واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: گفتمان بهترين و مؤثرترين راه براي پايان دادن به اختلافات شيعه و سني است
گروه خبرنگاران افتخاري / فخرالدين يوسفپور: دكتر سيدصادق حقيقت، استاد دانشگاه، گفتمان را بهترين و مؤثرترين راه براي پايان دادن به اختلافات شيعه و سني دانست.
به گزارش خبرنگار افتخاري خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا)، نشست نقد و مناظره علمي با موضوع « تحليل گفتماني وحدت» به همت دفتر جنبش نرمافزاري دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم در سالن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي برگزار شد.
در اين نشست يكي از استادان دانشگاه با اشاره به سابقه تاريخي مسئله وحدت و تقريب بين مذاهب به ويژه شيعه و سني، گفتمان را بهترين و مؤثرترين راه براي پايان دادن به اختلافات شيعه و سني دانست.
دكتر سيد صادق حقيقت، گفت: اين ادعا با دو رويكرد مورد بحث قرار ميگيرد، نخست آنكه رويكرد گفتماني مخالف با وحدت است و ديگر آنكه مسئله گفتمان امكانات بيشتري را فراهم ميكند، تا وحدت شيعه و سني حل يا منحل شود.
حقيقت گفت: اين خصوصيت علاوه بر حل كردن مسئله آن را منحل ميكند تا گامهاي مستحكم تري در راستاي وحدت و انسجام شيعه و سني برداشته شود.
وي همچنين سه روش «كلاسيك»، «روش مدرن» و «روش پسامدرن» را براي برگزاري گفتمان بين شيعه و سني عمده و مهم ذكر كرد و گفت: حوزه علميه همواره از روش كلاسيك براي تقريب بين شيعه و سني استفاده ميكند.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اينكه در طول تاريخ گفتمانهاي زيادي بين حكومتها در خصوص مسئله شيعه و سني صورت گرفته، افزود: در زمان حكومت صفوي گفتمانهايي بين اين حكومت و حكومت سني عثماني صورت پذيرفت كه منجر به رسمي شدن مذهب شيعه در ايران شد.
وي تصريح كرد: در حكومت صفوي محور مركزي پادشاه بود كه با پذيرش حاكميت امامان (ع) بر طبق اعتقاد شيعيان مشروعيت پيدا ميكرد.
حقيقت اظهار كرد: حكومت صفوي براي مشروعيت بخشيدن به خود با حكومت عثماني سني كه خليفه محور مركزي آن را تشكيل ميداد به گفتمان پرداخت.
در بخش ديگر اين نشست، حجتالاسلام والمسلمين دكتر عبدالحسين خسرو پناه از اساتيد حوزه و دانشگاه گفت: بحث وحدت در تاريخ اسلام به مثابه يك استراتژيك مهم است، كه ازسوي پيشوايان ديني برنامهريزي و تدوين شده است.
وي افزود: حضرت علي(ع) به عنوان پيشكسوت و بنيانگذار اين نظريه به حساب ميآيد و در دوران معاصر سيد جمالالدين اسدآبادي، علامه جعفري و مقام معظم رهبري از جمله مبلغان اين مسئله به شمار ميآيند.
خسرو پناه در نقد مقاله نوشته شده توسط دكتر حقيقت در مورد گفتمان بين شيعه وسني، اظهار كرد: در مقاله دكتر حقيقت عنوان شده است كه براي گفتمان شيعه و سني بايد دال مركزي را عوض كنيم، و خود را به جاي اهل سنت قرار دهيم.
وي ادامه داد: اين نظر كاملا نادرست است، زيرا اين يك وحدت مطلق محسوب ميشود.
خسروپناه تصريح كرد: در گسترش وحدت و نزديكي شيعه و سني گفتمان به تتهايي بيمعنا و مفهوم است و روش گفتمان نميتواند يك ارزيابي منطقي و درستي از وحدت ميان دو گروه داشته باشد.
يكي ديگر از استادان دانشگاه در اين نشست با تشريح مسئله تقريب بين مذاهب اظهار كرد: تقريب مذاهب زير مجموعهاي از وحدت اسلامي است.
دكتر محمد حسين امير اردوش افزود: با از بين رفتن اختلاف بين مذاهب وحدت بين آنان تحقق نميپذيرد.
وي در نقد اظهارات بيان شده در مقاله دكتر حقيقت تصريح كرد: جنگ ميان دو حكومت صفوي و عثماني برخلاف آنچه در مقاله عنوان شده است، يك نزاع و درگيري بر سر تصاحب قدرت بوده است، نه يك جنگ بر سر مسائل مذهبي و هويت بخشيدن به مذهب.
امير اردوش ادامه داد: از دو قرن پيش از آمدن حكومت صفوي تغييرات جمعيتي زيادي به سود شيعه به وجود آمده بود.
وي ادامه داد: اختلاف ميان اين دو گروه مسلمان از دوران حاكميت امپراطوري شيعه فاطمي و آل بويه با حكومتهاي سني مذهب امويان و عباسيان وجود داشته و منحصر به حكومتهاي صفويه و عثماني نميشود.
چهارشنبه 12 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]