بررسي منشأ پيدايش شيعه در آخرين شماره فصل‌نامه «شيعه‌شناسي»

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: بررسي منشأ پيدايش شيعه در آخرين شماره فصل‌نامه «شيعه‌شناسي»
گروه انديشه: مقاله «منشأ پيدايش شيعه و تفاوت آن با مذاهب ديگر»، نوشته مشترك دكتر «فتحيه فتاحي‌زاده» و «پروين حيدري» در آخرين شماره فصل‌نامه «شيعه‌شناسي» منتشر شده است.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا)، تحقيق حاضر به بررسي منشأ شيعه و تفاوت آن با مذاهب ديگر مي‌پردازد كه مشتمل بر اين عناوين است: معناي شيعه از نظر لغت و اصطلاح و احاديث نبوي(ص) و آغاز پيدايش شيعه كه عده‌اي گفته‌اند در زمان رسول خدا(ص) بوده است و عده‌اي بر عكس آن ابراز كرده‌اند كه بعد از حيات پيامبر(ص) شيعه به وجود آمده است.

هم‌چنين در اين نوشتار درباره علل پيدايش مذاهب اسلامي سخن رفته و عوامل آن كه عبارت‌اند از: تعصبات قبيله‌اي و گرايش‌هاي غربي، كج‌انديشي در فهم معارف كتاب و سنت، جلوگيري از تدوين احاديث پيامبر(ص)، احبار يهود و راهبان مسيحي، برخورد با فرهنگ‌هاي بيگانه و اجتهاد در برابر نص آمده است.

هم‌چنين در مورد عقايد كلامي از نظر لغت و اصطلاح و زمان پيدايش كلام اماميه مطالبي آمده است، و در آخر نتيجه و در ادامه منابع و مآخذ به كار رفته در اين نوشتار آمده است.

مؤلف در نتيجه‌اي كه از اين تحقيق به دست آورده است مي‌نويسد: با بررسي تفاوت مذهب شيعه و مذاهب اهل سنت از لحاظ پيدايش و علل و عوامل به وجود آمدن مذاهب و هم‌چنين عقايد آن‌ها به اين نتيجه مي‌رسيم كه در آيات و روايات فراوان لفظ شيعه وارد شده است و آغاز پيدايش شيعه براي اولين بار كه به شيعه علي(ع) معروف شدند، به زمان حيات پيامبر اسلام(ص) باز مي‌گردد كه بذر پيدايش مذاهب در عصر صحابه افشانده شد و حدود صد سال به طول انجاميد و در اواخر ايام تابعين (نيمه قرن دوم) بذرهاي افشانده شده به بار نشست و اختلافات شديدي بين عالمان آن زمان به وجود آمد كه منجر به پيدايش مذاهب مختلف شد.

به اعتقاد نويسنده، علل و عوامل اين گرايش‌ها، از جمله مسئله خلافت و جانشيني پيامبر اكرم(ص) بود كه تعصبات قبيله‌اي، كج‌انديشي در فهم معارف كتاب و سنت، جلوگيري از تدوين احاديث پيامبر(ص)، احبار يهود و راهبان مسيحي، برخورد با فرهنگ‌هاي بيگانه و اجتهاد در برابر نص از ديگر عوامل شكل‌گيري اختلاف‌ها و پيدايش مذاهب در طول تاريخ اسلام بوده است.

وي در رابطه با معناي شيعه در اصطلاح مي‌نويسد: شيعه به معناي پيروي و تبعيت با رغبت و اشتياق است كه فرد يا افرادي آن را به عنوان الگوي سعادت و خوشبختي قرار دهند و در ابعاد مختلف رفتار و گفتار، خود را تابع و فرمان‌بردار آن الگوها قرار داده و در حمايت و ادامه اين راه، از هرگونه فداكاري دريغ نكنند.

به زعم نگارنده، اين معنا از ابتداي بشريت وجود داشته است كه طايفه‌اي، شخصي را به عنوان بهترين فرد در همه امور، راهنماي خويش قرار مي‌دهند و از او دنباله‌روي مي‌كنند. لفظ شيعه در اصطلاح، به كساني گفته مي‌شود كه به امامت و خلافت بلافصل امام علي(ع) معتقدند و بر اين عقيده‌اند كه امامت از طريق نص جلي (آشكار) يا نص خفي (پنهان) ثابت شده است. امامت حق او و فرزندان آن حضرت است.

شماره آخر فصل‌نامه تخصصي «شيعه‌شناسي» به صاحب امتيازي مؤسسه شيعه‌شناسي، به مدير مسئولي دكتر «محمود تقي‌زاده داوري» و سردبيري دكتر «سيدرضا مؤدب» به تازگي وارد بازار نشر شده است.
يکشنبه 9 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 662]