كيانيان:آرزو دارم به يك شخصيت كارتوني تبديل شوم

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: كيانيان:آرزو دارم به يك شخصيت كارتوني تبديل شوم
كيانيان گفت: الگو داشتن در بازيگري درست نيست، زيرا بازيگر را تبديل به فردي مقلد مي‌كند و خلاقيت را از او مي‌گيرد.
رضا كيانيان در نشست با هنرمندان حاضر در هفتمين جشنواره تئاتر بانوان يكي از آرزوهاي خود را در عرصه بازيگري تبديل شدن به شخصيتي كارتوني و بازيگر خوب را كسي دانست كه به خودشناسي برسد و راه خودشناسي را به مخاطب بياموزد.
كيانيان در ابتداي اين نشست كه شامگاه جمعه هفتم تيرماه در هتل مرمر برگزار شد درباره چگونگي ورود خود به عرصه بازيگري تئاتر و سينما توضيح داد و سپس در پاسخ به سئوالي درباره داشتن الگويي براي بازيگري اظهار داشت: الگو داشتن در بازيگري درست نيست، زيرا بازيگر را تبديل به فردي مقلد مي‌كند و خلاقيت را از او مي‌گيرد.
وي ادامه داد: انسان بايد به خود نگاه و خودشناسي را خويشن آغاز كند و دنبال ناشناخته‌هاي وجودش باشد. وجود الگو باعث مي‌شود فرد از مسير خود منحرف شود. در حالي كه هدف بازيگر اين است كه در ابتدا به خودشناسي برسد و به تماشاگر نيز خودشناسي را بياموزد.
اين بازيگر باسابقه تئاتر و سينما با اشاره به اينكه الگو باعث مي‌شود بازيگر به مكاشفه ناشناخته‌ها نپردازد گفت: خودشناسي باعث يافتن ابعادي در وجود آدمي شده و وي را براي يافتن پاسخ آنها ترغيب مي‌كند. اگر بازيگري مطرح و مشهور مي‌شود دليلش رسيدن به خودشناسي است.
كيانيان در ادامه سخنان خود اظهار داشت: بازيگر خوب تئاتر و سينما كسي است كه مخاطب لحظاتي از نقش‌آفريني وي را سال‌ها به خاطر داشته باشد. زيرا به اين طريق بازيگر لحظه‌اي را خلق كرده كه شبيه هيچكس ديگري در جهان نبوده است.
وي در پاسخ به اين سئوال كه در بازي‌هاي خود از تكنيك يا غريزه استفاده مي‌كند گفت: من بازيگري هستم كه درباره بازيگري كتاب مي‌نويسم و بعد از مدتي بازي‌هاي خود را تحليل مي‌كنم تا ايرادهاي بازي خودم را بشناسم. هر بازيگر و هنرمندي وقتي به خلق اثري مي‌پردازد نبايد به تكنيك فكر كند، زيرا باعث مي‌شود خلاقيت خود را از دست بدهد.
بازيگر "آژانس شيشه‌اي" هنرمند را هنگام خلق اثر به فردي ديوانه تشبيه كرد كه به فكر تكنيك نيست و توضيح داد: ما دو ستاد فرماندهي خودآگاه و ناخودآگاه در بدن داريم. بازيگر در زمان تمرين با خودآگاه خود عمل و همه موارد را وارد ناخودآگاه مي‌كند. اما روي صحنه اين ناخودآگاه بازيگر است كه عمل مي‌كند و خودآگاه وظيفه كنترل آن را بر عهده دارد.
وي بازيگري را با رانندگي مقايسه كرد و گفت: ما ابتدا براي آموختن رانندگي با مشكل مواجهيم. ولي وقتي آن را آموختيم ديگر به راحتي رانندگي مي‌كنيم. فقط زماني كه خودرو دچار نقص شود به صورت خودآگاه آن را برطرف مي‌كنيم. بازيگر خوب كسي است كه ناخودآگاه خود را آموزش بدهد. چون هر چه ناخودآگاه آموزش‌ديده‌تر باشد روي صحنه بازيگر را بهتر ياري خواهد كرد.
اينكه يك هنرمند تا چه حد از حرف‌هاي ديگران در خصوص بازي خود مي‌تواند به خودشناسي برسد پرسشي بود كه مطرح شد و كيانيان در پاسخ به آن با اشاره به صادق بودن بازيگر با خود به عنوان لازمه بازي خوب، خود را از بازيگراني معرفي كرد كه پيش از اينكه ديگران آنها را نقد كنند، خود اقدام به تحليل و بررسي نقش‌هايشان مي‌كنند.
در ادامه نشست وقتي خواسته شد كيانيان الگوي مورد علاقه خود را معرفي كند، وي تبديل شدن به شخصيت‌هاي كارتوني را از خواسته‌ها و آرزوهاي تمامي دوران زندگي‌اش عنوان كرد و گفت: من هنوز هم به تماشاي فيلم‌هاي كارتوني مي‌نشينم زيرا تخيل موجود در آنها را دوست دارم و آرزو مي‌كنم روزي برسد كه تبديل به يكي از شخصيت‌هاي كارتوني بشوم.
كيانيان در پاسخ به تعجب حاضرين در خصوص اين مطلب و پافشاري براي گرفتن پاسخي عقلاني‌تر تصريح كرد: ما همواره دوست داريم انسان‌هاي ديگر نيز مانند ما فكر و هر آنچه ما مد نظرمان است مطرح كنند. اين يكي از دلايلي است كه باعث از بين رفتن ديالوگ و به وجود آمدن مونولوگ در روابط ميان انسان‌ها مي‌شود.
وي در بخش ديگر سخنان خود در پاسخ به نقدي درباره نقش‌هايي كه ايفا كرده گفت: همه ما پيشفرض‌هايي در جهان داريم و بازيگر مي‌تواند روي صحنه پيشفرض‌هاي تماشاگر را حفظ كند يا به هم بريزد. در جهان هنر قانون ثابت وجود ندارد بلكه قواعد كلي باعث فراهم شدن فضاي لازم براي رشد مي‌شود. در صورتي كه قانون تثبيت‌شده در هنر محدوديت ايجاد مي‌كند.
اين بازيگر سينما درباره چگونگي تداوم حس در مقابل دوربين اظهار داشت: تنها راهي كه براي تداوم حس مقابل دوربين وجود دارد تجربه كردن مستمر و حضور مداوم در مقابل دوربين است. يكي از راههاي قابل دسترس براي اين تجربه ساخت فيلم با دوربين‌هاي خانگي و تكرار و بررسي آن است.
در پايان اين نشست وقتي از كيانيان پرسيده شد هدفش از بازيگري چيست پاسخ داد: هدف من از بازيگري لذت بردن شخصي است. من از آن دسته بازيگراني نيستم كه معتقدند براي مردم و هدفي متعالي بازي مي‌كنند و فقط براي لذت شخصي بازي مي‌كنم. زيرا معتقدم وقتي لذت شخصي در خلق اثر هنري موجود باشد اين لذت به ديگران نيز منتقل مي‌شود.
نشست‌هاي صميمانه هنرمندان شهرستاني حاضر در هفتمين جشنواره سراسري تئاتر بانوان با حضور بازيگران حرفه‌اي سينما و تئاتر برگزار مي‌شود كه فاطمه معتمدآريا اولين ميهمان اين نشست‌ها بود.
يکشنبه 9 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]