بازگشت ليپىادامه موفقيت يا آغاز فاجعه؟

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: بازگشت ليپىادامه موفقيت يا آغاز فاجعه؟
فابيوكاپلو، كسى كه در كنار ميلان افتخارات چشمگيرى بين سال هاى ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ به دست آمده بود كه شامل قهرمانى ۴ اسكودتو و يك جام ليگ قهرمانان بود روزى در مورد بازگشت دوباره اش در ۱۹۹۸- ۱۹۹۷ كه فصلى فاجعه بار براى آنها بود گفت: بازگشت دوباره به ميلان يكى از بزرگترين اشتباهات من بود. قرمز و مشكى ها در فصل حضور دوباره مربى طلايى شان با ۳۰ امتياز اختلاف از قهرمان اسكودتو، يوونتوس فصل را به پايان رساندند و كاپلو دوباره اسبابش را جمع كرد و از سن سيرو بيرون رفت. مربى كنونى تيم ملى انگلستان معتقد است بازگشت دوباره به محيطى كه پيش از آن هر چه را مى خواستى در آن به دست آورده اى كاملاً بى فايده و از نظر موفقيت حرفه اى غير ممكن است و به همين دليل خيلى ها نگرانند نكند تجربه اى كه براى فابيوى ميلان افتاد با بازگشت ليپى به جمع لاجوردى پوشان براى مربى قهرمان جام جهانى دوباره تكرار شود! ليپى بزرگترين افتخار در دنياى فوتبال را به دست آورده است و اكنون علامت سؤال هاى بسيارى در مورد ميزان اشتياق و انگيزه وى براى بازگشت به نيمكت مربيگرى وجود دارد. حتى با وجود آنكه سخنگوى فدراسيون از خوشحالى و انگيزه او آن هم در درجات بالا صحبت مى كند اما يك ضرب المثل ميان اهالى فوتبال و شايد هم غير فوتبال وجود دارد كه مى گويد: وقتى يك بار به بلندترين جايگاه ممكن رسيدى تنها يك راه ديگر دارد و آن همان راه پايين است! خيلى ها معتقدند ليپى مى تواند شكوه گذشته را تكرار كند و خود را به عنوان پرافتخارترين مربى فوتبال ملى ايتاليا در تاريخ آنها تثبيت كند و مطمئناً اين مى تواند مهمترين عامل انگيزه بخش براى پيرمرد پرافتخار فوتبال ايتاليا باشد.البته ليپى همين حالا هم تئورى كاپلو را مردود كرده است، در واقع پس از آنكه فاتح ۲ اسكودتو به همراه يوونتوس در ۲ دوره مختلف مربيگرى اش در اين تيم بود. او در واقع تمام افتخارات دنياى فوتبال را كسب كرده است و البته بعضى از آنها را مانند جام ليگ داخلى ايتاليا بيش از يك بار به دست آورده است بنابر اين چه دليلى وجود دارد كه فكر كنيم نمى تواند همين راه را در كنار تيم ملى ايتاليا براى بار دوم تكرار كند؟ از طرفى، ديگر مربيان نيز نشان داده اند كه مى توان دوباره به يك تيم بازگشت و افتخار گذشته را با آن تكرار كرد مثلاً همين فابيو كاپلو، او به همراه رئال مادريد قهرمان لاليگا در سال ۲۰۰۷ شد، درست ۱۰ سال پس از اولين قهرمانى اش به همراه تيم، اوتمار هيتزفلد هم دومين بازگشت و قهرمانى اش به همراه بايرن مونيخ را فصل گذشته جشن گرفت و اين در حالى است كه رينوس ميشل با تيم ملى هلند در سال ۱۹۸۸ قهرمان جام ملت هاى اروپا شد و ۱۴ سال پس از آن هلند را به فينال جام جهانى ۱۹۷۴ رساند. با وجود اين آمار، مربيانى هم وجود دارند كه بازگشت آنها به تيم قديمى چندان موفقيت آميز نبوده است. كارلوس آلبرتو پريه را برزيل را قهرمان جام جهانى ۱۹۹۴ كرد اما در جام جهانى ۲۰۰۶ بيشتر به بلاى جان اين تيم شبيه بود. ماريو زاگالو البته تيم را در سال ۱۹۹۸ چندان بد هدايت نكرد اما باز به هر حال نتوانست تيم افسانه اى ۱۹۷۰ را دوباره و از نو احيا كند اما حقيقت اين است كه فدراسيون فوتبال ايتاليا تصميم گرفته است امن ترين گزينه را پس از ريسك استفاده از مربى جوان و بى تجربه اى چون روبرتو دونادونى كه آنها را به هيچ جايى نرساند، به خدمت بگيرند. ليپى هم به آنها احترام گذاشت و كار را قبول كرد، او يك مربى تاكتيك شناس فوق العاده است و همين او را در چشمان فدراسيون لاجوردى پوشان پررنگ مى كند اما چيزى كه واقعاً از او مربى برتر مى سازد اين است ؛ او يك برنده است، يك برنده واقعى! مطمئناً كارهاى زيادى بايد براى جام جهانى ۲۰۱۰ انجام شود، كلى تغييرات بايد اعمال شود. تيمى كه لاجوردى پوشان در يورو ۲۰۰۸ با آن راهى سوئيس شدند ۱۴ بازيكن بالاى ۳۰ سال داشت و خيلى ها معتقد بودند ميانگين بالاى سن بازيكنان ايتاليا يكى از عوامل ضعف آنها در رقابت ها بود. در واقع فلسفه آرسن ونگر كه معتقد است بايد استعدادهاى جوان را از ابتدا زير بال و پر گرفت و آنها را تغذيه روانى و تكنيكى كرد در كشور چكمه به هيچ وجه اعمال نمى شود. ايتاليايى ها از آن دسته مردمى هستند كه تنها به نتيجه عملكردها نگاه مى كنند و دليل حضور دوباره ليپى در نيمكت مربيگرى همين است. او بهترين گزينه براى برآورده كردن خواسته عموم است. هنوز نمى توان به بقيه مربيان چندان اعتماد كرد. روبرتو مانچينى تنها فاتح ۳ اسكودتو بوده است، آن هم به لطف بازيكنان فوق العاده اش و البته جريانات مربوط به كالچوپولى بود. البته شايد سزار پراندلى و لوچانو اسپالتى را بتوان براى آينده فوتبال در نظر گرفت. كارلو آنچلوتى مى توانست تنها گزينه واقعى و قابل بحث باشد اما كمبود هافبك هاى تهاجمى ايتاليايى الاصل در اين كشور موجب مى شود كه او نتواند سيستم مورد علاقه اش در فوتبال را روى تيم ملى پياده كند اما مطمئناً پس از آنكه استعدادهاى جوان زير ۲۱ سال ايتاليا به ثمر رسيدند او مى تواند بهترين جانشين ليپى باشد. در نهايت شايد بتوان دليل بازگشت ليپى به جمع لاجوردى پوشان را با سكانسى از فيلم «رنگ پول» اثرمارتين اسكورسيزى بيان كرد. صحنه اى پل نيومن ستاره اى كه شباهت هاى زيادى از نظر چهره نيز با ليپى دارد، به سركار قبلى اش باز مى گردد زيرا بازگشت بهترين كارى است كه بلد است!
دوشنبه 10 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]