس اجازه بدهید من هم بحث را به سمت هنر ببرم و به نگاه تخصصی درباره اینترنت وارد نشوم. ما از دورهی ریاست جمهوری آقای خاتمی (بی هیچ ارزشگذاری در باره ایشان و دولتشان) با بخت برخورد با کتابهای فراوان در عرصه کتابفروشیها به عنوان یک کالای قابل دسترس رو بهرو بودیم. در آن دوره با فراوانی مجلهها و روزنامهها مواجه بودیم. اگرچه به دلایل عدیده که جای آن در این بحث نیست این خوشیها آنقدر هم تمام و کمال نبود و اتفاقات بد بسیاری نیز رخ داد. به هر صورت مقصود من فراوانی در عرصهی محصولات و کالاهای چاپی و انتشاراتی بود، چه در زمینهی کتاب، چه در زمینه مجله و... اما در دوره جدید ریاست جمهوری بعد از ایشان، شاهد تغییر سیاست از طرف نهادهای مربوط به هنر بودیم. کتابها در پروسههای زمانی طولانی در انتظار مجوز در وزارت ارشاد خاک میخوردند، روزنامهها یکی یکی توقیف میشدند و مجلهها نیز که در چند سال اخیر تعدادشان شاید به اندازه انگشتهای یک دست نمیرسید. و به این ترتیب اتفاق دیگری افتاد. در این دوره مسئله وبلاگ و وبلاگ نویسی آرام آرام و ناخودآگاه و تا حدود بسیاری تحت تاثیر این موضوع رشد پیدا کرد. چون برای کسانی که امکان چاپ اثر و یا ارائه اثرشان به هر ترتیب نداشتند و یا حوصله سرخوردگی حاصل از دریافت نکردن مجوز، این بهترین راه بود. داشتن صفحه خانگی شخصی با دوستان فراوان و زندگی هنری در عرصه سایبر. پس آرامآرام زمینه انتشار تغییر کرد. مجلههای چاپی جای خود را به مجلههای الکترونیکی و کتابهای چاپی جای خود را به کتابهای الکترونیکی دادند. البته این مسئله یک موضوع مطلق نیست اما من در مورد فضای حاکم بر هنر و مخصوصاً ادبیات امروز حرف میزنم. با این حساب سر دستی که عرض کردم، دنیای مجازی به دنیای حقیقیتری تبدیل شد. خوب طبیعی است که در این فضا فیس بوک (همانگونه که هر سایت و وبلاگ شخصی میتواند مسیر و رویکردش را در هر مقطع زمانی توسط نویسندهاش اعلام کند) هم به یکی از پایگاههای اصلی کاربر اینترنت تبدیل شد. فیس بوک به دلیل ابزار و امکانات و نگرش جالبی که در طراحی خود دارد بسیار مورد پسند واقع شده است. نمیدانم شاید خیلیها به این حرف من بخندند ولی من به شما میگویم هر جا که فرصت یا توان و یا امکان گفتگو به حداقل برسد خیلی مسئلهها به خطر میافتد، به دلیل اینکه هنرمند همواره به دنبال گفتگوست، حضور سایتهایی مثل فیس بوک با ترسیم یک جامعه مدنی، چیزی شبیه ایدهآلهای حداقلی یک هنرمند است. در فیس بوک این اتفاق میافتد که هر شهروندی در آن میتواند حرفش را بزند و در نهایت این حرفها به صورت گزارههای شخصی در کنار دیگر حرفها و نظرات منتشر شود و شما امکان به اشتراک گذاشتن، کامنت گذاشتن و ابراز علاقه کردن به آن مطلب را دارید. آنهم شاید برای ما که به دلایل فراوانی کمتر مجال و توان و امکان گفتگو با یکدیکر را پیدا میکنیم. خوب چه چیزی بهتر از این. حالا در دورهای مبحث انتخابات جدی میشود و کاربران فیس بوک (درصد بسیار بالایی) به سمت گرایشات انتخاباتی و حزبی میروند و محیطی میشود برای بحث و تبادل نظر و چالش. فیس بوک طراحان بسیار خبرهای داشته است. بسیاری سایت ها مانند 360یاهو همین کار را کرده بودند البته در مقیاس پایینتر ولی فیس بوک به عقیده من این امکانات را به صورت فنی ارتقا داد و در نهایت به یک برد دلچسب و تاریخی رسید و آنهم روح بخشیدن به چیزیست که فکر می کرد به عنوان یک سایت جهانی چیزی کم دارد. به هر صورت (من فعلاً به کشورهای دیگر کاری ندارم) مردم ما به گفتمانی که در فیس بوک وجود دارد، به روح این حرف زدن و در کنار هم حرف زدن و نه برهم حرف زدن و در هم حرف زدن نیاز دارند... باز هم میگویم، فیس بوک به عقیده من یک دیویدی آموزشی برای اخلاق دموکراسی است. - زمانی که فیس بوک چیلتز شد چه احساس و نظری داشتید؟ *- موضوع چیلتر شدن فیس بوک از چند ماه قبل قابل پیشبینی بود و حتا زمزمهاش نیز به گوش میرسید. این اتفاقی بود که برای خیلی از سایتها افتاده بود. در شش ماه گذشته موج جدیدی از -------- سایتها به راه افتاد که به نظر من نتیجه اسف باری به همراه داشت. من با یکی از دوستانم کتابی از یک شاعر زن ترجمه کردهام که به تازگی مجوز گرفته و تا چندی دیگر توسط نشر چشمه منتشر خواهد شد. نام این شاعر زن «آن تون» است. در حال حاضر من و دوستم برای سرچ اطلاعات از این شاعر زن که متاسفانه!!! نامش در لاتین این گونه نوشته میشود Anne Sexton با مشکل جدی رو بهرو هستیم. یعنی مشکل ----- هر سایتی که این نام را دارد. این خندهدار است یا گریهدار؟ من نمیتوانم در جستجوگر گوگل واژهی Woman را سرچ کنم. چون این نام نیز در اینترنت ایران قابل جستجو نیست چون ----- شده است. آیا در اینترنت زن وجود ندارد؟ و هزاران مورد دیگر... البته تعطیلی فیس بوک 48 ساعت بیشتر طول نکشید و بعد رئیس جمهور فعلی و آقای کروبی و آقای میرحسین موسوی از کاندیداهای ریاست جمهوری اعلام موضوع کردند که فارغ از اینکه این موضعگیری توسط رئیس جمهور فعلی بیشتر به یک پز سیاسی مصادف با انتخابات شبیه بود ولی به هر صورت نشان از اهمیت این سایت دارد. فیس بوک یکی از پایگاههای اینترنتی و مهم آقای میرحسین موسوی است میزان محبوبیت فیس بوک در ایران تا چه حد است؟ *- فیس بوک در حال حاضر یکی از جوامع محبوب اینترنتی در ایران است که فکر میکنم دلایل این محبوبیت را در سؤالهای پیشین به نوعی پاسخ داده باشم. فقط این را هم اضافه کنم که بسیاری از دوستان من که اصلاً علاقهای به حضور در سایتهای دیگر نداشتهاند امروز در فیس بوک یکی از کاربران همیشه آنلاین هستند. به نظر شما فیس بوک در بازتر شدن فضای فعلی ایران تاثیری دارد؟ *- مسلماً اگر فیس بوک بتواند در ایران به حیات خود ادامه بدهد شاید بتواند باعث اتفاق افتادن مسئلهای شود که خیلیها علاقهای با آن ندارند و آن نزدیک شدن و گفتگوی قشر روشنفکر و هنرمند جامعه در فضایی آزاد و بدون اعمال وزنههای قدرت است. من به این مسئله امید دارم. بگذارید اینجا برای شما این مسئله را بگویم: من و دوستان نویسنده و هنرمندم چندی پیش پای نامهای را امضا کردیم و آن را در معرض امضای بسیاری از چهرهای هنری و ادبی این مملکت قرار دادیم. دلیل آوردیم که چرا باید رأی داد. در برابر همهی تحریم های دوستان ایستادیم و با آنها گفتگو کردیم. آنهایی که نمیخواستند در این دوره انتخابات رأی بدهند. ما از فیس بوک برای این کار بسیار سود جستیم چون بسیاری از این دوستان را در فیس بوک میبینیم، آنجا فضای گفتگو را فراهم کردیم که حالا میبینیم آنجا بیش از هر جا بحث انتخابات داغ است. به هر صورت ما به عنوان گروه کثیری از جامعه هنری ایران متفقالقول راسخ به مسئله رای دادن هستیم. خیلیها علاقه داشتند و دارند که در این دوره انتخابات را تحریم کنیم. تاریخ به ما یاد داده است سکوت ما نه تنها چیزی را بهتر نمیکند بلکه وخامت اوضاع را همیشه بیشتر کرده است. این تجربه را چهار سال پیش داشتیم. ما نقد میکنیم اما سکوت نمیکنیم و این امضاها و بیانیهها به معنای تمام شدن کار با روی کار آمدن دولت دلخواه و یا بهتر بگویم دولت نزدیک به خواست ما نیست. ما به محض مستقر شدن دولتی که به خواست ما نزدیکتر است مطالباتمان را روی میز کارشان میگذاریم. میخواهم از شما تقاضا کنم، با توجه به شناختتان از وضعیت موجود امروز ایران به دوستان و نزدیکانتان بگویید تحریم در این برههی زمانی کار درستی نیست. ما به جد این دوره نیاز به تغییر و استنشاق کمی هوا داریم. ما به چهار سال گذشته نقد اساسی داریم. هنوز بسیاری مسائل برای ما شفاف نشده است و هنوز پاسخ بسیاری از سؤالاتمان را نگرفتهایم. من از شما به عنوان کسی که در یک روزنامه امریکایی فعالت میکند تقاضا دارم که هیچ موضعی به غیر از تشویق و ترغیب مردم به رأی دادن نداشته باشید. اگر واقعاً قصد دارید که وضع هنرمندان مملکت شما حداقل در ارائه و انتشار کارهایشان، وضع معیشتی مردمتان بهتر شود... این دوره موضع تحریم نه تنها به عقیده من عاقلانه نیست بلکه به نوعی رو بهروی هنرمندان خود و همکاران خود ایستادن است. قشر وسیعی از جامعه نخبگان ایران چه در خارج چه در داخل، برای رای دادن و حتا حمایت از کاندیداهای اصلاح طلب اعلام موضع کردهاند. فیس بوک یکی از پایگاههای اینترنتی و مهم آقای میرحسین موسوی است. شاید اتفاقی که در فیس بوک و گردش اطلاعاتی که در فیس بوک اتفاق میافتد با هیچ جای دیگر قابل مقایسه نیست. درصد کثیری از کاربران فیس بوک را طرفداران آقای موسوی تشکیل دادهاند و به نظر من این شانس بزرگی برای ایشان محسوب میشود. اجازه بدهید این نکته را هم بگویم، من فکر میکنم یک عقب گرد عجیب دارد اتفاق میافتد. ما باید دربرابر آن بایستیم. پس وظیفه شما به عنوان یک ایرانی مقیم آمریکا که گزارشگر یک روزنامه این کشور هستید، این است که تمام توان خود را نه بر سر کار خود بلکه بر سر علاقههای وطن پرستی خود بگذارید و سعی کنید همه را به حضور در انتخابات دعوت کنید. من هم از شما تشکر می کنم که این گفتگو را ترتیب دادید، شما نیز لطفاً سلام مرا به دوستان دستاندر کار فیس بوک برسانید و تشکر من و دوستان هنرمندم را به آنها ابلاغ کنید و امیدوارم روز 22 خرداد پس از جشن پیروزی با شما مجدداً حرف بزنم. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 466]