سلام دوباره به كرسي فرهنگ

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: سلام دوباره به كرسي فرهنگ

قانونگذاري- گروه سياسي:
از غلامعلي حدادعادل از اين پس در مجلس هشتم با عنوان «رئيس كميسيون فرهنگي» نام برده خواهد شد.

اين تصميمي بود كه اعضاي كميسيون مذكور در بعدازظهر يكي از روزهاي مياني هفته جاري – به اتفاق آرا – گرفته و «رئيس سابق» را به صندلي رياست يكي از كميسيون‌هاي نه چندان مورد توجه مجلس رساندند.

يكي از سايت‌هاي خبري و سپس چند سايت اصولگرا اما روايت جالب توجهي از نحوه رئيس شدن حدادعادل ارائه كرده و از آن تحت عنوان «ترفند نمايندگان» براي رئيس كردن اجباري رئيس مجلس هفتم بر كميسيون فرهنگي نام بردند: «در زمان انتخاب اعضاي هيأت‌رئيسه كميسيون فرهنگي در حالي كه همه اعضا اصرار مكرر داشتند تا حداد رياست كميسيون را بپذيرد، وي طبق گفته قبلي خود امتناع مي‌كرد تا اينكه مباحثات در اين كميسيون براي انتخاب رئيس بيش از يك ساعت ادامه يافت ولي حداد به هيچ‌وجه حاضر به پذيرش رياست كميسيون نبود. در ادامه اعضاي كميسيون فرهنگي با ترفندي حداد را در «عمل انجام شده» قرار دادند!

پس از اينكه حداد زير بار نرفت، نمايندگان كميسيون فرهنگي بين خود شور كردند و به حداد گفتند كه در آيين‌نامه، الزامي براي اينكه نماينده، شخصاً داوطلب رياست باشد وجود ندارد و شما چه كانديدا باشيد، چه نباشيد ما به شما راي خواهيم داد و سپس راي‌گيري آغاز شد و همه نمايندگان در حالي كه خود حداد داوطلب رياست نبود او را به عنوان رئيس كميسيون فرهنگي برگزيدند.

اما اين – اتفاق آرا – هم در نوع خود تأمل‌برانگيز بود. ريختن آراي همه اعضاي كميسيون به سود حدادعادل، اين سؤال را پديد مي‌آورد كه آيا خود وي نيز به رياست خود رأي داده است؟ در مقابل اين پرسش از سوي همان منابع، اين توجيه ارائه شد: «جالب اين است كه حداد با 23 رأي به عنوان رئيس كميسيون فرهنگي انتخاب شده بود و بر اين اساس قاعدتاً مي‌بايست خود او نيز به خودش رأي داده باشد ولي با پيگيري‌هاي انجام شده مشخص شد در زمان رأي‌گيري اسدالله بادامچيان نماينده تهران برگه رأي حداد را برداشته و به جاي او نام حداد را به عنوان گزينه رياست در آن نوشته و به اين ترتيب حدادعادل با 23 رأي به عنوان رئيس كميسيون فرهنگي مجلس هشتم انتخاب شده است؟»

نگاه به رياست‌جمهوري

اعلام اين موضع از سوي غلامعلي حدادعادل كه «در مجلس هشتم هيچ سمت اجرايي و سياسي را نمي‌پذيرم» در همان روزهاي آغاز به كار مجلس جديد هم از نظر نمايندگان و كارشناسان چندان جدي گرفته نشد. آنها معتقد بودند كه اگرچه رئيس فراكسيون اقليت در مجلس ششم – كه با تبديل شدن به اكثريت در مجلس هفتم بر كرسي رياست «خانه ملت» نشست – به سبب برخي رفتارهاي صورت گرفته با وي از اصولگرايان «دلگير» شده اما رياست دو سمت اجرايي و سياسي يعني رياست كميسيون فرهنگي يا فراكسيون اصولگرايان را خواهد پذيرفت.

خود حدادعادل اما چه در فرصت‌هاي كوتاه برخورد با خبرنگاران و چه از سوي نمايندگان طيف ايثارگران – كه حاميان وي به شمار مي‌روند – به‌طور غيرمستقيم اعتراض خود به كنار گذاشتن از رياست مجلس هشتم را بيان مي‌كرد؛ بدين شكل كه گفته مي‌شد: «حدادعادل پيشنهاد رياست كميسيون فرهنگي و رياست فراكسيون اصولگرايان را رد كرده است.»

پيشينه دلخوري

ماجراي رقابت ميان وي و علي لاريجاني اما به ايام قبل از ثبت‌نام انتخابات مجلس هشتم بازمي‌گشت؛ جايي كه بر سر «سرليستي» اين دو چهره مطرح اصولگرا در فهرست تهران اصولگرايان، اختلافاتي پديد آمد. لاريجاني اما نشان داد كه از شم سياسي قابل تحسيني برخوردار است. دبير پيشين شوراي‌عالي امنيت ملي كه به خاطر اختلاف نظر با محمود احمدي‌نژاد از سمت خود كنار گذاشته شده بود راهي شهر قم شد تا به عنوان نماينده اين شهر در مجلس هشتم برگزيده شود. به اين ترتيب لاريجاني از وزن و جايگاه استراتژيك اين شهر و روحانيان با نفوذ آن در معادلات آينده استفاده كرده و با به كارگيري چند تاكتيك سياسي در جلسات دروني اصولگرايان، رأي اكثريت را براي رياست مجلس هشتم از آن خود نمود.

اين چنين بود كه حدادعادل كه تعداد نمايندگان حامي خود در مجلس را كمتر از عدد 20 مي‌ديد ترجيح داد تا سكوت اختيار كرده و «به عنوان يك نماينده عادي در كنار ساير نمايندگان» حضور داشته باشد. حتي برخي معتقد بودند كه حدادعادل از سمت نمايندگي استعفا داده و در يكي از مديريت‌هاي غيراجرايي مانند رياست سازمان صدا و سيما مشغول به فعاليت شود. استدلال اين عده نيز اين بود كه حدادعادل خود را براي انتخابات رياست‌جمهوري آينده مهيا مي‌كند و از اين رو نيازمند يك تريبون جهت انتقاد از عملكرد دولت نهم يا «بهتر ديده شدن» از سوي مردم است. اين اتفاق رخ نداد و حدادعادل اكنون به رياست كميسيون فرهنگي مجلس برگزيده شده است. بسياري بر اين باورند كه اين چهره شاخص فرهنگي اكنون در جايگاه اصلي خود قرار گرفته است.

رئيس مجلس هفتم در 2 سال پاياني عمر اين مجلس، در مقاطع مختلف مورد انتقاد نمايندگان مجلس و گروه‌هاي اصلاح‌طلب قرار داشت. منتقدان حدادعادل و مجلس هفتم، اشتباه تاكتيكي وي در حمايت بدون ضابطه از دولت نهم را، سبب كاهش شأن و اقتدار مجلس ارزيابي و از عدم نظارت مجلس هفتم بر دولت نهم انتقاد مي‌كردند. همين امر سبب چرخش آرا به سوي علي لاريجاني شد؛ چه اينكه حتي اصلاح‌طلبان – كه سابقه اختلافات طولاني با لاريجاني را دارند – وي را بر حدادعادل ترجيح داده و آراي خود را به سود لاريجاني به گلدان‌ها ريختند. اكنون اگر گمانه‌زني‌ها پيرامون كانديداتوري حدادعادل در انتخابات رياست‌جمهوري جدي‌تر شود مشخص نيست اين چهره فرهنگي خواهد توانست حمايت دوباره اصولگرايان را در مقابل رقباي احتمالي خود مانند محمدباقر قاليباف، علي‌اكبر ولايتي، علي لاريجاني يا محمود احمدي‌نژاد به دست آورد يا خير.

نمي‌توان اظهارنظر كرد

سرنوشت آينده حدادعادل در فضاي سياسي كشور چه خواهد بود؟ اين سؤالي است كه در برخي محافل سياسي بعضاً مورد توجه قرار مي‌گيرد. سعيد ابوطالب نماينده تهران در مجلس هفتم اما در اين‌باره اظهار نظري نمي‌كند چرا كه معتقد است تا جدي‌تر شدن فعاليت جامعه و احزاب سياسي در خصوص انتخابات رياست‌جمهوري آينده زمان زيادي باقي مانده و هر اتفاقي امكان وقوع دارد.

وي كه به عنوان عضو فراكسيون اصولگرايان مستقل مجلس هفتم، از منتقدان عملكرد حدادعادل به شمار مي‌رفت در عين حال انتخاب وي به رياست كميسيون فرهنگي را امري درست و اصولي دانسته و در پاسخ به سؤال «همشهري عصر» گفت: «از ميان افرادي كه اكنون عضو كميسيون فرهنگي مجلس هستند، به‌طور قطع آقاي حدادعادل شايسته‌ترين فرد بود.» ابوطالب كه عضويت در كميسيون فرهنگي را تجربه كرده است ادامه داد: «سابقه ايشان در حوزه فرهنگ از سال‌هاي دور بر همگان روشن است. به هر حال انتقاد بيش از حد از رئيس سابق مجلس ممكن است نوعي اجحاف در حق وي به شمار رود و اگر به عنوان رئيس كميسيون فرهنگي برگزيده نمي‌شد جاي سؤال بود.»

عرصه فرهنگ به جاي سياست

اصلاح‌طلبان از جمله منتقدان جدي عملكرد مجلس هفتم و شخص حدادعادل به‌شمار مي‌روند. اگرچه رئيس سابق مجلس كوشيد تا در ماه‌هاي پاياني عمر رياست خود با گرفتن مواضعي قوي‌تر نسبت به گذشته، دولت نهم را مورد انتقاد قرار دهد اما احزاب و گروه‌هاي جناح اصلاح‌طلب و حتي بسياري از اصولگرايان، اين مواضع را «ديرهنگام» ارزيابي كردند.
جمشيد انصاري كه در مجلس هشتم به عنوان نايب‌رئيس فراكسيون خط امام (اقليت) برگزيده شده نيز در خصوص حدادعادل و چگونگي ايفاي نقش وي در فضاي سياسي آينده كشور به «همشهري عصر» مي‌گويد: «به‌طور قطع وجهه فرهنگي آقاي حداد بر عملكرد سياسي وي غالب است.

او در حوزه‌هاي فرهنگي و آموزشي در دانشگاه به فعاليت پرداخته و چه در زمان رياست فرهنگستان زبان و ادب فارسي و چه در زمان حضور در آموزش و پرورش در يك سمت اجرايي جدي مشغول به فعاليت نبود. وي چهره‌اي سياسي به‌شمار نمي‌رود و ورود حدادعادل به عرصه سياست در جريان انتخابات مجلس ششم رخ داد. با اين اوصاف نمي‌توان با وجود چهره‌هاي مطرح سياسي و آشنا به قواعد حوزه سياست جريان اصولگرا، چندان به آينده سياسي وي خوشبين بود.»

استاندار آذربايجان‌شرقي در دولت خاتمي در پاسخ به اين سؤال كه حدادعادل دليل حضور خود در عرصه سياست را احساس خطر از جانب به قدرت رسيدن اصلاح‌طلبان عنوان كرده نيز اين‌گونه پاسخ داد: «اينكه چه انگيزه‌اي داشته براي خود ايشان محترم است اما من حضور در عرصه سياست را مناسب‌ترين كار براي حدادعادل نمي‌دانم. او در حوزه فرهنگ بسيار مفيدتر خواهد بود. شايد نوع برخوردي كه جريان اصولگرا در هنگام انتخاب رياست مجلس هشتم با وي داشت، براي رئيس سابق مجلس هم تفاوت‌هاي عرصه فرهنگ و سياست را روشن‌تر كرده باشد.»

انتخابات رياست‌جمهوري دهم و اتفاقات مجلس هشتم به‌طور حتم مشخص خواهد كرد كه غلامعلي حدادعادل، حضور در كدام عرصه را ترجيح مي‌دهد؛ عرصه آرام فرهنگ يا ميدان بي‌رحم سياست؟

تاريخ درج: 8 تير 1387 ساعت 08:10 تاريخ تاييد: 8 تير 1387 ساعت 12:41 تاريخ به روز رساني: 8 تير 1387 ساعت 12:29
شنبه 8 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 182]